Sawadee!

Sawadee!

Na een lange reis zijn we dan eindelijk in ons hotel in Bangkok aangekomen. De lange vlucht, het tijdsverschil maar met name het gigantische klimaatverschil maken toch wel dat deze eerste dag er flink inhakt. We zoeken dan ook dankbaar ons bedje sebiet al op, ook al is het pas 9uur locale tijd. Het feit dat we er morgen alweer lekker vroeg uit mogen (als in 05.30uur) maakt ook wel dat we deze nacht zeker de nodige uurtjes willen pakken. In het vliegtuig was dat niet helemaal gunstig. Ons lichaam wist toen al helemaal niet meer hoe of wat, want na een 1,5 uur vertraging (het vliegtuig moest sneeuwvrij gemaakt worden, wat overigens wel leuk was om te zien bij het buurvliegtuig en vervolgens bij onszelf) kregen we om middernacht Nederlandse tijd nog een volle bak met eten. En jawel hoor; we begonnen meteen met lijst. Eer het eten gezakt was en de lichten uit gingen, was het al ver na middernacht en was het in de nieuwe tijd al tegen de ochtend. Fijn, zo gaat het wennen vast een stuk beter en zal de jetlag er nog minder inhakken…..

Op het vliegveld in Bangkok werden we hartelijk ontvangen door de plaatselijke bevolking die ons meteen probeerde af te zetten door 100 bath minder terug te geven.. Tis dat ventjelief het geld ter plekke natelde en de dame toen ineens bedacht dat ze 100 bath te weinig terug had gegeven, anders waren we meteen al ruim het dubbele kwijt van een flesje water. Welkom in Thailand!

Gelukkig verliep de verdere eerste kennismaking prima. We zitten in een mooi hotel, met zeer vriendelijke medewerkers en midden in het centrum. Waar we even niet bij stilgestaan hadden, was dat ze hier links rijden… Nee, de chauffeur haalt niet continue iedereen rechts in liefje.. Of nou ja, wel natuurlijk, maar dat is hier dan weer juist de bedoeling.. Jullie snappen het vast wel  Na ons wat opgefrist te hebben zijn we op zoek gegaan naar wat eten, het was hier inmiddels al weer na zessen. “Willen jullie Europees of Thai’s eten?”, tuurlk willen we Thai’s proberen! Ik heb me niet voor niets mentaal volledig voorbereid op vier weken lijst! Met een goede routebeschrijving gingen we op pad. De hitte overwelmd ons hier echt. De airco op de kamer staat niet eens zo hoog (expres niet), maar zodra je de kamerdeur uit stapt ga je spontaan drie keer zo hard zweten. Dat was ook erg fijn toen we de deur van het vliegveld door liepen. Welkom in de sauna! Maar goed, dat wisten we, dat is ‘gewoon ff wennen’.. Wij met onze plattegrond op zoek naar het opgegeven restaurantje. Direct wist ik weer waarom wij niet graag lang in Bangkok wilde blijven… het is hier één grote toeristenattractie.. Er lopen meer Europeanen rond dan Thai! Echt belachelijk gewoon. Overal restaurantjes en kraampjes met souveniers, kleding en eten. Het ruikt overweldigend naar van alles en nog wat. Massages worden hier ook in overvloed aangeboden; op een gegeven moment een hele rij bedjes, midden op straat. Nja, best lekker hoor, maar zo midden op straat, te midden van alles en iedereen, dat noem ik niet echt ontspannend… Na een behoorlijk stukkie kriskras gedwaald te hebben vonden we het restaurant: Tom Yum Kung. Open lucht uiteraard op een mooi binnenplaatsje. Renéetje besloot meteen maar het plaatselijke bier te testen en dat leverde een mooi teken op: TIGER is het plaatselijke bier hier!! Hihi kan niet anders als een mooi teken zijn uiteraard. Beiden heerlijk gegeten (ja de lijst smaakt prima! ;-) ). Ik besloot de wijze van een wijs man op te volgen (Lees: mijn opa :D) en die zee altijd over Indonesië: “je moet nooit meteen zo gek doen, dan wordt je geheid ziek”. Uiteraard was dat ook wat ons pap 12 jaar geleden dus overkwam… ;-) Nee, ik ging gewoon voor wat basics, maar Renéetje daarentegen ging meteen voor iets Thais. En dat betekend voor ons onbekend en heet. Na enig overdenken toch maar een hap genomen en dat was toch wel lekker. Tuurlk! Tis alleen ff wennen ;-) Daarna vrij snel weer naar ons kamertje terug gegaan. De vermoeidheid kwam toch erg hard op zetten. Het eten ging overigens een stuk langzamer dan gewend, maar wat wil je ook als je alleen maar een vork krijgt en je beter niet met je linkerhand kunt eten omdat dat onrijn is.. Ach, het zit er in en we zijn blij en tevreden om nu ons heerlijk zachte bedje op te gaan zoeken.

Morgen is het op naar Kanchanaburi! Weltrusten allemaal!