Een mooie tocht door Noord-Laos

Sabaai dii!

Vanmorgen werden we om half 9 opgehaald door Jack. Na een Engels ontbijtje aan de Mekong pakten we alles weer in en kwam Jack ons al tegemoet. De chauffeur van vandaag was nog even aan het ontbijten. Na alles ingeladen te hebben in opnieuw een privé busje, gingen we op pad; op naar onze volgende bestemming; Luang Nam Tha, iets noordelijker en oostelijker dan Huay Xai. Het werd een ochtendtochtje van zo’n 5 uurtjes, waar we verschillende stops namen.

De gehele route was echt onwijs mooi. Dit noordelijke gedeelte van Laos ligt het hoogste en heeft enkele bergen van rond de 3km. Onze autorit ging er dwars doorheen. Slinger de slanger maar met zeer goede wegen. We reden voor ons idee ook echt over een goede weg dwars door het oerwoud. Links en rechts zagen we continue schitterende en zeer hoge bomen en planten. Jack vertelde dat we op dat moment door een reservaat gingen, waar ook verschillende wilde dieren nog leven. Olifanten, tijgers, slangen, spinnen etc. Van alles. Helaas hebben we niets gezien, maar het idee en het schitterende zicht; wauw. Prachtig.

Onderweg stopten we bij twee lokale (berg)stammen. Vriendelijke mensen naar het lijkt, maar de meeste keken ons ook wel met een scheef ook aan. We hadden ons voorgenomen niets aan de bedelende kinderen te geven, zoals ons ook in de brochure aangeraden werd. Op die manier leren de kinderen dat bedelen loont en dat willen we voorkomen. Andere toeristen voor ons gaven de kinderen van alles, misschien dat ze ons daarom wat raar aan keken. Het gaf wel een ongemakkelijk gevoel, maar we doen het toch voor het goede doel..
De bergstammen waar we bij stopten woonden in kleine houten huisjes, ook hier allemaal op palen. Ze hebben verschillende minihuisjes waar ze rijst en ander etenswaar opslaan en er lopen opvallend veel zwijntjes, kippen en honden. Een enkele keer stond er een nieuw, groter houten huis op palen. De mensen bouwen het hier allemaal zelf, net zoals ze al het materiaal zelf moeten verschaffen. Dit duurt soms wel jaren. We zagen ook een huisje van een gezin die al heel veel hout had verzameld om een nieuw, groter huis te maken met de tijd. Ze konden het echter nu nog niet doen; ze hadden nog niet al het benodigde materiaal.
Zo bizar voor ons (vinden wij).. dat je alles zelf bij elkaar moet verzamelen en moet wachten tot je alles hebt. Dan moet je ook nog alles zelf doen. Vast en zeker helpt het hele minidorp je wel mee, maar dan nog. Zo totaal anders als bij ons.

Een derde stop was bij de Kao Rao grot; een indrukwekkende grot met kalksteenformaties. Gelukkig had ik ons lampje in mijn handbagage, want dat was echt nodig. Pikkedonker was het! Maar wel schitterend! We liepen verschillende kleine trails in de grot, wat resulteerde in verrassend lange paden. Wat glibberig en gevaarlijk, maar uiteraard wilden wij juist die paadjes ook ontdekken. We hebben veel foto’s gemaakt, hopelijk zit er wat tussen.

Kort na de grot maakten we de laatste stop; een korte bij een aantal grote stenen met een soort altaartje. Het schijnt dat deze stenen niet weggehaald kunnen worden en dat degene die dat probeert, sterft. Het is nu een klein soort tempel, om te bidden en te vragen om een veilige voortgang van de reis. Onze gids Jack spoot op elke steen een beetje van zijn parfum en liep een soort biddend tussen de stenen door.

Rond 2 uur kwamen we aan in Luang Nam Tha, onze bestemming voor vandaag; een gemoedelijk stadje gelegen aan de rivier Nam Tha. Het is de hoofdstad van de provincie en was het toneel van felle gevechten tijdens de burgeroorlog. Het huidige stadje is het resultaat van wederopbouw; de oorspronkelijke stad, een paar kilometer zuidelijker, werd platgebombardeerd. Tegenwoordig is het stadje een belangrijk centrum voor ecotoerisme. Het ligt binnen de grenzen van het Nam Ha National Protected Area en trekt hierdoor veel avonturiers die zin hebben in wandel-, boot- en fietstochten. Na een lunch van noedelsoep met kip (beetje flauw, maar wij durfden er na het gigantisch hete eten van gisteren even niets bij te doen) zijn we naar onze guesthouse gegaan; Namtha Riverside Lodge. Dit guesthouse bestaat uit een aantal zeer basis bungalows gebouwd met lokale materialen; schitterend. Alles van hout en slechts een waaier en een kleine badkamer met fonteintje, zelf-door-spoel-wc en douche die je eerst moet verbouwen om er onder te kunnen. Zeer basic dus, maar het is zo passend in de omgeving. Tis hier zo schitterend. We zitten aan de Nam Tha, die nu in het huidige seizoen vrijwel leeg staat met slechts een kleine stroom. In het regenseizoen is het een hard stromende rivier waar dan ook veel watersporten op beoefend worden. Nu hebben Renéetje en ik er een wandeling door gemaakt. Soms wat vochtig, maar heel mooi. Een aantal vrouwen gingen zich en hun kleding wassen. Niet verrassend maar toch wel zeer bijzonder voor ons verwende westerlingen. Een stukje verder was er in de kleine stroom een vaste oversteek voor vrachtwagentjes (heel schoon; eerst een vrachtwagen, dan wassen) en weer een stukje verder een prachtig klein, super passend in het landschap, bruggetje. Uiteraard gingen we daar overheen.
Op de terugweg zagen we een aantal jongens vanaf de heuvel met iets in hun hand naar het water staren. We hoorden een plons en één van de jongens renden naar beneden. Had ie gewoon een vis geschoten! Toen zagen we dat ze allemaal een kleine kruisboog vast hadden en dat ze dus blijkbaar vanaf die heuvel (zo’n 5 meter der boven) de vissen uit het water aan het schieten waren. Zo bizar! Ten eerste geweldig dat ze dat van zo’n afstand kunnen uiteraard, maar ook wel bizar dat zulke jonge kinderen met kruisbogen in de weer zijn.. We hebben even staan kijken maar helaas gingen ze kort daarna weer weg. Wat hadden we er graag een foto van willen maken!

Ik zit nu heerlijk in een middagzonnetje en koel briesje het verhaal van vandaag te typen. Renéetje is met Jack, een andere gids en de eigenaar van het guesthouse aan het jeu-de-boulen. Vol trots kwam ie melden dat ze (Jack en hij) het andere team aan het inmaken zijn. Om het nog interessanter te maken hebben ze er maar een drinkspelletje van gemaakt; degene die iedere losse beurt verliest, moet een glas bier drinken. Nou, dat wordt wat met die Aziaten als die veel bier drinken…

Renéetje vind het hier overigens precies zoals hij zich Azië het voorgesteld; onwijs groen, een zacht stromend water, houten huisjes, een lekker zonnetje en mensen die zich in de rivier wassen. Ook wel wonderlijk dat je precies zo’n plekje treft. Tis hier echt schitterend.

Liefs van ons