Een rustige dag

Zivio!

Vandaag schamen wij ons licht, daar wij het een weinig spectaculaire dag vonden.. Maar we beseffen ons maar al te goed en steeds weer meer, dat we al erg verwend zijn en al wel heel veel van deze mooie wereld gezien en er op gedaan hebben (al blijft het wish-to-go-lijstje nog altijd behoorlijk lang.. ;-)). Vanmorgen zijn we gaan raften op de Soca-rivier. Van iedere Sloveen hoorde we dat dat de allermust was, en dat het nergens zo tof is als hier. Eigenlijk wilden we liever wat anders doen, omdat hier veel te doen is en we raften allebei al 2 maal gedaan hebben, waaronder de laatste keer nog enkele jaren terug in Peru. Maar helaas konden we geen andere activiteiten (naast het ziplinen) doen, door de zware regen- en mede sneeuwval van enkele dagen terug. Omdat we ons niet wilde vervelen en toch wel iets wilden doen wat zoveel aangeraden werd, kozen we toch voor het raften. Vanavond zou ook de speciale gids voor de Triglav-excursie komen, dus we wilden sowieso dat gesprekje afwachten. En om nu de gehele dag 'niets' te doen, is niet echt onze stijl... Dus jawel, raften dus.

Om 10 uur stonden we keurig netjes klaar, ruim te vroeg nu zelfs, nu we wisten dat ze zeker vroeger dan 10 uur ons zouden ophalen. We reden weer naar het bureautje in het dorp en daar kwam onze groep bijeen; in totaal 6 toeristen; wij, 2 oudere Duitse mannen en een stel; zij Roemeens, hij Kroaat. Onze gids van vandaag was de Hongaarse Boulash (like the soup, but with a 'B'). Na kleding en spullen gehaald te hebben, was het op naar de rivier. Omdat het nu veel geregend had, was het juist gunstig voor het raften, en begonnen we een stuk eerder, omdat we anders veel te snel weer op het eindpunt zouden zijn. Na de nodige uitleg, was het instappen en gaan. Renéetje en de Krooat voorop, dan de twee Duitsers (waarvan er één geen woord Engels sprak, niet heel handig als alle uitleg en veiligheidsinstructies in het Engels gegeven worden...), dan de Roemeense dame en ik en de gids uiteraard achterop. Off we went!

Even voor de duidelijkheid: het was zeer zeker weer super leuk om te doen, en zeker wanneer het ff wat harder en sneller er aan toe ging, was het tof. Ook de locatie is echt fan-tas-tisch. Het water van deze rivier is werkelijk waar NIET normaal. Zelfs in je mooiste dromen komt zo'n fabelachtige kleur niet voor. En dan volle bak bergen om je heen! Echt hoor, chapeau voor het fantastische stukje moeder natuur!!! Alleen ja, je merkt het mogelijk al, de actie was niet heel erg te vergelijken met onze eerdere raftervaringen. Bij lange na niet bij die in Peru.... En dat is ook wel logisch mogelijk, daar ze daar echt compleet gestoord waren en de veiligheid mogelijk wel wat verder te zoeken was (merken we nu ook wel, nu we vergelijkingen kunnen maken..), maar dat maakte het avontuur wel een stuk groter. Nu was het erg braaf en rustig en waren de spannendste stukken wanneer er wat grotere stenen met piepkleine watervalletjes (voor ons gevoel) achter elkaar kwamen..

Nogmaals. excuses, we beseffen ons steeds meer hoe verwend we zijn geraakt.. :$ Maar hoe dan ook was het zeker wel een leuke excursie! De spierpijn de dag erna bewees ook wel dat we in ieder geval bezig zijn geweest ;-)

Bij terugkomst hebben we op ons gemakje geluncht bij onze tent en zijn we 's middags nog even op pad geweest en zijn we bij het oude fort Kluze weeste kijken. De locatie van dit fort is mogelijk het tofst van allemaal; precies tussen de Koritnicnakloof en de berg Rombon. Onmogelijk om in te nemen. Het is ook het laatste van een aantal bolwerken dat ooit de vallei beschermde. De Romeinen waren de eersten die hier een fort bouwde, hetgeen er nu staat, stamt uit de Eerste Wereldoorlog en werd gebruikt als commandopost.

We hebben er met belangstelling rondgekeken, maar daar veruit de meeste toelichtingen enkel in het Sloveens waren, hebben we vooral naar plaatjes gekeken. Op de eerste verdieping lagen wel héél veel authentieke materialen uit de Eerste Wereldoorlog, wat onze grote interesse had en waar we dan ook de meeste tijd hebben doorgebracht.

Verder hebben we deze dag weinig meer gedaan, buiten dan weer een lekker Nederlands potje gekookt te hebben en bij het (nu lekker grote!) kampvuur op de gids en zijn verhaaltje gewacht.

Om 8 uur was het dan eindelijk zover en de beste man vertelde dat het weer mogelijk was de berg Triglav te beklimmen!!!! Jahaaaa! Dat wordt hem dus. Hij schrok wel licht toen we aangaven dat we eigenlijk nog nooit echt een berg hebben beklommen, maar alleen wat ervaring hebben met langere trails (nu is de Colca Canyon niet de minste en die kon ie gelukkig!!), maar met onze motivatie moest het zeker lukken en hij ging er vol goede moed in. Hij zou voor ons alle benodigde kleren en overig materiaal meenemen en ons de volgende ochtend om 7 uur 's ochtends oppikken.

Oké dan! Gauw alles opruimen, douchen en naar bed dus. Het zou een bijzonder lange en naar alle waarschijnlijkheid ook wel eens een zware tocht kunnen gaan worden...!