Park of Military History

Zivio!

O oooh, tik tak tik tak tik tak de gehele nacht op de tent... En ja hoor, nog steeds toen het al ochtend was en we toch tegen de tijd liepen er uit te willen... Bij het pakken van de jassen bleek echter een grotere schade; het nodige had doorgelekt en onze beide broeken waren zeiknat. Oh nee toch :( Nou ja, gelukkig hebben we wel meer dan 1 broek bij, maar fijn is anders. Dan maar op naar een warme douche om toch fris op te kunnen staan. Helaas, ook deze poging bleek onsuccesvol; ditmaal wel een putje wat wegliep, maar nog altijd geen warme straal en nog altijd een straal die te pas en te onpas aan- en uitging. Nou ja, het zij zo. De volgende opgave; hoe te ontbijten zonder schone ontbijtplek...? Euhm ja.. dan maar in de auto, beetje imrpoviseren met een bordje en tijgerend door de auto op zoek naar de juiste spulletjes. God, de dag begon goed.. ;-) Gelukkig werd ie wel beter ^^

Na een wat lastig ontbijtje besloten toch maar op pad te gaan, in je tentje blijven de gehele dag is ook zo wat. En dus besloten we naar het Militair Historisch Museum te rijden, in het stadje Pivka, zo'n 12km ten zuiden van Postojna. Onderweg werd het gelukkig droog, wat niet noodzakelijk was omdat het museum geheel overdekt was, maar toch wel fijn voor het kunnen drogen van ons tentje en dergelijke.

Uiteindelijk hebben we zeker 4 uur doorgebracht in het museum, wat was dat goed opgezet en interessant! In het eerste gebouw op de bovenste verdieping werden we meegenomen in de tijd van voormalig Joegoslavië en aanloop naar de Onafhankelijkheidsoorlog in 1991. Hier vermaakten we ons kostelijk met filmpjes, uitgestalde geweren, munitie, uniformen en nog veel meer. Ook konden we van alles doen; zo maakten we een grote grondpuzzel van een oude foto uit die tijd en maakten we zelf licht door een grote dynamo met de hand aan te draaien, zoals dat in de vele bunkers in het land diende te gebeuren. We leerden er een hoop over deze tijd (veel te veel om hier te beschrijven) en vermaakten ons meer dan dat. Een super interessant museum; zou interactief zouden ze allemaal moeten zijn! In de volgende hal waar we kwamen werd de specifieke aanloop naar de onafhankelijkheidsoorlog weergegeven en werden we er door gegrepen. Hoe heftig was dat nog, in 1991! Niet eens zo lang geleden! Jaren die wij uit onze eigen jeugd nog prima kunnen herinneren. Slovenië verklaarde zichzelf onafhankelijk, maar daar was voormalig Joegoslavië het niet mee eens en er woedde een korte, maar heftige strijd, met name in de grensgebieden met Italië.
In het onderste gedeelte van de eerste hal, was het echte speelkwartier aangebroken. Zeker voor Renéetje; hier stonden maar liefst 8 tanks (o.a. een T-55 en een T-34), 2 vliegtuigen (waaronder 1 Russische MIG die een snelheid van 200km per uur kon halen), 1 helikopter, 1 onderzeeër, 1 tankdestroyer, 1 ontleedde tank om de binnenkant goed te kunnen zien en een stuk of 6 APC's. Dus, dat was genieten geblazen. Je mocht nergens op of in, maar we hebben hier de nodige tijd doorgebracht en Renéetje heeft elk voertuig nauwkeurig bekeken. Van bovenaf was er tevens een groep in de hal aanwezig, die onder begeleiding wel in de onderzeeër mocht. Zo nieuwsgierig dat we zijn, vroegen we na afloop van hun bezoek, of wij niet ook even een kijkje mochten nemen. Eigenlijk mocht dat niet zo maar, en moest je er een speciaal kaartje voor hebben, maar vooruit; we mochten toch even afdalen. Hoe bizar klein was dat dan! Je kon er niet eens in staan (nee, zelfs ik niet!) en er was maar één ruimte waar je ff iets relaxter kon zitten. Volgens de museummedewerker (in stijl in uniform gekleed) was het ding bestemd voor 10 personen die er circa 5 dage in zaten en was het een minivariant om voor de kust ergens stil te liggen, 6 speciaal getrainde mariniers er uit te laten die met een James Bond-achtig mini-1-persoons-torpedootje uit de zijkant van de onderzeeër dan naar de kust gingen en hunn actie deden. Het waren de echte patriotten die dit deden, want vrijwel niemand kwam van dit soort missies terug. Bizar. We vonden het vooral bizar hoe klein alles er in was en hoe alle wanden volzaten met knopjes, schuifjes en lampjes. Alsof het zo uit een James Bond film kwam!

In de tweede en derde hal stonden nog meer tanks. Onder andere twee M5A1 Abrahams, een T-34-85 Russchische tank, de belangrijkste tank van de geallileerden tijdens de WOII; de Shermantank, de later eveneens belangrijke Patton-tank, en de M8-Greyhound; een 6x6 ATV met geschutskoepel. Ook stond er nog een (Russische) SU-100 tankdestroyer; een tank zonder draaiende koepel. Naast de tanks stonden er ook nog tal van verschillende soorten afweerschut en artillerie waarvan het grootste kanon een diameter had van 155mm met de toepasselijke naam, Long Tom. In miniatuurvorm stond er ook nog de K5 railway Gun krupp; in het echt is dit artilleriekanon - dat alleen via de spoorlijn kan worden verplaatst - 30 meter lang en weegt het 218 ton. De loop van het kanon zelf heeft een lengte van maar liefst 21,5 meter en er gingen projectielen in van maar liefst 283mm. Één zo'n projectiel woog dan ook 225kg! Hij kon ongeveer 15 schoten per uur afleveren; dat duurde dus wel even met herladen. Het maximale bereik van het projectiel was 64km... Al met al een bizar geschut!

Even tussen haakjes; jullie begrijpen tuurlk wel dat dit alles de input van Renéetje is hè.. ;-) Ik ben verbluft door al dat groot materieel, maar kan al die honderden feitjes en dingetjes echt niet onthouden. Mijn lief daarentegen heeft een speciale geheugencapaciteit voor oorlogsfeitjes, dus die kan jullie er later thuis ook nog veel en veel meer over vertellen. ;-)

Na dit bezoek, brachten we nog even een bezoekje aan het restaurantje waar Renéetje een belachelijk grote burger (het leek de VS wel..) voorgeschoteld kreeg en ik het gelukkig hield bij een alsnog groot bord met gebraden kipreepjes en vooral veel gebakken groentes. Jammie, dat ging er wel in. Vanaf een bankje bestaande uit de simpelheid van een aantal opgestelde munitiekistjes met een legerdeken erop, aten we ons maagje weer vol en sloten ons bezoekje aan het museum uiteindelijk af aan de bovenste verdieping van het pand. Hier was een grote expositie van foto's en korte verhalen over alle oorlogen vanaf de Romeinse tijd tot de Sloveense onafhankelijkheidsstrijd weergegeven. Helaas was zeker de helft van alles alleen in het Sloveens weergegeven, waardoor wij er weinig van begrepen en vooral veel plaatjes hebben gekeken. Desalniettemin een fantastisch bezoek aan een meer dan fantastisch museum! Wederom een echte aanrader!
We wilden eigenlijk nog een leuk souvenier meenemen, het liefst zo'n munitiekist omdat die echt door het gehele musuem opgesteld stonden als bankjes waar je even op kon rusten, maar helaas waren die niet te koop en was het vooral veel prullaria. Maar goed, we hebben ook al een mooi souvenier, dus dat zit wel snor.

In de late namiddag en avond hebben we weinig bijzonders meer gedaan. Wel was het weer weer ellendig geworden en heeft Renéetje een bijzondere creatie van melk- en crystalclear pakken én tieripjes (neem altijd tieripjes mee) pakken gemaakt wat uiteindelijk leidde tot een standaard voor onze paraplu, zodat we toch nog enigszins droog aan tafel konden zitten en konden babbelen en ons Nederlands potje weer konden oppeuzelen. Net het verhaaltje van vandaag samen opgesteld in het bijzijn van een gigantische tor die maar om onze tafel blijft wandelen. (echt een gigantisch beest). En voor nu; hopen dat het droog wordt en blijft, ook morgen zodat we dan ons tentje weer droog in kunnen pakken om na ons bezoek aan de Kriznagrot droog en wel naar de kust, naar de Adriatische zee te vertrekken!