Een dagje als Mahout! WAUW!

Sabaai dii!

Yataa! Vandaag zijn we naar de olifanten geweest en mochten we een hele ochtend met hun verzorgers mee! SUPER GAAF!!!!

Om 08.15uur vanmorgen werden we opgehaald door Ai en Mr. C., onze gids en chauffeur van vandaag. Na een kleine rit van zo’n 25 minuten over een hobbelig nog-niet-bestaande-weg (hij was in aanleg.. al even..) kwamen we aan in Elephant Village! Voor uitgebreide nadere informatie, verwijzen we geïnteresseerden graag naar de website: http://www.elephantvillage-laos.com ! In het kort: Elephant Village is een privé olifantenreddingskamp wat geleid wordt door experts en vrijwilligers van over de hele wereld. Hier wonen op dit moment negen olifanten beschermd en worden ze goed onderhouden. Ze zijn allen gered uit veel te zwaar werk waar ze ernstige gezondheidsproblemen en verwondingen opliepen. Nu wonen ze beschermd en worden ze elke dag gezien door een dierenarts die hun gezondheid nauwlettend volgt.

De Aziatische olifant loopt het gevaar om uit te sterven, zeker in het wild. Nu zou men kunnen denken, waarom gebruik je deze olifanten voor het toerisme?? Waarom zetten ze ze niet terug uit in het wild? Simpele reden hiervoor is dat dat niet meer gaat. De olifanten zijn sinds kleins af aan in gevangenschap geweest en kunnen het niet meer zelf redden. Dit hebben ze in Thailand wel geprobeerd, maar zonder gewenst resultaat. De olifanten weten niet meer hoe ze moeten overleven zonder hulp van de mens. Één van de grootste zorg is het vinden van voldoende voedsel en water. Een Aziatische olifant heeft ruim 200 kilogram plantaardig voedsel nodig en drinkt zo’n 150liter water per dag. Om deze reden worden de olifanten in ‘Elephant Village’ gehouden. Doordat de toeristen geld voor de entree betalen en souvenirs kopen, is er geld genoeg voor medicijnen en voldoende eten en drinken voor de dieren. Op die manier wordt er een goede balans gevonden; de olifanten ‘werken’ enkele uren per dag (vier uur in het hoogseizoen, één uur daarbuiten) en verdienen op die manier als het ware hun eigen water, voedsel en medicijnen. Het ‘werken’ houdt in dat ze ’s ochtends vroeg door een Mahout (een olifantenverzorger) uit de jungle, waar zij rusten worden gehaald, gewassen worden en rond 9 uur klaar staan voor de eerste toeristen. Ze worden met een bankje opgetuigd en krijgen voedsel totdat ze eerste tours beginnen. De toeristen kunnen dan een rondje op de rug van de olifanten maken, op het bankje. Een klein rondje, deels door de rivier wat ze heerlijk vinden. Daarna mogen de toeristen die daar extra voor betalen een klein rondje op de rug/kop van de olifant, zonder bankje en proberen hem/haar zelf te ‘besturen’. Tot slot worden ze nog door de daarvoor betalende toeristen gewassen in de rivier en worden ze rond het middaguur teruggebracht naar hun rustplek in de jungle. Tussen alle activiteiten door krijgen ze steeds meer dan genoeg voedsel. Te allen tijde is de eigen Mahout bij de olifant.
Elke olifant heeft zijn eigen verzorger, vaak gedurende een leven lang. Olifanten bereiken dezelfde leeftijd als mensen, sommigen worden nog wel enkele jaren ouder. De Mahout is tevens de beste vriend van een olifant. Het duurt maanden, soms wel jaren, eer die band sterk genoeg is en de olifant gewend is aan zijn Mahout. Even ‘wisselen’ van Mahout gaat dus simpelweg niet. Één van de olifanten in Elephant Village wordt ook erg agressief bij het veranderen van Mahout. Ze hebben het enkele malen geprobeerd, maar ze accepteert niemand anders. Een zeer bijzondere band dus! De Mahouts zorgen heel goed voor hun vrienden, heel bijzonder om te zien.

Het moge duidelijk zijn dat dit soort ‘toeristenattracties’ dus niet slecht zijn; in feite is het juist goed en noodzakelijk omdat de dieren anders te weinig eten, drinken en geneesmiddelen voorhanden hebben. In het wild zullen ze hoogstwaarschijnlijk sterven. Hopelijk kunnen ze mettertijd zich wel weer in grotere getallen voortplanten en komen ze daarna steeds weer vaker terug voor in het wild.

Terug naar ons programma! Wij zijn van die toeristen die ALLES deden en ook wilden doen, dus we hebben een heerlijk ochtendvol programma met deze prachtige dieren gehad! We waren de allereerste die aankwamen en hadden daardoor alle tijd om de olifanten te bewonderen terwijl ze nog aan het eten waren voordat het rondje op de rug zou beginnen. Ai vertelde al heel veel over het opvangcentrum en de olifanten zelf. Ai vertelde überhaupt ontzettend veel de gehele ochtend en sprak ook super goed Engels. Beter dan Jack als we eerlijk zijn. We stonden voor het eerst super dichtbij een olifant en mochten hem aanraken. Wauw, dat voelt vreemd! Ze hebben echt een hele bizarre huid. Ik had nog nooit een olifant aangeraakt (gek hè) en was daardoor ook behoorlijk verbaasd. Het was een hele harde, leerachtige huid en het leek wel vol met rimpels. Ze schijnen aaien erg fijn te vinden, al moet je wel altijd in hun gezichtsveld blijven en ze altijd van rechts benaderen. Je mag ze nooit aan het uiteinde van de slurf, vlakbij hun ogen of aan hun staart aaien. Dat was allemaal niet te moeilijk, ik heb het hoofd van deze schitterende olifant, met haar slurf helemaal suf geaaid. Schitterend zo dichtbij!!

Toen er meer toeristen waren mochten we het rondje op het bankje, op de rug van de olifant doen. De Mahouts zaten voorop en in een langzame pas liepen we achter de anderen aan. Sommige stukken waren wel wat spannend vond Renéetje, omdat het pad dan erg stijl naar beneden ging. Het wiebelt behoorlijk op die grote rug en aangezien je geen enkele controle hebt moet je er dus maar op vertrouwen dat de olifant niet om valt of iets. Dit vertrouwen had ik makkelijker en sneller gevonden dan Renéetje, dat was wel duidelijk :P Zeker bij de stap in de rivier. Dat was een flinke stap en de olifanten hadden allen wel even de tijd nodig om er goed voor te staan en de stap goed te kunnen maken. Uiteraard verliep het allemaal prima! Door de rivier banjeren vonden deze gigantische, schitterende dieren heerlijk. Luid klappend met hun oren (dan zijn ze blij) en af en toe een kleine trompetter lieten ze merken het verkoelende water op prijs te stellen. Op een zandbankje stapten de Mahouts er af (ze lieten zich er af glijden is een betere verwoording) en maakten foto’s van de toeristen op de bankjes. De olifanten liepen rustig door of bleven even staan om te poepen of te plassen (en wat een hoeveelheid.. amai! Logisch wel, aangezien ze ook zoveel eten :P). Enkele toeristen voor ons bestegen vervolgens de plaats waar eerst de Mahout zat; op de kop van de olifant. Gaaf! Dat wil ik ook! Uiteraard mocht dat ook en binnen no time zat ik op zijn nek/kop. Knieën opgetrokken tot achter de grote oren zodat je goed de ‘commando’s’ kon geven (alsof ik die kon onthouden.. :P). Gaaf man! Je zit als het ware op zijn schouderbladen en voelt dus heel goed elke stap die ie zet. Wat een geweldig gave ervaring!! Bij het einde van de zandbak klom ik weer terug op het bankje naast Renéetje en kwam de Mahout er ook weer bij. Weer aan ‘land’ gekomen kregen de dieren van een vrouw een aantal stukken bamboe. Jammie! Die waren binnen no time weg hoor. Krak krak kraaaaak ging het wel :P. Hierna stegen we af en hadden we even relaxtime van onze gids.

We bevonden ons op een soort resort. Niet normaal hoe het er daar uit zag. Echt schitterend en onwijs goed alles onderhouden. We liepen langs een kraampje waar ze uitlegden hoe ze papier maakten van de bergen olifantenpoep die ze per dag verzamelden. Helaas deden ze het net vandaag niet voor, maar de uitleg volstond. Een kraampje verder was een kraampje met souvenirs. Hier lagen verschillende vellen papier (olifantenpoep dus gewoon:P) in allerlei kleuren. Wel echt bizar dat dat vervolgens zo herbruikt kan worden! We kochten voor onszelf een houten olifantje. Een mooi souvenir voor in ons huisje (over 3 weken!!! <3).

Hierna volgden we een mini-cursus Mahout. Een olifant met haar Mahout stond klaar en ons werden enkele basiscommando’s en –gedragingen uitgelegd. Ik was de eerste die er op mocht klimmen. Één hand bij de bovenkant van het linkeroor (ik was zo bang haar pijn te doen!) en dan het commando ‘seung’; hiermee deed de olifant haar linkerpoot buigen en iets omhoog. Daar kon je dan met je rechtbeen op staan om vervolgens je andere been over haar rug heen te zwiepen. Ja ja…. Nou ik ben er zelf wel opgeklauterd, maar het zag er zeker en vast niet erg charmant uit :P Maakt mij niets uit; ik zat immers op een OLIFANT! :D Oké zo ver mogelijk tegen haar hoofd, knieën opgetrokken en tegen haar oren aan. Pie! Vooruit! En zachtjes tegen de schouders tikken. Nou ja, niet te zachtjes natuurlijk, anders voelt ze der niets van :P Ik probeerde de olifant wat te sturen, maar kreeg het idee dat ze alleen maar luisterde naar wat haar Mahout (die achterop zat) haar zei. Mij best, ik probeerde het en als ze toevallig deed wat ik zei, dan was ik erg blij :D We liepen een klein rondje op het grasveldje en stopten keurig op de plaats van opstappen. Of ik nog een keertje wilde? Tuurlk :D Ik kan niet zeggen dat het beter ging ofzo, maar wat maakt mij dat nou uit. Wat een super gave ervaring! :D Na het tweede rondje was het tijd om af te stijgen. Dit moest op eenzelfde manier als erop. Met het commando ‘seung’ en aan haar linkeroor omlaag laten glijden. Ze was een beetje lui en had geen zin om haar been wat op te tillen, dus liet ik me het hele eind maar naar beneden vallen. En dat was een eind hoor! Met een flinke sprong kwam ik met mijn voeten naast haar voeten terecht. Amai, wat zijn die toch groot!!! Echt joekels! Logisch ook tuurlk, maar echt bizar om er zo direct naast te staan met je kleine, minimensenvoetjes.
Nu was het de beurt aan Renéetje. Die had duidelijk minder moeite om er op te klauteren, maar vond het veel minder ideaal om te zitten. Hij had vooral moeite met zijn lange benen. Na één rondje had hij het wel gezien en kwam ie er met een sierlijke zwaai weer af. Dat er op en eraf gaan deed ie duidelijk beter en 10 keer charmanter als mij.. :P

Nu was het tijd voor een vroege lunch voor ons. Met een heerlijke smoothie en een lekker Laotiaans buffet buffelden we wat eten naar binnen. Uiteraard bij lange na niet zoveel als de Olifanten om ons heen :P Toen was het tijd voor een Olifantenbad! We moesten de tassen met al onze spullen achter laten, allebei op een olifant klauteren (de Mahout van beiden zat achterop) en Ai de camera geven. Wij liepen met de olifanten naar de badplaats, Ai zou met onze camera via de weg gaan en ons opwachten bij de badplaats om foto’s te maken. Oké, top! Wat we niet wisten was dat we zelf ook in bad zouden gaan… :P We liepen het zelfde pad als we eerder hadden gelopen, toen we nog in de bankjes zaten. Bij de rivier sloegen we dit keer niet linksaf, maar volgden we de oever. Een stukje verder zat Ai al gereed met onze camera. We kwamen steeds dichterbij tot we bij Ai waren, maar wel een flink stuk in de rivier. Plots werd ik zeiknat en was onze olifant gaan zitten. Daar zat je dan, tot je middel in het water, op de rug van een olifant die het allemaal wel prima vond :P Ik kreeg een borstel van de Mahout en werd gevraagd de olifant flink te schrobben. Lekker dat ze het vond! Flink met de oren klapperend en zo nu en dan duikend (dat vond onze olifant erg fijn) maakte ze het zich comfortabel. Als ze dook kwam alleen der dikke bips nog boven, met ons er half op. Zo gaaf! Ik flink schrobben, op der kop, in der nek en tuurlk achter der (gigantische) oren. De olifant waar Renéetje op zat was een stuk ouder (tegen de 50 jaar al) en vond het allemaal wel best. Zij zat liever gewoon op der bips, met alleen der kop en slurf half oven water. Mijne was een stuk jonger en vond het heerlijk om te ‘duiken’. Soms bleef ze zo lang onder (met slurf en al!) dat ik me af vroeg of het nog wel goed ging. Even later kwam ze dan weer orenklapperend boven en bleek dus dat het geweldig vond. Wat een SUPER gave ervaring. Ai heeft veel foto’s gemaakt, we hopen dat ze goed gelukt zijn! Zelf waren we ook zeikes nat, maar ach, who cares. WE HEBBEN TWEE AZIATISCHE OLIFANTEN GEWASSEN!! :D
Op een gegeven moment vroeg de Mahout van de olifant waar ik op zat, of ik op haar kop wilde staan. Dat wilde ik wel, maar deed dat dan geen zeer? Welnee joh, daar merkt ze amper wat van. Oh, oké. Uiteraard proberen we dat dan :D Ging goed, maar het was lastig om mijn evenwicht te bewaren. Zo’n kop zit vol met botten die allemaal even rond lijken te zijn. Toch even heel stoer gestaan hoor :P Op de kop van een Aziatische olifant in een rivier in Laos! :D Yataaa! Super gaaf!

Na een flinke schrobbeurt en aantal duiken (een duikende olifant, klinkt wel hilarisch :P) was het dan wel weer goed geweest voor vandaag en vervolgden we onze weg terug naar Elephant Village. Daar aangekomen steeg ik weer op mijn allercharmantst af en deden we onze bergschoenen terug aan (godzijdank hadden we die dus wel uitgedaan, tezamen met onze sokken.. :P). Het programma zat er nu zo goed als op. We mochten nog met de speedboot mee naar een waterval, maar de lokale bevolking en Ai zeiden al dat het wel mooi was, maar dat er nu bijna geen sprake was van een waterval, omdat het het droge seizoen was en er te weinig water voor was. Toen we zeiden dat we gister de andere waterval hadden gezien, zeiden ze ook dat we dan wellicht beter bij het hotel of hier konden relaxen. Oh, dan lekker terug naar het hotel. En de olifanten? Wat doen die nog? Oh die krijgen eten en dan worden ze terug naar de jungle, naar hun rustplaats gebracht. Ze hebben weer genoeg gedaan voor vandaag. Oh, kunnen we ze dan misschien nog eten geven? Tuurlk! Ze hadden zelf een hoop bamboe op de grond liggen, maar er hing ook nog een tros banaantjes. Of ik die wilde geven. Uiteraard! Renéetje had er niet zo’n behoefte aan, die had vooral last van zijn knie :(, maar wilde wel foto’s maken. Oké! Drie olifanten heb ik vervolgens flink verwend met verschillende banaantjes. Lekker dat ze ze vonden! :D Ze kunnen niet goed zien, maar horen en ruiken des te beter. Dus zodra ze de banaantjes roken, kwam de grote slurf naar me toe en krulde zich zodat ik er het banaantje tussen kon leggen. Vervolgens klemden ze het banaantje goed vast en brachten het naar hun mond. In een paar keer kauwen werkten ze vervolgens het hele banaantje, met schil en al, naar binnen. Jammie! Ze zijn gek op zoetigheid! Na de hele tros uitgedeeld te hebben was de koek (of beter gezegd; de tros bananen) dus echt op en eindigde ons programma voor vandaag. Jammer, maar wat een SCHITTERENDE ervaring zijn we rijker!!! Wauw!

We werden terug naar het hotel gebracht. Tijdens de terugweg kwamen we een crematiestoet tegen. Op de heenweg die dag hadden we reeds enkele voorbereidingen gezien, maar nu kwamen we het tempeltje met de overledene tegen en daarachter een gigantische stoet. Echt niet normaal zo lang. Er bleven scooters en tuktuks komen! Een crematie is hier heel bijzonder en een waar feest. Het schijnt tevens geluk te brengen en/of goed voor je karma te zijn als je bij een dergelijke uitvaart bent. Wellicht daarom was het zo druk.

Eenmaal terug in het hotel spoelden we onze kleren met water even om en hingen ze te drogen. Zwemkleding aan en zelf even een verfrissende duik in het zwembad genomen! Even lekker niets op het heetst van de dag; even lekker genieten en al het geweldigs wat we vandaag weer hebben mogen ervaren, verwerken. Uiteraard met een heerlijk koud drankje en onder een strakblauwe hemel. :)

Tegen een uurtje over vier kleden we ons weer aan en zijn we nog een laatste maal naar het gezellige, mooie centrum van Luang Prabang gefietst. Hier hebben de fietsen overigens wel licht (al wil dat niet meteen zeggen dat ze het allemaal doen zoals we vandaag op de terugweg merkte) en zijn de straten beter verlicht dan in Luang Namtha. Onderweg naar een lekker diner kwamen we nog langs een pleintje met enkele tempels. Hier nog even gekeken en wat souvenirs gekocht. Mooie, leuke aandenkens :). Na het diner nog even nieuwe muskietenspray gekocht (de DEET uit Nederland is al enkele dagen op en de twee sprays die we in Houy Xai gekocht hadden ook bijna). We smeren ons dus goed in, mama’s ;-).

Nu zijn we net terug in het hotel en gaan we nog lekker even douchen en dan is het al weer tijd om onze tassen weer in te pakken. Morgen hebben we weer een reisdagje op het programma; van Luang Prabang naar Vang Vieng, een actief plaatsje naar het schijnt.

Wederom bedankt voor jullie meelezen en reacties! Ze zullen weer vereeuwigd worden! ^_^

Liefs van ons