Avontuur en Cultuur

Hola!

Gisteravond zijn we met zijn viertjes op zoek gegaan naar een restaurantje wat ons DE specialiteit van deze streek kon geven; CUY. Na wat restaurantjes afgelopen te hebben, er ééntje gekozen die niet al te duur was (maar ook echt niet goedkoop voor hier). En ja hoor, een gehele bladzijde van de menukaart bestond uit gerechtjes met Cuy. Renéetje en ik durfden het toch niet zo aan, en gingen dus voor een altijd goed biefstukje met pepersaus (Renéetje) en ik voor een andere Peruaanse specialiteit; alpaca. Een soort lama. Pap en mam gingen dan wel voor de Cuy maar ik ben zéér blij dat ik daar niet aan meegedaan heb. Je zag precies het hele beestje nog liggen.. met kop en al... ik ga niet zeggen welk dier het was, maar voor ons is het een huisdier en ik kon er gewoon niet eens naar kijken! Laat staan opeten... Volgens me ouders was het ook niet veel bijzonders en zat er maar weinig smaak aan. Eens en dus ook nooit meer... Voor mij sowieso nooit nu ik gezien heb hoe het geserveerd wordt.... :|
Voor het eerst deze vakantie ook een ijsje genomen. Smaakte toch eigenlijk ook wel erg goed :D

Na een goede nacht slapen, zeker na onze nachtbusrit, ging om 7uur de wekker alweer. Gauw eruit en ontbijten en op naar onze excursie voor twee; RAFTEN! We haalden eerst nog een ander stel op, en er zat reeds een Franse familie bij ons in het busje, en daarna gingen we de boten ophalen halverwege de berg. Bij de bootopslag moesten we ook omkleden. Oh oh oh wat voelde ik me toch SEXY! WAUW! Een knalrood wetsuit, daarover een prachtige rode broek en rood jack (weet niet waar dat precies voor was) en daaroverheen een knalgeel zwemvest. Ik ruilde me fijne bergstappers in voor wetshoes (of hoe noem je die :P). Deze waren echter aan alle kanten al kapot, ik kon er zelfs zo weer uitstappen als er geen bandje om me enkel zat, al behoorde de hele schoen dicht te zijn.... Achja, het zal er wel bij horen.
Na het omkleden met het busje verder de berg op, langs de kolkende rivier. En toen was het zover! Uitstappen maar en team maken. Ons team werd LADY GAGA TEAM met Renéetje en mij, het Amerikaanse stelletje en als gids Hector. De beste man kon niet veel Engels, en sprak meer Spanglisch zoals ze dat hier noemen. En oh wat was ik opnieuw blij met mijn Spaans achtergrondje. :D Even droog geoefend met peddelen, in de boot springen, links en rechts springen en juichen voor ons LADY GAGA TEAM! :P En toen was het zover! Op de rivier in! Wij waren het eerste team, het Franse gezinnetje kwam achter ons met twee begeleiders. Al snel bleek wel dat zij er meer moeite mee hadden de rivier meester te worden dan wij, want zij kwamen regelmatig vast te zitten op of achter een rots. Wij slechts één keer en dat was expres, omdat we moesten wachten op hen :D.
Half uurtje geraft! Wat was dat gaaaaaaaaaaaaaaf!!! :D We mochten absoluut niet zwemmen, maar dat wilden we ook niet echt, want allemachies wat was dat water KOUD! :| Een keer gingen we een stroomversnelling af, en draaide we van de zijkant en ik zat met het Amerikaanse meisje op de tweede rij (de boys zaten voorop) en toen kwam echt een hele golf water binnen, maar ja via mij dus, en allejezus, wat was dat KOUD! Ik had weer hele Titanictaferelen.... Maar jee, we zijn niet omgeslagen!!! :D
Één keer moesten we wel serieus standy-by staan als hulp voor de tweede boot, bij het sterkste stuk van de rivier waar wij overheen gingen (een klasse 4, al zegt ons dat niets, maar voor ons was dat al heel wat :P). Gelukkig voor hen verliep het zoals het moest, maar wij hadden ons tuurlk wel super goed gevoeld als we de anderen binnen boort hadden kunnen trekken en zo kunnen 'redden' :D ;)

En ja, het begint te wennen.. Renéetje had weer iets hoor... :P Hij was zo fanatiek aan het roeien dat ie op een gegeven moment met zijn nagel langs iets hards van de boot schraapte en knak; daar ging zijn nagel van zijn ringvinger. Ieuwww, dat ding stond helemaal overeind en het bloed gutste eruit! Het zag er ook echt super ranzig uit.. Maar zo stoer als mijn vent is, drukte die hem zelf weer terug, ff int water houden en weer doorgaan. Hij voelde het niet heel erg zei tie. Zou dat wellicht aan de adrenaline liggen..? ;)

Aan het einde van ons stuk raften stopten we netjes op tijd, meerden aan en klauterde we weer de berg op. Een eerlijke taakverdeling; de meisjes de peddels en de jongens de boot.. :D En uiteraard; Renéetje glee flink uit, maakte een mooie sliding in de modder en eindigde onder de boot... :P Gelukkig niets ernstigs en geen schaafwonden ofzo dankzij de hele bepakking, maar toch. Hoe kon het ook anders he ;)
Gauw alles uit gedaan, want zodra je het ijswater uit was, was het toch ook wel weer super heet. Uiteraard wel meteen de eigen kleertjes weer aan gedaan.. ;) Kregen we nog een kleine picknick met wat koekjes, water, thee en koffie en daarna zijn we weer terug gebracht naar de hotels. Het was een hele ochtendvulling en echt super gaaf!!!

En ook heel tof!! We hadden tuurlk geen camera of iets bij, omdat we niet wisten waar we de spullen konden laten, veilig, dus hadden we zelf er niets vast van kunnen leggen. MAAR! Van de tour zelf was er een fotograaf bij, die steeds langs de oever zat en flink wat actiefoto's heeft gemaakt!!! :D Over een half uurtje komt ie langs ons hotel, met één of twee cd's met alle foto's (voor maar 28 SOL; dat is 4 euro...) en dan hebben we als het goed is ook een paar hele leuke en mooie picca's van dit leuke avontuur!! :D

En wat ook zo mooi was! De rivier bestond voornamelijk uit smeltwater uit de bergen (vandaar ook zo koud he, voor de slimmmerds onder ons ;)) en dus stonden er om ons heen prachtige bergen. Op een gegeven moment, als we achter ons keken, zagen we dus de kolkende rivier met daarachter een schitterende berg oprijzen met besneeuwde toppen. Zo ontzettend mooi!!! En onderweg kwamen we ook verschillende prachtige watervallen tegen! Helaas zijn (volgens mij) daar geen foto's van. Maar ik hoop wel van die prachtige achtergrond!! We gaan het zo zien! :D

Om 11.45u ongeveer waren we weer terug. Mama en papa waren weg, dus wij hebben lekker op ons gemakje gedaan. Tegen 13.00uur met zijn allen wat gaan lunchen op het hoofdplein hier in Arequipa; Plaza de Armas. Arequipa is de op één na grootste stad van Peru (na Lima), wat wij wel bijzonder vinden, aangezien het midden op een breuklijn ligt en midden tussen de vulkanen. Het trilt hier dan ook geregeld, maar alles wat verwoest wordt, wordt gewoon weer herbouwd. Deze stad wordt ook wel de witte stad genoemd, omdat het bijna geheel bestaat uit sillar; een witte vulkanische steen. Het hoofdplein is echt schitterend! We hebben geluncht op één van de vier balustrades die uitkijken op het plein met het park.

Na de lunch zijn we naar HET hoogtepunt van deze stad gegaan; het Santa Catalina Klooster. Dit is echt een enorm klooster, van wel 20.408 vierkante meter! Het lijkt dan ook wel een stad in een stad, met 100 kamers, zes straten, drie kloostergangen, een kerk en een galerie met koloniale schilderijen. Het is gesticht in 1580 en tijdens de hoogtijdagen woonden er wel 450 mensen, waarvan 1/3 non en de rest bedienden. Sinds 1970 is het klooster opengesteld voor publiek, om zo geld in te zamelen voor elektriciteit en een waterleiding. Nu wonen er ruim 20 nonnen, in een afgesloten gedeelte. We hebben er wel ff rond gewandeld, zeker een uur, maar werden er niet echt door gepakt. Het was zeker wel mooi en bijzonder te noemen, maar alle kamers leken op een gegeven moment zo sprekend op elkaar, dat we het toen ook wel gezien hadden.. Uiteraard volgen de foto's die een beter beeld zullen scheppen (hopelijk).

Hierna zijn we naar het andere hoogtepunt van deze stad gegaan; mummy Juanita, la dama de Ampato (het meisje van Ampato - een vulkaan) in het museum Santuarios Andinos. Mummy Juanita is per ongeluk gevonden in 1943 door antropoloog Johan Reinhard die eigenlijk een uitbarstende vulkaan wilde fotograferen (de vulkaan naast de Ampato). De Ampato was kort daarvoor actief geworden, en had erupties gehad. Hierdoor was Juanita uit haar bevroren graf gegooid, en was zij 100 meters naar beneden gerold. Tijdens deze val verloor zij haar hoofddoek, waardoor zij dagen blootgesteld is aan de zon, waardoor de huid van haar gezicht in een bepaalde mate verloren is gegaan. De rest van haar lichaam is nog volledig intact, net zoals het bloed in haar lichaam en organen, en de organen zelf. Juist om deze reden is zij ook wereldberoemd geworden; alles was nog intact, terwijl zij 500 jaar geleden door de Inca's geofferd is om de Goden gunstig te stemmen. Hoe bizar is dat! Een meisje van 12, 13 jaar, ingevroren bovenop een vulkaan, en 500 jaar later is alles nog intact?! :|
Wij hebben haar nu ook met eigen ogen kunnen aanschouwen; in het museum hier in Arequipa. Ze is wel wat gekrompen, en haar gezicht is jammer genoeg inderdaad aangetast en grauwig geworden, maar verder nog wel intact! Maar haar handen, die zichtbaar zijn, zijn nog volledig intact en zijn dan wel bevroren, maar zien er verder precies zo uit als onze eigen handen.... !!
De offering was alleen toch niet zo'n pretje.. Die Inca's waren toch maar rare mensen, concluderen wij opnieuw. Zij geloofden dat de bergen de Goden waren, en dat zij hun gunstig moesten stemmen. Zo nu en dan, wanneer er bijvoorbeeld vulkaanuitbarstingen of extreme droogten of iets dergelijks was, waren de Goden boos en moesten ze een offer brengen. Dit was dan iemand die mooi was, en nog vrij van zonden; kinderen dus. Juanita was één van die kinderen (ze hebben er later nog 3 gevonden op dezelfde vulkaan, twee jongens en nog een meisje). Zij werd naar boven geleid, met priesters en bijna boven uitgehongerd en gedrogeerd met sterke drank en een soort drugs. Ze kreeg de mooiste kleding en voorwerpen mee (van goud, zilver en brons). Wanneer het zover was, werd zij zodanig gedrogeerd, en als laatste met een scherpe speer in de vorm van een ster op het voorhoofd geslagen wat tot haar dood leidde. Dan werd ze in de foetushouding in een gat gezet, met om haar heen alle mooie voorwerpen, eten en kleding, om haar weg tot het worden tot halfGod te begeleiden.....
Door alle technische instrumenten van tegenwoordig hebben ze dit weten te achterhalen. Vooral door middel van scans en röntgenapparatuur. Voorheen dachten ze dat ze haar levend begraven hadden waarna ze al snel doodvroor. Nu is ook met zekerheid te zeggen wat ze als laatste genuttigd had, omdat ze haar maaginhoud nu volledig hebben kunnen onderzoeken, en dus de drank en soort drug tegen kwamen. Tegenwoordig zijn ze bezig met het onderzoeken van haar bloed en DNA, om zo eventuele bacteriën en virussen van die tijd te kunnen achterhalen. van 500 jaar geleden dus.

Heel mooi en bijzonder was dit bezoek, maar toch gaf het ons ook wel de koude rillingen. Zeker als je voor de vrieskist staat en het meisje met eigen ogen ziet... 500 jaar oud.. geofferd op een vulkaan...

Wat wel één van de grote mysteries blijft, is hoe de Inca's in die tijd in godsnaam zo ver de vulkaan op hebben weten te komen... Ze hadden sandalen en dekens, maar geen winterbepakkingen zoals wij die tegenwoordig kennen en gebruiken om de hoogte en kou te kunnen trotseren... Toch hebben ze het klaargespeeld, maar hoe.. dat blijft voor nu nog de vraag...

Vanavond doen we niet heel veel meer. We zitten nu nog even te wachten op de man van het raften voor de foto's, en dan gaan Renéetje en ik lekker samen uit eten. Eventjes romantisch met zijn twee! (L)

Morgen begint de Colca Canyon Tour van drie dagen, dus dan moeten we wel goed uitgerust zijn! We hebben al wel zoute chips, snoepjes, Colca Snoepjes tegen de hoogte en 3 liter water ingeslagen. We gaan morgen nog verder de hoogte in, dus we moeten wel goed voorbereid zijn tuurlk!

Voor nu, welterusten en tot het volgende avontuur weer!!! :D

PS: Foto's raften zijn binnen! Hopelijk lukt het zo met uploaden! :D