'I'm Scared!'

Na aankomst in Edinburgh was het voor mij gelijk tijd om te vertrekken richting Glasgow, even opgezocht wat de snelste verbinding was en richting het station gelopen en voor iets van 15 euro een retourtje gekocht, volgens mij veel goedkoper dan in ons kleine kikkerlandje. Eenmaal in de trein bleek ik niet de enige te zijn die naar de voetbalwedstrijd op weg was, en zag meerdere Schotten met uiteraard, Schotse rokken. In Glasgow aangekomen moest ik van het ene station naar het andere station wat al gauw 800 meter lopen was, en de stroom met gekke Schotten werd steeds groter. Dacht dat wij al gek deden met onze indiaan, maar hun kunnen er zeker ook wat van... Op het station was het mij ook al vrij snel duidelijk welk perron van de 17 ik moest hebben, moest alleen nog een retourtje kopen van 2 euro ofzo, maar dit verliep vrij vlot. De treinreis verliep vrij vlot met hier en daar wat Schotse liederen waar ik werkelijk geen zak van verstond. Aangekomen bij het stadion, waar het nog erg rustig was, had ik eigenlijk best wel honger en nam bij zo’n eetkar een cheeseburger... Nou heb ik best wel eens eten op wat niet lekker was, maar dit sloeg echt alles, niet te vreten die zooi! Halverwege het broodje heb ik hem in een kliko gedeponeerd en ben ik maar een rondje om het stadion gaan lopen, na de nodige foto’s en passerende doedelzakspelers ben ik naar binnen gegaan. Prachtig stadion en zeker met al die Schotten, wat een volk is dat J Wat me opviel was dat er heel veel Tartan Clans waren, met allemaal hun eigen jack als in een soort motorclub, uiteraard hadden die allemaal een Schotse rok aan net als ongeveer 50/60% van het stadion (hoe gaaf is zo'n cultuurding!). Ongeveer 10 minuten voor de aftrap zat het eigenlijk al zo goed als vol, behalve de 2e ring die een deel van een lange zijde besloeg. De spelers kwamen naar buiten en begonnen met de volksliederen. Ze begonnen met de die van Cyprus. Ik schat dat er zo’n 100 man in het uitvak zaten en was eigenlijk een beetje zielig, vooral toen het Schotse volkslied begon, wat een ORKAAN van geluid!! Ben wel wat gewend bij NAC, maar dit was ook zeker imposant met al die Schotse kelen die vol mee zongen. Nog nagenietend van de sfeer was de wedstrijd ondertussen begonnen, en het werd al vrij snel duidelijk dat Schotland de beter ploeg was, ook al kwamen ze een aantal keer goed weg op de counter van Cyprus, maar toch konden ze geen vuist maken tegen de vechtlust van Cyprus, de 1e helft werd dan ook doelpuntloos afgesloten. Wat me opviel was dat elke 10 minuten de stewards de trap af en op liepen om te zorgen dat iedereen gaat zitten, wat niet echt een succes was en als hij een enkeling hierop aansprak, reageerde die dan met: 'en die andere 20.000 dan?' , vermakelijk J. De 2e helft was van een ander kaliber. Ben ondertussen wel een rij naar beneden gegaan, achter mij zat een dronkelap die zijn maaginhoud niet meer binnen kon houden... Dit had ik gelukkig vrij snel door, en was dus tijdig naar voren verplaatst. Het schoonmaak team die de zooi moest opruimen kreeg wel een flink applaus van iedereen die het had zien gebeuren. Netjes. Ergens in de 60e minuut scoorde Schotland eindelijk en was de beter ploeg en probeerde aan te zetten tot de 2-0, maar in de 87e minuut scoorde Cyprus! Ach, binnen 2 minuten scoorde Schotland weer en het stadion ontplofte!!! Wat een ontlading was dat, nog 5 minuten billen knijpen en de buit was binnen! BAM! Na de wedstrijd liep het vrij snel leeg, en buiten gekomen was het een enorm drukte richting het station, de weg die ik gekomen was mocht ik niet meer pakken, maar wat blijkt, er was een enorme rij voor dat station, duurde zeker 1 uur voor ik bij het station aankwam en de trein naar Glasgow centraal kon pakken... Op zich wel vermakelijk met die gekke Schotten, en mensen die geen boodschap hadden aan de rij werden door de politie te paard achterna gezeten en teruggestuurd naar het begin van de rij, wat op zich erg vermakelijk was, miste alleen nog een Benny Hill muziekje. Eenmaal op het centraal station aangekomen moesten er meer naar Edinburgh, want een aantal begonnen gelijk te rennen, dus ik gelijk mee rennen. Buiten aangekomen zag ik naar schatting 200 Schotten rennen voor de andere trein. Dus ik rende daar met die Schotse rokken dwars door het centrum van Glasgow wat op zich wel een vreemde gewaarwording was J. Op tijd aangekomen en lichtelijk hijgend een plekje opgezocht in de overvolle trein richting Edinburgh. Eenmaal terug in Edinburgh aangekomen werden we als veevoer door een aantal hekken geleid, erg effectief natuurlijk, hierbij moesten we langs een ruimte waar werkelijk alleen maar vrouwen stonden, van het typetje Engelse uitgaans**** en wat een kakelende herrie was dat... De Schotse meneer naast mij keek me bedenkelijk aan zei met een typisch Schots accent: 'I’M SCAREDD...' kon mijn lach toen niet bedwingen, heerlijk. Na een laatste wandeltocht van 15 minuten tussen de Schotse vrouwkes door aangekomen in ons hotel, net op tijd een biertje kunnen bestellen bij de bar want enkele minuten later was hij dicht. Rustig m'n biertje opgedronken en alles even kunnen verwerken wat ik allemaal gezien heb die avond en daarna naar bed!