Avontuurlijk Vang Vieng!

Sabaai dii!

Zoals gezegd, hadden we voor vandaag een excursie geboekt; even weer wat actiefs! Het programma wat we hadden geboekt bleek helaas niet zo actief dan wat we gedacht hadden, maar achteraf hebben we er zelf nog een vrij actieve activiteit achteraan geplakt :). Moe maar voldaan zitten we nu in hetzelfde restaurantje van gisteren te wachten op onze vandaag ontmoette medereiziger Felix (een Duitser uit München) voor een lekkere maaltijd, een drankje en een gezellige babbel. Hoe we tot deze afspraak kwamen, het verslag als volgt:

Vanmorgen moesten we om 9uur verzamelen bij het lokale bedrijfje waar we onze excursie hadden geboekt. Zo Nederlands als we zijn, stonden we er al om 08.40uur. Relaxed op het bankje ervoor plaatsgenomen en een beetje het voorbijrazend en –komend verkeer gade geslaan (dat houdt ons sowieso altijd wel prima bezig :P). Om 9uur zei de man bij wie we geboekt hadden dat we zo zouden gaan en even later stopten er een tuktuk met twee Aziaten er in. We klauterden er bij en vervolgende onze route door het kleine stadje waar vervolgens nog 11 mensen in (en nee dat paste niet..:P). Bij ons kwamen nog een Australisch stel, nog twee oudere Koreaanse vrouwen (respect!), een Japans stel, nog een Australisch stel met een medereizigster, een Duister en een meisje uit Laos zelf. Een kleurrijk, cultuurrijk gezelschap. Op de heenweg zaten er nog twee andere meisjes bij, maar die stapten al vrij snel uit; zij gingen alleen naar een waterval en kayakken; enkel een ochtendprogramma. De rest van ons had het hele dagvullende programma; caving, tubing en kayakken!

Na een hobbelige route kwamen we na zo’n dertig minuten aan op plaats van bestemming. Allemaal uit de tuktuk geklauterd waar we allen water kregen en degenen die geen waterbestendige tas hadden, kregen nog zo’n tas voor de spullen en op pad gingen we, achter de gidsen aan. Na een klein kwartiertje lopen (heel fijn tussen de rijstvelden en paadjes door op mijn onwijs belachelijke crocks) kwamen we aan bij de eerste activiteit; op binnenbanden een grot in! :D De grot heette Tham Nam en betekent Watergrot. Het was er razend druk (met ons waren er misschien nog wel 10 tuktuks die kant op gegaan) en helaas waren wij één van de laatste groepen die aan waren gekomen, dus ook één van de laatste die naar binnen mochten. Dat duurde een kwartiertje, twintig minuten.. Mmhmm.. wij denken dat het eerder 45minuten was maar goed. We zaten vrij relaxed en uit de directe zon en konden onze voorgangers gadeslaan dus op zich hadden we wel wat te doen. Renéetje en ik waren als eerste aangekomen en waren gewoon aan de eerste tafel gaan zitten die we toegewezen kregen, maar daar kwamen de 5 Australiërs bij (waarvan ik betwijfel of ze wel uit Australië kwamen, maar Renéetje is overtuigd van wel..). Ze zeiden geen woord tegen ons en bleven alleen maar met elkaar ouwehoeren. Alle andere mensen uit onze tuktuk zaten aan de andere tafel en die praten wel allemaal onderling. Na onze tubingervaring zijn we dan ook gauw daar bij gaan zitten; veel gezelliger vonden we :). Maar zover was het nog niet! Na een vrij lange tijd wachten was het dan eindelijk de beurt aan ons! Alle voorgangers kregen om de beurt hoofdlampjes en die was onze gids nu aan het verzamelen. Aangeraden werd wat droge kleren achter te laten en het water wat we gekregen hadden; alleen echt meenemen wat zeer waardevol was. Al het overige konden we beter achterlaten in verband met het wicht. We baanden ons een weg naar de kleine oever en na de Koreaanse vrouwen was het mijn beurt om een band te bemannen. Ik had wel gedacht dat het even fris zou zijn, maar het water was echt ijskoud! Brrrr, ik had alleen mijn bikini en een broekje aan en ook al is het hier dan ruim 30 graden, dat water was écht koud! Maar goed, zo stoer dat we zijn is het niet teveel zeuren en vooral niet laten blijken dat je het koud hebt.. :P De Japanners ging dat iets minder goed af en die bevroren echt. Haha arm stel wel. Toen we eenmaal allemaal in het water lagen, in onze bandjes, moesten we het touw vastpakken dat gespannen was en het zo de grot in volgen. Spannend! De hoofdlampjes was het enige licht wat je had, en dat was maar goed ook, want het werd al snel erg donker. Gelukkig hadden ze de hele grot waar we kwamen, het touw gespannen, en was het druk zat met groepjes, dat je gelukkig nooit helemaal moederziel alleen voelde. Wel vroeg ik me regelmatig af of er geen vreemde beesten in dit water zaten of in deze grot woonde.. zeker toen één van de gidsen zo grappig was om ‘ah watch out snake snake!’ te roepen…. Grr.. was een grapje uiteraard maar dat werd door de meeste (vrouwen) niet op prijs gesteld… Zoals jullie vast kunnen begrijpen (A).
Het water was op het moment niet heel hoog, maar dat vonden we niet rampzalig. Je had nu op sommige plekken al niet heel veel ruimte, laat staan dat als het water nog enkele centimeters hoger staat.. (dan is elke centimeter al veel, geloof me!). We hadden enkele foto’s gezien, maar daarvan dacht ik wel even; ‘oh jee als ik maar niet weer claustrofobisch wordt..’.. :P Maar dat was allemaal niet aan de orde hoor. Het ging prima! Wij hebben overigens geen foto’s van ín de grot, omdat we het niet wilde riskeren dat onze camera nat zou worden en/of kapot zou gaan. De meeste toeristen hadden een kleine digitale aan hun pols, maar de gidsen zeiden dat het vaak voorkwam dat ze hem lieten vallen en dat ie kapot ging. Ze raden het daarom ook af om hem mee te nemen. Dus vandaar, daar geen foto’s van, alleen enkele van ervoor en erna. Hopelijk schetst dat het idee wel enigszins :).
Wel SUPER gaaf was het in de grot! Allemaal achter elkaar aan, het touwtje volgend, met soms enorme pieken in de grot, dat het ineens heel hoog was, maar vervolgens kon je amper met je bandje er onderdoor. Op sommige plekken was het water ook te ondiep en moest je een stukje lopen. Wat was ik toen blij dat ik toch niet zo groot ben! Ik moest al bukken, laat staan wat Renéetje of de gemiddelde andere Nederlander moest… Het parcours eindige helaas vrij abrupt en toen moesten we dezelfde weg terug. De grot schijnt nog super lang door te gaan, maar is ook verder van hetzelfde als dat we op dit parcours hadden ervaren. Wij vonden het eerlijk gezegd ook wel prima zo. Het was een hele toffe ervaring, die je niet zo maar ergens hebt, maar het was verder niet spectaculair spannend ofzo. Dat is het wellicht wel als er echt slangen zijn, je met veel kleinere groepjes echt één voor één er in gaat met één lampje ofzo of als het water enkele centimeters hoger staat….. haha het kan dus zeker wel spannender, maar voor nu was het prima. Na een klein half uurtje zagen we het daglicht weer en klauterden we de bandjes weer uit. Brr, even in de zon staan, want dat was toch wel ff fris!

In de tussentijd hadden onze begeleiders die niet mee de grot in waren gegaan, de lunch verzorgd. Allemaal een bakje rijst met groenten, een flink stokbroodje en vervolgens kwamen ze langs met voor ieder twee stokjes met kip en/of groenten, regelrecht van de barbecue af. Jammie, smaakte goed! Erg netjes! Zoals eerder aangegeven waren we na het tubing bij de andere reizigers gaan zitten en raakten we al snel aan de praat met Felix (de Duitser) en het Japanse stel. Leuke mensen!

Na de lunch liepen we terug over het paadje tussen de rijstvelden waar we ook over gekomen waren. Bij een andere grot hielden we halt; de Tham Sang wat Olifantengrot betekent. Deze grot dankt zijn naam aan een stalagmietformatie in de vorm van een olifant. Er is jaren geleden een tempel in gemaakt, geheel op de kosten van een rijkere inwoner of reiziger door het land (ik weet het even niet meer precies), omdat de plaatselijke bevolking te arm was om geld bij een te leggen voor een tempel. De kleine tempel werd in de grot geplaatst, opdat het dan beschermd zou zijn tegen zon, wind en regen en daardoor langer mee zou gaan, zodat de plaatselijke bevolking langer een tempel zou hebben. Wij vonden het verder mooi, maar weinig bijzonders. Het gebaar vonden we vooral mooi.

Hierna vervolgden we onze route terug naar de tuktuk en reden we naar de startplaats van het kayakken! Na een korte uitleg over hoe je moet peddelen en sturen, werden we opgedeeld. Ik voorin, Renéetje als stuur achterin (uiteraard, wat dachten jullie anders.. ;-)) en het Laotiaanse meisje tussen ons in. Het kayakken was een stuk minder spannend dan we gedacht hadden. Omdat het nu het droge seizoen is, staat de rivier vrij laag en zijn de enkele stroomversnellingen die er zijn (echt maar een paar, zeker op één hand te tellen.. :() erg simpel.. zelfs voor ons, voor mensen die het nog nooit eerder gedaan hadden. Dat vonden we wel erg jammer (al waren we blij dat we niet om kiepten, zoals onze Duitse medereiziger en de Japanners :P, zelfs op die mini stroomversnellingen :P). Na een uurtje kayakken meerden we aan bij een steigertje (wat er overigens erg gammel uit zag en wat half kapot was) en hebben we gepauzeerd. Een hele toffe plaats overigens! Een klein restaurantje, tafeltjes, hangmatten, damborden (wat ze met bierdopjes speelden), basketbalveldje, verschillende voetballen, een plaats waar je blikjes van een muurtje kon schieten met een katapultje en verschillende veldjes voor de typisch landelijke sport; een soort voetvolley met een balletje (kleiner dan een voetbal) van bamboe. Renéetje vond een maatje gevonden in Felix en Felix was blij dat ie eindelijk een beetje Duits kon praten (wij verstaan het redelijk, maar kunnen het helaas niet echt meer spreken, schaamschaam :$). Nog steeds verrast zijn we te horen dat Duitsers vaak wel horen dat we uit Nederland komen, maar ze verstaan er verder niets van. Het lijkt zo op elkaar en wij verstaan er vaak toch wel behoorlijk wat van.. we blijven het gek vinden. Waarschijnlijk doen onze paar jaartjes Duitse les op school toch veel daarin (denken we dan maar).
De gidsen zeiden dat we 20 minuutjes een half uurtje zouden relaxen, onze rug en armen rust zouden geven en dan het laatste stuk kayakken. Na 45 minuten dacht ik, ‘toch even vragen hoe laat we weer verder gaan’. De gidsen waren net aan hun tweede potje dammen bezig (ik heb er even bij gezeten, naast een oud mannetje die dat erg leuk vond, haha) en daarna zouden we gaan. Dat duurde echter nog wel een half uurtje, maar goed. Het was erg lekker in het zonnetje en iedereen vermaakte zich wel, dus we kwamen onze tijd wel door. Duidelijk is het inmiddels wel dat ze hier niet zo precies van de tijd enzo zijn. Vooral relaxen, genieten van het moment en vooral niet druk maken. Een beetje zoals in Zuid-Amerika, al vinden we het daar nog dubbel zo erg.. (niet erg, maar daar moeten wij zeer gestructureerde Nederlanders wel erg aan wennen.. ;-)).

Het laatste stukje kayakken was ook niet bijster interessant met nog minder stroomversnellingen, maar we kwamen steeds meer tubingmensen tegen. Hoe verder we bij het einde kwamen, hoe zatter ze werden. Ze drijven 5km in een band af, in de zon, met veel drank. Er staan verschillende barretjes en caféetjes op de route, waar ze steeds aan kunnen meren en eten en drinken kunnen halen. De meeste halen dus alleen drank en plonsen dan weer in hun bandje, met een extra blikje bier erbij voor ‘onderweg’. Het tubing is een zeer typische activiteit van Vang Vieng, maar het is tevens erg gevaarlijk. Felix vertelde dat er pas extra veiligheidsmaatregelen zijn getroffen omdat er in één week tijd, drie Australiërs mee waren omgekomen. Zwaar dronken, in het water terecht gekomen en verdronken.. Het heeft iets super chill, heerlijk dobberen met de rivier mee, maar je moet wel genoeg WATER drinken en tussendoor eten. De zon doet ook hard zijn best en als je dan alleen maar drank drinkt, ben je dus binnen no time dronken.

Na vieren kwamen we aan bij het eindpunt van onze route van vandaag. Wat ideaal; recht voor ons resort :D Afscheid genomen van de Japanners en de gidsen bedankt voor de leuke dag. Want het was zeker leuk, maar niet zo actief als we hadden gedacht. Met Felix afgesproken samen wat te eten vanavond (het enige restaurantje wat we nog wisten was dat van gisteren, dus daar afgesproken). Prima, om half 8! Wij snel naar ons resort; even omkleden, insmeren en bots, weer op naar het plaatsje. We wilden nog een scooter huren en nog twee grotten in de buurt bekijken: Tham Phu Kham en Tham Jang. Tham Jang is één van de best toegankelijke grotten in de buurt van Vang Vieng omdat het begin 19e eeuw gebruikt werd als bunker. Om die reden is er een trap naar de ingang. Acht kilometer ten westen van Vang Vieng is Tham Phu Kham en staat ook bekend als de Blauwe Lagune, vanwege het azuurblauwe water waar men ook kan zwemmen. Voor de bevoking is de grot heilig en er staan verschillende bronzen Boeddhabeelden. De route er naar toe gaat dwars door een imposant majestueus karstlandschap. Deze twee grotten leken ons wel interessant en dachten we wel binnen twee uurtjes te kunnen bezoeken. De ene was 2km van het hotel en de andere iets van 9km. We huurden een scooter voor twee uur, zodat we rond 19.00uur weer terug zouden zijn en aansluitend konden gaan dineren met Felix. Nou, daar verkeken we ons even op.. Gelukkig besloten we eerst de verste grot te bezoeken; Tham Phu Kham. We hadden een klein, gammel rood scootertje. Het was echt gammel. We waren echt bang dat ie ons halverwege in de steek zou laten en uit elkaar zou vallen.. Godzijdank gebeurde dat niet (al was de accu wel leeg nadat we de grot bezocht hadden.. maar gelukkig had het ding ook gewoon een kickstart :-)). Eerst even de tank vullen en aan de hand van een kaartje, op naar de grot. Dat was vooral in het begin even flink zoeken, want het stond echt waardeloos aangegeven. Gelukkig kwamen we veel toeristen tegen en waren er (wederom) enkele Australiërs die zo vriendelijk waren ons de goede kant op te dirigeren. Helaas was de gehele weg NIET verhard en hadden we echt zo’n gammel scootertje, dat Renéetje echt niet harder dan 35km per uur dorf.. En dan duurt 9km erg lang hoor.. zeker als het helemaal geen 9km is, maar veel verder.. :P Er stond op een gegeven moment nog 1km. Een kilometer verder stond er weer 1km…. Ja, zo schiet het lekker op.. :P Gelukkig kwamen we er uiteindelijk wel, al was er geen enkele gek die nog zo laat die kant op reed. Alle toeristen die we tegen kwamen, gingen weer terug en keken ons erg raar aan. Maar goed, wij hadden een missie: die grot zien! :D Bij aankomst zagen we een schitterende lagoon, al was het water zeker niet zo mooi blauw als bij de waterval in Luang Prabang. Maar het was een leuke, mooie relaxplek met alles er op en er aan. Zeer mooi! In de laguun hadden ze ook allerlei speuldingen gemaakt; schommels, duikplaatsen van verschillende hoogten (uit een boom wel:P) en touwtjes om er als Tarzan in te slingeren. Erg tof allemaal! Wij waren er echter niet voor de laguun, maar voor de grot! We zochten de ingang en vonden een hele, HELE steile trap. Allemachies, die treden waren niet normaal meer! Hele rotsblokken moest je opklauteren, waarbij je echt beide handen en voeten nodig had. Beneden stond een bord met dat je wel een zaklamp mee moest nemen, want het was aardedonker in de grot. Uiteraard hebben wij altijd ons lampje bij :P en daar gingen we hoor! Klauteren, klauteren en klauteren. De klim op de tweede dag van de colca canyon kwam weer zeer levendig in ons geheugen naar voren :P. Zwaar, maar super gaaf vonden we het! Zeker het laatste stuk was echt te belachelijk voor woorden. Dat kon je niet eens een trap meer noemen. Ik moest echt flink afzetten om een volgend rotsblok te bereiken, zo groot waren ze! Maar wel super gaaf :D Na een fikse klim waren we dan eindelijk boven. Inmiddels was het al half 6… euh, oké even snel, want ik wil wel vóór de snelle schemering en de daarop volgende donkerte uit de grot en het liefst weer beneden van die dramatisch steile trap zijn! Gelukkig was de grot niet heel groot, maar wel (inderdaad) aardedonker en waren we zeer blij met ons zaklampje. Een schitterende grot wel! Er was alleen geen pad, je moest echt een eigen weg banen over de spekgladde formaties. Schitterend wel! Echt majestueus, zo hoog en kolossaal deze grot was! Binnenin was een groot bronzen beeld van Boeddha met daaromheen kleine beelden en wierookstokjes, eten en drinken. In zijn geheel zeker alle moeite waard! Na een kort bezoek zochten we onze weg terug naar de in-/uitgang van de grot (gelukkig waren er net voor ons nog twee Fransen in de grot geweest die er zojuist uit waren gegaan, dus we waren niet de enige gekken die er zo laat nog in wilden :P). Met wat glibberen en klauteren met wederom onze beide handen en voeten, kwamen we weer bovenaan de ingang en begonnen we onze afdaling. Bizar genoeg kwamen we nog twee toeristen tegen, die nog omhoog gingen. We spraken ze wat moed in en gaven aan dat het wel echt de moeite was. Ook zij wilden voor het donker weer buiten staan dus waren blij te horen dat ze er wel bijna waren. Al moesten ze het aller-steilste stuk nog over :P

Eenmaal beneden genoten we nog even van het uitzicht en bleven nog even staan kijken bij een stel gekke toeristen die van de hoogste ‘duikplank’ in de boom bizarre sprongen deden. De lagoon was erg diep, want ze doken onder andere van zeer grote hoogte! Toen de schemering begon, stapten we weer op de gammele scooter en bleek dus dat de accu leeg was (wat wij erg bizar vonden maar goed). Met de kickstart deed ie het gelukkig weer vlot en begonnen we snel aan onze hobbelige terugweg. Een paar mooie avondfotootjes en gauw terug naar het kleine stadje. Net voor we het stadje bereikten, moesten we weer een brug over, de Namsong brug; een houten brug, bijzonder om over heen te rijden :). Voor het eerst zagen we één van de hergebruikte oorlogsmaterialen, waar zoveel over geschreven wordt in onze verschillende boekjes over Laos. Voor en na de brug stonden aan beide kanten twee gigantische leeggehaalde oorlogsbommen als pilaren! Uiteraard hebben we er een foto van gemaakt! Voor ons een eerste kennismaking met deze recycling, maar een blijkbaar zeer veelvoorkomende in met name Zuid-Laos. Het schijnt overigens ook nog steeds voor te komen dat boeren of andere plattelandsbewoners op landmijnen of granaten stuiten, die vervolgens afgaan en hun een arm, been of zelfs het even kosten. Zoveel jaar na de Vietnamoorlog zijn er nog steeds veel van dit soort blindgangers.. Bizar wel. Hopelijk maken wij het niet van dichtbij mee..
Zo, toen was het 19.00uur en waren we zeer blij en opgelucht dat onze gammele scootertje het hele eind op en neer had volgehouden. We leverden het ding weer in en liepen naar ons restaurantje waar we inmiddels gegeten hebben en de boys na de nodige biertjes aan een potje pool zijn begonnen. Een leuke dag, met zelf nog de nodige inspanning die we toch een beetje gemist hadden. We vinden Vang Vieng en de omgeving overigens echt schitterend en hadden hier nog wel een dag kunnen vullen met activiteiten. Er is hier erg veel te doen en het is allemaal in een schitterende, groene, bergachtige omgeving. Een absolute aanrader voor degenen die (inmiddels) interesse hebben (gekregen) in Laos!

Morgen reizen we door naar de hoofdstad Vientiane waar in de middag een fietstocht door deze koloniale, dorpse stad op de planning staat. Leuk!

Liefs van ons