Kalk, kaas en vleermuizen
Door: Coby
Blijf op de hoogte en volg Coby
26 Augustus 2021 | Denemarken, Hjørring
Goddag!
Vandaag stond er wederom een reisdag op de planning; ditmaal van Bryrup naar Skallerup, helemaal in het Noorden van Denemarken op Noord-Jutland. De meest gerichte route bedroeg 202km, maar omdat wij uiteraard de toeristische route namen én een uitstapje maakten ’s ochtends, hebben we vast en zeker de nodige kilometers meer gemaakt. In ieder geval vreesden we op een gegeven moment dat de navigatie het op zou geven (en zou denken; dan zoeken jullie het toch lekker uit als je mij iets uit laat stippelen en er geen enkele keer naar luistert), toen we voor de 30e keer niet naar het ding luisterden… Nou ja, dat was alleen voor de route die we kozen ná ons uitstapje van vanmorgen, want voor die eerste route, van circa 1 uur, zaten we perfect op één lijn met het navigatiesysteem. Duidelijk; op dit traject waren geen grote wegen en zeker geen snelwegen, dus het ding moest ons ook wel binnendoor sturen.
Terug naar vanmorgen. We stonden op de gebruikelijke vroege tijd op en draaiden het ochtendprogrammaatje af waar we zo goed in zijn geworden op deze reisdagen. Mama ruimde op, zette alles klaar, papa laadde alles in en Noah bemoeide zich her en der met ons en heeft uiteindelijk het hele huisje geveegd. Ieder z’n kracht. Om kwart voor 9 zaten we weer volledig klaar in de auto en stonden we voor... een dichte deur bij de receptie… Oh, jammer dit. Gelukkig ging de receptie om 9uur open dus hoefden we niet erg lang te wachten en konden we uitchecken. De eerste rit bracht ons naar het noord-westen van onze camping, een uurtje rijden. Een toffe rit, door bossen en paarse heides en veelvuldig over achtbaanweggetjes.
We stopten bij het dorpje Mønsted waar ‘s werelds grootste kalkmijn te vinden was. Althans, nu niet meer in gebruik en dus een toeristische attractie, maar het was wel in werking van de 10e tot de 20e eeuw. Tegenwoordig wordt deze enorme ondergrondse ruimte voor diverse andere dingen gebruikt, zoals klassieke concerten en het rijpen van kaas. We kochten een kaartje en kregen een Nederlandse toelichting mee (er komen hier zoveel Nederlanders dat ze er maar één in het Nederlands hadden gemaakt. Behoorlijk via GoogleTranslate aan verschillende zinnen en woordkeuzes te zien, maar we kwamen er voldoende ver mee) en een Engelse plattegrond van het complex. We besloten als eerste een wandeling te maken door de mijn zelf. Renéetje en ik hebben al tal van mijnen en ondergrondse grotten gezien de laatste jaren, maar blijven het altijd weer fascinerend vinden. En ook dit keer begonnen we er vol plezier aan en werden we zeker niet teleurgesteld. Bij de ingang van de mijn (nog buiten!) kwam de kou je tegemoet en deden we onze vesten en extra jassen dicht. Binnen in de mijn is het altijd maar 8 graden, dus lekker fris. Aan het begin was er nog een treinspoortje te vinden wat je kon volgen en waardoor er enigszins een pad was. Dat veranderde echter snel zodra je bij het ondergronds perronnetje kwam en ineens was het klauteren en oppassen dat je niet in een stroompje water stapte. Er hingen wel lampen, maar lang niet alles was goed verlicht. Fantastisch!! Hier snappen ze tenminste hoe je een mijn avontuurlijk moet houden! :D
De gangen waren over het algemeen gigantisch; heel hoog en ruw uitgehakt. Niet keurig geplaveid of rond gemaakt. Het galmde heerlijk, ook als je zachtjes praatte. We kwamen op een aantal stukken langs erg smalle delen en dan moest zelfs ik ff bukken en oppassen dat je je niet openhaalde aan scherpe rotspunten. We kropen door deze smallere stukken met het grootste plezier, de grote jongen niet minder. Na een stukje klauteren kwamen we bij een grote trap en kwam de kaaslucht je tegemoet. Ah, we gaan de goeie kant op! Een behoorlijke wenteltrap voerde je omhoog en daarna moest je over glibberige rotsgronden je weg weer omlaag banen tot je voor een groot hek tot stilstand werd gedwongen. Daarachter stonden rekken vol met kaas, zo ver je kijken kon hier onderin de mijn; er ligt hier altijd 250 ton (!!!!!) kaas te rijpen. Blijkbaar is deze kalkgroeve dankzij de hoge luchtvochtigheid en constante temperatuur perfect om een specifieke soort Deense kaas te rijpen.
We klauterden dezelfde weg terug en vervolgden onze avontuurlijke wandeling door de rest van het toegankelijk gemaakte gangenstelsel. Voor de beeldvorming; deze mijn heeft ongeveer 60 km (!!!!) aan ondergrondse paden, maar er is nu slechts 2km met natuurlijk licht (enigszins) verlicht en zo toegankelijk gemaakt voor het publiek. Op bepaalde stukken is er veel water te vinden, op andere punten helemaal niet. Het is echter lang niet altijd goed te zien, dus we blijven goed opletten waar we de voeten zetten en soms schijnen we zelf ff bij met een zaklampje. We komen ook langs een meertje. In de beschrijving staat ‘twee grote ondergrondse meren’, maar ook hier doet onze ervaring ons de das om, want niets is een groot meer vergeleken bij de ondergrondse merengrotten in Slovenië waar we uren doorheen hebben gevaren en je echt niets anders had als water. Dan stelt het meertje wat hier aanwezig is, bar weinig voor. Niet dat het niet mooi is, dat zeker wel en ze hebben hier hun eigen fantastische draai eraan gegeven door er een klein bioscoopzaaltje bij te maken waar ongeveer 70 personen plaats kunnen nemen. Ieder half uur wordt er op de wanden, het dak en in het water een ongeveer 15 minuten durende multimediapresentatie getoond die de geschiedenis van de grot en de mijn in beeld brengt. Heel gaaf gedaan en erg volledig. Het is wel in het Deens, maar er is ook steeds een Engelse en Duitse soort van ondertiteling aanwezig zodat ook wij het prima kunnen volgen. Noah vond het ook heel leuk wat ze een dikke pluim oplevert aan de kwaliteit van de presentatie met al zijn diverse filmpjes en animaties die gebruikt worden. Het weet de grote jongen in ieder geval de hele tijd te boeien, ook al verstaat hij er geen klap van.
Na zo’n uur ondergronds te hebben doorgebracht, besluiten we dat het tijd is om onszelf weer wat op te warmen en de oude kalkfabriek boven de grond nog te bewonderen. De fabriek is een vrij groot gebouw welke in 1874 werd opgericht en welke tot maar liefst 1980 volledig in gebruik was. Het is nog volledig in oorspronkelijke staat wat het erg spannend maakt doorheen te lopen en op de schots-en-scheve trappetjes je weg naar boven te banen. Het wordt vandaag de dag alleen als museum gebruikt en legt de Deense kalkindustrie uit.
We zijn gelukkig op het goeie moment in Denemarken om de mijn te kunnen bezoeken, want het is lang niet altijd open. Dat komt omdat in de herfst- en wintermaanden alles op slot gaat voor een gigantische zwerm vleermuizen die ieder jaar hier komt overwinteren. En met gigantische zwerm bedoel ik zo’n 18.000. Pas vanaf april gaat de mijn weer open. De aandacht voor de vleermuizen is hier ook groot te noemen en het is duidelijk dat ze trots zijn op deze beestjes en ze met het allermeeste respect behandelen. Er is veel informatie over ze te vinden en ook in de multimediashow in de grot wordt er aandacht aan ze besteed. En terecht. Wat een fascinerende beestjes zijn het toch. Niet te geloven dat zoveel mensen er zo bang voor zijn, want dat is toch nergens voor nodig.
Na ons ochtendbezoek van bijna 3 uur eten we nog wat van onze zelfgemaakte lunch en kopen we wat lekkers voor de rest van de tocht en stappen we weer in de auto. Het was de rest van de dag nog een lange rit en al heel snel kwamen we langs de kust te rijden met zeer veel wind. Zelfs met luxe wagen was het opletten geblazen voor de rukwinden die af en toe opstaken, laat staan als je hier met je caravan zou rijden (wat gezien het aantal campings in deze regio niet onvoorstelbaar is). Na een toch wel vermoeiende tocht van bijna 3 uur kwamen we aan bij onze volgende bestemming; het Seaside Resort in Skallerup, ver in het Noorden van dit mooie land. Net vóór de aankomst moesten we nog wel een plasstop maken voor de grote jongen, en in Noah’s woorden; ‘nu is de boer wel heel blij met mij, want dankzij mijn plasje groeit de maïs veel beter, dat zal hij morgen wel zien’.
Het is hier erg winderig en helaas erg grauw, wat klaarblijkelijk niet gebruikelijk is voor deze tijd van het jaar. We zoeken ons huisje op wat ons weer erg tevreden stelt. Het is hier net een soort CenterParks, maar dan super ruim opgezet met heel veel privacy. De huisjes zijn keurig, alleen het zitmeubilair is ook wat simpel. De bedden daarentegen zijn perfect. Lekker hoog en lekker stevig. Dat wordt vast een goede nacht!
We pakken de spulletjes uit en pakken de zwemspullen in want; ze hebben hier o.a. een subtropisch zwembad en daar hebben we wel zin in! We maken van te voren ff een boodschappenlijstje om op de terugweg gelijk de verse boodschappen te halen en wandelen naar het centrum. Een schitterend park met heel veel groen, heel veel speeltuinen, dwars door de duinen en uiteindelijk uitkomend in een heel mooi groot centrum met van alles en nog wat. Ze hebben hier een grote supermarkt, een grote speelhal a la Joepie/MonkeyTown, een groot subtropisch zwembad, een bowlingbaan, een Ierse pub, een activiteitencentrum voor jong en oud, diverse sportbanen en een restaurant en take-away gebeuren. Nou dat zit wel snor de komende dagen. We wandelen het centrum binnen en moeten, tadadam, voor het eerst onze Corona-QR-code laten zien. Nou daarmee is ook alles gezegd, het ding wordt niet eens gescand, alleen maar even bekeken. Gelijk vragen we ons af hoe serieus we het dan moeten nemen… Bij het zwembad is het in ieder geval wel wat strenger met regeltjes; je moet je eerst volledig uitkleden en dan naakt en volledig wassen met zeep en shampoo onder de douche, voordat je je zwemkleding aan mag en naar het zwembad mag. Oh oké. Geen probleem verder, maar dat hebben we nog niet eerder meegemaakt. We doen braaf wat van ons gevraagd wordt en plonzen daarna heerlijk het warme subtropische bad in. Mama vermaakt zich prima met Noah in het kindergedeelte met allerlei speelgoed vrij te pakken, terwijl papa het grotere bad opzoekt en daar de aap uithangt met touwen die aan het plafond slingeren en de grote glijbaan.
Na 1,5 uur gedobberd te hebben, is het goed geweest en bestellen we een pizza bij de take-away en doen boodschappen voor de komende dagen. De pizza zit er inmiddels in en de grote jongen is nog even druk aan het kleuren. Zo lekker bedtijd en na het zien van de weersvoorspelling hebben we zojuist besloten morgen een vrije dag in te plannen hier op het park. We gaan wel lekker veel indoordingen doen, want buiten waaien en regenen we waarschijnlijk weg.
Vi ses!
Vandaag stond er wederom een reisdag op de planning; ditmaal van Bryrup naar Skallerup, helemaal in het Noorden van Denemarken op Noord-Jutland. De meest gerichte route bedroeg 202km, maar omdat wij uiteraard de toeristische route namen én een uitstapje maakten ’s ochtends, hebben we vast en zeker de nodige kilometers meer gemaakt. In ieder geval vreesden we op een gegeven moment dat de navigatie het op zou geven (en zou denken; dan zoeken jullie het toch lekker uit als je mij iets uit laat stippelen en er geen enkele keer naar luistert), toen we voor de 30e keer niet naar het ding luisterden… Nou ja, dat was alleen voor de route die we kozen ná ons uitstapje van vanmorgen, want voor die eerste route, van circa 1 uur, zaten we perfect op één lijn met het navigatiesysteem. Duidelijk; op dit traject waren geen grote wegen en zeker geen snelwegen, dus het ding moest ons ook wel binnendoor sturen.
Terug naar vanmorgen. We stonden op de gebruikelijke vroege tijd op en draaiden het ochtendprogrammaatje af waar we zo goed in zijn geworden op deze reisdagen. Mama ruimde op, zette alles klaar, papa laadde alles in en Noah bemoeide zich her en der met ons en heeft uiteindelijk het hele huisje geveegd. Ieder z’n kracht. Om kwart voor 9 zaten we weer volledig klaar in de auto en stonden we voor... een dichte deur bij de receptie… Oh, jammer dit. Gelukkig ging de receptie om 9uur open dus hoefden we niet erg lang te wachten en konden we uitchecken. De eerste rit bracht ons naar het noord-westen van onze camping, een uurtje rijden. Een toffe rit, door bossen en paarse heides en veelvuldig over achtbaanweggetjes.
We stopten bij het dorpje Mønsted waar ‘s werelds grootste kalkmijn te vinden was. Althans, nu niet meer in gebruik en dus een toeristische attractie, maar het was wel in werking van de 10e tot de 20e eeuw. Tegenwoordig wordt deze enorme ondergrondse ruimte voor diverse andere dingen gebruikt, zoals klassieke concerten en het rijpen van kaas. We kochten een kaartje en kregen een Nederlandse toelichting mee (er komen hier zoveel Nederlanders dat ze er maar één in het Nederlands hadden gemaakt. Behoorlijk via GoogleTranslate aan verschillende zinnen en woordkeuzes te zien, maar we kwamen er voldoende ver mee) en een Engelse plattegrond van het complex. We besloten als eerste een wandeling te maken door de mijn zelf. Renéetje en ik hebben al tal van mijnen en ondergrondse grotten gezien de laatste jaren, maar blijven het altijd weer fascinerend vinden. En ook dit keer begonnen we er vol plezier aan en werden we zeker niet teleurgesteld. Bij de ingang van de mijn (nog buiten!) kwam de kou je tegemoet en deden we onze vesten en extra jassen dicht. Binnen in de mijn is het altijd maar 8 graden, dus lekker fris. Aan het begin was er nog een treinspoortje te vinden wat je kon volgen en waardoor er enigszins een pad was. Dat veranderde echter snel zodra je bij het ondergronds perronnetje kwam en ineens was het klauteren en oppassen dat je niet in een stroompje water stapte. Er hingen wel lampen, maar lang niet alles was goed verlicht. Fantastisch!! Hier snappen ze tenminste hoe je een mijn avontuurlijk moet houden! :D
De gangen waren over het algemeen gigantisch; heel hoog en ruw uitgehakt. Niet keurig geplaveid of rond gemaakt. Het galmde heerlijk, ook als je zachtjes praatte. We kwamen op een aantal stukken langs erg smalle delen en dan moest zelfs ik ff bukken en oppassen dat je je niet openhaalde aan scherpe rotspunten. We kropen door deze smallere stukken met het grootste plezier, de grote jongen niet minder. Na een stukje klauteren kwamen we bij een grote trap en kwam de kaaslucht je tegemoet. Ah, we gaan de goeie kant op! Een behoorlijke wenteltrap voerde je omhoog en daarna moest je over glibberige rotsgronden je weg weer omlaag banen tot je voor een groot hek tot stilstand werd gedwongen. Daarachter stonden rekken vol met kaas, zo ver je kijken kon hier onderin de mijn; er ligt hier altijd 250 ton (!!!!!) kaas te rijpen. Blijkbaar is deze kalkgroeve dankzij de hoge luchtvochtigheid en constante temperatuur perfect om een specifieke soort Deense kaas te rijpen.
We klauterden dezelfde weg terug en vervolgden onze avontuurlijke wandeling door de rest van het toegankelijk gemaakte gangenstelsel. Voor de beeldvorming; deze mijn heeft ongeveer 60 km (!!!!) aan ondergrondse paden, maar er is nu slechts 2km met natuurlijk licht (enigszins) verlicht en zo toegankelijk gemaakt voor het publiek. Op bepaalde stukken is er veel water te vinden, op andere punten helemaal niet. Het is echter lang niet altijd goed te zien, dus we blijven goed opletten waar we de voeten zetten en soms schijnen we zelf ff bij met een zaklampje. We komen ook langs een meertje. In de beschrijving staat ‘twee grote ondergrondse meren’, maar ook hier doet onze ervaring ons de das om, want niets is een groot meer vergeleken bij de ondergrondse merengrotten in Slovenië waar we uren doorheen hebben gevaren en je echt niets anders had als water. Dan stelt het meertje wat hier aanwezig is, bar weinig voor. Niet dat het niet mooi is, dat zeker wel en ze hebben hier hun eigen fantastische draai eraan gegeven door er een klein bioscoopzaaltje bij te maken waar ongeveer 70 personen plaats kunnen nemen. Ieder half uur wordt er op de wanden, het dak en in het water een ongeveer 15 minuten durende multimediapresentatie getoond die de geschiedenis van de grot en de mijn in beeld brengt. Heel gaaf gedaan en erg volledig. Het is wel in het Deens, maar er is ook steeds een Engelse en Duitse soort van ondertiteling aanwezig zodat ook wij het prima kunnen volgen. Noah vond het ook heel leuk wat ze een dikke pluim oplevert aan de kwaliteit van de presentatie met al zijn diverse filmpjes en animaties die gebruikt worden. Het weet de grote jongen in ieder geval de hele tijd te boeien, ook al verstaat hij er geen klap van.
Na zo’n uur ondergronds te hebben doorgebracht, besluiten we dat het tijd is om onszelf weer wat op te warmen en de oude kalkfabriek boven de grond nog te bewonderen. De fabriek is een vrij groot gebouw welke in 1874 werd opgericht en welke tot maar liefst 1980 volledig in gebruik was. Het is nog volledig in oorspronkelijke staat wat het erg spannend maakt doorheen te lopen en op de schots-en-scheve trappetjes je weg naar boven te banen. Het wordt vandaag de dag alleen als museum gebruikt en legt de Deense kalkindustrie uit.
We zijn gelukkig op het goeie moment in Denemarken om de mijn te kunnen bezoeken, want het is lang niet altijd open. Dat komt omdat in de herfst- en wintermaanden alles op slot gaat voor een gigantische zwerm vleermuizen die ieder jaar hier komt overwinteren. En met gigantische zwerm bedoel ik zo’n 18.000. Pas vanaf april gaat de mijn weer open. De aandacht voor de vleermuizen is hier ook groot te noemen en het is duidelijk dat ze trots zijn op deze beestjes en ze met het allermeeste respect behandelen. Er is veel informatie over ze te vinden en ook in de multimediashow in de grot wordt er aandacht aan ze besteed. En terecht. Wat een fascinerende beestjes zijn het toch. Niet te geloven dat zoveel mensen er zo bang voor zijn, want dat is toch nergens voor nodig.
Na ons ochtendbezoek van bijna 3 uur eten we nog wat van onze zelfgemaakte lunch en kopen we wat lekkers voor de rest van de tocht en stappen we weer in de auto. Het was de rest van de dag nog een lange rit en al heel snel kwamen we langs de kust te rijden met zeer veel wind. Zelfs met luxe wagen was het opletten geblazen voor de rukwinden die af en toe opstaken, laat staan als je hier met je caravan zou rijden (wat gezien het aantal campings in deze regio niet onvoorstelbaar is). Na een toch wel vermoeiende tocht van bijna 3 uur kwamen we aan bij onze volgende bestemming; het Seaside Resort in Skallerup, ver in het Noorden van dit mooie land. Net vóór de aankomst moesten we nog wel een plasstop maken voor de grote jongen, en in Noah’s woorden; ‘nu is de boer wel heel blij met mij, want dankzij mijn plasje groeit de maïs veel beter, dat zal hij morgen wel zien’.
Het is hier erg winderig en helaas erg grauw, wat klaarblijkelijk niet gebruikelijk is voor deze tijd van het jaar. We zoeken ons huisje op wat ons weer erg tevreden stelt. Het is hier net een soort CenterParks, maar dan super ruim opgezet met heel veel privacy. De huisjes zijn keurig, alleen het zitmeubilair is ook wat simpel. De bedden daarentegen zijn perfect. Lekker hoog en lekker stevig. Dat wordt vast een goede nacht!
We pakken de spulletjes uit en pakken de zwemspullen in want; ze hebben hier o.a. een subtropisch zwembad en daar hebben we wel zin in! We maken van te voren ff een boodschappenlijstje om op de terugweg gelijk de verse boodschappen te halen en wandelen naar het centrum. Een schitterend park met heel veel groen, heel veel speeltuinen, dwars door de duinen en uiteindelijk uitkomend in een heel mooi groot centrum met van alles en nog wat. Ze hebben hier een grote supermarkt, een grote speelhal a la Joepie/MonkeyTown, een groot subtropisch zwembad, een bowlingbaan, een Ierse pub, een activiteitencentrum voor jong en oud, diverse sportbanen en een restaurant en take-away gebeuren. Nou dat zit wel snor de komende dagen. We wandelen het centrum binnen en moeten, tadadam, voor het eerst onze Corona-QR-code laten zien. Nou daarmee is ook alles gezegd, het ding wordt niet eens gescand, alleen maar even bekeken. Gelijk vragen we ons af hoe serieus we het dan moeten nemen… Bij het zwembad is het in ieder geval wel wat strenger met regeltjes; je moet je eerst volledig uitkleden en dan naakt en volledig wassen met zeep en shampoo onder de douche, voordat je je zwemkleding aan mag en naar het zwembad mag. Oh oké. Geen probleem verder, maar dat hebben we nog niet eerder meegemaakt. We doen braaf wat van ons gevraagd wordt en plonzen daarna heerlijk het warme subtropische bad in. Mama vermaakt zich prima met Noah in het kindergedeelte met allerlei speelgoed vrij te pakken, terwijl papa het grotere bad opzoekt en daar de aap uithangt met touwen die aan het plafond slingeren en de grote glijbaan.
Na 1,5 uur gedobberd te hebben, is het goed geweest en bestellen we een pizza bij de take-away en doen boodschappen voor de komende dagen. De pizza zit er inmiddels in en de grote jongen is nog even druk aan het kleuren. Zo lekker bedtijd en na het zien van de weersvoorspelling hebben we zojuist besloten morgen een vrije dag in te plannen hier op het park. We gaan wel lekker veel indoordingen doen, want buiten waaien en regenen we waarschijnlijk weg.
Vi ses!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
