Sightseeing Bled en omgeving

Zivio!

Een hele goede morgen allemaal! Na een wat warmere nacht dan de afgelopen keer, boven op een bergrug, nu heerlijk in ons eigen vertrouwde tentje, ontwaakten we toch wat roerig; het was vannacht toch wel erg koud geweest, en mijn lief zijn voetjes staken een aantal keer onder de toch wat te korte dekentjes en slaapzak uit. De komende nacht dus maar even extra aanpassen. Voor nu toch wel een prima nacht gehad en rustig eens buiten gaan kijken; wat een fantastisch weer!! Strakblauwe hemel, klein waterig zonnetje dat net zijn kopje boven de boompjes uit begon te steken. Er op uit dus!!

Nou ja, dat kon wat mij betreft, Renéetje had even wat meer opstarttijd nodig. Dus eventjes onze ontbijttafel in de zon gezet en op het gemakje ontbeten. De eendjes in het meer recht voor onze tent, waren net als mij meer ochtenddiertjes, en die kwaakten er vrolijk op los. Als dank voor dit ochtendorkest, gaven we ze onze laatste stukjes brood. Dat werd zeer in dank afgenomen, al was er wel één hele rare eend in de bijt bij; totaal geen eend, maar wat het nu precies wel was, werd ons niet helemaal duidelijk. In ieder geval een beestje, iets kleiner dan een eend, veel spitser kopje met veel langere en spitsere snavel en het opvallendste; supersnel in het water. We moesten hem steeds afleiden, om te zorgen dat de eendjes ook wat van het brood konden nuttigen. Meneer de rare snuiter, was er in het begin steeds als allereerste bij. Maar het is wel eerlijk delen! Dus daar hebben we even extra moeite voor gedaan.

Na deze ochtendactiviteit, zijn we eens in de auto gestapt; vandaag een rondje sightseeing op het programma; even niet te veel lopen om onze beenspieren (zo ongeveer élk spiertje in deze ledematen) wat rust te gunnen. Nu is dat rustig sightseeing ook niet helemaal ons ding, dus uiteindelijk hebben we toch nog wat gelopen en geklommen, maar goed. Ze moeten ook weer niet verwend worden natuurlijk..

Onze eerste stop was zo'n 30 kilometer verderop; het meer van Bohinj. Een schitterend meer dat aan bijna alle kanten omgeven is door hoge bergen. Op de oever liggen naar het blijkt enkele van de best bewaarde rustieke dorpjes van Slovenië, dus deze gehele combinatie leek ons wel een bezoekje waard. Het was even rijden over de nodige slingerwegen en de temperatuur dook verwonderlijk behoorlijk omlaag, toen we langs het donkere gedeelte van de bergen reden, waar de zon amper meer schijnt. Gelukkig klom de temperatuur toch weer snel op, toen we daar eenmaal voorbij waren en met uiteindelijk een heerlijk zonnetje bij het meer, was het meer dan prima. We reden er eerst te ver voorbij, omdat we hoopten dat we zo het gehele meer over konden kijken, met precies aan de andere kant, de beroemde Sint Janskerk van het pitoreske dorpje Ribcev Laz. Helaas bleek dit niet te lukken en reden we met verschillende stops langs het meer weer dezelfde weg terug. Ook al gaf het ons niet het gewenste uitzicht, toch hebben we meerdere malen een prachtig zicht gehad. Het meer ligt echt te midden van gigantische bergen, wat het heel idilisch maakt. Schitterend en rustgevend.

Oh jee, probleempje deed zich plotseling op. De accu van de camera stopte er ineens mee. Nu hebben we altijd een nieuwe accu bij, dus die erin. Alleen.. die deed het ook niet... Oh nee, moeten we nu eerst terug naar de camping om alles op te laden.. nee toch?! Nee inderdaad niet, mijn vindingrijke husband bedacht zich dat we ergens wel de oplader bij hadden en dat we dan gewoon even een drankje zouden doen in één van de kleine dorpjes bij het meer en vriendelijk daar zouden vragen of we de accu even op mochten laden. Uiteraard mocht dat ook. Zo ongeveer pal naast de Sint Janskerk zetelden we ons in een klein houten taartcaféetje en namen wat te drinken met een typisch Bled-taartje. Geen idee wat er precies in zat, maar sowieso wat chocolade en het was héérlijk! Hier maar even gerelaxed, het boekje en de kaart nog eens nader bekeken en gewacht tot de accu er weer tegen kon. In de tussentijd nam Renéetje ook nog maar een broodje, die roken er toch ook wel lekker.

Na een uurtje gingen we weer op weg en besloten eerst even een stop te maken in het nabijgelegen dorpje Stara Fuzina, wat één van de best bewaarde traditionele dorpen van Slovenië is. Een super schetig dorpje, met super kleine straatjes en doorgangetjes en hele mooie grote alpenboerderijen. Ook hier zagen we weer veel van de typische houten soort rekken, die we tot nu toe overal in Sloenië al hadden gezien. Later haalden we uit het reisboekje op, dat dit Kozolec zijn; overdekte droogrekken voor hooi, zeer kenmerkend voor de Sloveense boerderijen. Nou dat hadden we al wel door. Iets anders wat ook zeer kenmerkend is voor Slovenië, zijn de vele kleine kapelletjes langs de wegen en met name in de dorpjes. Iets wat miuj ook erg aan Polen deed denken.


Na ons kleine uitstapje, reden we dezelfde weg terug, tot het zeer toeristische Bled; hoewel buiten het seizoen, was het nog altijd super druk in dit kleine, maar zeer toeristische dorpje en kwamen we bussen vol toeristen uit allerlei landen tegen. Wat zal het wel niet zijn in het hoogseizoen..... Over Bled hadden we reeds veel gehoord en van zo ongeveer iedereen kregen we ook de absolute must-do tip om hier een bezoek aan te brengen. We hadden er dus ook wel wat van verwacht. Onze verwachtingen werden deels ook zeker behaald; het is - zeker vanaf de rots aan de oostkant van het meer gezien - een sprookjesachtig plaatje; het beroemde meer met het kleine eilandje met daarop de sprookjesachtige kerk en te midden van en voor het decor van grijze bergen. Wat een schitterende stukje natuur wederom. Het moet hier in de winter, met alles bedekt onder een dikke laag sneeuw, er helemaal fantastisch en sprookjesachtig uitzien! Wauw. Echter, dit moie plaatje is het ook eigenlijk ook wel. Fantastisch om te zien, maar overduidelijk een gignatische toeristische trekpleister. Tot nu toe hadden we ook eigenlijk nergens echt entree moeten betalen, maar hier moesten we dat ineens voor zo ongeveer alles. Ook was het overduidelijk waar de toeristen kwamen; gigantische groepen mensen die hetzelfde rondje deden en allemaal de 'must do's' deden; zelfde plekken stoppen voor allemaal dezelfde foto, allemaal met het bootje naar het piepkleine eiland enzovoort. Niet echt iets voor ons.. Het eilandje sloegen we maar over; het was zo klein en er waren al zoveel bootjes heen gegaan, een eiland vol met toeristen; daar hadden we weinig zin in. Wat zie je dan eigenlijk nog hé.. In ieder geval helemaal niets van de Sloveense cultuur, natuur of geschiedenis. Ook zochten we zelf de weggetjes op waar de grote bussen niet heen gingen; om van daar mooie foto's ter herinnering van een zeker wel hele mooie plek, te maken.

Ja, het is dubbel zo'n plaats. Je wil niet tot de horde horen en je wil wat unieks van het plaatsje meenemen, maar soms moet je toch echt even mee in de horde, wil je ook wel zien waarvoor je ook eigenlijk wel gekomen bent...
Anyway, onze planning was om eerst een bezoek aan het kasteel van Bled te brengen en daarna een rondje rond het meer te maken. Eerst dus op naar het kasteel, bovenop de heuveltop naast het meer. Dit viel helemaal niet tegen. Tuurlijk ook super toeristisch, maar het koste gelukkig niet veel en er was echt nog wel wat interessants te zien. Zo was er een mooie wijnkelder in ere hersteld (voor de deur stonden gigantische wijnflessen die Napoléon had gesabreerd - hier had ie dus geoefend voor onze bruiloft.. ;-)) en was er een aardig museum over de geschiedenis van het kasteel, de mensen uit de streek en de geschiedenis van de natuur uit deze streek. Oorspronkelijk was het een vesting, gebouwd in de 12e eeuw. Door de loop der eeuwen veranderde het van vestiging tot majesteus kasteel. Op de binnenplaats en vanaf het bovenste terras had je werkelijk waar wel echt schitterende uitzichten ovet het bijzondere meer.. Want ook al is het toeristisch, mooi is het wel echt. En ja, daar sloten we dus maar even achter de hordes Aziaten en Fransen aan, voor toch ook wel net dat ene mooie plekje bij de klif voor die ene schitterende foto.

Hierna begaven we ons terug naar beneden en reden met de auto een ronde om het meer, zoals gezegd op zoek naar de weggetjes waar de bussen niet kwamen. En ja hoor, al gauw vonden we die en werd het er bijzonder rustig. Eigenlijk mochten we op deze weg niet stoppen, maar met wat creatief nadenkwerk, parkeerde mijn lief de auto op een naar beneden komend bergpadje, waar je sowieso moest stoppen om fatsoenlijk de weg op te kunnen draaien. Daar deden we alsof we daar vandaan kwamen en we moesten uitkijken, terwijl Renéetje gauw naar de oever van het meer liep, voor de leuke, wat meer uniekere plaatjes.

Hierna hadden we het eigenlijk wel weer gezien in Bled; zoals gezegd een mooi plaatsje, wat echt wel de moeite waard is, maar véél te toeristisch en daardoor te overdreven. Op naar onze volgende stop; het kleine stadje Radovlijca, zo'n 5km naar het zuid-oosten. Een stadje met een super oude kern, die naar het schijnt één van de best bewaarde zou zijn van deze streek. Het ligt strategisch op een hoogte van 75 meter boven de Sallavallei en de echte kern is volledig verkeersvrij. Dit betreft eigenlijk één niet hele lange hoofdstraat met een aantal kleine steegjes eromheen. Maar wauw, echt schitterend. De huizen en gebouwen in dit gebied zijn heel oud en zijn beschilderd met grote schitterende fresco's in gotische en renaissancestijl. Volgens de kenners wijst dit erop dat stadje in de Middeleeuwen zijn grootste bloei doormaakte. Hoe dan ook; het was er schilderachtig mooi. Hier wandelden we kort rond en nuttigden een drankje in een klein geinig barretje en later een heerlijke, veel te grote lunch, in een wat groter, maar keurig en spotgoedkoop restaurantje (€8,- voor een lunchgerecht wat je echt niet op kreeg!). Hier zaten we ook nog eens op een perfect plekje; een klein romantisch terrasje (het énige van het restaurantje) boven een klein straatje eronder, met uitzicht op aflopende terrassen in de vallei, met de schitterende bergen als decor. En!! Heerijk in de zon!! Het was maar een graad of 15, maar het voelde als 25. Heerlijk! Zo smaakte onze eerste keer 'uit eten' gaan in dit mooie land, nóg beter. ^_^

Met een volle maag liepen we terug naar de bijzondere parkeerplaats waar we een drietal uur eerder onze auto hadden weggezet op het rechtse 'deel'. Deze parkeerplaats had namelijk 3 delen en goed dat het bord aandachtig hadden bestudeerd, want het middelste deel was voor de inwoners van het stadje (je kon er echt níet komen met de auto) en de linkse en rechtse delen waren voor toeristen die maximaal 3 uur mochten parkeren. Ook hier weer de blauwe streep en jawel; het was een blauwe zone; nu met maximaal 3 uur parkeertijd. Komt dat ding toch weer van pas! Er stond echter ook bij dat wanneer je niet over zo'n schijf beschikte, je ook gewoon op een briefje achter je ruit of ruitenwisser mocht schrijven, hoe laat je had geparkeerd. Wat zijn de mensen hier toch eerlijk. Kon dat in Nederland nog maar zo simpel :-).

Voldaan begaven we ons weer terug naar onze gigantische camping, om op de terugweg nog even wat vers eten in te slaan. Renéetje dacht dat ie 's avonds nog wel wat zou lusten (was tuurlk niet zo) dus haalden we wat vlees. Ook was het bier bijna op, dus sloegen we dat opnieuw in en weer lekker vers brood. Het brood is hier overigens heerlijk, maar onwijs dik gesneden. Aan één bammetje heb je vaak al genoeg,

Terug op de camping besloten we eerst nog maar even lekker te wandelen (je gaat het zo snel missen.. ;-)) en kwamen we erachter dat het echt een belachelijk grote camping was. In de zomer zal het hier wel gekkewerk zijn! We hebben de rest van de avond lekker gerelaxed en zijn op tijd onder de wol gegaan (door dat vele buiten zijn, ben je duidelijk veel eerder moe als thuis kan ik je melden). Nu met extra dekens van papa en mama Pijpers en een overheerlijk kruikje voor de koude voetjes. Geen kou voor ons vannacht! ^_^