Te Paard in Cusco

Hola amigos!

Oh oh oh, wat was vandaag toch weer heerlijk Zuid-Amerikaans... Dit kan echt alleen maar hier gebeuren... Vandaag zouden we alleen een ochtendexcursie hebben, en dan 's middags lekker vrij om Cusco op ons gemak te verkennen, maar vooral om niet teveel te doen, in verband met de Incatrail morgen... Nou, die ochtendexcursie werd een volledige dagbesteding... En het was nog spannend of het niet ook nog een avondexcursie zou worden.. Maar goed, laten we maar bij het begin beginnen.

Om 09.00uur vanmorgen zouden we opgehaald worden door de transfer die ons naar het beginpunt zou brengen van de excursie te paard langs 4 Incaruïnes. We waren allemaal wat te vroeg klaar, en stonden dan ook al ruim op tijd klaar. Om 8.45uur kwam onze gids van de transfer gisteren voorbij en moest lachen dat wij al klaar stonden. Hij zei dat de transfer al onderweg was. Het kon iets later worden, want het was nogal druk met het verkeer. Nou prima, een paar minuten te laat geeft niet. Die paar minuten werden uiteindelijk 20 minuten, maar goed.

Wij in een luxewagentje met zijn vieren gepropt, en zo op de berg op. En door wat een straatjes! :| Niet normaal zo smal. Er was een piepsmal stoeprandje naast de weg, maar de mensen die er liepen moesten met hun rug tegen de muur wanneer een auto passeerde, om niet geraakt te worden...

Na 10 tot 15 minuutjes kwamen we aan bij een soort manege. Dit hadden we in eerste instantie nog niet door, maar bleek later. We moesten uitstappen en aan de straat wachten, want er kwamen nog 3 mensen die mee zouden gaan te paard. Na weer minimaal 15 minuten gewacht te hebben, waren ze er eindelijk. Toen werd ons gezegd dat we via een klein paadje langs een open riool (zo rook het) naar boven moesten lopen. Dat kwam uit bij de soort manege waar er verschillende paardjes klaar stonden. Na allemaal een paard toegewezen te hebben gekregen kon het paardrijavontuur beginnen :D

Naast ons vier, waren er nog drie mensen in onze groep; een Zuid-Koreaans stelletje en een Frans meisje. Met zijn zevenen achter elkaar aan gingen we een eerste paadje op naar boven. Eigenlijk ging het wel vanzelf, want de paardjes wisten zelf wel welke kant ze op moesten en ze liepen braaf achter elkaar aan. Ik liep in het begin achteraan, achter ons moeder, maar haar paard had iets verkeerds gegeten de dag ervoor ofzo, want die liet de godganselijke tijd scheten! En ook niet van die zachte windjes, nee echt van die harde, leuterende scheten! En allemaal recht in het gezicht (of hoe noem je dat bij een paard?:P) van mijn paard. Nou lekker hoor! :P Maar het zal wel lekker hebben geroken ofzo, want hij liep gewoon de hele tijd vlak achter haar aan.. Ik weet het verder ook niet.. ;)

Het eerste paadje omhoog was alleen niet heel erg ideaal voor de paardjes. Het zat vol met kuilen en geen kleintjes ook! De diertjes konden zich makkelijk verstappen, en dat zou wel eens heel vervelende situaties op hebben kunnen leveren.. Gelukkig ging het allemaal goed. Hierna moesten we een stuk door het gras, maar met verschillende kleine stroompjes water. De Franse chick, die zei dat ze zoveel ervaring had, bleek toch niet zo goed vooruit te kijken en haar paardje in de gaten te houden, want die verstapte zich flink waarna zij der volle bak vanaf flikkerde. Toen vroeg ik nog hoe het met der ging, maar daar heb ik later spijt van gehad...
Anywayz, na een laatste stuk omhoog, waren we bij de eerste stop. De paardenman vertelde mij (volledig int Spaans), dat we een stukje moesten lopen, en dan twee ruïnes zouden bekijken, en dan weer terug moesten komen lopen, waarna we weer verder gingen te paard. Oké.. Dus wij afgestapt, de weg gevolgd.. en gevolgd.. en gevolgd.. en gevolgd.. en na 15 minuten lopen raakten we toch wat in de war en begonnen we ons toch af te vragen of we wel de goede kant op gingen.. Na wat rondvragen aan de lokale bevolking in the middle of nowhere en aan wat toeristen die de andere kant op kwamen gelopen, bleek dat we toch wel de goeie kant op gingen.. maar het was gewoon 'wat ver'...
Even later kwamen we dan eindelijk bij de eerste ruïne aan: Puka Pukara. Dit bleek een soort fort te zijn geweest, maar meer snapten we er ook niet van. Zo zonder gids is het toch lastig de dingen te zien en te snappen...
Na wat rondgelopen te hebben, liepen we naar de tweede ruïne, die we vanaf de eerste zagen liggen. Dit was Tambomachay, wat een watertempel was. Dit viel wel heel erg tegen, omdat het een grote muur was, met verschillende nisjes erin en daarvoor 2 stroompjes water die overal heen stroomden via kanaaltjes.. We hadden ons er iets meer van voorgesteld..

Wij weer terug gelopen naar de paarden. Weer opgestapt en op naar de volgende stop. De paardjes moesten een behoorlijk stuk dalen nu, over allemaal steentjes. Heel erg stabiel zag het er niet uit, maar het ging gelukkig allemaal goed.

Onze tweede stop was bij de derde ruïne: Qénqo. Hier sprak een gids ons aan, met het aanbod wat over de ruïne te vertellen. Dit bleek een ruïne van de Inca's te zijn, waar ze de drie lagen van de wereld eerden; de bovenste laag was die van de Goden, de middelste laag die van de levenden en de onderste laag die van de doden. Voor de ruïne stond een groot beeld. Ooit was het een Puma geweest, maar de Spanjaarden hebben het destijds helemaal vernield, zodat het nu onherkenbaar is. Maar, heel bijzonder; als de zon op een bepaalde stand staat, en zorgt voor een schaduw van het beeld, op de grote muur erachter, verschijnt er alsnog een Puma-afbeelding.. Echt heel bizar. We hebben er een foto van gezien en inderdaad, je ziet er een Puma in. Nu is het natuurlijk niet wetenschappelijk, want onze hersenen zoeken dan toch wel het figuur wat we willen of denken te zien.. dus wellicht is het een illusie, maar toch.. Bijzonder vonden wij :).
Er was een heel stuk ondergrondse ruïne bij deze plaats. Onder de natuurlijke stenen die de Inca's naar hun smaak afgesleten hebben. Hier werden dieren en voedsel geofferd, en hier werden de mummificatie gedaan wanneer er iemand overleden was. De Inca's smeerden hun doden met een speciaal goedje in, zodat de lijven niet te stijf werden en ze de botten dus niet hoefden te breken om ze in de foetushouding te krijgen, zoals ze hun doden altijd 'begroeven' in de bergen. Met het goedje bleef alles redelijk soepel, en was het makkelijk om de juiste houding aan te meten.
Buiten de ruïne was er een hele grote rij met natuurlijke stenen, netjes uitgehouwen. Het zicht ervan gaf het idee van een soort tribune. Maar uit archeologische vondsten bleek dat er mensenbotten gevonden waren, en dat het ooit nissen waren, waar de doden 'begraven' werden, geheel gemummificeerd.
De gids vertelde nog een aantal interessante dingen over deze ruïne en de Inca's, maar ik had mijn boekje niet bij en heb dus helaas niet alles kunnen noteren. Het was wel heel fijn om dit keer een gids te hebben die het één en ander verklaarde. Zo duurde ons bezoek ook een stuk langer en voelde het een stuk nuttiger :).

Wij weer terug naar de paarden gelopen. Althans, naar de plek waar we afgestapt waren en waar ze stonden... Maar alles was weg... ook de paardenman.. Er stonden wel nieuwe paarden klaar, maar daar vertrok al snel een andere groep mee.. En wij bleven achter. Wachten, wachten, wachten..
Er liep op een gegeven moment een gids voorbij van de groep die enige tijd daarvoor vertrokken was. Hij had een telefoon bij, dus hebben we hem gevraagd of hij het bureau kon bellen, van de manege waar we opgestapt waren. Die wisten echter geen duidelijk antwoord te geven.. En die man zei ons dat hij het al vaker mee had gemaakt.. Nou fijn.. stonden we daar.. met z'n 7e, in de middle of nowhere..
Na nog wat gewacht te hebben, maar besloten om nieuwe paarden te huren, die ons naar het beginpunt zouden brengen. Daar zouden we inmiddels al opgewacht worden (het was al een uur over de pick up tijd...) door een transfer die ons terug naar de stad zou brengen. Het koste wel weer 15 Sol per persoon, maar ja, wat moesten we anders.. Voorlopig stonden we daar al ruime tijd te wachten.. zonder enig succes.. Het Zuid-Koreaanse stelletje concludeerde hetzelfde, en dus besloten we maar met zijn allen te paard terug naar het beginpunt te gaan. De Franse chick liet ons volkomen links liggen en deed alsof wij niet bestonden. Die regelde alleen voor zichzelf wat.. Terwijl we toch echt de hele dag al één groep waren en wij continue op haar hadden gewacht...

Maar goed, wij te paard, op een nieuw paard. Deze moesten nog wel ff in de wei gevangen worden en ze hadden niet allemaal evenveel zin dus het duurde wel eventjes. Maar godzijdank waren er genoeg paarden, en was er een paardenman die ons weg kon brengen, anders hadden we daar wellicht nog gestaan.... :|

Na een enerverende nieuwe rit, kwamen we na een 20 minuutjes rijden aan nabij het beginpunt. We gingen overigens niet over hetzelfde paadje met die grote gevaarlijke kuilen van vanmorgen. De nieuwe paardenman zei dat dat veel te gevaarlijk was voor de paarden; ze konden zich lelijk verwonden. Ja.. dat vonden wij toch eigenlijk ook al wel, maar ja.. we dachten dat ze wel wisten waar ze mee bezig waren vanmorgen.. Niet dus.. Wij toch blij dat deze paardenman nauwkeuriger en zuiniger was op zijn mooie diertjes.

Aan het begin van de grote weg moesten we stoppen en te voet verder. De paardjes waren niet erg gewend aan auto's en daarnaast was de grote weg te gevaarlijk voor ze. We bedankten de man van harte en zijn het laatste stuk naar beneden gelopen. Bij de laatste ruïne Saqsaywaman had ik echter weinig geduld en interesse meer, en wilde ik alleen nog maar zekerheid vinden dat we terug in de stad zouden komen. Dus Renéetje en ik op zoek naar de beloofde transfer.. Ja niet dus he.. Niemand te bekennen voor ons.. Het was ook al 3 uur te laat, daar niet van, maar we hadden wel verwacht dat ze zich dan zorgen zouden maken of iets.. Maar nee hoor, niemand of niets te bekennen.
Nu waren we het toch wel enigszins zat, en wilde ik toch ff verhaal halen bij de travel agency. En dat is het mooie aan Cusco; daar zit hun kantoor. Dus dat was gauw besloten; een taxi en pakken en op naar het kantoor.
Gelukkig stonden er genoeg taxi's die een rit aanboden, dus wij weer in zo'n klein autootje gepropt en via hele smalle, hele steile straatjes weer de binnenstad weten te bereiken. Daar stapten we uit midden op Plaza del Armas en toen we al die restaurantjes zagen begon onze maag toch ook wel ff flink aandacht te vragen. Het was inmiddels 4uur, en we hadden alleen een ontbijtje op, en dus wilden we ook wel ff wat vullen. Ach; dan wachten zij ook maar ff op ons. En dan mogen zij zich zorgen maken.;) Wij het eerste het beste restaurantje in, en een heerlijke, late, lunch genuttigd op ons gemakje.

Rond half 5, 5 uur, gingen we dan toch wel echt op naar het kantoor van Peru Planet. Gelukkig was het dichtbij het plein en konden we meteen ons verhaal doen. Ik heb het ze - op een nette manier (A) - duidelijk gemaakt en uiteindelijk kregen we ons geld terug van de extra paarden en de taxi. Ze deden er wel wat moeilijk over, en moesten een aantal keer op en neer bellen - waarom vragen wij ons af... - en er kon geen sorry af, maar goed, we hebben ons verhaal gedaan en ons geld terug gehad. Ze zeiden dat wij de paardenman verkeerd hadden begrepen en dat die gezegd had dat we het laatste stuk, naar de laatste ruïne hadden moeten lopen. Nou sorry hoor, dat heeft ie echt niet duidelijk verteld! Hij is er gewoon vandoor gegaan en heeft ons daar in de middle of nowhere achtergelaten. En niemand van onze groep had het begrepen, het Zuid-Koreaanse stelletje en de Franse chick ook niet, dus het was alles behalve duidelijk geweest. En er stond blijkbaar wel een transfer te wachten, die ons aan het zoeken is geweest, maar ook die hebben we niet gezien en niets van meegekregen.. Dus ze kunnen me wat! Ben blij dat we ons geld terug hebben gehad, maar een sorry zou ook erg op prijs gesteld zijn....

Nu zijn we eindelijk terug in ons hotelletje, en hebben we de treintickets voor morgen al in ons bezit. Vannacht moeten we er om 3.30uur uit, want om 4.00uur worden we opgehaald..!! Hopelijk is dat wel zonder problemen... We gaan er voorlopig nog maar vanuit, dus we doen vanavond nog lekker rustig aan. Hopelijk wordt morgen en overmorgen weer net zo'n geweldig mooie ervaring als de rest van de rondreis tot dusver was!

Tot over 2 daagjes dus weer!