Ultiem genieten in het Søhøjlandet
Door: Coby
Blijf op de hoogte en volg Coby
24 Augustus 2021 | Denemarken, Silkeborg
Goddag!
Vandaag was de rugpijn gelukkig weer een heel stuk minder, maar hebben we het toch vrij rustig aan gedaan. We waren wel toe aan een meer relaxdagje dan drukke rondreisdag. En zo geschiedde. Perfecte timing dat we nu in deze schitterende omgeving van Søhøjlandet zitten én het nog alijd fantastisch mooi zomerweer is.
Ter info; het Søhøjlandet is een schitterend merengebied tussen de stadjes Silkeborg en Skanderborg hier op midden-Jutland. Het is een landschap vol meren en heuvels waardoor het hier ook barst van de outdooractiviteiten en een perfecte vakantiebestemming is. Je vindt hier o.a. het grootste meer van Jutland, het Mossø, evenals de langste rivier van Denemarken, de Gudenå (176km) en de hoogste heuvels van het land. En ohja, ze spreken hier ook van de hoogste ‘berg’ van Denemarken; de Himmelbjerget, maar volgens ons is dat niet echt een berg aangezien het ding maar 147m hoog is. Aan de oevers van de Mossø liggen ook de ruïnes van het øm Kloster, naar verluidt het best bewaarde cisterciënzer klooster van Denemarken. Meer naar het zuiden van het gebied ligt nog het Slåensø-meer; een ‘bijzonder schoon meer van maximaal 12 meter diepte, net ten zuiden van het grotere Borre Sø’. Vanaf de 82 meter hoge Kongestolen direct ten zuidwesten van het meer, kun je beloond worden met een fantastisch uitzicht op niet alleen Slåensø maar ook het hele gebied ten noorden daarvan. Dichtbij vind je tevens de hoogste boom van Denemarken, namelijk een Douglas-spar van meer dan 50 meter.
Even een korte opsomming van een paar highlights, maar er is nog zoveel meer te doen. Deze dingen hadden wij wel uitgekozen als optie om vandaag te bezoeken of te doen, maar omdat we meer toe waren aan een iets rustigere dag dan de laatste 10 dagen, besloten we het te laten bij een relaxte rondvaart door het merengebied vanaf het stadje Silkeborg en daarna alleen even kort een kijkje wagen op de Himmelbjerget. We vertrokken vanmorgen rond een uur of 9 nadat we heerlijk relaxt opgestaan waren en de dagtassen weer bepakt hadden. Via een mooie groene route kwamen we na een klein half uurtje aan in het stadje Silkeborg waar Renéetje de perfecte parkeerplaats had gevonden via z’n nieuwe Deense parkeerplaatsenapp (hadden we maar van het bestaan van het ding afgeweten toen we in Kopenhagen waren…); pal naast de haven waar we met de rondvaartboot zouden vertrekken. I-de-aal. Het was wel een ‘4 timer’-zone (maximaal 4 uur parkeren), maar dat was ruim genoeg. We legden onze eigen Nederlandse blauwe-zone-kaart achter de ruit (iedereen heeft hem hier rechts onder de vooruit, waarom geen idee, maar we deden maar lekker schaapachtig de Denen na) ervan uitgaande dat die voldoende helder zou zijn en ook zou tellen ook al ziet ie er compleet anders uit als de draaischijf die de Denen hier gebruiken. En hop, op naar de overkant wat het opstappunt leek te zijn. Het stond vol met wat oudere generaties Denen die genoten van een vakantie net buiten het hoogseizoen. Noah was het enige kind en wij dachten de enige Nederlanders te zijn. Uiteindelijk bleek er nog een ouder Nederlands echtpaar op de boot te zitten, die genoten van een rustige vakantie met hun hond. Een meisje van de boot was iets aan het omroepen, en na het van een afstandje aanschouwd te hebben, beseften we dat ze de namen aan het omroepen was die vervolgens een plekje op de boot mochten uitzoeken. Wonderbaarlijk goed sprak ze Lokers perfect uit (Renéetje had het toch niet aangedurfd met Loki als familienaam te reserveren) en mochten wij een plekje zoeken. Het was niet de radarboot waarop we gehoopt hadden en wat op de site stond, maar ook prima. Het voordek was niet zo groot en zat al bomvol, dus zochten we een plekje in de binnenhut (wel volledig met glas, dus we konden voldoende om ons heen kijken). De boot liep langzaamaan verder vol en 2 minuten voor tijd vertrokken we.
We voeren heel rustig aan het prachtige kleine haventje van Silkeborg uit en genoten de eerste 20 minuten van kleine zeestraatjes vol met prachtige bootjes en gigantisch mooie huizen aan het water (met ieder minimaal 1, maar vaak 2 eigen bootjes aan het water). Het watertje was puur natuur en heerlijk draaiend en gaf de mooiste uitzichten. Na een tijdje kwamen we op een groter meer en wisselde het natuurschoon zich de rest van de 75minuten durende vaartocht af met enkel en alleen maar groen om je heen en ondiep water met heuvelzijdes en kleine haventjes en aanlegsteigertjes van de meest prachtige huizen en tuinen. En RUSTIG dat het was. We kwamen wel regelmatig groepjes of losse kanoërs tegen, een enkel sup-stel en her en der een privébootje, maar eigenlijk mocht het allemaal geen naam hebben. Het was zó kalm op het water, het was echt puur genieten. Ondanks dat onze boot vrij vol zat, zeker op het voordek, kon je echt genieten van al het moois en de rust. En dat deden we ten volle. Na bijna een uur meerden we aan bij een soort bushalte voor deze rondvaartboot; een piepklein aanlegsteigertje waar twee wandelaars op stonden te wachten bij twee soort van metalen vlaggen. De ene was voor de route waar wij heen gingen, de andere voor de terugweg. En blijkbaar hadden ze de ene omhoog gestoken, waardoor de halte ‘uit’ stond, net zoals je doet met je hand bij de bushalte. Dus even stoppen, en hop ze konden mee. Ditzelfde deden we een kleine 10 minuten later nog eens, maar toen moesten er drie oudere Deense dames vanaf. Die wisten niet helemaal dat het hun halte was, maar na een aantal keer wenken van de behulpzame zeevaardersdame, kwamen ze toch in beweging (het kraakte nog net niet – althans, niet hoorbaar) en stapten ze uit bij ‘de halte’. Het laatste stukje voerden we over het grotere Lulsø-meer, waar aan de zuidkant de laatste halte van onze boot was, onderaan de voet van hun hoogste ‘berg’, de Himmelbjerget. Iedereen stapte uit en ook wij strekten even onze beentjes. We liepen een kleine stukje de berg op, voor de hoognodige plaspauze van moeders, om vervolgens weer terug naar de boot te gaan. Wij hadden namelijk bedacht; we doen de heen- en terugtocht direct achter elkaar, dan zijn we daar zo’n 3 uur mee zoet en rijden we daarna met de auto de ‘berg’ op, zodat we een beetje op tijd vanmiddag terug op de camping zouden zijn. Want; even een iets minder actieve dag. Met ons hadden nog zo’n 3 stellen dat idee en ook hadden zijn, net als ons, het idee om nu dus als eerste de boot weer op te gaan, om allemaal lekker voorop te kunnen zitten, heerlijk in de zon. Het weer was fantastisch, heerlijk zonnetje, tegen de 22 graden en een zuchtje wind, en dat was de houten kont die je kreeg meer dan waard. Binnen had je heerlijke zachte bankjes gehad, maar hier was het lekker boterig. Ach zoals gezegd; dat was het allemaal meer dan waard. We namen helemaal voorop plaats, genoten van een kleine versnapering (de andere Denen gingen aan het bier, maar daar vond Renéetje het om half 12 nog net wat te vroeg voor) en bovenal van de rust en het heerlijke weer. Na een half uurtje was de boot weer geladen (vrijwel alleen het voordek zat nu vol met een losse verschepeling achterin) en zette we de terugtocht in. We maakten nu wat meer foto’s en filmpjes, maar genoten ook zeker van het ontspannen tochtje terug. Tegen 1 uur kwamen we terug aan in het kleine haventje van Silkeborg en terwijl Noahtje en papa terugliepen naar de auto om daar een boom te verblijden met Noah’s grote plas, wachtte mama geduldig in de rij bij het havententje (een súper schattig en mooi havenhuisje met kleine catering erin) om een héérlijk hoorntje met 2 bolletjes (of zeg maar BOLLEN) schepijs (de LEKKERSTE!!!!) en een flinke dot slagroom erop te bestellen. Oh oh oh wat was dat genieten. Jawel Carla; u moet hier toch écht naartoe.
Renéetje paste de parkeerschijf even aan, want we liepen nog eventjes het stadje in voor nieuwe sokjes voor mama (net te weinig bij) en ff wat reserveonderbroekjes voor de grote jongen (die gaan de laatste dagen veel te hard..) te halen bij de H&M. Fijn dat ze hier zoveel dezelfde winkels hebben als bij ons; geeft toch veel herkenning. We hadden in eerste instantie nog wel wat meer van het stadje willen zien, maar het was inmiddels al na half 2 en de grote jongen wilde héél graag terug naar de camping om te zwemmen. En daar was het ook wel het weer voor, dus gingen we overstag. Konden wij ook lekker gewoon chillen; dat zagen we ook wel als prima plan. Het stadje schijnt wel echt de moeite waard te zijn, en mochten we hier nog eens terugkeren (wat we zeker niet uitsluiten, Denemarken bevalt ons zeer goed!), doen we het dan zeker nog wel aan. Voor jullie idee (uit het boekje); ‘het stadje Silkeborg ligt ten westen van het merengebied en dankt veel van zijn vroegere rijkdom aan de papierfabriek uit 1846, die ooit zijn energie uit de rivier de Gudenå haalde, de rivier die dwars door de stad cirkelt. De stad is ook wel bekend als de Deense hoofdstad van outdooractiviteiten. Denk daarbij niet alleen aan trektochten, wandelen, fietsen en mountainbiken, maar ook aan kajakken en zwemmen. Het stadscentrum van Silkeborg is vrij klein. Eén van die bezienswaardigheden is het Torvet-stadsplein. Je hebt er het prachtige oude stadhuis, dat nu een tapasbar is. Aan de overkant van het plein vind je de belangrijkste kerk van Silkeborg uit 1877. Verder heb je op het plein nog hotel Dania uit 1848. Het is het oudste hotel in Silkeborg. In het meer vlak naast het nieuwe stadhuis vind je in het zomerseizoen vijf fonteinen. Met een hoogte van dik 30 meter zijn het de hoogste fonteinen van Noord-Europa. Vanwege de verlichting in verschillende en wisselende kleuren zijn de fonteinen op een zomeravond geweldig om te zien! Verder heb je in Silkeborg nog diverse musea. Een daarvan is het historisch museum van Silkeborg (Museum Silkeborg) dat zich bevindt in het oudste gebouw van Silkeborg uit 1767. De belangrijkste attractie van het museum is een 2400 jaar oude mummie die in 1950 in een moeras in de buurt werd ontdekt. Wat je ten slotte niet mag overslaan tijdens je bezoek aan Silkeborg is een heerlijke wandeling langs de rivier de Gudenå. Er zijn genoeg plekken aan de rivier om onder het genot van een hotdog of een drankje op een terras bij te komen van alle outdooractiviteiten in de omgeving’.
We stapten bij het kleine pitoreske haventje weer in de auto en reden een klein kwartier tot we bij de parkeerplaats vlakbij de Himmelbjerget aankwamen. Hier moesten we dan weer wel parkeergeld betalen en na een pietluttige kleine wandeling van zo’n 300meter kwamen we ‘op de berg’ aan, bij een extra toren van zo’n 25meter hoog voor een ‘nog beter’ uitzicht. Uiteraard moest je ook daarvoor betalen en dat vonden we toch echt niet de moeite voor een berg wat niet echt een berg is. Het uitzicht vanaf de grond hier was ook prima en was zeker heel mooi te noemen met die schitterende heuvelachtige omgeving vol met meren en eilandjes. Langs het uitkijkplatform liep ook een pad van nog geen 1 km erg stijl naar beneden en die bracht je dus naar het aanlegsteiger van de rondvaartboot. Op een grote kaart van het gebied bij de parkeerplaats was te zien dat er echt heel veel wandel- en moutainbikeroutes te doen waren vanaf hier. Oh wat gingen onze wandelvoeten daar toch wel van jeuken. Niet dat het nu enigszins haalbaar zou zijn, met de grote jongen en die dikke dikke buik, maar het kriebelt dan wel meteen. Zo fantastisch om in zo’n prachtig gebied een volle dagroute te doen met schitterende uitzichten en mooie bospaadjes. Ja; de kans dat we hier (specifiek in dit gebied ook) nog eens terugkeren nam zeer zeker verder toe.
Voor nu was het echter goed geweest en de grote jongen bleef maar vragen om het zwembad en nu hadden we toch alles wel gehad voor papa en mama voor vandaag? Ja hoor vent, kom we gaan terug. We stapten weer in en reden eenzelfde stuk van de heenweg terug. Omdat het naar mijn idee precies dezelfde terugweg was, deed ik even mijn oogjes dicht. Toen het toch echter wel langer ging duren dan gedacht, keek ik toch maar weer eens op om te zien waar we waren. Euh… niet op de goeie weg in ieder geval; we hadden binnen een kwartier al terug op de camping moeten staan, maar we reden nog steeds op de doorgaande weg.. Oeps… sorry stuurman, je navigator lette niet op. We sloegen de eerste beste weg rechtsaf om van de grotere weg af te zijn en stopten even om goed te achterhalen waar we waren. Gelukkig niet al te ver verkeerd en via een kleiner weggetje nu richting westen zouden we zo ongeveer parallel aan de juiste weg rijden en ook recht op de camping af. Oké dikke prima. Een nog kleiner en dus toeristischer weggetje dan voorheen; perfect voor ons! En hoe toeristisch, dat merkten we weldra. Net nadat we het kleine dorpje Vinding waren gepasseerd, reden we vrijwel uit het niets een zandpad met piepkleine kiezelsteentjes op. Er stond een bord langs de kant van de weg, met vermoedelijk ‘eigen weg’ daarop, maar omdat deze weg gewoon op onze kaart stond, dachten we; dat gaat wel. Dus wij rustig doorgereden (harder als 20km kon je, of nou ja; wilde je ook echt niet ivm opspattende steentjes) en we kwamen steeds schitterende huizen met flinke lappen grond tegen. Overal zaten mensen buiten of waren ze op het land aan het werk, maar niemand leek echt raar op te kijken van die gekke Nederlandse toeristen met hun auto met dakkoffer over hun schijnbare ‘eigen weg’ dus wij dachten dat het ook wel dikke prima was. En gestaag reden we door. Flitsen uit onze rondreis Slovenië kwamen terug boven, al was dat iets minder geslaagd toen bleek dat we bijna volledig vast waren komen te zitten toen we over een soortgelijke weg waren gaan rijden en het eigenlijk helemaal geen weg bleek te zijn, maar een eindpunt had van een spookachtig ernstig vervallen en verlaten skioord waar er op den duur alleen maar grote trekkersporen waren, waar onze auto bijna op vast was komen te staan…. Gelukkig bleef nu de weg echt wel een weg (al was het zand en steentjes), maar werd deze wel smaller en smaller.. En op een gegeven moment was het bidden dat we geen tegenligger tegenkwamen, want dan werd het wel erg leuk… Aan beide kanten van de weg stonden grote bomen en even later reden we langs een behoorlijk steile helling. Er was gewoon geen passeermogelijkheid; bij tegenliggend verkeer moest er simpelweg één erg lang achteruit gaan rijden.. en dat zagen we toch niet helemaal zitten op deze kronkelige, onbekende weg… Maar oh oh wat was het ook wel weer spannend en daarom genieten. Dwars door de natuur, in de middle of nowhere.. We kwamen door deze nauwigheid ongeschonden heen en bereikten het einde van deze fantastische pad (die dus echt volledig op de kaart stond aangegeven). We kwamen weer op asfalt terecht en inderdaad, binnen no time reden we recht op de camping af. Klopt als een bus die kaart. Geen woord aan gelogen. Zeg nou zelf; dit soort weggetjes maakt rijden van de grote wegen af toch tot een waar avontuur?!
Eenmaal terug op de camping was het even wachten tot de grote jongen wakker was. Die was heerlijk in slaap geschommeld op onze avontuurlijke ritje. Wij genoten nog even van de extra rust, pakte een drankje en namen plaats op ons kleine terrasje in de zon. En toen viel ons oog op de barbecue die er bij ons huisje stond. Och, dat kunnen we ook doen? Is weer eens wat anders. En zo geschiedde. Na een korte inspectie van hoe het ding werkte (volledig op gas, wat al aangesloten stond) en wat we nodig hadden (enkel wat vlees en stokbrood besloten we), was het besluit; zwemmen en daarna lekker barbecueën. Noahtje werd wakker en nadat de drankjes op waren, pakten we de zwemtassen in.
Bij het zwembad aangekomen (buiten, klein beetje verwarmd), zocht mama een lekker plekje in de zon en gingen de mannen het bad verkennen. Alleen… de grote jongen kreeg koudwatervrees en ondanks de vele, vele aanmoedigingen van papa, kregen we hem níet het water in…. *zucht*… de hele dag over het zwembad lopen kakelen en nu er gewoon niet ingaan.. het is me er eentje. Dan maar weer terug naar het huisje. Vol actie ging hij dan maar met papa mee om de paar barbecueboodschapjes en kon mama nog iets langer van het zonnetje genieten. Heerlijk. Vanavond dus lekker relaxed gebarbecued en daarna hebben de stoere mannen nog even fris gedoucht. De grote kleine jongen ligt nu net op bed en is aan het zingen voor z’n nijntjes die een eigen bedje hebben (hij boven, zij onder in het stapelbed) en papa en mama gaan zo nog genieten van een heerlijk zachte zomeravond. Morgen is het weer een nieuwe spannende en actieve dag want…. Papapammmmm; LEGOLAND staat op de planning! De kaartjes zijn gekocht (en godzijdank komt morgen mijn salaris wat zeer hard nodig is na deze aankoop…….. niet normaal) en de route is bepaald (even niets toeristisch, maar zo snel en efficiënt mogelijk zodat elke cent eruit gehaald kan worden (serieus; niet normaal die prijs) dus kom maar door!
Vi ses!
Vandaag was de rugpijn gelukkig weer een heel stuk minder, maar hebben we het toch vrij rustig aan gedaan. We waren wel toe aan een meer relaxdagje dan drukke rondreisdag. En zo geschiedde. Perfecte timing dat we nu in deze schitterende omgeving van Søhøjlandet zitten én het nog alijd fantastisch mooi zomerweer is.
Ter info; het Søhøjlandet is een schitterend merengebied tussen de stadjes Silkeborg en Skanderborg hier op midden-Jutland. Het is een landschap vol meren en heuvels waardoor het hier ook barst van de outdooractiviteiten en een perfecte vakantiebestemming is. Je vindt hier o.a. het grootste meer van Jutland, het Mossø, evenals de langste rivier van Denemarken, de Gudenå (176km) en de hoogste heuvels van het land. En ohja, ze spreken hier ook van de hoogste ‘berg’ van Denemarken; de Himmelbjerget, maar volgens ons is dat niet echt een berg aangezien het ding maar 147m hoog is. Aan de oevers van de Mossø liggen ook de ruïnes van het øm Kloster, naar verluidt het best bewaarde cisterciënzer klooster van Denemarken. Meer naar het zuiden van het gebied ligt nog het Slåensø-meer; een ‘bijzonder schoon meer van maximaal 12 meter diepte, net ten zuiden van het grotere Borre Sø’. Vanaf de 82 meter hoge Kongestolen direct ten zuidwesten van het meer, kun je beloond worden met een fantastisch uitzicht op niet alleen Slåensø maar ook het hele gebied ten noorden daarvan. Dichtbij vind je tevens de hoogste boom van Denemarken, namelijk een Douglas-spar van meer dan 50 meter.
Even een korte opsomming van een paar highlights, maar er is nog zoveel meer te doen. Deze dingen hadden wij wel uitgekozen als optie om vandaag te bezoeken of te doen, maar omdat we meer toe waren aan een iets rustigere dag dan de laatste 10 dagen, besloten we het te laten bij een relaxte rondvaart door het merengebied vanaf het stadje Silkeborg en daarna alleen even kort een kijkje wagen op de Himmelbjerget. We vertrokken vanmorgen rond een uur of 9 nadat we heerlijk relaxt opgestaan waren en de dagtassen weer bepakt hadden. Via een mooie groene route kwamen we na een klein half uurtje aan in het stadje Silkeborg waar Renéetje de perfecte parkeerplaats had gevonden via z’n nieuwe Deense parkeerplaatsenapp (hadden we maar van het bestaan van het ding afgeweten toen we in Kopenhagen waren…); pal naast de haven waar we met de rondvaartboot zouden vertrekken. I-de-aal. Het was wel een ‘4 timer’-zone (maximaal 4 uur parkeren), maar dat was ruim genoeg. We legden onze eigen Nederlandse blauwe-zone-kaart achter de ruit (iedereen heeft hem hier rechts onder de vooruit, waarom geen idee, maar we deden maar lekker schaapachtig de Denen na) ervan uitgaande dat die voldoende helder zou zijn en ook zou tellen ook al ziet ie er compleet anders uit als de draaischijf die de Denen hier gebruiken. En hop, op naar de overkant wat het opstappunt leek te zijn. Het stond vol met wat oudere generaties Denen die genoten van een vakantie net buiten het hoogseizoen. Noah was het enige kind en wij dachten de enige Nederlanders te zijn. Uiteindelijk bleek er nog een ouder Nederlands echtpaar op de boot te zitten, die genoten van een rustige vakantie met hun hond. Een meisje van de boot was iets aan het omroepen, en na het van een afstandje aanschouwd te hebben, beseften we dat ze de namen aan het omroepen was die vervolgens een plekje op de boot mochten uitzoeken. Wonderbaarlijk goed sprak ze Lokers perfect uit (Renéetje had het toch niet aangedurfd met Loki als familienaam te reserveren) en mochten wij een plekje zoeken. Het was niet de radarboot waarop we gehoopt hadden en wat op de site stond, maar ook prima. Het voordek was niet zo groot en zat al bomvol, dus zochten we een plekje in de binnenhut (wel volledig met glas, dus we konden voldoende om ons heen kijken). De boot liep langzaamaan verder vol en 2 minuten voor tijd vertrokken we.
We voeren heel rustig aan het prachtige kleine haventje van Silkeborg uit en genoten de eerste 20 minuten van kleine zeestraatjes vol met prachtige bootjes en gigantisch mooie huizen aan het water (met ieder minimaal 1, maar vaak 2 eigen bootjes aan het water). Het watertje was puur natuur en heerlijk draaiend en gaf de mooiste uitzichten. Na een tijdje kwamen we op een groter meer en wisselde het natuurschoon zich de rest van de 75minuten durende vaartocht af met enkel en alleen maar groen om je heen en ondiep water met heuvelzijdes en kleine haventjes en aanlegsteigertjes van de meest prachtige huizen en tuinen. En RUSTIG dat het was. We kwamen wel regelmatig groepjes of losse kanoërs tegen, een enkel sup-stel en her en der een privébootje, maar eigenlijk mocht het allemaal geen naam hebben. Het was zó kalm op het water, het was echt puur genieten. Ondanks dat onze boot vrij vol zat, zeker op het voordek, kon je echt genieten van al het moois en de rust. En dat deden we ten volle. Na bijna een uur meerden we aan bij een soort bushalte voor deze rondvaartboot; een piepklein aanlegsteigertje waar twee wandelaars op stonden te wachten bij twee soort van metalen vlaggen. De ene was voor de route waar wij heen gingen, de andere voor de terugweg. En blijkbaar hadden ze de ene omhoog gestoken, waardoor de halte ‘uit’ stond, net zoals je doet met je hand bij de bushalte. Dus even stoppen, en hop ze konden mee. Ditzelfde deden we een kleine 10 minuten later nog eens, maar toen moesten er drie oudere Deense dames vanaf. Die wisten niet helemaal dat het hun halte was, maar na een aantal keer wenken van de behulpzame zeevaardersdame, kwamen ze toch in beweging (het kraakte nog net niet – althans, niet hoorbaar) en stapten ze uit bij ‘de halte’. Het laatste stukje voerden we over het grotere Lulsø-meer, waar aan de zuidkant de laatste halte van onze boot was, onderaan de voet van hun hoogste ‘berg’, de Himmelbjerget. Iedereen stapte uit en ook wij strekten even onze beentjes. We liepen een kleine stukje de berg op, voor de hoognodige plaspauze van moeders, om vervolgens weer terug naar de boot te gaan. Wij hadden namelijk bedacht; we doen de heen- en terugtocht direct achter elkaar, dan zijn we daar zo’n 3 uur mee zoet en rijden we daarna met de auto de ‘berg’ op, zodat we een beetje op tijd vanmiddag terug op de camping zouden zijn. Want; even een iets minder actieve dag. Met ons hadden nog zo’n 3 stellen dat idee en ook hadden zijn, net als ons, het idee om nu dus als eerste de boot weer op te gaan, om allemaal lekker voorop te kunnen zitten, heerlijk in de zon. Het weer was fantastisch, heerlijk zonnetje, tegen de 22 graden en een zuchtje wind, en dat was de houten kont die je kreeg meer dan waard. Binnen had je heerlijke zachte bankjes gehad, maar hier was het lekker boterig. Ach zoals gezegd; dat was het allemaal meer dan waard. We namen helemaal voorop plaats, genoten van een kleine versnapering (de andere Denen gingen aan het bier, maar daar vond Renéetje het om half 12 nog net wat te vroeg voor) en bovenal van de rust en het heerlijke weer. Na een half uurtje was de boot weer geladen (vrijwel alleen het voordek zat nu vol met een losse verschepeling achterin) en zette we de terugtocht in. We maakten nu wat meer foto’s en filmpjes, maar genoten ook zeker van het ontspannen tochtje terug. Tegen 1 uur kwamen we terug aan in het kleine haventje van Silkeborg en terwijl Noahtje en papa terugliepen naar de auto om daar een boom te verblijden met Noah’s grote plas, wachtte mama geduldig in de rij bij het havententje (een súper schattig en mooi havenhuisje met kleine catering erin) om een héérlijk hoorntje met 2 bolletjes (of zeg maar BOLLEN) schepijs (de LEKKERSTE!!!!) en een flinke dot slagroom erop te bestellen. Oh oh oh wat was dat genieten. Jawel Carla; u moet hier toch écht naartoe.
Renéetje paste de parkeerschijf even aan, want we liepen nog eventjes het stadje in voor nieuwe sokjes voor mama (net te weinig bij) en ff wat reserveonderbroekjes voor de grote jongen (die gaan de laatste dagen veel te hard..) te halen bij de H&M. Fijn dat ze hier zoveel dezelfde winkels hebben als bij ons; geeft toch veel herkenning. We hadden in eerste instantie nog wel wat meer van het stadje willen zien, maar het was inmiddels al na half 2 en de grote jongen wilde héél graag terug naar de camping om te zwemmen. En daar was het ook wel het weer voor, dus gingen we overstag. Konden wij ook lekker gewoon chillen; dat zagen we ook wel als prima plan. Het stadje schijnt wel echt de moeite waard te zijn, en mochten we hier nog eens terugkeren (wat we zeker niet uitsluiten, Denemarken bevalt ons zeer goed!), doen we het dan zeker nog wel aan. Voor jullie idee (uit het boekje); ‘het stadje Silkeborg ligt ten westen van het merengebied en dankt veel van zijn vroegere rijkdom aan de papierfabriek uit 1846, die ooit zijn energie uit de rivier de Gudenå haalde, de rivier die dwars door de stad cirkelt. De stad is ook wel bekend als de Deense hoofdstad van outdooractiviteiten. Denk daarbij niet alleen aan trektochten, wandelen, fietsen en mountainbiken, maar ook aan kajakken en zwemmen. Het stadscentrum van Silkeborg is vrij klein. Eén van die bezienswaardigheden is het Torvet-stadsplein. Je hebt er het prachtige oude stadhuis, dat nu een tapasbar is. Aan de overkant van het plein vind je de belangrijkste kerk van Silkeborg uit 1877. Verder heb je op het plein nog hotel Dania uit 1848. Het is het oudste hotel in Silkeborg. In het meer vlak naast het nieuwe stadhuis vind je in het zomerseizoen vijf fonteinen. Met een hoogte van dik 30 meter zijn het de hoogste fonteinen van Noord-Europa. Vanwege de verlichting in verschillende en wisselende kleuren zijn de fonteinen op een zomeravond geweldig om te zien! Verder heb je in Silkeborg nog diverse musea. Een daarvan is het historisch museum van Silkeborg (Museum Silkeborg) dat zich bevindt in het oudste gebouw van Silkeborg uit 1767. De belangrijkste attractie van het museum is een 2400 jaar oude mummie die in 1950 in een moeras in de buurt werd ontdekt. Wat je ten slotte niet mag overslaan tijdens je bezoek aan Silkeborg is een heerlijke wandeling langs de rivier de Gudenå. Er zijn genoeg plekken aan de rivier om onder het genot van een hotdog of een drankje op een terras bij te komen van alle outdooractiviteiten in de omgeving’.
We stapten bij het kleine pitoreske haventje weer in de auto en reden een klein kwartier tot we bij de parkeerplaats vlakbij de Himmelbjerget aankwamen. Hier moesten we dan weer wel parkeergeld betalen en na een pietluttige kleine wandeling van zo’n 300meter kwamen we ‘op de berg’ aan, bij een extra toren van zo’n 25meter hoog voor een ‘nog beter’ uitzicht. Uiteraard moest je ook daarvoor betalen en dat vonden we toch echt niet de moeite voor een berg wat niet echt een berg is. Het uitzicht vanaf de grond hier was ook prima en was zeker heel mooi te noemen met die schitterende heuvelachtige omgeving vol met meren en eilandjes. Langs het uitkijkplatform liep ook een pad van nog geen 1 km erg stijl naar beneden en die bracht je dus naar het aanlegsteiger van de rondvaartboot. Op een grote kaart van het gebied bij de parkeerplaats was te zien dat er echt heel veel wandel- en moutainbikeroutes te doen waren vanaf hier. Oh wat gingen onze wandelvoeten daar toch wel van jeuken. Niet dat het nu enigszins haalbaar zou zijn, met de grote jongen en die dikke dikke buik, maar het kriebelt dan wel meteen. Zo fantastisch om in zo’n prachtig gebied een volle dagroute te doen met schitterende uitzichten en mooie bospaadjes. Ja; de kans dat we hier (specifiek in dit gebied ook) nog eens terugkeren nam zeer zeker verder toe.
Voor nu was het echter goed geweest en de grote jongen bleef maar vragen om het zwembad en nu hadden we toch alles wel gehad voor papa en mama voor vandaag? Ja hoor vent, kom we gaan terug. We stapten weer in en reden eenzelfde stuk van de heenweg terug. Omdat het naar mijn idee precies dezelfde terugweg was, deed ik even mijn oogjes dicht. Toen het toch echter wel langer ging duren dan gedacht, keek ik toch maar weer eens op om te zien waar we waren. Euh… niet op de goeie weg in ieder geval; we hadden binnen een kwartier al terug op de camping moeten staan, maar we reden nog steeds op de doorgaande weg.. Oeps… sorry stuurman, je navigator lette niet op. We sloegen de eerste beste weg rechtsaf om van de grotere weg af te zijn en stopten even om goed te achterhalen waar we waren. Gelukkig niet al te ver verkeerd en via een kleiner weggetje nu richting westen zouden we zo ongeveer parallel aan de juiste weg rijden en ook recht op de camping af. Oké dikke prima. Een nog kleiner en dus toeristischer weggetje dan voorheen; perfect voor ons! En hoe toeristisch, dat merkten we weldra. Net nadat we het kleine dorpje Vinding waren gepasseerd, reden we vrijwel uit het niets een zandpad met piepkleine kiezelsteentjes op. Er stond een bord langs de kant van de weg, met vermoedelijk ‘eigen weg’ daarop, maar omdat deze weg gewoon op onze kaart stond, dachten we; dat gaat wel. Dus wij rustig doorgereden (harder als 20km kon je, of nou ja; wilde je ook echt niet ivm opspattende steentjes) en we kwamen steeds schitterende huizen met flinke lappen grond tegen. Overal zaten mensen buiten of waren ze op het land aan het werk, maar niemand leek echt raar op te kijken van die gekke Nederlandse toeristen met hun auto met dakkoffer over hun schijnbare ‘eigen weg’ dus wij dachten dat het ook wel dikke prima was. En gestaag reden we door. Flitsen uit onze rondreis Slovenië kwamen terug boven, al was dat iets minder geslaagd toen bleek dat we bijna volledig vast waren komen te zitten toen we over een soortgelijke weg waren gaan rijden en het eigenlijk helemaal geen weg bleek te zijn, maar een eindpunt had van een spookachtig ernstig vervallen en verlaten skioord waar er op den duur alleen maar grote trekkersporen waren, waar onze auto bijna op vast was komen te staan…. Gelukkig bleef nu de weg echt wel een weg (al was het zand en steentjes), maar werd deze wel smaller en smaller.. En op een gegeven moment was het bidden dat we geen tegenligger tegenkwamen, want dan werd het wel erg leuk… Aan beide kanten van de weg stonden grote bomen en even later reden we langs een behoorlijk steile helling. Er was gewoon geen passeermogelijkheid; bij tegenliggend verkeer moest er simpelweg één erg lang achteruit gaan rijden.. en dat zagen we toch niet helemaal zitten op deze kronkelige, onbekende weg… Maar oh oh wat was het ook wel weer spannend en daarom genieten. Dwars door de natuur, in de middle of nowhere.. We kwamen door deze nauwigheid ongeschonden heen en bereikten het einde van deze fantastische pad (die dus echt volledig op de kaart stond aangegeven). We kwamen weer op asfalt terecht en inderdaad, binnen no time reden we recht op de camping af. Klopt als een bus die kaart. Geen woord aan gelogen. Zeg nou zelf; dit soort weggetjes maakt rijden van de grote wegen af toch tot een waar avontuur?!
Eenmaal terug op de camping was het even wachten tot de grote jongen wakker was. Die was heerlijk in slaap geschommeld op onze avontuurlijke ritje. Wij genoten nog even van de extra rust, pakte een drankje en namen plaats op ons kleine terrasje in de zon. En toen viel ons oog op de barbecue die er bij ons huisje stond. Och, dat kunnen we ook doen? Is weer eens wat anders. En zo geschiedde. Na een korte inspectie van hoe het ding werkte (volledig op gas, wat al aangesloten stond) en wat we nodig hadden (enkel wat vlees en stokbrood besloten we), was het besluit; zwemmen en daarna lekker barbecueën. Noahtje werd wakker en nadat de drankjes op waren, pakten we de zwemtassen in.
Bij het zwembad aangekomen (buiten, klein beetje verwarmd), zocht mama een lekker plekje in de zon en gingen de mannen het bad verkennen. Alleen… de grote jongen kreeg koudwatervrees en ondanks de vele, vele aanmoedigingen van papa, kregen we hem níet het water in…. *zucht*… de hele dag over het zwembad lopen kakelen en nu er gewoon niet ingaan.. het is me er eentje. Dan maar weer terug naar het huisje. Vol actie ging hij dan maar met papa mee om de paar barbecueboodschapjes en kon mama nog iets langer van het zonnetje genieten. Heerlijk. Vanavond dus lekker relaxed gebarbecued en daarna hebben de stoere mannen nog even fris gedoucht. De grote kleine jongen ligt nu net op bed en is aan het zingen voor z’n nijntjes die een eigen bedje hebben (hij boven, zij onder in het stapelbed) en papa en mama gaan zo nog genieten van een heerlijk zachte zomeravond. Morgen is het weer een nieuwe spannende en actieve dag want…. Papapammmmm; LEGOLAND staat op de planning! De kaartjes zijn gekocht (en godzijdank komt morgen mijn salaris wat zeer hard nodig is na deze aankoop…….. niet normaal) en de route is bepaald (even niets toeristisch, maar zo snel en efficiënt mogelijk zodat elke cent eruit gehaald kan worden (serieus; niet normaal die prijs) dus kom maar door!
Vi ses!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
