Toeristenattractie

Sawadee!

Vanmorgen zijn we heerlijk vroeg ons bedje uitgekomen; jawel de wekker stond om 05.45uur. Heerlijk die vakanties van ons. Je rust er zo van uit. Toen besefte Renéetje zich de Nederlandse tijd en vond het nodig dat mij ook mede te delen; 23.45uur… Ja… Dus. Maar wij zijn in Thailand dus we houden ons aan de tijd hier; 05.45uur! Een heerlijk lange dag voor de boeg, kom maar op! De backpacks weer zorgvuldig ingepakt en ons een ontbijtje meester gemaakt. Renéetje eet normaal niet zoveel als ontbijt, maar hier lukte het hem toch wel om een heel Engels ontbijt naar binnen te werken. “Dat is anders”.

Om stipt 07.00uur werden we opgehaald door onze chauffeur en gids van de komende drie dagen (we moeten morgen echt nog eens om zijn naam vragen, want dat zijn we vergeten.. *shame on us I know..*). Deze vriendelijke man bracht ons vandaag naar ons volgende hotelletje in Kanchanaburi, zo’n 140km ten westen van Bangkok. We hebben deze dagen de luxe beschikking over een eigen busje met eigen gids en chauffeur. Belachelijk eigenlijk, maar we klagen niet. Voor we instapten, moesten we even de drukke straat oversteken. Links, rechts, oh nee.. rechts links is het hier! Goedemorgen! Wel opletten hoor! Het eerste uur hebben we niets anders gezien dan auto’s auto’s auto’s en scooters; dwars door de binnenstad van Bangkok moesten we. En fijn, het is maandag dus heerlijk in de ochtendspits. Wat een ellende zeg! Volgens de chauffeur/gids wonen in Bangkok ruim 17miljoen mensen en werken er nog vele meer die elke dag op en neer rijden van de omliggende plaatsen.. En dat was te merken.
Onze gids vroeg wat vandaag en morgen onze planning was. We hadden niet heel veel gepland, omdat we eerst goed willen acclimatiseren. Tis hier echt erg heet… zo’n 36 graden Celcius.. Dus voor we veel gekkigheid gaan uithalen, doen we eerst rustig opbouwen. Onze planning was om vandaag langs de beruchte brug over de River Kwai te gaan en morgen naar de Tijger tempel. Onze gids zei dat we vandaag wel meer tijd hadden en raadde ons de ‘floating market ‘ aan; (één van?) de bekende drijvende markten in Thailand. Oké, prima! Het lag ook nog eens perfect op de route dus ons best. Tijdens de rit van twee uur keken we onze ogen weer uit naar hoe de Thai zich hier verplaatsen op de weg. Veel auto’s, maar ook heel veel scooters die gewoon volle bak tussen de auto’s doorvlammen en zeker de 90km per uur halen. En alsof niet alleen dat al super veilig was (ahum) zitten ze er het liefst met het gehele gezin op. De kleinste tussen de grotere.. Het is écht zoals in de folders en films.. Daarom wellicht niet heel verrassend, maar wel bizar. Voor ons Wetserlingen echt een gevaarlijk idee. Maar goed, hier weten ze niet beter en we hebben het de gehele dag alleen maar goed zien gaan dus het zal ook wel prima werken. Onderweg kwamen we ook ontzettend veel vrachtwagens met rietsuiker tegen. Onze gids legde uit dat het het seizoen is en dat ze 24/7 af en aan rijden naar de fabrieken om het te verwerken. Het schijnt een erg groot en belangrijk exportproduct te zijn.
Wat ons nog meer opviel was dat ze hier bijna geen fly-overs hebben, enkel in Bangkok zagen we er enkelen. Onderweg naar Kanchanaburi hebben we er geen één gezien. Wat we wel zagen, een heel nieuw concept voor ons; de U-turns. In feite ook een flyover, maar dan om naar de andere kant te komen, zodat je weer terug kunt rijden en dan de afslag kunt pakken die je op de heenweg niet kon pakken.. Naar ons idee niet erg efficiënt maar goed. Het is wellicht wel veiliger dan zo maar tussen door van de ene richting naar de andere richting wisselen, op een naar ons idee, snelweg. Dat kon eveneens op verschillende plaatsen, maar om dan midden op je remmen te trappen, op de rechtste baan (die hier dan ook nog eens de snelste behoort te zijn) om dan volledig om te draaien en zo weer de andere richting op te gaan, eveneens op de rechtse baan… Zo’n u-turn is dan toch wel wat veiliger..
Goed, we hebben onze ogen dus weer uitgekeken, dat mogelijk duidelijk zijn ;-) Na ruim twee uur rijden kwamen we aan bij de floating market. Ter welkom kregen we een kokosnoot met kokosmelk om te proberen. Ik herinnerde me de smaak nog wel van 12 jaar geleden in Indonesië, maar voor Reneetje was het nieuw. Proberen dus! Al snel kwamen we er beiden achter dat het toch niet echt ons drankje was.. Amaikes.. :P Na betaling van veel te veel geld (naar ons idee) stapten we in een gondelachtig bootje met een automotor ter aandrijving, De uitlaat hadden ze er professorisch aangemaakt. En off we go. Met zijn tweeën ‘romantisch’ in een bootje. Eerst kwamen we langs een hoop huisjes op hoge palen. Allen alleen bereikbaar met een bootje. Waarom ze dan toch ook allemaal een scooter op het kleine stukje grond om het huisje hadden staan, is voor ons een grote vraag. Je kon er nou niet bepaald ver mee rijden was ons idee maar goed. Tot zover was het nog wel leuk. We zagen verschillende gezinnetjes die aan het koken of aan het wassen waren. Het had wel wat. Al leek niemand acht te slaan op ons voorbijgaan. Logisch vonden we later ook, toen we midden in de echte toeristische attractie belanden.. Maar daar waren we nog niet. Kort na vertrek stopten we bij een kleine pier waar meerdere boten aanmeerden. Allemaal dezelfde bootjes met toeristen uit alle landen en zo’n grote automotor achterop. Oh zo hygiënisch en goed voor het milieu… Onze stop was voor een kokosnootsmelterij. We liepen een winkeltje in en daarachter stond een Thai kokosnoten te smelten in grote pannen. We gingen er even bij staan en wachten op uitleg. Er kwam een man aan met achter hem nog enkele toeristen dus we dachten dat de uitleg zo zou starten. Helaas. Er kwam geen uitleg. De man gaf ons een stukje kokosnootsuiker ofzoiets, en liep weer weg. We zijn zelf toen ook maar wat rond gaan lopen en liepen wat rond in de plantage. Na een tijdje liepen we maar terug naar de pier, we wisten ook niet hoe of wat verder. Zonder uitleg weet je ook niet waar je naar moet kijken of op letten.. We vervolgden ons boottochtje en al snel kwamen we in de grote toeristenattractie terecht.. heel veel bootjes met van alles en nog wat die tussen de tientallen bootjes met toeristen door hun weg probeerden te vinden.. Oh wat verschrikkelijk… Hier zijn web absoluut niet voor gekomen.. Het had naar ons idee niets meer met iets speciaals te maken, het wordt alleen nog maar gedaan voor de toeristen.. het was allemaal zo nep… Je werd ook overladen met verzoeken om iets te kopen en als je het afwees bleven ze doorzeuren net zo lang tot het moeilijk bleef vriendelijk te blijven. Bah.. totaal niet ons ding dit.. We kwamen voor de natuur en de cultuur, niet voor opgezette attracties.. We waren dan ook blij dat we na een uurtje weer terug waren bij onze beginpier en we vertrekken konden. We kregen nog ijskoud water wat we vriendelijk aannamen en even op ons gemak op wilde drinken. Uiteraard was ook dit weer bedoeld voor meer geld binnen te halen.. Prompt zette de verkoopster een super kitsch schaaltje voor ons weg met de floating market er op geschilderd en een foto van ons twee die ze aan het begin had gemaakt… ieuww… nee dank je, dat hoeven we echt niet.. Zo beleefd mogelijk afgeslagen en gauw het busje in gevlucht.. Gauw weg hier; dit was echt niet ons ding. Ik moet zeggen dat het begin bijzonder was en het idee ook zeker een mooi gegeven is, maar het is zo uitgebuit en puur opgezet voor het toerisme, dat er niets moois en puurs meer van over is, naar ons idee. Erg jammer wel.. Maar wie weet komen we nog ergens een meer pure vorm van deze markt tegen.

We vervolgden onze route naar Kanchanaburi, waar onze volgende overnachting is, maar ook de beruchte brug over de River Kwai! Hier hadden we veel ‘zin’ naar, we waren erg benieuwd. In de recensies en brochures had ik al wel vernomen dat het niet veel bijzonders meer was, maar toch. Als Nederlander dien je hier geweest te zijn vinden wij. Een belangrijk stuk geschiedenis die we absoluut nooit mogen vergeten. Helaas werden onze verwachtingen nog verder teleurgesteld dan waar we bang voor waren. Ook hier is er niets meer van het oorspronkelijke gegeven over.. een oorlogsmonument nota bene! Nee.. ook dit was één grote toeristenattractie geworden. De brug was vol mensen (oké daar is weinig tegen te doen), maar die liepen zo maar een beetje. Veel mensen die niet verder dan de helft kwamen en foto’s maakten waar ze zelf zo leuk mogelijk op wilde staan naar ons idee.. Naar ons idee waren er zeer weinig mensen die echt om de verschrikkelijke geschiedenis van deze brug hier naar toe waren gekomen en die er even bij stilstonden wat er gebeurd was op die plek.. Erg jammer.. Eveneens was ook hier geen gids verkrijgbaar.. er hing niet eens een informatiebord of iets dergelijks… Aan de andere kant van de brug hadden ze het nog erger gemaakt. Ze hadden een paar zandzakken op elkaar gestapeld met daarachter van die poseerpoppen van Britse gevangenen en Japanse officiers.. daar kon je dan je hoofd doorheen steken voor een ‘leuk’ plaatje… Echt verschrikkelijk naar ons idee.. Hoe kun je zo omgaan met zo’n verschrikkelijke geschiedenis… Tot overmaat van ramp laten ze er dan ook nog een super vrolijk treintje over heen en weer rijden waar je dan in kunt gaan zitten… Een treintje dat meer op een kinderpretpark thuishoort, in belachelijk vrolijke kleurtjes… Hoe idioot!! Zo’n treintje over EEN OORLOGSMONUMENT te laten rijden. Nee, dat kan er echt niet in bij ons. We besloten na het zien van deze twee belachelijke toeristenattracties dan ook dat Thailand niet ons land is. Misschien wat voorbarig en moeten we echt eerst meer zien hoor, maar tot nu toe vinden we het puur gericht op het toerisme. Die floating market kon dan nog, achteraf gezien, maar na het zien van hoe ze omgaan met zo’n oorlogsmonument.. nee.. daar kunnen we echt ff niet bij… Hoe kun je deze plaats zo verpesten… de geschiedenis heeft dat al genoeg gedaan is toch echt ons idee.. zouden we dat niet moeten herinneren….?

We liepen terug naar onze gids/chauffeur en zagen op de terugweg een oorlogsmuseum aan de oever. We hadden inmiddels de nodige trek gekregen en besloten eerst te lunchen en dan navraag te doen bij onze gids of dat museum de moeite waard was. Ook nu besloot Renéetje weer voor Thais te gaan en liet ik het nog maar de wat simpele rijst met kip. We kregen drie borden en toen was het raden wat Renéetje nu ook al weer had. Blijkbaar dacht ie eerst het verkeerde en kreeg hij toen toch weer het andere bord wat ze maar weer bij een andere tafel weghaalde en wisselde met hetgeen ze in eerste instantie bij Renéetje hadden weg gezet (Zie je dat al in Nederland gebeuren? .. :P) Ook dit keer was het weer flink pittig, maar ook dit keer smaakte het goed!

Na de lunch navraag gedaan over museum wat we aan de oever hadden gezien. De gids zei dat het niet veel voorstelde en we beter morgen naar het Hellfire Pass-museum konden gaan. Oké, we vertrouwen de beste man maar. Zeker na het aanschouwen van de belachelijke toeristische attracties tot dusver.. En dus gingen we al rond 2 uur richting ons volgende hotelletje. Na een klein uurtje kwamen we aan bij Boutique Raft Resort. In één woord: SCHITTEREND! De receptie en het restaurant zitten in een gebouw aan land, de negen kamers zijn drijvend op bamboestokken. WAUW! Via een paar wiebelende bruggetjes en losliggende planken volgden we de bellboy die met onze beide backpacks (zo groot was ie echt niet..) ons naar onze kamer bracht. Een schitterend kamertje met alles van bamboe. Zelfs de wc. Renéetje heeft al een vis onderge******* zei ie…. :P We dropten onze spullen en gingen meteen op pad; we zagen bij aankomst namelijk vlakbij een hangbrug. Die zag er wel vet uit dus daar wilden we nog overheen. Toch nog de middag om te relaxen!
Na een klein stukje lopen kwamen we bij de brug aan. Stalen hangbrug maar met houten planken. En daar ontbraken er nogal wat van en op de plaatsen waar wel hout lag, was de helft rot en de andere helft recentelijk van nieuwe planken of takken voorzien. Al met al erg veilig. Wij zeggen: een uitdaging :D En dus gingen we er op. Voorzichtig en vasthoudend aan het stalen gedeelte, maar uiteraard wel gewoon recht zo die gaat. Met ons kwamen er net twee Thaise jongens aan die eveneens de brug opliepen. Zij het dat de één wat makkelijker ging dan de ander. Maar als hij het kon; dan wij ook natuurlijk. En dus liepen we ook de brug op. Af en toe wel spannend want je moest wel kijken waar je je voeten zetten. De overkant was nog het leukste, daar moest je min of meer een grote sprong wagen om weer op de vaste grond terecht te komen. Wel leuk :D Aan de andere kant was er alleen niet zoveel; een paar lokale huisjes waar we nieuwsgierig langs liepen, maar toen al snel weer terug gingen.

Nu zitten we heerlijk te relaxen bij de receptie en ben ik ons verhaaltje voor vandaag aan het typen. Zojuist zijn er andere gasten aangekomen, maar tot voor hun waren wij de enige. Het zijn overigens Chinezen, waar onze gids/chauffeur niet zo’n bijster woordje over had. Ook al mogen de Thai niet echt negatieve gevoelens tonen en blijven ze vaak alleen maar glimlachen, toch bespeurde wij bij hem wel een behoorlijke irritatie jegens de Chinezen. Sinds het in China weer welvarend is, komen zij volle bak in Thailand op vakantie. Volgens de gids zo’n 9 miljoen (!!!!). Voor hun is Thailand super goedkoop en eten ze zich helemaal rond waardoor alle specialere maaltijden zoals kreeft en gamba’s enzovoort, super snel uitverkocht zijn en daardoor veel duurder zijn als enkele jaren geleden. Door de snelle prijsstijging is het echter voor de gewone Thai niet meer mogelijk het te betalen, waardoor ze dus hun eigen lekkernijen moeten missen.. Onze gids maakte zich hier behoorlijk druk over, ook al bleef hij vriendelijk glimlachen.. Nou, tijdens ons korte verblijf in Bangkok viel ons ook de overvloed van Aziatische toeristen ook op en die waren in de restaurants behoorlijk belachelijk bezig; continue schreeuwend en de serveersters wenkend met hun linker(!!) hand en lekker asociaal ook. Wij ergerden ons er ook al aan dus snappen de Thai. Zeker als het zo klopt als onze gids vertelde…

Ah ons hotel, echt schitterend! En wat een rust!! Duizend keer liever hier dan in die vieze stinkstad Bangkok..
Tussendoor proberen we het verhaal van gister te publiceren maar dat wil niet helemaal lukken. Als het internet al mee zit, zit de site niet mee.. Hopelijk gaat het nog lukken deze avond, anders hebben jullie veel in één keer te lezen als we thuiskomen… :P (Gelukkig, het is zojuist gelukt.. ;-) )

Voor nu: een fijne werkdag nog allemaal, wij genieten van een heerlijk koud drankje met een heerlijk avondzonnetje in het prachtige Kanchanuburi! Tot het volgende verhaal!