Verhaaltje voor de allerkleinsten

Even een (waargebeurd) verhaaltje, speciaal voor de allerkleinsten onder ons. Getiteld; Ome René en de nachtelijke bezoeker.

Ome René en tante Kee lagen net twee uurtjes heerlijk te slapen in hun tentje in het bos in het mooie verre Slovenië. Het was droog, en het enige geluid wat zij voor het slapen gaan hadden gehoord was het zacht op en neer wuiven van de grote bomen en hun takken. Totdat zij wakker werden van een ander merkwaardig geluid; een zacht wiebelnd geluid over de kleine steentjes om hun tentje... Alsof er iets of iemand op zijn teentjes rond de tent liep. Wat kan dat toch zijn? Tante Kee vond het een beetje eng, maar ome René is voor niets of niemand bang en nam de zaklamp en deed de rits van de tent open. Heel zachtjes sloop hij naar buiten en luisterde naar waar het ritselende geluid vandaan kwam. Daar, in de hoek van het terrasje waarop hun tentje stond, in de hoek waar de afvalzak met troepjes lag, ritselde het mysterieuze iets zachtjes door. Ome René is heel dapper en moedig, maar ook slim en bedacht; als het een rat is, kan die bijten en dat willen we natuurlijk niet. Dus via het stenen muurtje klom ome René een metertje omhoog en sloop naar de hoek waar de afvalzak en het mysterieuze wezentje nog altijd zacht ritselde. Het ritselde daar omdat het natuurlijk etensrestjes rook en wel trek had in iets lekkers. Maar wat oh wat was het mysterieuze iets toch...? Ome René scheen voorzichtig op het beestje en zag; ... een spitse snuit dat even stil bleef zitten. "Dus toch een rat!", dacht hij in eerste instantie, maar bij nader inzien en nog eens goed kijken toen het beestje onverstoorbaar verder snuffelde in de zak, bleek het toch iets anders te zijn; het was het diertje uit het bos wat zich bij gevaar normaal gesproken gelijk op rolt, zodat het met zijn stekels een pantser vormt. Weten jullie het al wat het was? Juist ja! Een egel!! Maar geen egelTJE hoor, nee dit was echt een hele grote! Van wel 40cm lang!! En het was een hele lefgozer, ééntje die niet zo snel bang was; want ondanks dat ome René het licht van de zaklamp op hem scheen en wat geluid maakte, ondanks dat, bleef het onverstoorbaar doorsnuffelen.

Eventjes bleef ome René de mooie, grote egel gadeslaan, maar voor de veiligheid van het bosheertje, besloot ome René toch om de zak met afvaltroepjes weg te gooien. Er zaten ook scherpe dingen in, waar meneer de egel zich mogelijk aan zou snijden of ergens in vast zou komen te zitten, en dat willen we uiteraard niet. We zijn lief voor de diertjes uit het bos, net zoals voor alle andere diertjes. En dus haalde ome René de zak voorzichtig weg en gooide het netjes in de grote afvalcontainer. Hierna liet hij meneer de egel voor wat hij was en kroop weer in het warme bedje in de tent bij tante Kee.

Maar meneer de egel was nog niet klaar met zijn zoektocht, en even later hoorde ome René en tante Kee hem naast de tent waggelen, over het zeil en even later dook hij naar alle waarschijnlijkheid met zijn volle snuitje in de wasteil, waar de nog vieze bordjes en pannetjes waar ome René dezelfde avond warme melk in had gekookt, in lagen. Dat kon echter geen kwaad voor meneer de egel, dus liete ome René en tante Kee meneer de egel zijn gang gaan en luisterden met veel plezier naar zijn nachtelijke wandeling rond de tent. Met een brede glimlach en vol plezier vielen ome René en tante Kee toen uiteindelijk weer in slaap... dromend over meneer de Egel op avontuur.