Dat kan harder!!!

Guten Abend,

Ons dotje was vannacht wederom wat onrustig en wilde alleen maar door mama getroost worden, dus we deden de grote wisseltruc. De grote jongen is niet de enige die dat kan en was blij verrast dat papa naast hem wakker werd. Tegen de klok van 7uur werd ons kleine wekkertje wakker en zijn we er direct maar uitgegaan zodat Renéetje nog een fijn rondje kon hardlopen heuvel op, heuvel af (tis waar je zin in hebt op de vroege ochtend, zo was mijn gedachte vooral, maar hij wordt hier echt blij van). Ik deed rustig aan met de kindjes. Aten ons ons ontbijtje op het gemakje en kleedden ons aan. Papa was nog niet terug, dus er werd ook even flink gestoeid (waarbij ik m’n hart vasthield om niet weer een ongelukje). Nadat papa eenmaal terug was, ruimden we onze hotelletje-op-wielen verder op zodat als papa klaar was met douchen, we direct de weg weer op konden. Wij waren veel vlotter klaar en liepen nog een rondje over de camping. Amai wat een troosteloze bende eigenlijk.. Het stukje waar wij stonden was al niet enorm aantrekkelijk, maar waar we nu liepen was helemaal om ernstig. Het zou een heel mooie camping kunnen zijn, maar het onderhoud was al enkele jaren geleden gepleegd… Bepaalde plekken waren compleet overwoekerd geraakt en in het speeltuintje lag een dood beest (niet nader te herkennen) en was de zandbak een grote kattenbak geworden. Gauw maar weer terug naar de camper, die Noah inmiddels een naam heeft gegeven; ‘de Bambi’. Korte tijd later was papa ook zo ver en gingen we gauw weer op pad.

We hadden een heel veel kortere reisdag op het programma, wat wel een fijn vooruitzicht was. Eerst reden we richten Forbach, waar we de beroemde Schwarzwaldhochstrasse’, opgingen; naar gezegd de mooiste (en oudste) panoramaroute door het Zwarte Woud lopend van het bekende Baden-Baden tot aan Freudenstadt; een route van ongeveer 60km lang. Het was zeker wel een schitterende route, inderdaad dwars door het Zwarte Woud en veelal meeslingerend langs de rivier. Maar naar onze smaak was het toch nog ‘te groot’ en ‘te druk’. Logisch ook wel, als het zo’n bekende route is, maar liever verkennen wij de kleinere wegen. We deden vandaag ook niet aan stops op deze Strasse, die zo’n route natuurlijk ook verder aanvullen.

We hadden vandaag wel een stop op de planning, maar dat was in het plaatsje Gutach; bij de ‘Sommerrodelbahn’! We parkeerden de Bambi en kochten een drietal kaartjes. Onze kleine dotje was nog net te jong (minimale leeftijd was 3 jaar helaas), dus Noah mocht om de beurt met papa en mama mee omhoog. Eerste keer maar met mama, ‘even rustig de baan verkennen’ voor ‘alle gekte los ging met papa’. Tante Pollewops was het daar ff net wat minder mee eens, en die heeft de gehele tijd boos staan wezen en op alles wat papa voorstelde heel hard ‘NEE!” staan roepen, met een geheel in stijl gezicht erbij. Noah en ik gingen gauw in een rodelkarretje en lieten ons omhoog, hoger en hoger trekken. Zeker het laatste stukje was toch wel héél stijl omhoog. Noah had het nog nooit gedaan dus die wist nog niet helemaal wat te verwachten, maar hij was heel stoer en totaal niet bang. Mama ging rustig aan de berg af, regelmatig remmen in met name de bochten en gas erop bij de rechte stukken. Echt een toffe baan! Goede bochten, lekker rechte stukken en een paar keer een spiraaltje. Gaaf! Het ging aardig hard (vond mama) en de 32km per uur werd gehaald. En toen was papa. En papa zou papa niet zijn als er niet geprobeerd ging worden om de rem enkel en alleen aan het eind te gebruiken…. Ik was van mening dat het niet haalbaar was om de gehele weg de rem niet te gebruiken, naar mijn overtuiging werd je in bepaalde bochten dan simpelweg gelanceerd, maar vooruit…. Vol enthousiasme en zonder angst stapte Noahtje bij Renéetje in. Met enigszins aarzelende tred ging ik met het dotje naar het punt waar het bruggetje waar ze onderdoor kwamen, om naar de ervaring te kijken. Dotje was inmiddels weer zielsgelukkig met mama aan haar zij. Ik hield het rode karretje met de mannen goed in de gaten en jawel, daar kwamen ze…. Zoef zoef zoefffff…. Harder en harder naar omlaag… Kon ik het gezichtje van de grote jongen al zien….? JA! En kijk; hoe was zowaar nóg enthousiaster! Dat gezicht! Een grijns van oor tot oor, z’n haar rechtovereind van de wind en springend van blijdschap klom ie het karretje uit; NOG EEN KEER NOG EEN KEER! Papa stapte ook uit met een grote grijns en na een blik op het bord zagen we de behaalde snelheid; ruim 37km per uur. Das toch niet normaal… En, washet gelukt papa? ‘Bijna’. Dat vraagt om verbetering uiteraard. Zeker toen ik hoorde dat een ander Nederlands gezin met pubers een snelheid van 39 hadden behaald… Renéetje probeerde nog te beweren dat ie daar ‘niet gevoelig voor was’…… Eerst even lunchen. Voor een appel en een ei (echt spotgoedkoop!) namen we een lekker braadworst met broodje en voor de kids een kidsmenu mét lolly. Na het nodige krachtvoer werden er nieuwe kaartjes gekocht en daar gingen de mannen voor nog een rondje…. Met weer een dolenthousiast koppie stapte de grote jongen weer uit. Ditmaal kochten we ook een foto; wat genieten. Ja, rodelen is écht leuk. Als afsluiter wilde mama ook nog wel één keertje en onder het mom dat mama nog even ging plassen, werd het door de prinses toegestaan.. Het tweede rondje durfde ik nog wel iets harder, maar nog altijd ging het er bij mij toch echt niet in de rem totaal niet te gebruiken…. Noah wilde nóg wel 15 keer, maar nu was de koek wel echt op.

We liepen terug naar de Bambi en reden nog een klein uurtje tot onze volgende bestemming. Camping Oase in Ettenheim. Zo’n 10km van Europapark waar we morgen een volle dag willen gaan vertoeven. Het weer hier is perfect; 25 graden en de camping is schitterend. Het staat vol met Nederlandse gezinnen (ideale uitvalsbasis voor o.a. Europapark) wat voor Noahtje ook heel fijn is. Hij durfde eerst niet met andere kinderen te gaan spelen, maar na een kleine ‘op weg helpen’, zijn we hem nu al een paar uur kwijt. De kleine dot vermaakte zich vanmiddag prima in het kleine speeltuintje waar ze naar verwachting al zo’n 50 keer de glijbaan af is geroetst. Daar is ook het zand getest op smaak en werden opnieuw de tandjes bijna getest toen mevrouwtje zich weer niet stevig genoeg vast hield tijdens het ‘even uitrekken’ aan de glijbaan. Ze ligt net met een geheel blauw toetje op bed, want het smurfenijsje had wat kleurstofjes die zich niet zo makkelijk liet wegpoetsen….

We gaan vanavond op tijd ons bedje in, want morgen willen we een volle dag vertoeven in het fantastische Europapark. En dat zal wel vrij inspannend gaan zijn gokken we zo maar…. Dus; rustige avond en een goede nacht en bis morgen!