Bewolkt en regenachtig Kopenhagen

Goddag!

Ai ai, wat is vandaag toch anders gelopen als gehoopt. We hadden gister naar het weerbericht gekeken om te beslissen of we vandaag of morgen de binnenstad wilden gaan verkennen en volgens buienradar zag het er prima uit voor vandaag. Bewolkt, maar droog met goeie temperaturen en in de ochtend zelfs nog regelmatig zon. Klonk goed. Wij dus de route nog eens bekeken en wat aanpassingen gemaakt, want we besloten met de auto naar een treinstation in de buurt van de camping te gaan (Glostrup, want het treinstation in dit stadje was dicht), dan met de trein naar hartje centrum, er bij treinstation Østerport er uit, vanwaar we fietsen konden huren zodat we ons geplande fietsrondje vanaf daar op konden pakken en mooi rond konden gaan om ’s middags weer vanaf hetzelfde station terug te gaan, met een tussenstop bij het centraal station van Kopenhagen (Københavns Hovedbanegård, oftewel Københavns H) waar we dan de resterende uurtjes van de middag en avond door zouden brengen in het beroemde Tivoli.

Nou, dat plan ging dus mooi niet door en viel behoorlijk in duigen. Snik snik want het was wel een dag waar we enorm naar uit hadden gekeken met een ideale mix van activiteiten, leuk voor ons en voor Noah. Het ging zo… We begonnen vol goede moed de dag; bepakt met een tas met lekkere broodjes, snoepjes, koekjes en ruim voldoende drinken. En natuurlijk een opgeladen camera. Binnen een paar minuten waren we bij station Glostrup waar Renéetje zonder problemen naar de parkeergarage naast het station reed waar we de hele dag gratis zouden kunnen staan. Probleem 1; de garage was nét te laag (of anders gezegd; onze auto was nét te hoog met de dakkoffer erbovenop)…. Ai dat ging net wel/net niet passen. Conclusie; we gaan het er niet op wagen. Dus draaien en ff op zoek naar een andere parkeerplaats, die waren er immers genoeg, alleen net wat verder van het station dan deze onwijs ideaal gelegen parkeergarage. Probleem 2; alle parkeerplaatsen die we vonden, zowel buiten als binnen, waren uitsluitend bedoeld voor 2, 3 of 4 uur parkeren max. *zucht* Na ruim een half uur rondjes rijden en zoeken besloten we terug te gaan naar de camping, daar de dakkoffer eraf te halen en alsnog gewoon in de parkeergarage naast het station te parkeren. Zo gezegd, zo gedaan. De dakkoffer was er binnen 10 minuten af en binnen een klein half uur stonden we opnieuw voor de parkeergarage. Ditmaal ging het prima. Zonder problemen geparkeerd, het bijbehorende winkelcentrum doorgestruind en het station opgezocht. Dat was een beetje op de gok, maar dat ging helemaal perfect en we stonden per toeval ook direct op het goeie perron. Daar even gerommeld met de kaartapparaat (niet helemaal handig aangegeven hoe je bij het Engels komt en dan is het alsnog een behoorlijke puzzel hoe en wat je nu precies moet klikken), kaartje gekocht voor ons drietjes en binnen 12 minuten was de trein er. Voordeel aan zo’n hoofdstad; elke 20 minuten een trein. Top! Wij ingestapt met onze altijd vrolijke jongen en plaatsgenomen op een bankje met z’n drietjes. De treinen hier in de hoofdstad zijn rood en naar ons idee behoorlijk ruim en luxe van binnen. Het ruikt er fris, je hebt alle plek op de mooi gestoffeerde en goed onderhouden bakjes en er zijn veel gescheiden ruimtes. Wat wel bijzonder is, is dat er een censor boven in het plafond zit voor de deur om van het ene compartiment naar het andere te kunnen lopen. Je moet wel echt flink je hand zwaaien boven je hoofd, ook lange mensen, anders reageert ie niet.

Na een half uurtje treinen kwamen we aan op het juiste station. We stapten uit en vonden na een kleine zoektocht de fietsverhuur ‘Rent-a-Bike’ (oh zo origineel). Dat was naast perron 13, net onder de weg. Wij hadden inmiddels gemerkt dat we buiten het seizoen zitten, dus hadden bedacht dat we dan vast ook wel fietsen konden huren last minute. Nou dat klopt, maar de voorbereidingstijd daarvoor, daar hadden we ff niet op gerekend. Oh oh wat een gedoe. Dat was dus probleem nummero 3. We liepen het zaakje binnen, gaven aan fietsen te willen huren en de vriendelijke medewerker liep mee naar een affiche waarop stond dat we dan eerst online de fietsen moesten huren en betalen, dat het dan in zijn systeem kwam en hij dan kon kijken welke hij moest klaarmaken en oh ja, of er nog voldoende waren, want dat wist hij zo niet. Het was gelukkig een alleraardigste kerel, maar amai wat een onzinnig systeem. En de pest is; mijn internet is hier echt waardeloos, maar de creditcard (de enige optie om te betalen en dus te reserveren) staat aan mijn rekeningnummer gekoppeld, dus ik moest wel kunnen inloggen. Pff, uiteindelijk na een hoop gedoe en zeker een half uur later, hadden we fietsen gehuurd. Gelukkig; er waren er nog, ook met zitje voor Noah. Oké top! En toen kwam pas het lange wachten voor ons gevoel… De beste man moest de fietsen nog ‘klaarmaken’. Geen idee waar hij zo lang mee bezig was, want het duurde zeker nog een half uur, eer we dan eindelijk twee fietsen in gereedheid voor onze neus hadden staan….. En uiteindelijk was het al kwart voor 11…. Jullie kennen mij vast wel zo goed dat ik het meestal niet heel goed kan handelen als er zoveel tegenzit dat mijn hele planning in de soep loopt… Nou dat was nu dan wel echt gebeurd en ik had er echt even flink last van. Kop op, we zien gewoon wat we kunnen doen vandaag; desnoods komen we morgen toch nog terug en skippen we de planning van die dag (dat zeg ik nu heel stoer; ook deze gedachte zorgde voor lichtelijk error in mijn hoofd).
Goed, fiets gepakt, Noah erop en naar boven. En jawel hoor; zonnetje weg, en regen. Nonde…. Rustig ff doorademen. Het is vast zo weer over en dan wordt het alsnog een stralende dag. Het eerste klopte, dat laatste absoluut niet wat het weer betreft.

Goed, kwart voor 11, we pakken de planning op. Of beter gezegd; we beginnen aan de planning van de hoofdstad verkennen. We waren in het noordelijke gedeelte van Kopenhagen centrum, en fietsen eerst een stuk door het park Ostre Anlaeg en aansluitend door het Kongens Have. We hadden hier eigenlijk langer doorheen willen fietsen en/of struinen met mooi weer, maar nu met het grauwe, natte weer en flinke vertraging, besloten we er alleen maar rustig doorheen te fietsen. Het wordt gezegd dat deze twee parken met mooi weer bezaaid liggen met mensen om hier van het groen te genieten en het idee te hebben even uit de drukke binnenstad te zijn. Van het kleine gedeelte van wat we hebben gezien, kan ik dat wel begrijpen; het is erg groen met diverse watertjes en speeltuintjes. Met warm zomerweer moet dat vast genieten zijn! Het tweede park, het Kongens Have (de ‘Koningstuin’) is een wat meer bijzonder park. Het is in 1606 aangelegd door Christiaan IV als privétuin van het Rosenborg Slot wat er nog altijd is gehuisvest. Het is het oudste park van Kopenhagen en heeft grotendeels zijn oorspronkelijke vorm behouden. In de 17e eeuw voorzag deze tuin het hof van groente en vers fruit plus rozen ter versiering van de koninklijke kamers. Nu is het schaduwrijke park met vele paden en bankjes dus juist één van de beste plekken in de hoofdstad om te wandelen en te ontspannen. Behalve gazons, rustige hoekjes, rozentuinen en fonteinen staat hier ook één van de beroemdste monumenten van Kopenhagen; een standbeeld van Hans Christian Andersen uit 1877. In het Capitoolboekje staat dat het een monument van de beste man is, waarop hij een groep kinderen betovert met zijn sprookjes. Van dat gedeelte zagen wij echter totaal niets terug in het beeld; het is gewoon de beste man die zit en schrijft naar ons idee.. In het westen van het park, staat dus het Rosenborg Slot; het voor Christiaan IV gebouwde paleis. Het bevat blijkbaar een weelde aan koninklijke voorwerpen en wapens, maar het klapstuk is de ondergrondse schatkamer, waar de kroonjuwelen en andere regalia worden bewaard. Wij hebben er alleen vanaf de buitenkant naar gekeken en wilden er van de voorkant foto’s van maken, maar een goedwillende Deen attendeerde er ons op een subtiele wijze op dat we dat beter niet konden doen, dat we daar gedonder mee zouden krijgen met het Deense leger die wacht liep een stukje verder… Gelukkig wees de beste man ons er op, want het was ons totaal niet duidelijk dat je dus geen foto’s mocht maken van de voorkant. In nog meer gedonder hadden we die dag zeker geen zin… Van wat we konden zien was het een aardig mooi gebouw, maar wederom niet fantastisch memorabel ofzo. Het Capitoolboekje dacht daar wederom anders over en beschreef dat het paleis in feite ‘zo uit één van de Andersens sprookjes had kunnen komen, met zijn torentjes, frontons en uitgestrekte tuinen’. Persoonlijk vinden wij de vele panden van de Efteling veel meer sprookjesuiterlijk hebben dan dit paleis, maar wellicht is het ook een kwestie van smaak.

Na deze korte stop vervolgden we onze weg op de fiets. Gelukkig was het inmiddels weer opgehouden met regenen. We staken een drukke weg over en bevonden ons vrijwel direct in één van de drukste straatjes van het centrum van Kopenhagen. We stapten al gauw weer af want we bevonden ons op voetgangersdomein en liepen een kort stukje tot we bij onze volgende bezichtiging uitkwamen; de Rundetaarn. Een ronde toren, gebouwd in 1642, die ons een schitterend uitzicht over de stad gaf. We parkeerden de fietsen er tegenover, legden ze beiden goed aan de ketting (die totaal onhandig was en waar Renéetje een aantal maal later die dag om vloekte doordat z’n vingers klemzaten of open gehaald werden…) en kochten voor een paar euro een kaartje. Via een spiraalvormig keienpad welke zeven-en-een-half keer rondgaat, liepen we naar boven. Voor ons gevoel was het veel meer als 7,5 keer, maar toch bleek het te kloppen. Ik was na een paar rondjes behoorlijk aan het puffen, maar onze grote jongen had energie voor 10. Om de zoveel meter zat er een nis waar Noah precies in kon staan en natuurlijk deed hij dat bij iedere nis vol overgave en iedere keer als wij dan voorbij getuft kwamen, liet ie ons ‘een hoedje’ schrikken. En wat een lol had die jongen dan hee en hop weer naar de volgende. Gelukkig konden we hem niet al ver van te voren horen giebelen, anders zouden we natuurlijk niet meer zo geschrokken zijn… Deze toren was trouwens oorspronkelijk gebouwd als platform voor de universitaire sterrenwacht. De sterrenwacht is nog steeds in gebruik, waarmee het de oudste van Europa is. We zagen daar echter bar weinig van; op een groot Planetarium na, welke ver bovenaan de toren boven het keienpad hing. Wel heel gaaf overigens; het was adequaat met de huidige stand van de zon en de planeten en ze draaiden dus ook op adequate snelheid door. Voor Renéetje gesneden koek, maar voor mij gaf het eindelijk eens een visueel beeld bij wat ik tot dusver aan platte kennis wist. Noah vond het wel even leuk, maar hield zich veel liever bezig met de nisjes. Nou, eindelijk na 7,5 keer (kennelijk) rond gegaan te zijn (en ons minstens dubbel zo vaak ons een hoedje te zijn geschrokken), kwamen we bovenaan. Het laatste stukje was een trap en dan een stoplicht wat aftelde. Als het stoplicht op groen stond, mocht je een nog veel smaller trapje op naar het uiteindelijke buitenplatform waarmee je over de stad kon uitkijken. Leuk gedaan en bovenal lekker efficiënt. Eenmaal helemaal bovenaan, waaiden we zo ongeveer direct uit ons hemd; amai wat een wind. Maar ja, niets gelogen ditmaal; we werden beloond met een prima uitzicht over de stad. Niets formidabels, maar dat ligt vooral aan het feit dat deze stad van boven weinig fantastische uitzichten biedt denk ik. Vooral heel veel gebouwen die van boven weinig bijzonder te noemen zijn en overal in de stad kranen die aan het werk waren om nog meer gebouwen te maken of te restaureren. We begonnen moedig aan een broodje, maar de kaas waaide er nog net niet tussenuit, dus besloten we maar weer naar binnen te gaan en daar de broodjes verder op te eten. De buikjes weer gevuld, cirkelden we weer 7,5 keer om de nisjes (en schrokken we ons wederom keer op keer een hoedje) tot we weer helemaal beneden waren. Nog een leuk feitje trouwens; in 1716 reed de Russische tsaar Peter de Grote met zijn paard de trap op naar boven, gevolgd door zijn vrouw tsarina Catherina I, die volgens de legende omhoogging in een koets getrokken door zes paarden. Het moderne equivalent hiervan is een jaarlijkse fietswedstrijd. Degene die het snelst naar boven en weer terug rijdt, zonder af te stappen of te vallen, is de winnaar.

Goed, de fietsen weer losgekoppeld en mee aan de hand vervolgden we onze weg over het gezellige Strøget: de belangrijkste wandelroute van Kopenhagen die loopt van oost naar west en bestaat uit vijf aaneengesloten straten. Sinds 1962 is het een voetgangersgebied en sindsdien is het één van de meest geliefde wandelplekken van de stad; en dat begrijpen we helemaal. Het is super gezellig opgezet en de talloze winkeltjes variëren van (exclusieve) boetieks tot souvenir- en speelgoedwinkels, naast veel cafés en restaurants. En wat toevallig, we kwamen hier langs de LEGO flagstore waar we natuurlijk even naar binnen gingen. Geen bijzonder grote zaak, maar genoeg om je ogen direct uit te kijken. Bij de ingang was een gigantische draak gemaakt van duizenden LEGOsteentjes die door het plafond en door de muren cirkelde. Ook was er een wandpalet van huisjes, allemaal in diepte met legosteentjes. Echt heel gaaf. De themadozen stonden op volgorde en alhoewel we eigenlijk van elk thema en elke variant wel af weten, toch verbaasde het mij in ieder geval hoe veel soorten er waren. Uiteraard hebben we even bij de collectie Harry Potter-lego staan kijken en keek Renéetje z’n ogen uit bij de Star Wars afdeling. Er stonden ook een levensgrote C3PO en R2D2 volledig uitgestald. Echt zo gaaf wat je van LEGO kunt maken! Noah mocht een doosje uitkiezen en koos iets uit van LEGO city, waar hij al verschillende kleine dingetjes van heeft. En ik was vanavond niet verbaasd wat de heren zaten te doen……

Na ons kostelijk vermaakt te hebben in het kleine LEGO-winkeltje, pakten we de fietsen en begaven ons richting Gammel Strand. Van fietsen kwam niet heel veel; het was allemaal erg dicht bij elkaar. Geeft niet, want voor Noah was het fietsstoeltje meer dan ideaal. We wilden graag ook Kopenhagen per boot bekijken en vanaf Gammel Strand zou er ook een Canal Tour vertrekken wat langs de meest belangrijke en mooiste plekjes zou voeren. We zagen niet direct een opstappunt dus vroegen het na aan een vriendelijke dame van een kraampje. Die wist echter ook niet dat er hiervandaan bootexcursies vertrokken en wees ons de weg naar het beroemde Nyhavn. Ook best, fietsen we daar even heen. Maar we zaten nog niet goed en wel op de fiets, en passeerden een dok met jawel; bootexcursies van Canal Tours. Weer afgestapt, alles weer vastgelegd (met gevloek vanuit Renéetje) en kaartjes gekocht. We namen plaats op een open bootje vol toeristen (de bekende Nationaliteiten wederom, hier verandert echt niets in) en na een kleine 10 minuten vertrokken we. We hadden een vriendelijke Deense gids die in perfect Deens, Duits én Engels steeds haar verhaal deed, maar veel hebben we er niet van kunnen horen, omdat het nog altijd hard waaide én binnen 5 minuten alweer begon te regenen. *Zucht* Toen we de boot op gingen was het wel bewolkt, maar niet zo dreigend dat je zou begrijpen waar deze regen ineens vandaag kwam… Gelukkig kregen we allemaal een poncho aangereikt zodat we verder wel droog bleven, maar dat hinderde natuurlijk enorm in het verstaan van de gids. Het zij zo. We keken maar wat rond en toen het weer even op hield met regenen, probeerden we her en der nog wat foto’s te maken. We kwamen een hoop bijzondere gebouwen tegen waar de gids veel over vertelde, maar wat we dus jammer genoeg zeer slecht konden volgen door de wind en regen. Het was wel een leuke tocht, die veel langer duurde dan dat we dachten en wat ons zeker een beter idee gaf van hoe Kopenhagen er uit zag en wat er zoal te zien was. Echt een aanrader en iets wat we zeker zelf ook nog wel eens zouden willen overdoen, mits het weer toch wel een heel stuk beter was… We zagen mooie gebouwen, een stuk van de marine met gevechtsboten, natuurlijk het beroemde Nyhavn (wel van een afstandje, we gingen er niet doorheen jammer genoeg) en natuurlijk het beeldje van de Kleine Zeemeermin. Even serieus; dat beeld in Zevenbergen is echt identiek, dus makkelijker om daar gewoon even langs te fietsen als je het wil zien. Ook kregen we een goed idee van hoe efficiënt de Denen zijn met herbruik van oude gebouwen in deze stad. Zo was er een super mooi en modern appartementencomplex gemaakt in een heel groot oud boothuis. Je zag de originele vormgeving nog onwijs goed terug, terwijl het toch volledig van deze tijd nu was. Echt heel gaaf gedaan. Na zeker een uur gevaren te hebben, kwamen we weer terug bij het startpunt. Noah vond het prima, maar wel wat aan de lange kant. Hij genoot nog het meest van de vele bruggetjes waar we onderdoor kwamen en waarbij je echt moest blijven zitten en soms (voor de lange mensen ons ons, ik dus niet) moest bukken.

We pakten de fietsen er weer bij en pakten Noah goed in met één van onze grote poncho’s zodat hij op de fiets niet zeiknat zou worden. Het bleef af en aan regenen helaas. We zetten fietskoers naar Nyhavn om dat net wat beter te kunnen bewonderen. Oh wat een ontzettend gaaf stukje Kopenhagen is dat! Het is de super bekende korte gracht met aan weerszijden kleurige huizen; google Denemarken en je krijgt ongetwijfeld foto’s van deze grachtenpanden te zien. Het werd tussen 1671 en 1673 gegraven door soldaten om kleinere schepen, volgeladen met koopwaar, toegang te verschaffen tot het centrum van Kopenhagen. Tegenwoordig is het één van de mooiste en meest iconische plekken van de stad en liggen aan de kades luxejachten en oude houten boten. En wij snappen waarom! Echt super knus en gezellig met al die kleuren en schattige terrasjes en barretjes. Vooral op warme zomeravonden is de buurt kennelijk erg populair en zitten de restaurants en bars overvol, vooral aan de noordkant van de haven. Omdat het al vrij laat in de middag was geworden, besloten we niet te blijven hangen, maar om verder te fietsen om nog een aantal andere beroemde plekjes van de stad te kunnen zien voordat we echt drijfnat zouden zijn. Het zag er inmiddels niet meer naar uit dat het nog mooi stralend weer zou worden, eerder dat het alleen maar harder en harder zou gaan regenen en nu we aan de goeie kant van de stad kwamen, wilden we het ook wel graag afmaken. Morgen zag de weersverwachting er niet anders uit als hoe die vandaag was geweest, dus daar durfden we ook niet meer op te vertrouwen..

We vervolgden onze weg naar het iets meer noordelijk gelegen Amalienborg Slot. Dit is de residentie van Koningin Margrethe II en bestaat uit vier aparte paleizen rond een keienplein, wat het huidige complex uniek maakt. Op het plein staat het ruiterstandbeeld van Frederik V. Het verhaal gaat dat dit beeld net zo duur was als het hele complex. Snappen doen we dat niet, want het was wederom niet zo’n spectaculair beeld. Hetzelfde gold voor de paleizen; mooi, maar niet spectaculair. Voor ieder paleis liepen van die typische wachters in mooi uniform. Een aardig pleintje, maar verder was er niets te zien, zoals met zoveel paleizen het geval is uiteraard. We fietsen nog een stukje noordelijker tot we recht uitkwamen bij de Sankt Albans Kirke en de Gefionspringvandet. De Sankt Albans Kirke is een in 1887 gebouwde kerk voor de anglicaanse gemeenschap nadat er godsdienstvrijheid was ingesteld. Zij is vernoemd naar St. Albanus, een Romeinse soldaat uit de 4e eeuw die zich tot het christendom bekeerde en een martelaarsdood stierf. Het is de enige anglicaanse kerk in Denemarken. Een mooie kerk, waar je helaas niet in mocht zonder registratie. Vlak ernaast staat de werkelijk mooie en indrukwekkende Gefionspringvandet; een fontein die in 1908 werd gebouwd door de Deense beeldhouwer Anders Bungaard en één van de grootste monumenten van Kopenhagen. Opvallend is het beeld van de Scandinavische godin Gefion die achter 4 ossen staat met een grote zweep. Het beeld een gave legende uit; de koning van Zweden beloofde dat ze al het land wat ze in één nacht kon omploegen mocht houden. De godin hield de koning aan zijn woord. Ze veranderde haar vier zonen in ossen en zette ze voor een ploeg. ’s Ochtends had ze een behoorlijk stuk van Zweden omgeploegd, dat ze oppakte en in zee gooide, waardoor het eiland Seeland ontstond. Het gat dat ze achterliet werd het Vänermeer. Je herkent het verhaal direct als je de fontein ziet; echt gaaf. We maakten een paar foto’s van zowel de kerk als de fontein en vervolgden onze weg naar de één-na-laatste stop en bezienswaardigheid; het beeldje van de Kleine Zeemeermin, een klein stukje verder over de idyllische Langeliniepromenadre. Dit is natuurlijk het allerbekendste monument van het land. Het werd gemaakt in opdracht van Carl Jacobsen, directeur van de Carlsbergbrouwerij, en is geïnspireerd op het gelijknamige ballet wat op diens beurt gebaseerd is op het sprookje van Andersen, over een zeemeermin die verliefd wordt op een prins. Zoals gezegd; het is werkelijk waar niet groter als de replica die in Zevenbergen te vinden is. Helaas begon het opnieuw flink door te regenen, dus echt mooie foto’s hebben we er niet van kunnen maken.

We stapten gauw weer op, om nog even snel de laatste bezienswaardigheid te kunnen bekijken; het Kastellet: een in 1664 voltooid bouwwerk bestaande uit een fort in de vorm van een vijfpuntige ster, omgeven door wallen en een diepe slotgracht. Leuk feitje; in de 19e eeuw werd het fort deels verwoest en opnieuw herbouwd, waarna het diende als gevangenis. De cellen van de gevangenen waren tegen de kerk aangebouwd, zodat zij, onzichtbaar voor het volk, door kijkgaten in de muur de dienst konden bijwonen. Tijdens WOII werd het fort bezet door het Duitse leger, dat er een bunker bouwde en het Kastellet gebruikte als hoofdkwartier. Het wordt nu gebruikt door het Deense leger, hoewel het terrein en de wallen toegankelijk zijn voor de bezoekers via een wandelpad aan de noord- en zuidkant. We fietsen erop, en stapten gauw af toen we de bewapende wachten zagen patrouilleren bij de poort. We wilden eigenlijk heel graag over de wallen wandelen, wat je mooie plaatjes zou geven en veel rust en ontspanning, maar omdat het maar bleef doorregenen, besloten we dat toch maar te laten voor wat het was. Veel meer als over de wallen wandelen kon je er niet doen, de vele gebouwen waren niet toegankelijk voor publiek, dus we besloten er maar doorheen te fietsen en via de andere kant terug naar het station en de fietsenverhuur te gaan. Maar helaas; aan de andere kant waren ze met de poort bezig dus moesten we weer dezelfde weg door de regen terug en er helemaal omheen fietsen. *zucht* we waren er alle drie behoorlijk klaar mee voor vandaag…

Nat en teleurgesteld over hoe deze dag was gelopen leverden we de fietsen terug in wat gelukkig een heel stuk sneller ging als het ophalen. We wilden op het station het liefst wat warms eten, maar er zaten helaas geen restaurantjes. Dan maar de trein zo snel mogelijk terug naar Glostrup. Gelukkig verliep de treinreis en het laatste stukje autorit zonder problemen, en kwamen we zonder nieuwe vertraging weer terug in ons fijne huisje op de camping. In koken hadden we echter helemaal geen zin meer, dus haalden de grote jongens wat lekkers bij McDonalds aan de overkant van de straat. Gelukkig verliep de avond voor de grote jongen nog prima naar zijn zin, met zijn nieuwe LEGO-set en sloten we deze dag nog positief af met een gezellig spelletje waarbij Noahtje het prima handelde om te verliezen.

En nu; gauw naar bed. Morgen wordt het vast weer beter.

Vi ses!