Hot Springs, Ondergrondse rivieren, Death Valley

maandag 4 augustus!

Zo, voor vandaag stond er VEEL op het programma! Het beloofde dus een lange, leuke en uitdagende dag te worden. Het was een extra drukke dag omdat de excursie van gistermiddag niet meer doorgegaan was, aangezien we toch wel heel moe waren van de lange busrit en het al erg laat was eer we aan kwamen in San Pedro. Alles was dus naar vandaag geschoven en wat vandaag opt programma stond was beetje ingekort. Prima te doen!

Goed, vanmorgen vroeg zijn we eerst terug naar het bankautomaat gegaan, helaas zonder succes, waarna we na wat vragen uitkwamen bij een nationaal bankautomaat waar ze dan gelukkig wél Chileens geld hadden. De mannen meteen maar aan 3 ton gepind (toch leuk om dat te kunnen zeggen :D "ik heb ff een ton gepind hoor.." haha as jut omreken had je nog geen drol, maar goed, lang leve de tig nullen die ze er in sommige landen nog voor jan doedel bij hebben staan..

Daarna gelijk opgehaald door onze wappie gids en nog wappierige chauffeur. We hadden deze ochtend een kleine loopexcursie opt programma en daarna zwemmen in hot springs. Dat klonk prima in de oortjes.
Na nog geen kwartiertje rijden stopten we al en konden we eruit. We liepen een stukje richting de bergen en daar zagen we een hele bergwand, bezaaid met kaktussen. Als je goed keek zag je dat al die kaktussen stonden op een heel stuk donkere grond, haast zwart. Buiten die streek stonden er zeker de helft minder kaktussen. Wat bleek nou; dat stuk was ooit bezaaid geweest met lava, door een vulkanische uitbarsting. Die grond was nu nog steeds veel vruchtbaarder en vandaar dat er daar veel meer kaktussen konden groeien. Die zwarte ondergrond werd nu dus ook meteen verklaard.

Ondertussen was onze gids gestopt bij een riviertje, heel klein en schattig. Er lag enkel wel nog een laagje ijs aan de zijkanten en sommige stilstaandje uitloopseltjes van het riviertje waren nog bevroren. Apart, aangezien we midden in een woestijnomgeving stonden.. Er ff overheen gesprongen enverder gelopen.
Een stukje verder kwamen we bij een ander beekje, ditmaal geen ijs te bekennen en de gids zei dat je dit water gerust aan kon raken, dat het helemaal niet koud was. Wij doen tuurlk, en idd het was gewoon warm/lauw water.. Hoe vaag :| Die 2 kleine riviertjes liepen slecht enkele meters van elkaar maar de 1 had steenkoud water en de andere lekker warm water .... Hoe dat nu precies zat weet ik niet meer, maar het was echt heel vreemd.

Wij weer verder gelopen. Onderweg uitleg gekregen over een speciaal soort struikje/plant met harde knopjes als 'blaadjes' as je het zo kunt noemen. Een heel klein beetje van die knopjes konden heel goed helpen tegen buikpijn en gebruikten ze hier dan ook heel veel. Je breekt een heel klein stukje af met een paar knopjes en dat gooi je in warm water, een idee als hoe je thee maakt. Nou, dat laat je er ff in zitten en dan kun je het opdrinken. Ik heb het nog niet geprobeerd, maar ik heb me knopjes bij, dus ga het zeker nog keer proberen. Daarnaast ruiken die knopjes ook ontzettend lekker en is het alleen al fijn om er even aan te ruiken. Dubbel handig dus.

Wij weer stukje de beide riviertjes verder gevolgd, uitgekomen bij enkele merkwaardige kaktussen. Eéntje was heel plat en zat as het ware op een steen geplakt. Deze heette (vrij vertaald) 'Mother-in-Law-Pillow' ... Mag jij je de indenking er verder bij maken.. ;)
Smam staat er mee op de foto met der schoonkinders Doris en Bas, vonden we wel toepasselijk :D

Aangekomen bij het leste stukje wandelen van dit kleine uitstapje: bij een watervalletje waar de beiden riviertjes samen kwamen: het ijskoude en warme stroompje. Hier werd het een groter riviertje dat verder stroomde tussen de bergjes door.
Onze gids vond het wel leuk om ons LANGS de waterval naar beneden te klauteren. Je kon er niet omheen omdat het tussen de bergwanden naar beneden ging, dus hoe dan ook kreeg je wel de nodige spetters. Maar dat ging allemaal goed hoor. Het was een leuk ondernemingkje en we hebben er mooie foto's bij kunnen maken. Jan staat daar zelfs ook op de foto, al is het met natte voeten want ja.. je kunt niet op alles tegelijk letten... (in de lens kijken en kijken waar je je voeten zet bijvoorbeeld.. ;))
Doris wilde ook een mooie foto met de waterval en we zeiden dat ze dan op zown steen ervoor moest gaan zitten. maarja, die was zo glibberig als ik weet niet wat door al dat stromende water. Alleen ja, dat had Doris zelf nog niet door gehad :D Die ging bijna in spagaat er overheen... :D Ze herstelde zich goed hoor en het is vast en zeker nog een mooie foto geworden!

Na wat fotoowtjes moesten we weer terug klauteren, tegen die waterval op, dat is tuurlk ook altijd leuk om te doen :D Er zijn geen gewonden gevallen hoor, helaas ook geen leuke valpartijen om over te vertellen.. We zijn allemaal te atletisch denk.. ;)

Met het busje nog een korte poos gereden, hooguit weer een kwartiertje en gestopt ergens bovenaan een berg. Helemaal onderaan zagen we een pad lopen dat naar enkele hot springs leidde. Wij met al onze tassen en zwemkleren naar beneden gestruimeld, wat redelijk te doen was, hoewel het pad niet helemaal vlak te noemen was. Kom je onderaan aan, staan er gewoon auto's.....
Wij entree betaald en een goeie hotspring uitgezocht. Uiteraard waren de meeste al bezet, maar kwamen we bij de laatste maar 2 Chilenen tegen waar we ons bij hebben gevoegd. Heeeeerlijk warm water, en puur natuur, hoe geweldig :D Hans en Bas hadden de grootste lol samen en waren aant duiken gegaan in een hotspring van hooguit een meter diep.. Maar ok, de kinders vermaakten zich prima. Doris vond het ook prima, alleen wel beetje eng, die kan namelijk niet zwemmen. Ze had al gauw wel een prima plekje in de zon gevonden en zo lang Rob in de buurt bleef vond ze het allemaal best.
De 2 kinders Hans en Bas dachten alleen grappig te zijn door onder water aan der voeten te pakken.. Alleen ja, die wisten niet dat Doris dus niet kan zwemmen en Doris schrok zich rot en raakte half in paniek. Het arme meiske. Rob dus maar alles ff duidelijk gemaakt en toen snapten ze het toch wel. Zijn zullie nog met zn 4e alle hot springs afgegaan, om toch enige ervaring in verschillende hot springs te hebben.. Rob en Doris hadden op een gegeven moment een geheime paadje ontdekt voor romantische momentjes.. maarja, met Hans en Bas in de buurt heb je weinig romantiek..... Zeker niet as ze je continue blijven achtervolgen....

Na een uurtje zijn we er weer uitgegaan (op ons Pa en Jan na dan, want ja, die moesten natuurlijk 'op de spullen passen'.....) Wij terug naar hun gegaan en omgekleed. Toen ik daarvan terugkwam waren Jan en Hans alweer vertrokken, Jan die had namelijk de nodige tijd nodig om weer boven te komen... ;)

Nou, dat klopte wel hoor. Me schatje en ik liepen op een gegeven moment vlak achter hem, terwijl we toch een stuk later waren gaan lopen.. De arme prul was bovenaan helemaal kapot en lag half voor pampus op een stapel stenen bij te komen.... Tis ook niet niets hoor, zown helling oplopen met 25/3Ograden... IN DE WINTER.. :|

Na allemaal weer compleet te zijn, zijn we ffies 1,5uurtje terug geweest in ons hotel waar we heerlijk gelunched hebben met bij alle gerechten een overvloed aan mega tomaten. Dat viel ons wel op aan Chili zeg, ze hebben overal echt GIGA tomaten bij :| Maarrr ze smaakte ook GIGA lekker :D

Goeeed, na de lunch weer opgehaald (die Chilenen zijn wel allemaal precies op tijd hoor!, was weer ff wennen... ;)) en naar een Indianen Fort Ruïne gereden, in dezelfde oase. 12 OOO jaar geleden was dit een Indianen Fort geweest waar de 'rijkere' 'belangrijkere' indianen van de stam mochten wonen en leven. In het fort zaten ze hoger, wat voor de status uiteraard belangrijk was, keken ze uit op verschillende vulkanen (de vulkanen waren voor deze stammen indianen HEEL belangrijk, en die vereerden ze en al en die wilden ze altijd zien, vandaar) en zaten ze meer beschermd tegen kwaadwillige butienstaanders. Deze indianen waren ook al erg clever en dreven handel met vele volken die voorbij trokken. Dit waren volken uit alle naburige landen, Peru, Bolivia, Argentinië etc. Uit archeologische vondsten is gebleken dat ze ook handel dreven met volkeren van verder weg uit Zuid-Amerika, want er werden bijvoorbeeld dingen terug gevonden die absoluut niet voorkwamen in deze wijde omgeving. Erg interessant dat dat 12 OOO jaar terug ook al ging! :| ZEKER as je na gaat dat dat dan ook allemaal te voet gebeurde, en je in dat landschap absoluut niet snel vooruitkomt.. Netjes hoor!

Met de auto zijn we toen weer een stuk verder gereden, naar een ander archeologisch gebied waar de 'gewone mensen' (de PLEPS ;)) van deze zelfde stam woonden. Dit waren dus de mensen die niet rijk of bijzonder in status waren, en die dus niet de veilige beschutting en het rijke uitzicht van het fort mochten bezitten.
We kwamen in een archeologisch gebied waar we over een met steentjes afgezet paadje moesten lopen. Er stond hier een bijzonder bordje bij: 'Keep You in the Path' ... de bedoeling was duidelijk en dat Engels was weer heerlijk.. ;)
Aan het einde van het pad kwamen we bij een nagemaakt huisje. Het dak weten ze niet zeker of dat ook werkelijk zo was (ze hadden het van bamboe en huiden gemaakt), want daar konden ze jammer genoeg geen aanwijzingen over terug vinden, maar de muren en grootte en indeling etc, waren wel vergelijkbaar met 12 OOO jaar geleden. Het waren ronde huisjes, met een diameter van zo ongeveer 1O meter denk, een deur die uitkeek op de vulkaan en een raam (enkel in de warme maanden) daar precies tegenover met uitkijk op de andere vulkaan, zodat 'de liefde van de vulkanen door het huisje heen kon'... Er naast zat dan nog een klein huisje, wat diende als de keuken en opslagruimte.
Via een loopplank konden we over enkele originele huisjes kijken, die allemaal tegen elkaar waren gebouwd en er tussen waren kleine ruimtes om van het ene huisje naar het andere huisje te kunnen. Helaas waren het er maar een paar, er mocht geen verder archeologisch onderzoek gedaan worden van de originele bevolking. Waarom precies weet ik niet, maar het mag niet. Ze moeten het dus hierbij laten jammer genoeg. De hele omgeving kan wel eens onder de archeologische vondsten liggen.. hoe cru dat ze dat niet verder mogen onderzoeken.. Er wordt ook niets bijzonders met de grond gedaan dus ik snap hem niet helemaal... Maar ok. Respect voor de bevolking gaat tuurlk eerst.
Hoe deze bevolkginsgroep ten onder is gegaan is ook wel interessant. De meeste volken in Zuid-Amerika zijn afgeslacht door de Spanjaarden, zoals we al meerdere keren hebben ervaren bij de ruïnes in Argentinië. Dit geld eveneens voor de elite mensen in het fort bij deze ruïnes. Echter, de 'gewone mensen' in deze verder gelegen dorpjes zijn niet afgeslacht, maar op eigen initiatief vertrokken. Ze moesten blijkbaar wel, want de nabije rivier (de enige waterbron in de wijdde omgeving) was droog komen te liggen. Hoe dit heeft kunnen gebeuren is niet helemaal feitelijk vast te stellen. Er gaan verschillende theoriën over, maar de precieze oorzaak weten ze niet.

Terug het busje in! Wij verder op padl richting de 'Maanvallei'. Bij de eerste stop gingen we te voet de Maanvallei in, richting een oude ondergrondse rivier. Het was voor Jan, Pa en Hans wel wat lastig hier doorheen te gaan op sommige stukken, omdat het behoorlijk krap aan was en zij zijn nou niet bepaald de kleinste dus ja.. We konden een heel stuk komen, tot de oude opgedroogde rivier dan echt ondergronds nog ging. Hier klommen we weer omhoog, boven de berg op. Bas en ik vonden het echter wel spannend en gingen met Bas zn mijnwerkerslampie verder de tunnel in. Erg leuk hoor, tot de gids ineens roept: 'oh ja.. vergeten te zeggen; er zitten daar ook slangen..' Nou, ik was er zo weer terug uit, hoe donker het ook was, ik had ff geen lampje meer nodig .. :| Gek. Zou het ook niet ff van tevoren zeggen hoor! :| Brrrrr.

Eerst de berg zelf over geklauterd, tot we weer bij het busje kwamen en toen met het busje nog verder door de 'Maan Vallei' gereden, met geregeld enkele fotostops. De 'Maan Vallei' doet eer aan zijn naam hoor. Het lijkt echt net de maan (van de plaatjes die we kennen dan he). Overal uitsteeksels en overal wit. Opgedroogd en in de rotsen getrokken zout van de oude, opgedroogde (ondergrondse) rivieren en meertjes die er eeuwen geleden lagen en door vulkanische uitbarstingen omhoog gedrukt zijn en vervolgens opgedroogd. Tis wel een heel apart zicht, maar begint op een gegeven moment toch ook wel te vervelen hoor.. je ziet gewoon geen 1 sprietje gras of stukje groen.. :|

Tegen de schemering zijn we naar een bergtopje gegaan waar we de zonsondergang gingen zien. Deze scheen erg bijzonder te zijn omdat je door de zonsondergang de bergen van kleuren zag veranderen. Nou ja, de zon was zo onder, maar ik heb weinig verschillende of bijzondere verkleuringen gezien.. Het zal allemaal wel. Chili is mega toeristisch en zeker het plaatsje waar wij zaten, ze proberen daar werkelijk OVERAL geld uit te trekken, het liefst zoveel mogelijk. Dit vond ik weer zo typisch voorbeeld om de toeristen weer ergens voor te laten betalen wat behoorlijk onnozel was. Dat is wel iets waar we ons behoorlijk aan begonnen te irriteren. Waar we hier zaten, was in feite 1 groot natuurpark, maar OVERAL moesten we entree betalen. En dan continue 2OOO Chileense Peso's. Behoorlijk oplichterij as jut mij vraagt, zeker nu we Argentinië gewend waren, waar je slechts 1 keer hoefde te betalen. En in Buenos Aires weet ik niet beter dan dat je bijna elk museum gratis in kunt. Ik heb enkel bij het Evita museum moeten betalen. Maar die Chilenen zijn toch heel anders. Ik weet niet, maar ik mag ze niet zo heel erg.

Anyway, terug naar onze reis! Na de geweldige zonsondergang zijn we nog even verder gereden naar de 'Doden Vallei'. Het heette vroeger de 'Mars Vallei' maar toen deze weg (die er dwars doorheen liep) nog de nationale weg was tussen enkele grote steden, is er een keer een tragisch ongeluk gebeurd met heel veel geiten. De geiten werden vervoerd in een open vrachtwagen en juist midden in deze vallei werden de geiten onrustig en sprong er eentje uit de wagen en kwam verkeerd terecht en stierf ter plekke in de 'Doden Vallei'. Na deze ene geit volgde de meeste anderen en 1 voor 1 stierven ze door de val. Er kwam vervolgens een auto achterop en die schrok zich rot door het vreselijke zicht op alle dode geitjes. Toen hebben ze besloten de vallei van naam te veranderen en sindsdien heet het de 'Doden Vallei'. Het is een vallei die er behoorlijk dood uit ziet, met alleen maar puntachtige rotsen die wild uit de grond steken. Het ziet er absoluut niet zachtaardig uit.

Hier zijn we dan eindelijk aan het einde van onze excursiedag gekomen en werden we terug naar het hotel gebracht.

's Avonds hebben we niet zoveel meer gedaan, we waren allemaal behoorlijk moe van de lange dag met de vele indrukken en activiteiten. Lekker in het hotel gebleven, buiten gezeten tot het te koud werd, gedineerd en op tijd ons bedje weer opgezocht.