Dagje voor de grote jongen

Feasgar math!

Vandaag een rustige dag gehad. Vanmorgen weer wat mogen uitslapen en nog even op pad gegaan; richting CairnGorm Mountain, om met de 'mountaintrain' naar het topstation te rijden, van zo'n 635m naar 1099m. Helaas reed de gondel (zoals wij het toch echt zien) niet, wegens onderhoudwerkzaamheden. Jammer jammer, want we hadden nog wel de hoogte ingewild. Zonder Noah hadden we zeker weten een lange route door deze mooie bergketen willen wandelen, maar dat zit er nu niet in. Helaas nu dus ook niet naar hoger gelegen terrein met de gondel.. Mm wat dan? Een vriendelijke oudere Schot in een keurig Tweed-pak begroet ons vrolijk, alsof er niets kapot is en nodigt ons uit alsnog rond te kijken in het gebouw van de gondel (daar staan wel wat leuke houten snijwerken met ontdekkingsgaten, maar verder is er weinig te doen en echt uitgestorven – als in; wij zijn de enigen) en in de shop. Daar vragen we aan de jongeman van de winkel of er ook kleinere en gemakkelijkere wandelroutes zijn op deze hoogte die we kunnen wandelen met onze grote jongen. Er is een minirondje (niet veel meer als om de gebouwtjes heen) en een iets groter rondje, waar je wat meer de berg 'beklimt', rond de baan van de gondel en het watertje wat omlaag stroomt. Ah doen we dat maar eventjes, tis anders ook zo zonde van de tocht (die overigens wel weer mooi was!). Het was even zoeken naar het juiste pad, en achteraf gezien liepen we hem achterstevoren wat waarschijnlijk wel extra lastig was dan als we de goeie volgorde hadden genomen, maar ach, een moeilijkheidsgraad meer of minder.. Het was vooral een pad vol losse steentjes, slingerend langs een prachtig klein hard stromend watertje en de rails van de gondel. We staken het watertje een aantal keer over middels kleine houten bruggetjes en doken onder de rails van de gondel langs. Voor Noahtje onwijs spannend, voor ons vooral een mooie omgeving. Het was een goed te lopen pad, met af en toe grote keien in plaats van steentjes. Het liep wel behoorlijl stijl omhoog en als je achter je keek, het dal in, had je een mooi uitzicht. Het was er nu behoorlijk druk met wandelaars, maar in de winter is het hier afgeladen met wintersporters. Het is één van dé ski-gebieden van Schotland. Het weggetje terug naar beneden (wat dus eigenlijk de weg omhoog was) was maar saai en duidelijk ook een weg voor terreinwagens. Na ruim een half uur waren we weer terug bij de auto en besloten we maar weer terug naar het dal te gaan. Het weer was voornamelijk druilerig, dus misschien was een rustig dagje in het hotel niet zo'n ramp. Al probeerden we eerder onszelf met deze reden vooral wat te troosten ('zo zonde van de vele bergmogelijkheden') denk ik.. Overigens is het weer hier trouwens echt bizar. Het slaat echt om de 5 minuten om en kan het van hard regenen naar een strak blauwe lucht en een warm zonnetje gaan. Niet normaal. We hebben denk ik nog nooit zoveel zulke snelle weersomslagen meegemaakt! Je kunt je er ook écht níet op kleden.

Terug in het hotel vulden we de rest van de dag in ieder geval met een uurtje zwemmen (weinig bijzonder zwembad voor een dergelijk dure hotelketen, we zijn kennelijk toch wel zeer verwend met de vele uitgebreide subtropische zwembaden in Nederland!) en activity center (een aantal ruime kamers met tal van speelmogelijkheden; hoekjes vol met knutselspullen, hoeken met lego, hoekjes met grote bouwblokken, met (jawel) houten treinbanen, verkleedspullen, een podium, ect etc. Je kon het niet noemen, of ze hadden het. Bizar genoeg was het er zeer rustig en vermaakten we ons vooral met de trein, knikkerbaan en bouwblokken. Na weer een uurtje wilde Noah toch ook nog wel heel graag even naar 'Joepie' waar we dus het laatste uur doorbrachten. Zo kun je de middag natuurlijk óók prima doorkomen. We sloten de dag af met een diner bij hetzelfde tentje als waar we 's middags geluncht hadden (toen we van [het begin van] de berg af waren gekomen), een super leuk restaurant langs het spoor waar we ook nog eens meer dan heerlijk gegeten hebben. 's Middags hadden we er nog een ouder stel Engelsen ontmoet met een hondje (en die wil Noah altijd gelijk knuffelen en zo raak je dan toch altijd gemakkelijk aan de praat), waarvan we weer bijzondere regelingen rondom de Brexit hoorden... Zoals dat dieren direct een half jaar in quarantine moeten mocht de Brexit doorgaan en ze zijn dan in Europa....... Deze mensen waren echter wel duidelijk pró-Brexit, dus toen wij er iets negatiefs over zeiden, reageerde de beste man behoorlijk sterk haha. Vanavond weinig bijzonders meer, een rustig avondje vooral en op tijd naar bed want morgen staat er een lange reisdag op de planning.

Oidhche mhath!