Van hoog, nog nog hoger, naar weer wat lager

Zivio!

Vanmorgen was het nog altijd koud en regenachtig, maar in ons safaritentje in onze warme slaapzak met 5 dekens, was het heerlijk warm en behaaglijk. Veel te vroeg naar ons zin waren we alweer wakker; 7 uur welteverstaan. Vooral ook tegen ons zin omdat het nog altijd aan het regenen was... Na 1,5 uur hopen, toch maar ons warme bedje uitgekomen en koude kleren aangeschoten. Brrr, niet helemaal zoals we onze eerste huwelijksreisnacht gedacht hadden, maar vooruit. Samen een lekker Nederlands ontbijtje op (we zijn qua kamperen echte Nederlanders met melk, pasta, hagelslag en peperkoek van thuis) en begonnen met wat spulletjes bij elkaar te leggen en op te ruimen. De regen werd echter niet minder en omdat we toch een flink spannende tocht voor de boeg hadden, dwars over de bergen, wilden we toch nog even wachten op wat droger weer. Dan maar een spelletje zeeslag in de tussentijd. Helaas, ook hierna was het nog steeds niet droog. Omdat we het toch ook zeker niet al te laat wilde maken, toch maar de auto ingeladen en weer op weg gegaan.

In Kransjka Gora volgde al heel snel onze eerste stop; bij de supermarkt voor wat brood, kaas en bier. Hier parkeerden we voor de deur en merkten we direct de blauwe lijn op; 'ah ook een blauwe zone'! Wij dus braaf onze parkeerkaart achter de ruit gelegd, in de hoop dat dit de bedoeling ervan was en dat ze de Nederlandse versie ook accepteerden.. Bij terugkomst lag er geen bon onder de voorruit, dus hoe dan ook hebben we het prima gedaan.

Nadat we onze weg met nog geen kilometer vervolgd hadden, stopten we wederom, aan de rand van het dorp bij een heel groot meer met een hard stromende belachelijk heldere rivier. Hier is in de zomer volle bak drukte met zwemmers en recreatievelingen. Nu was het er vrijwel verlaten met her en der een Sloveen die z'n hond aan het uit laten was. Dat maakte deze plek echter niet minder mooi en op ons dooie gemak met verwonderende blikken over met name de helderheid van het water, liepen we een romantische ronde langs het meer. Ook langs de rivier zetten we onze stappen, al mocht ik van mijn kersverse echtgenoot niet té dichtbij komen, omdat er her en der al overduidelijk recent nog stukken kant met boompjes en al waren weggespoeld.

Voor de volledigheid; Kranjska Gora is met name in hartje zomer en vooral hartje winter een topoord. In de zomer kan men zich hier vooral vermaken aan het weer en met mooie wandeltochten daar het de Noordelijke toegangspoort tot de Socavallei is. In de winter verandert het voormalige melkveedorpje in het populairste wintersport oord van Slovenië en biedt het onderdak aan de Vitranc Cup, de wereldbekerwedstrijden slalom en reuzenslalomm. Ook bevindt zich nabij de hoogste skischans ter wereld, waar dan ook altijd het wk skivliegen wordt gehouden.

Na onze wonderlijke wandeltocht bij het meer vervolgden we onze autotocht richting de Vrsicpas; één van de spectaculairste bergpassen in Slovenië die ons over een hoogte van 1611meter voerde met welgeteld (letterlijk bij elke bocht weergegeven) 50 haarspeldbochten. We hebben nog geluk, want gemiddeld kun je hier tot oktober met de auto overheen. Daarna begint de sneeuwval en wordt het pad al snel afgesloten. Hoewel het de afgelopen dagen gesneeuwd heeft, was de weg nog prima begaanbaar en genoten we (met name Renéetje) van de super scherpe bochtjes met steeds hoe hoger, een hoe mooier uitzicht. Ondanks dat het gestopt was met regenen, waren de wolken nog niet weg en was het op bepaalde punten erg mistig, wat het uitzicht wel belemmerde. Dat maakte de weg, noch de afgronden die we in konden kijken, niet minder spectaculair.

Onderweg maakten we verschillende stops, bij verschillende historische punten. De belangrijkste was toch wel de Russische Kapel, ter nagedachtenis aan de circa 300 Russische krijgsgevangen die stierven door een lawine tijdens de aanleg van het oorspronkelijke herderspad, gedurende de Eerste Wereldoorlog. Dit pad is gelegd door circa 13.000 Russische krijgsgevangen om de Oostenrijks-Hongaarse troepen vaan het Isonzofront van munitie en voedsel te kunnen voorzien.
Tijdens de afdaling stopten we vrijwel niet en was het voor Renéetje vooral een spel om de Slovenen en Duitsers op de weg voor te kunnen blijven... Achja, dat zal wel een mannending zijn.. ;-)

Na zo'n 22 km gereden te hebben, stopten we bij het dorpje Trenta, waar we informatie inwonnen over de mooiste wandeltochten die vanaf hier vertrokken. Helaas kwamen we er al heel snel achter dat door de vroege sneeuwval van afgelopen dagen, de bergen in de omgeving niet meer vrij toegankelijk waren voor de 'gewone' trekker, en je meer ervaren bergklimspullen en -overnachtingsspullen bij moest hebben. Dat was ff een grote tegenvaller, want dat hebben we niet bij, maar we wilden wel héél graag een berg beklimmen, zoals we ver vooruit al gelezen hadden. De vriendelijke vrouw achter de balie gaf aan dat de komende dagen weer zonniger zijn en de sneeuw op bepaalde bergen dan weer smelt. Ze raadde ons aan om dan de wandeltocht naar de vallei van de Triglavmeren te doen; een mooie wandeltocht van circa 5 uur heen (en dus ook 5 uur terug), waar je een mooie impressie van de bergen kreeg. Die was goed te doen zonder speciale uitrusting en zeker ook wanneer de sneeuw gesmolten was. Ons plan dus maar wat bijgesteld en besloten over 2 dagen vroeg op te staan en om 8 uur 's ochtends aan deze wandeling te beginnen.

Maar eerst nog even onze weg vervolgen om bij onze gewenste camping in Bovec uit te komen. Na nog een half uurtje slingerend langs de steeds groter wordende Soca-rivier gereden te hebben, kwamen we uit in het toeristische, maar schetige dorpje Bovec. Nu in het naseizoen zag je maar een enkele toerist, dus prima timing vonden wij zo. Na even zoeken, kwamen we uit op onze gewenste camping; Camp Vodenca. Awww we waren weer bijna de enige (op een Brits ouder echtpaar met campertje na en later op de avond nog een stel Duitsers in camper) en mochten gaan en staan waar we wilden van de eigenaar; een aardig chefkje met stoere legerbroek en zwarte leren jas. Het betreft een kleine camping met flink grasveld waar aan de achterkant een aantal stroomkastjes staan en her en der was kampvuurplekjes met houten bankjes en stenen barbeques. Aan de 'straat'-kant wat overdekte waslijntjes en een houten zitje. Simpel, maar prachtig. Vooral omdat je je te midden van allerlei grote bergen bevond. Wat een onwijs gaaf uitzicht!! Wij midden op het veld eerst een lunchplekje gemaakt en een soepje van thuis met een lekker stukkie brood van hier genuttigd. Daarna ons tentenkampje opgezet, naast de barbeque en haardvuurstukkie. Later op de avond heeft mijn kersverse husband nog wat hout gesprokkeld, zodat we sebiet als het donker is, lekker romantisch de fik er in kunnen gooien! :D

Na ons tentje opgezet te hebben, wilden we eerst wat excursies boeken, want Bovec is dé avonturenlocatie van actieve vakantiegangers. Raften, kanoën, grotklauteren, hiking, van alles. Wij wilden wel heel graag de 2-daagse tour met gids de berg Triglav op (we probeerden het gewoon nóg een keer), maar helaas vingen we ook hier bot; het is nu niet mogelijk in verband met de sneeuwval... Dan maar het grotklauteren; hebben we ook nog nooit gedaan. Hij bellen; nee ook mogelijk op het moment; door de heftige regenval staan de grotten onder water... Oh oh wat een pech. Dan maar ziplinen, de grootste van Europa over een lengte van 3km met een snelheid van (naar zijn zeggen) 60km per uur.. Klinkt ook wel als iets uitdagends, ook al hebben we in Laos iets soortgelijks tuurlk gedaan. Dat was in ieder geval wél mogelijk, dus dat hebben we nu voor morgen gepland staan! We mochten zelf een tijd uitkiezen, dus het zal wel niet heel druk zijn met andere toeristen... (A) Morgenvroeg om tien uur dus paraat. We hebben er zin in!! Voor de andere dagen gaan we nog even kijken hoe of wat, morgen maar even aan de gidsen van de excursie vragen wat de verwachtingen zijn. We vermaken ons vast wel.

Zo, na dat ook vastgezet te hebben, nog maar even op pad gegaan in de omgeving. Het was pas vijf uur, en we wilden nog wel even wat doen. Nou, daarvoor hebben we de juiste locatie hoor, want wauw wauw wauw, wat een schitterende omgeving tussen die bergen en die super schitterende rivier!! Na een korte wandeling kwamen via een hangbrugje bij de rivier en aan de overkant, waar we een heerlijk bospaadje, herkenbaar aan witte kiezelstenen een eind de berg op volgden. De gehele tijd langs de hard stromende rivier. Onderweg kwamen we nog wat kanoërs en een zeer fanatieke hardloopster tegen, maar verder was het wij en de natuur. En wát voor natuur! Wat hebben wij dan toch maar een saai landje hoor.. Nonde! Het schitterende bospaadje konden we de nodige kilometers blijven volgen, maar omdat we ook geen lampjes o.i.d. bij ons hadden, zijn we na enige tijd toch maar omgedraaid, terug naar onze bijna privécamping.

Nu is het al flink aan het schemeren en heeft mijn kersverse husband lekker hout gesprokkeld. Zo dus lekker fikkie stoken en wat lekkers koken. Dan heerlijk warm douchen en weer samen onder de wol. Op naar weer een mooie dag in het tot nu toe wonderlijk schone Slovenië!!