Op Vikingverkenning!

Goddag!

Zo, een nieuwe reisdag stond vandaag op de planning. De dagen hier in Kopenhagen zijn voor ons gevoel voorbij gevlogen. Heel jammer dat we mijn oud softbalteammie Fien niet meer hebben kunnen treffen. Zij woont in Kopenhagen sinds een paar jaar en had toevallig in Keldby (waar wij op de eerste camping zaten) een boerderij gekocht die ze aan het opknappen waren. De eerste planning was elkaar daar te treffen, maar door omstandigheden was ze juist in Kopenhagen deze week. Helaas zat onze planning zo vol en was de dag ín Kopenhagen niet helemaal vlekkeloos verlopen, waardoor we elkaar ook niet meer hadden kunnen treffen in de stad. Ontzettend jammer want het was zeker een leuke meeting geweest! Wel nog bedankt Fien, voor de goeie tips en het meedenken! Met name aan de fietstips hebben we veel gehad. Dat fietsen in Denemarken gaat namelijk wel wat anders als bij ons. Zo kun je op een kruispunt waar je linksaf wil slaan, dat niet in één keer doen, maar moet je eerst rechtover steken en dan daar opnieuw voor het stoplicht wachten tot je over kunt. Ook krijgt iedereen (dus auto’s, voetgangers én fietsers) die rechtdoor of rechtsaf willen, tegelijkertijd groen licht. Rechtdoorgaand verkeer heeft dan altijd voorrang (net als bij ons), maar het is wel ff wat meer oppassen geblazen dan bij ons. Dankzij de heads up van Fien hadden wij daar verder geen last van en waren we goed voorbereid. Ook maakte ze ons erg blij met een weerapp die het weer in Denemarken beter kon voorspellen dan onze eigen buienradar dat vanuit Nederland klaarblijkelijk kon. Hilarische is wel dat de Denen zelf geen fatsoenlijke weerapp hebben blijkbaar, want dat de meest adequate één is van Noorse makelaardij. Ons maakt het niet uit; die werkte in ieder geval een stuk adequater dan buienradar, waardoor we weer wat meer vetrouwen kregen in de planning op basis van het weer. Thnx voor alles Fien! Een volgende keer moeten we zeker wel écht meeten!

Vandaag dus een nieuwe reisdsag. De te overbruggen afstand was via googlemaps zo’n 190km, maar dat is als je de kortste route neemt van Rodovre (eiland Noord-West Seeland) naar Faaborg (eiland Funen), waar we nu dus zijn aangekomen. En zoals jullie weten; wij doen niet aan de kortste route want dat betekent doorgaans vrijwel alleen maar snelwegen en wat is daar nou leuk aan? Precies! Daarbij hebben we natuurlijk ook nog een tussenstop gedaan. Op de route lagen echter niet héél veel locaties welke we wilden bezichtigen, dus hebben we er maar één gedaan; het zo genoemde best bewaarde Vikingfort van Denemarken; Trelleborg, aan de westkust van het grote Seeland.

Rond 980 werd dit naar het lijkt indrukwekkende Vikingsfort gebouwd door Koning Harald I (die beter bekend stond als Blauwtand). In de gloriedagen werd het bemand door een leger van naar schatting 1000 krijgers, maar er zijn ook tal van archeologische vondsten gedaan waaruit is gebleken dat er ook veel van het leven van alledag plaatsvond en er vrouwen en kinderen hebben gewoond. Als je er nu een bezoek aan brengt, kom je binnen via een klein winkeltje met allerlei vikingsouvenirs. Vooral sieraden en boeken, maar ook schilden, kleding en wat speelgoed. De toegang is wonderbaarlijk gratis; je mag uiteraard een fooi geven. Hoe ze het hier draaiende houdende vraag je je wel af, waarschijnlijk op basis van subsidies en veel vrijwilligerswerk gokken wij. Als je aan de andere kant het winkeltje weer verlaat, zie je een speeltuintje met daarachter een gereconstrueerd gebouw van een ‘langhuis’ wat direct ook indrukwekkend is. We lopen erheen en passeren onderweg twee Denen die druk bezig zijn een echt varken op een spit te binden zoals men dat waarschijnlijk vroeger deed. Ik word er wat onpasselijk van in mijn huidige staat, dus we lopen maar gauw door en gaan het langhuis binnen. Het is nagebouwd van hoe dergelijke huizen in de Vikingtijd echt waren; gigantisch lang, volledig uit ruwe eiken balken en ingericht met lange balken en zachte dierenvellen. In het midden was een gat met kampvuur daaronder en daaromheen een grote stoel voor de koning en een paar kleinere voor zijn vrouw en kinderen. De belangrijkste andere Vikingen mochten waarschijnlijk dichtbij de koning om het vuur op de banken zitten. Aan het plafond hingen grote kandelaars voor kaarsen. Nu was alles uit en moesten je ogen echt even wennen aan het donker, maar als er een vuur brand en de kaarsen zijn aan, is het hier behoorlijk verlicht denken we; gebaseerd op foto’s die we van deze ruimte zagen in het winkeltje. Jammer dat er vandaag geen bijzonderheden zijn, want op momenten zijn hier reenactments te bewonderen, wat wel echt super gaaf moet zijn. Ook zijn er dan allerlei andere activiteiten waar je aan deel kunt nemen, zoals medewerkers in vikingkleren die demonstraties geven van de toen allerdaagse bezigheden in zo’n fort zoals graan malen en gereedschap slijpen. Helaas zijn die dagen vooral in het hoogseizoen en ja, daar vallen we nu net buiten.

We lopen door het langhuis heen en verlaten het aan de andere kant. Een stukje verder staat een maquette van hoe het fort er uit moet hebben gezien. Binnen een grote natuurlijke wal zouden 16 van dergelijke langhuizen hebben gestaan. Er net buiten moet een begraafplaats zijn geweest, omdat archeologen er ongeveer 150 graven hebben gevonden. De originele wal is nog duidelijk zichtbaar en met stenen hebben de archeologen de 16 huizen gemarkeerd, zoals het er ooit moet hebben uitgezien. We wandelen rustig door het gebied en bewonderen hoe groot het moet zijn geweest. Langzaamaan wandelen we weer terug en kijken nog even rond in het demonstratiedorpje waar nu helaas niets te doen is. Alle huisjes zijn ook op slot, dus we kunnen ook nergens binnen gluren. Jammer. We nemen de tijd om binnen nog even bij de exposities te snuffelen. In het gebouwtje van de ingang liggen tal van archeologische vondsten van dit gebied uitgestald en via vele borden en een film krijg je heel veel informatie over dit fort. Onmogelijk om dit allemaal te onthouden, laat staan met jullie te delen, maar het was erg indrukwekkend. Fantastisch hoeveel opgravingen ons over zoveel jaar geleden kunnen vertellen. Noah heeft ondertussen een puzzel gevonden en vermaakt zich prima, wij nemen de tijd om de vele informatie tot ons te nemen. Het tofste van alles is het originele Vikingschild wat uitgestald staat. Compleet met opgelopen schade door zwaarden en pijlen. Echt bizar. En dan zo oud!!

Nadat we alles op ons gemakje hebben bekeken, nuttigen we onze zelf meegebrachte lunch bij het speeltuintje waar Noah zelf nog even de Viking uit hangt. Dat is wel iets heel fantastisch aan de Denen; je mag overal je eigen lunch mee nemen, de horeca vindt dat doodnormaal. Dat scheelt een hele hoop centen kan ik je vertellen!

Zo, na deze informatieve tussenstop stappen we weer in en vervolgen onze weg. Binnen no time bereiken we de kust en betalen we gigantisch veel tol (ruim 30 euro) om de beroemde 18km lange Storebælt Brug over te mogen steken. Het ding is een hangbrug tussen de eilanden Seeland en Funen en vormt sinds 1998 een onderdeel van de doorlopende E20, daarmee de historische veerverbinding vervangend. Het is een vrij belangrijke brug, omdat sinds het bestaan ervan het verkeer uit West-Europa heel Scandinavië over de weg kan bereiken en dus niet meer afhankelijk is van veerboten. Eigenlijk zijn het twee bruggen van 6,6 en 6,8 kilometer lang, die beide op het eilandje Sprogø uitkomen (een eilandje waar voorheen alleen ongehuwde moeders met hun kinderen woonden…..). Om de internationale scheepvaart niet te hinderen, hangt de brug aan de oostzijde voor het wegverkeer hoog boven de Grote Belt (en dat was te merken met het oversteken ervan; lekker veel wind vangen!). De bouwkosten bedroegen circa 4,2 miljard euro, en om deze terug te verdienen wordt nu dus nog altijd tol geheven. Het is een pareltje van een brug en zeker het oostelijk deel is gaaf om te zien.

Na de brug gaan we direct van de grote weg af en zakken we eerst een eind af naar het zuiden, waarna we via een fantastisch mooie toeristische route het eiland naar het westen doorkruisen. By far is dit het mooiste gebied waar we tot dusver doorheen zijn gereden hier in Denemarken (vind ik!). Zoveel groen, zoveel pitoreske dorpjes, watertjes, glooiende landschappen en out of the blue ineens kraakwitte kerkjes of grote kastelen en oude kloosters. Echt genieten om hier te rijden!

Tegen een uur of 4 kwamen we aan bij onze derde overnachtingslocatie; Danland Klinten in Faaborg, helemaal in het zuidwesten van Funen. Een eigen appartementje pal aan het water met een grote speeltuin, een binnen- en buitenzwembad en een heel activiteitencentrum. Noah komt het eerste uur niet meer uit de speeltuin en papa en mama genieten van z’n kreetjes en gesprekken die hij met andere kinderen voert (het maakt hem daarbij niet uit of ze hem verstaan of niet; hij blijft toch wel ouwehoeren). ’s Avonds gaan papa en Noah nog even spettervoeten oefenen in het binnenzwembad, waarna Noah de rest van het appartemencomplex vermaakt met zijn dinoavonturen in de badkuip… Dat het dopje eigenlijk net te klein is voor het bad en het water dus langzaam maar zeer zeker wegloopt en hijn uiteindelijk in nog geen 10cm water zit te spelen, maakt hem helemaal niets uit. Gelukkig is het flink warm in de badkamer en heeft hij ook vandaag nog energie voor tien, dat we hem maar lekker z’n gang laten gaan. Nu ligt ie net op bed en doen wij nog rustig aan voordat we ook ons bedje opmaken en lekker onder de wol kruipen. Morgen eens op ontdekking op dit hele nieuwe eiland!

Vi ses!