Machu Picchu!!

Vanmorgen (20 augustus) ging alweer om 05.00 de wekker; opstaan, ontbijten en op naar de bus! Daar stond Bruno al bijna vooraan in de rij, en mochten wij bij hem aansluiten, zij het onder groot protest van de mensen achter ons... Wat ik volkomen snap, maar nu zelf niet moeilijk ging doen.. :P :$

Na de 25 minuten durende rit naar de ingang van Machu Picchu sloten we - ditmaal achteraan - aan in de lange rij om naar binnen te mogen. Machu Picchu is echt dé trekpleister van Cusco, zij het niet van heel Peru!

Machu Picchu werd in 1911 ontdekt door de Amerikaanse ontdekkingsreiziger, hoogleraar en archeoloog Hiram Bingham. Hij was van oorsprong geschiedenisprofessor en deed onderzoek naar de militaire campagnes van Simón Bolivar. Hij stuitte echter op een dorpje, waar een boer hem vertelde over een ruïne bovenop de 'oude berg' (wat Machu Picchu betekent in het Qechua). Bingham was door zijn expeditiejaren heen wel meer geïnteresseerd geraakt in de Inca's en besloot om wat voor specifieke reden dan ook, om zijn originele expeditiereden af te breken, en te verplaatsen naar het onderzoeken van deze plaats. Via de kant van de Urubamba rivier beklom hij de steile berg en kwam uit bij het nu zo bekende Machu Picchu. Bingham noemde het echter geen Machu Picchu, maar 'de Verloren Stad van de Inca's'.

Machu Picchu is een heel groot complex, met verschillende hoogtes. Het hoofdplein is echter gelegen op 2453 meter boven zeeniveau, en wordt aangehouden als ligging.

De stad heeft een beneden- en bovengedeelte met huizen, tempels, fonteinen, pleinen en landbouwterrassen. De stad is grofweg te verdelen in twee gedeelten; het woongedeelte, en het specifieke werkgedeelte. De stad ligt op een berghelling en is bereikbaar via talloze trappen en paden via 6 ingangen. Het water komt binnen via natuurlijke bronnen.

Tot op de dag van vandaag blijft het een raadsel hoe de Inca's de kolossale blokken steen zo naadloos op en naast elkaar hebben weten te plaatsen en er zo'n schitterende stad van hebben kunnen maken. Gedacht wordt dat de gigantische stenen met stenen of bronzen gereedschappen gespleten en gladgeschuurd werden totdat ze perfect op elkaar aansloten. Maar het grootste raadsel blijft hoe de Inca's de graniet transporteerden. Het waren echt niet normaal zulke grote, kolossale blokken! En het is niet te geloven, maar alle muren waren perfect passend! Het is dan ook niet verwonderlijk dat de beste professoren tot op de dag van vandaag met elkaar in discussie zijn hoe de Inca's dit honderden jaren geleden voor elkaar hebben gekregen!

Eenmaal boven aan de trap gekomen, bij DE fotoplek van Machu Picchu, kregen we een rondleiding van Bruno. Hij leidde ons langs de belangrijkste plekken van de stad.

Allereerst namen we plaats op één van de honderden terrassen. Hij vertelde dat er twee soorten van waren; de hele grote, het verst van de stadsmuren, welke werden gebruikt voor de landbouw. En dan waren er nog de kleinere, dichtbij de stadsmuren, die gebruikt werden om er medicijnplanten en bloemen op te laten groeien.
De grote landbouwterrassen waren opgebouwd uit verschillende lagen. Allereerst waren het rotsblokken, daarbovenop grind, dan zand en ten slotte de aarde waarin de gewassen werden geplant. In elk terras was ook een kanaaltje gemaakt, waar het natuurlijke water doorheen stroomde, zodat elk terras van voldoende water was voorzien.

Vanaf één van de grote terrassen waar wij zaten, hadden we echt een schitterend uitzicht op de stad zelf! Het was nog mistig, wat het voor foto's minder geschikt maakte, maar wat de honderdenjarenoude stad zijn mystiekheid gaf. Werkelijke waar adembenemend!

Hierna gingen we naar de kleinere terrasjes, waar de medicijnplanten en de bloemen werden gehouden. Om hier te komen, moesten we eerst door de Hoofdpoort. Dit was een grote boog, die slechts enkele keren per jaar gesloten werd, door een gigantisch grote houten deur (zoals gedacht wordt). Boven de poort hangt namelijk een grote ring van steen, en in de grond, voor de poort (allemaal aan de binnenkant van de stad) was een gat. Aan beide zijkanten van de poort waren cilinders in de stenen muur gemaakt. Gedacht wordt dat er een grote houten paal voor de poort kon worden gezet, die in het gat in de grond draaide. Boven zat hij vast aan de stenen ring. Met dit mechanisme kon er een grote houten plaat/deur voor de poort geschoven worden, tevens door middel van de cilinders aan de zijkanten van de poort, die voor het tweede draaimechanisme zorgde.
Dit is allemaal hypothetisch uiteraard, maar de meest ervaren bouwprofessoren (of hoe je die mensen noemt) hebben dit geopperd, en die zullen er wel verstand van hebben.. ;)

Vervolgens gingen we langs de stenentuin, waarin nog tientallen kolossale blokken steen en graniet lagen. Hier legde Bruno ons uit, hoe gedacht wordt dat de Inca's hun muren maakten. Waarschijnlijk spleten ze de kolosale blokken steen op natuurlijke zwakke punten door stenen of bronzen gereedschappen. Op de één of andere manier wisten ze de blokken zeer precies op maat te kunnen maken, zodat ze allemaal perfect op elkaar aansloten. Echt bizar om je dat voor te stellen, want ze hadden niet de technieken die wij heden ten dage hadden.. Alle voorwerpen werden met de hand gemaakt en uit de natuur gehaald.. De muren, de hele stad, is met de hand opgebouwd.. dat kan niet anders.. maar HOE, dat is echt de allergrootste vraag.. Want elk gebouw in deze grote stad, elke muur, was echt perfect... Alle stenen sloten echt naadloos op elkaar aan. Elk hoekje was gecompenseerd met de volgende steen... Ongelooflijk gewoon!

Hierna gingen we naar het hoofdplein; het belangrijkste plein van Machu Picchu. Hier is de Tempel met de Drie Vensters te vinden, het huis van de hoogpriester en de grote Tempel.
In de Grote Tempel werden de dierenoffers en natuurlijke voorwerpen offers gedaan (geen menselijke offers).
De Tempel van de Drie Vensters was de allerbelangrijkste Tempel. Hij is gelegen aan de oostzijde van het hoofdplein, heeft drie muren en een open zijde uitkijkend op het plein. In de muur aan de andere kant zitten drie vensters, met aan beide kanten een nis. Tijdens de winterzonnewende schijnen de eerste zonnestralen door deze vensters en verlichten ze de kamer.
Op de lijn van de vierde muur, die er dus niet was, was een grote stenen rots. Deze had de vorm van drie trappen aan weerszijden. De drie trappen aan de linker kant van het beeld stonden voor de slang, de puma en de condor. Dit waren de drie Goden die men kon zien, die tastbaar waren. De slang stond het dichtstbij de onderwereld, de puma bij de levenden en de condor bij de hemel en het hiernamaals. De Inca's geloofden dat de Condor je ook naar de hemel bracht, wanneer je overleden was. Dit omdat de Condor de grootste roofvogel is en het hoogst vliegt van alle vogels (zoals al eerder vermeld, wel 10 km hoog!). In de Tempel van de Condor (in een ander gedeelte van de stad) werden dan ook de mummy's in een nis geplaatst. Daar waren twee kolossale stenen rotsen voor, die de vleugels van de Condor representeerden, en een uitgehouwen rots op de grond ervoor, wat voor diens lijft stond. Zo werden de overledenen, de mummy's in foetushouding dus met de Condor naar het hiernamaals gebracht.
Maar terug naar de Tempel van de Drie Vensters. De andere zijde met de drie trapjes stond voor: Je mag niet Lui zijn, Je mag niet Liegen, Je mag niet Stelen. Oorspronkelijk waren dit andere woorden in de Qechua (Inca) taal, maar in feite kwamen ze op hetzelfde neer. Ik had helaas mijn notitieboekje niet bij, dus kan het niet meer precies vertellen.
Één keer per jaar, op 24 juni, komt de zon op, en schijnt door deze drie vensters. Op deze ene dag per jaar, deze ene zonsopgang, werpt de zon een schaduw op het beeld, waardoor het een geheel kruis wordt. Deze schaduw staat voor de spirituele wereld.
Zo bijzonder dat dat één keer per jaar gebeurt! Dat kan toch geen toeval zijn!

Onze volgende stop was bij de 'koorkamer'. Dit was een kamer, met nissen die met elkaar verbonden waren. Hier staken de vrouwen met de mooiste stemmen hun hoofd in, en zongen dan liederen. Doordat de nissen verbonden waren, klonken de liederen door de hele stad. Bruno deed het voor, en het klopte nog ook! Al was het vast mooier met een stel geoefenden vrouwenstemmen ;)

Hierna gingen we naar het hoogste gedeelte, naar de Intihuatana; een steen om de stand van de zon te zien tijdens de zonnewende, waarna ze hun landbouwcycli vaststelde. Aan de hand van deze steen, wisten ze te bepalen welke dag het was, welk seizoen, welk jaar en welke eeuw. Onvoorstelbaar....

Toen moesten we een stukje lopen, waar we uitrusten en een koekkie aten bij de Eersteen; een grote rots in de exacte vorm van de berg achter Machu Picchu: Wayna Picchu. Zoals gezegd waren de bergen ook Goden, en deze hadden dus ook een offerblok waar ze geëerd werden.

Ten slotte gingen we via de Tempel van de Condor (zie stukje hierboven) weer terug naar het begin. Hier namen we afscheid van Bruno, omdat zijn tijd van rondleiden er op zat. We waren nu nog vrij om zelf rond te kijken. Maar we wisten niet eens waar te beginnen! De stad was zo ontzettend groot en had zoveel prachtige gebouwen! We besloten om eerst naar de Inca Brug te lopen, één van de andere ingangen tot de stad. Dit was zeker een half uur omhoog lopen had Bruno ons verteld, en was echt mooi om te zien, dus dat wilden we eerst doen. Ook om even de gigantische mensenmassa te ontlopen. Als we dan nog tijd over hadden, wilden we nog langs een paar andere bijzondere plaatsen, zoals de school en de Tempel van de Zon.
Wij dus allereerst op naar de Inca Brug. Het was ff zoeken waar het goede pad was, maar uiteindelijk vonden we het (na eerst een heel stuk omhoog gelopen te hebben wat verkeerd bleek :$ :P). Het was iets minder als een half uur omhoog lopen, en het omhoog gaan viel - gelukkig - ook wel mee :D. Het pad eindigde bij de brug; je mocht er niet meer overheen. De Brug was ingestort, maar was oorspronkelijk van steen geweest. Een onwijs smal paadje langs de steile kliffen de diepte in. Er was geen reling, alleen een touwtje tegen de rotswand gevestigd. Maar zo moedig dat wij zijn, liepen we daar uiteraard gewoon langs :D Het was de moeite en de adrenaline waard!!
Al waren we heel blij dat we op die hele smalle stukken geen lama tegen kwamen, zoals aan het begin van het pad! Jezus, er kwam toch ineens een lama voorbijgerend! En die week geen millimeter hoor!!! Tis maar goed dat we hem op een breed stuk tegenkwamen, want op zo'n super smal stuk had het toch wel spannend geworden! :P

Na de Incabrug - en de route om - waren we echter wat verlaat en besloten we maar alvast naar beneden te gaan om de spullen in het hotel op te halen en te gaan lunchen met Bruno. Papa zou namelijk al om half 2 de trein terug moeten hebben, en moest dus wel op tijd weer op het station staan. Helaas hadden we niet meer tijd, om de rest van deze schitterende Incaruïne te bewonderen.

Maar, Renéetje en ik hebben min of meer besloten - helemaal na onze treinreis terug, die later nog komt (A) - dat we de 4daagse trail nog eens willen doen, en dan hebben we uiteraard nog eens de mogelijkheid tot het bezichtigen van de rest van Machu Picchu! :D

Weer beneden, zoals gezegd de spullen opgehaald en geluncht in hetzelfde restaurantje als de avond ervoor. Opnieuw de heerlijke Condor Wings bemachtigd! :D Jammieeeee! Die waren ECHT lekker!

Bruno kwam even later van boven, en heeft nog een uurtje bij ons gezeten. We vulden eerst nog zijn reactieformulier in, en hebben papa op de trein gezet. Wij moesten nog wat langer wachten, maar waren flink moe, en heb daar eigenlijk weinig bijzonders over te vertellen :P We waren flink gaar in ieder geval.

De treinrails in Aquas Calientes liep overigens dwars door het dorpje. Toen we in het restaurantje zaten, kwam dan ook regelmatig een trein voorbij, met luid kabaal. Toch wel bijzonder :P Want er staat ook geen afzetting ofzo, de treinrails loopt gewoon echt dwars door het dorpje!

In de trein terug zaten we gelukkig bij een heel gezellige familie. Mama zat een paar stoelen voor ons, maar heeft zich gelukkig ook wel vermaakt. Wij zaten bij een Amerikaanse familie, met twee zoons en een dochter van onze leeftijd, die de 4daagse Incatrail hadden gelopen. Ze waren ook werkelijk waar he-le-maal gesloopt, maar we hebben de hele weg - 3 uur lang tot het dorpje Poroy) zitten kletsen over de ervaringen van de verschillende trails en de reizen. Het waren echt super aardige mensen! En toen wij hun verhalen ook hoorde over de 4daagse trail, waren we echt jaloers en besloten we dan ook maar dat we die ook echt nog een keer gaan doen! Hij is vergelijkbaar qua zwaarte met de Colca Canyon (welke overigens klasse 3 was, handig om mee te beginnen in plaats van met klasse 1 ofzo ;) :P), maar wat vooral bepaald werd door de hoogte. Vooral de 2e en 3e dag schijnen zwaar te zijn, omdat je dan op 4km hoogte zit. Je moet dan ook wel wat meer meenemen, maar er lopen ook porters mee, die dus de meeste spullen meezeulen. Dat is niet normaal hoor als je die ziet! Wij kwamen er bij onze lunchplek ééntje tegen; zo'n klein mannetje die ff op een muurtje zat uit te rusten, met echt een gigantische bepakking op zijn rug, van wat wel leek op 40kg! Dat manneke kon ook niet zomaar opstaan, maar moest een paar keer op en neer wiebelen, van voor naar achter, zodat door het schommelen hij het wicht meekreeg om weer op zijn benen te komen... Niet normaal! En die schijnen gewoon mee te lopen, in hetzelfde tempo, en net zo hard mee te ouwehoeren tijdens de hele reis..... Respectt!!! Maar ja, dat willen wij dus ook nog eens ervaren gaan!! Als het vergelijkbaar is met de Colca Canyon, dan moet dat lukken! En nu kunnen we ook nog ff paar jaar goed trainen eventueel (A) Dan zijn we vast en zeker iets beter voorbereid als vorige week.. ;) :P

Na een 3 uur zeer gezellige treinreis, dachten we afscheid genomen te hebben van de gezellige familie, maar ff later zaten ze bij ons in hetzelfde transferbusje. Ze hadden ook Peru Planet als agency, en - hoe toevallig - ook Dirk! Dus in de auto ook nog zitten ouwehoeren en een nieuw spel geleerd; soort van raadsels en rijmen. Je moet twee woorden noemen, die synoniem staan of duiden op twee andere woorden,en die twee andere woorden moeten uiteindelijk rijmen. In het begin waren wij er niet echt goed in (want je moet toch volledig int Engels denken, en das toch ff inkomen), maar uiteindelijk hadden we een paar hele goede, waar ze echt ff goed over na moesten denken :D Jee! :P Was gezellig!

Moe maar zeer voldaan kwamen we 's avonds om 9uur weer terug in ons hotel in Cusco. Papa stond alweer te wachten, want die was uiteraard een paar uur eerder aangekomen, na een gezellige treinrit vol kaarten met een Frans jongetje :P.
We hebben snel de spullen gedropt en naar een restaurantje in de buurt gegaan, die het Amerikaanse gezin on aangeraden had; Jack's. En dat was een goede aanrader! Goedkoop, en wat mama en ik hadden smaakten erg goed!

En toen ja, zeer moe, maar ook zéér voldaan bereikten we rond 22.30uur dan eindelijk weer ons heerlijk zachte bedje, en vielen de oogjes al zeer snel toe.

Wat een GEWELDIGE twee dagen waren dit!!!! Die Incatrail was echt een geweldig mooie, zeer waardige (bijna) afsluiter van een onwijs schitterende en prachtige 2,5 week Peru!!!!!