Typisch Buenos Aires.
Door: Stuitertje
Blijf op de hoogte en volg Coby
03 September 2008 | Argentinië, Buenos Aires
Ja lieve mensen, het zit er alweer helemaal op zoals jullie weten.
Mijn Buenos Aires avontuurtje is ten einde, ik heb mijn 3 weekse prachtige rondreis ook al achter me gelaten en ben er klaar voor weer in het groene, altijd geregelde Nederland te gaan beginnen met een nieuwe studie. Deze blog had ik nog tegoed, van een hele poos geleden alweer. Een blog over het typische Buenos Aires! Hier is ie dan eindelijk. ;)
Nu ga je denken, wat is nu echt het aller typische van die wereldstad. En dat is een goeie. Ik heb er lang over nagedacht en kan meteen wel tig dingen opnoemen.. maar toen dacht ik, wat zeg ik as eerste wanneer anderen mij vragen wat ik nu het meeste mis of wat ik as grootste verschil met Nederland ben gaan zien.. En dan komt er altijd 1 en hetzelfde antwoord als eerste naar voren: ‘ondanks dat het een stad is van 13 miljoen mensen, geeft het me rust’. Daar is waarschijnlijk amper een voorstelling van te maken, maar het is echt zo. En wie had dat gedacht van mij vóór mijn vertrek. Ik, Brabander in hart en nieren, me hele leven verkondigend dat ik never nooit in een stad zou kunnen wonen, laat staan een stad met 13 miljoen mensen (dat is haast heel Nederland in 1 stad.. ;)), want ‘jees, zoveel mensen, zoveel drukte, zoveel stress. Absoluut NIETS voor mij!’. Tsjah, ik had het ook never nooit gedacht, maar toch heeft Buenos Aires mijn hartje weten te stelen en zou ik er absoluut voor enkele jaren kunnen wonen. Voor altijd, dat zou hem nog steeds niet worden, maar een paar jaar, daar heeft vooral mijn hart grote oren naar :).
Buenos Aires is groot, onwijs groot. Het is er druk, gevaarlijk, gekkewerk op straat. De mensen zijn er druk, hebben veel te doen, hebben veel plannen, maar toch merk je weinig van de stress. Ongetwijfeld zal er stress zijn hoor, maar ik heb het amper gemerkt in die 6 maanden dat ik er was. De mensen zijn er juist relaxed, ze hebben wel veel plannen, maar nemen o-ver-al de tijd voor. En ze denken gewoon; wat vandaag niet lukt, proberen we morgen wel. En wat dan niet lukt, komt wel weer een andere keer. Er zit geen druk achter de dingen die ze doen, die ze willen. Ze willen dingen, maar voeren het uit wanneer het uitgevoerd kan worden. En juist dat vind ik zo heerlijk, waarom zouden ze zich ook druk maken? Als je je druk gaat maken in Buenos Aires heb je enkel zelf een probleem. De mensen gaan er niet sneller door werken, gaan zich er niet meer door haasten. Ze nemen het zoals het komt en gaat. Gaat iets niet zoals ze het willen, dan nemen ze het zoals het gaat. Zo simpel is dat. En die instelling is bij mij heel erg aangeslagen. Het was ontzettend wennen de eerste tijd, dat kan ik je verzekeren, maar naar verloop van tijd ging ik de rust en kalmte zelf ervaren van een dergelijke levensstijl en dat was heerlijk. Je maakt je langzaam maar zeker veel minder druk om dingen en dan houd je een rustiger gemoedszijn op na en daarnaast houd je ineens tijd over om na te denken over leuke dingen of nog beter; leuke dingen te gaan doen!
De meer concreet typische dingen die mij zó zijn opgevallen aan Buenos Aires, die Buenos Aires juist voor mij typisch hebben gemaakt:
De Typische Uitspraken.
‘Che’, ‘Boludo’, ‘Dalé, dalé, dalé’.
Oh wat heb ik die woorden vaak gehoord in Buenos Aires as je gewoon over straat loopt of met iemand in gesprek bent. Een echte Argentijn, in hart en nieren, begint haast elk gesprek, en dan ook nog herhaaldelijk in 1 gesprek, met ‘Che!’. Het is gewoon een soort stopwoordje, die ze echt onwijs vaak gebruiken. Al generaties lang. De beroemde Che Guivara dankt er zelfs zijn naam aan..
Dan heb je nog ‘Che Boludo!’ uiteraard. Dit kan op verschillende manieren opgevat en gezegd worden, of beter gezegd, met verschillende bedoelingen. Letterlijk betekend het iets van ‘Hey Klootzak!’ Dus… maar de meeste Argentijnen, of de Porteños van BsAs dan, gebruiken het als ze een vriend aan spreken of als teasewoordje ofzo. Net zoals wij bijnamen aan elkaar geven. Als je het vrienden of jongelui onder elkaar hoort zeggen, is het vaak zoiets van het bekende Amerikaanse ‘hey dude’.
Maar, je hoort ‘Boludo!’ ook vaak roepen op straat, met name door taxichauffeurs. Dan zijn ze op elkaar te schelden vrij vertaald. Net zoals het hier bij ons int verkeer er wel eens aan toe kan gaan.
En uiteraard hebben we dan nog ‘dalé, dalé, dalé’, wat letterlijk ‘goed, goed, goed’ betekend. Dit gebruiken ze heel vaak om iets te bevestigen, dan vaak maar 1 keer ‘dalé’.
‘Vos’ is een woordje wat hier eigenlijk een beetje buiten valt, omdat het een typisch Argentijns woordje is, maar een meer grammaticale achtergrond heeft. ‘Vos’ zeggen ze hier i.p.v. ‘Tu’ in alle andere Spaanstalige landen op de wereld. Ze hebben veel meer van dergelijke woordjes net als ‘aca’ en ‘alla’ wat ‘hier’ en ‘daar’ betekend. Ik weet niet eens precies wat het in het normaal Spaans is..
Hier zou ik aan toe kunnen voegen dat de uitspraak van de Argentijnen totaal anders is als de andere Spaanstalige landen. De ‘y’ en de ‘ll’ spreken ze in Argentinië namelijk uit as ‘sjh’, hoewel ik me net bedenk dat dit bij de ‘y’ ook weer niet altijd is en ook as ‘i’ uitgesproken wordt… mmm. Lastig uit te leggen vrees ik ;). Maar goed, door die klankverandering wordt het Argentijns-Spaans dan ook heel anders Spaans as het normale Spaans… De Spanjaarden vinden het belachelijk, maar ik vind het Argentijns-Spaans juist mooier klinken. Het is minder hard. Een goeie vergelijking is misschien wel met het Nederlands en het Belgisch. We kunnen elkaar ook prima verstaan (op sommige woorden na), alleen klinkt het allemaal wat anders.
De Stad en het Verkeer
Zoals ik al zei, het verkeer is een waar gekkenhuis in Buenos Aires Capital. Als je gaat fietsen heb je naar veel meningen een doodswens. Dat doe je gewoon niet, zeker niet als buitenlander. Ik vond het dan ook altijd zeeeeer wonderbaarlijk als er in Hostels folders lagen van Fiestverhuurders. Echt, die zijn meteen begravenisondernemer ofzo en slaan daar meteen een dubbel centje uit als je het mij vraagt. Je ziet over het algemeen ook weinig fietsers in BsAs zelf… Ze zijn er wel hoor, maar nogmaals, die willen bewust een ongeluk. Er is absoluut niets wat rekening met fietsers houdt. Er zijn geen regels betreffende hen, geen fietspaden, nergens geen ruimte voor ze. Fietsenstallingen? Daar hebben ze al helemaal nooit van gehoord. Fietsen staan of op het balkon, ‘hangen’ aan het balkon of aan de muur of het plafond of staan gewoon in huis (zoals bij ons het geval was).
Zoals al eerder vermeld maken taxis grotendeels de baas uit én zijn ze het straatbeeld van het verkeer in Buenos Aires, naast de bussen dan. Ze scheuren kris kras overal doorheen en langs en doen maar wat met het inschatten van de stoplichten. De stoplichten werken trouwens ook iets anders: worden eerst oranje voor ze ook op groen springen. Vervolg is dat iedereen al begint te rijden of, wanneer ze nog rijdende waren, geven nog ff gas bij wanneer het van rood naar oranje springt. Zorg er dus maar voor dat je stilstaat as je stoplicht van groen naar oranje gaat, want mocht je doorrijden in de veronderstelling dat de anderen ook nog niet doorrijden, heb je een probleem… De boete voor het door rood rijden ligt hier ook behoorlijk hoog kan ik je vertellen, en dat zal vast niet zo maar zijn gok ik… Naast die geldboete moet je ook nog ff mee paar nachtjes de bak in en wordt je rijbewijs tijdelijk ingenomen… Drie maal raden waarom ze daar zo streng in doen..
Dan de treinen. Die rijden ten eerste al links. Want ja, dat hebben de Engelsen ooit aangelegd en niemand vind het de moeite om die ook maar rechts te laten rijden (totaal geen moeite volgens mij, maar goed). Ten tweede verbaas ik mij ook altijd over het lage aantal ongelukken dat je op een spoorwegovergang ziet gebeuren of daarover hoort. Er zijn wel slagbomen, maar die hoor je amper en die dingen gaan een uur van te voren dicht. Serieus, echt heel lang, zeker 5 minuten. Het gebeurd dan ook gewoon heel veel dat iedereen nog gewoon oversteekt, er tussendoor zigzagt etc, alles wat maar creatief is, om aan de overkant te komen. Als er dan vervolgens eindelijk een trein langs komt, toetert ie bij elke spoorwegovergang (dat is dan weer wel logisch) een aantal keer hard om te laten weten dat ie er aan komt.
En de verkopers, dat is wel het toppunt. Die verkopers heb je vooral in de trein, maar ook wel eens in de bus. In de trein in ieder geval ALTIJD. Je kan geen halte verder komen, zonder minimaal 1 verkoper voorbij te hebben zien komen. Die mensen stappen in, hebben dan een tas met iets bij en gaan per coupé (of bus) eerst een praatje houden, lopen ze heen, delen ze altijd wat uit, lopen ze terug, en lopen ze weer heen en weer om het terug op te halen, of om het te wisselen tegen geld. Je krijgt werkelijk van alles in je handen. Kraskaartjes, sokken, pennen, zaklampjes, gereedschap, kaartjes, beltegoed, kinderstickers, dassen, mutsjes, etc. etc. Je kunt het zo gek niet bedenken of ze lopen er mee rond. En dat doen ze dan de gehele dag Ze reizen dan van het ene eindstation naar het andere, en dat de gehele dag op en neer. Continue hetzelfde. :| Het leukste vond ik altijd wel de mensen die iets aanboden. Geregeld had je ook namelijk zangers of muzikanten. En de meeste deden het behoorlijk goed kan ik je vertellen. Ik heb dan ook geregeld wat gegeven, gewoon omdat ik het echt goed vond en die mensen iets deden voor hun geld.
Voor ik verder ga met de bussen dan… eerst eventjes laten weten dat je absoluut niet zonder een GUIA-T kan in Buenos Airs. De Guia-T is simpelweg DE BIJBEL van de stad. In dit busboekje staan alle mogelijkheden van het openbaar vervoer in de stad zelf. Dus alle buslijnen (ook die naar de provincie gaan), álle straten waar ze langs komen, alle metrostations. Het enige wat voor de Europeaan dan ontbreekt zijn de haltes en de tijden ;). Die bestaan er niet in Buenos Aires, die doen maar wat. Treinen rijden elke 1O minuten, maar aan de echte tijden houden ze zich niet (er hangt namelijk wel een bord op het station … ;)), maar de bussen hebben geen vaste tijden. Haltes zijn er, om de 2 blokken. Zonder tijden. Er staat een paal met het nummer van de bus erop (soms hangt het aangeplakt aan een muur of ruit, zoals ik geregeld bij lijn 5 heb gezien), en daar moet je dan wachten. De gehele dag rijden de bussen af en aan en gebeurt het zelden dat je langer moet wachten dan 1O minuten. Je gaat dus gewoon bij het juiste nummer staan en dan wacht je eventjes. ’s Avonds rijden ze wat minder, maar op meer as een half uur hoef je niet echt te rekenen. Ze rijden de hele nacht door, dus dat zit wel goed. Op zondagen rijden ze ook minder, een beetje zoals in de nachten.
Alleen ja, hde Guia-T moet je wel eventjes doorkrijgen. De hele stad is opgedeeld in plattegrondjes en die zijn weer opgedeeld in vakjes. Op de ene blz staat het plattegrondje met de vakjes, op de andere bladzijde de bussen die daar langs komen. Je moet dus even puzzelen van waar je precies staat en waar je heen wilt, en dan daar een zelfde soort bus, op beide plattegrondjes voor zoeken. As je die gevonden hebt moet je vervolgens even puzzelen of het dezelfde kant op is, want BsAs bestaat bijna uit enkel éénrichtingswegen (op de grote Avenidas na) en het kan dus makkelijk zijn dat het wel dezelfde lijn is, maar dat die op het ene plek heen gaat, en op het andere kaartje juist weer terug. Nou ja, het is te doen, want de bussen komen vrijwel langs dezelfde straten, alleen dan 1 of 3 blokken opzij. Je hoeft dus nooit ver te lopen. Alleen ja, je moet het eventjes doorkrijgen… ;) Op den duur krijg je de bussen en de bijbehorende ritten door hoor, en dan is het een eitje. Maar feit is, je kan niet ZONDER dat boekkie.
Wel even handig om hierbij te vermelden: Buenos Aires is opgedeeld in hokjes. Net Sudoku. Als je in de Guia-T kijkt, zie je dat helemaal goed terug komen. Het zijn allemaal blokken van 1OOm bij 1OOm. De huizen worden genummerd op oneven en even, maar de nummers zijn niet vaak correct oplopend. De huizen/gebouwen krijgen namelijk het nummer op hoeveel meter ze van de hoek af zijn, en dan natuurlijk op het aantal honderd meters dat die straat is. Dus bijvoorbeeld, onze straat kwam haaks uit op Rivadavia 66OO. De MacDonalds zat haast op de hoek, maar de deur daarvan zat op bv 1O meter van de hoek van die straat. Dat pand kreeg automatisch het nummer 661O, omdat de deur op 1Om van de hoek was. En zo liep het altijd. Het is wel makkelijk om te zoeken, je loopt niet zo gauw een straat verkeerd, omdat je op elke hoek kunt zien en welk honderdtal je zit en dan weet je dus ook op welke 1OOm straat je moet zoeken.
De metro’s staan ook in de Guia-T. Die zijn wel gewoon hetzelfde zoals wij ze kennen (ook al rijden ze niet voor 7uur ’s ochtends en niet na 1Ouur ’s avonds, omdat dat geen normale werktijden zijn en de chauffeurs dan simpelweg niet op komen dagen voor het werk mochten ze het wel invoeren). Onder heel BsAs is een gigantisch metronetwerk, met lijnen in verschillende kleuren en duidelijk aangegeven haltes, zowel boven als onder de grond. Er is wel 1 hele bijzondere lijn, dat is lijn A. Deze lijn bevat nog de oorspronkelijke metrostellen uit 19OO, toen het is aangelegd. Het A station op Plaza de Mayo is ook nog origineel en wordt gewoon nog gebruikt. Alles is van hout en er staan oude attributen. Een onwijs mooi metrostationnetje waar je toch echt geweest moet zijn as je in BsAs bent! De oude metrostellen zijn nog geheel van hout en lopen niet door in elkaar. Echt losse stellen nog. Alles is er van hout binnenin en geeft absoluut een mooi gevoel en het geeft je een erg leuke ervaring!
Goed, weer terug naar de bussen. De bussen hebben in BsAs allemaal hun eigen kleurtje en nummer. De kleuren zijn ervoor om de bus op grote afstand al te kunnen herkennen. Wil je mee, steek je je hand op as ie eraan komt en as ut goed is (as ie ook niet té vol zit, maar dat komt haast niet voor hoor, de buschauffeur is haast altijd van mening dat er nog wel iemand bij kan, zeker as er iemand uitstapt… want ja, er ging iemand uit, ook al is die eruit ging super dun en klein en die erin wil heel dik en groot ofzo…), stoptie dan gewoon. Nou ja, nu moet je meestal wel snel zijn, want – zeker as je alleen staat – stoptie niet écht zeg maar. De deuren zijn vaak al open voordat ie er is en de meeste bussen nemen amper de moeite om écht lang genoeg te stoppen om goed in te kunnen stappen, want dan rijden ze alweer verder. Met de deuren altijd nog gewoon open hoor, dus as je er 1 voet in hebt, blijft je vanzelf wel hangen. Nou, dan moet je zorgen dat je genoeg muntgeld hebt, de zogenoemde ‘monedas’. Want ja, in de bus kun je enkel en alleen met muntjes betalen. Je stapt dus in – of je springt erin, hoe je het wilt zien ;) – zegt tegen de buschauffeur waar je heen wilt as je het niet weet hoeveel het is, maar ja de meeste weten dat wel want het is of 1 peso of 90 cent, afhankelijk van het aantal km je af gaat leggen. Buiten de stad wordt het pas meer, dus ja. Dan drukt de beste man op het juiste knopje en geeft het automaat (wat meestal achter de chauffeur staat) aan hoeveel je er dus in moet gooien. Met briefgeld begin je niets, want de buschauffeur heeft geen wisselgeld. Dus: het is altijd in BsAs heel zuinig zijn met je monedas!! Dat is ook wel terug te zien dat iedereen dat doet, want heel vaak zag ik briefjes hangen bij kioskjes dat ze geen bank waren en dat er dus niet gewisseld werd. De meeste mensen – waaronder ik – spaarde altijd muntjes op, gaven altijd briefjes van 5 of 2 met aankoopjes, en bij echte nood, kopen iets kleins bij een kioskje waardoor ze zeker weten wisselgeld terug krijgen, wat ze dan op dat moment nodig hebben. Oh wat heb ik dat vaak gedaan zeg. Ik had toch zo vaak problemen met dat klein geld. Hoe vaak ik ook wel niet bij de bank stond door de weeks (waar je dan altijd niet meer as 5 peso kon krijgen in muntgeld) of bij Rob met briefjes… die keren kan ik zeker en vast niet meer op 2 handen tellen… Goed, dan zit je dus in de bus. Nou ja, as je eruit wilt, ga je staan bij de deur (want daar is het enige druk knopje) en druk je op het goeie moment wanneer je eruit wilt. Het is geen grote ramp as je een halte te vroeg of te laat bent, aangezien de haltes om de 2 blokken zijn. Standaard. ;) Nu moet je wel uitkijken met uitstappen, de busdeuren worden ten eerste altijd al veel te vroeg open gedaan en ten tweede draaien ze altijd naar binnen. Zorg er dus voor dat je er niet met je handen of benen tussen komt…. Nou ja, jet uitstappen gaat het zelfde als erin, je moet ervoor zorgen dat je snel bent ;).
Wat ik tenslotte nog over de bussen wil zeggen (die frapantie kan je wel blijven herhalen, elke keer in elke bus stond ik wel weer ergens van te kijken, en dan niet alleen de manier van rijden enzo, maar ook het interieur, aangezien de bussen zelf ingericht mochten worden voorin door de chauffeur – ik denk dat ze zelden wisselen van route of bus… :| ), is dat het ook flink wennen was dat de mensen altijd heel netjes in rijtjes gingen staan bij de haltes. Niemand drong er voor, iedereen wachtte braaf op zijn of haar beurt en sloot achter het rijtje aan. Met spitstijden zorgde dit voor een erg grappig straatbeeld, aangezien door heel BsAs giga rijen mensen stonden, allemaal netjes langs de kant van de straat, te wachten op de bus. En zeker in het centrum waren die rijen verwonderlijk. Gewoon rijen van 2 of 3 blokken lang he… :|. En dan ook mee krijgen dat er gewoon niemand voorkruipt of het zelfs maar probeert! Wat dat betreft zijn de Porteños zwaar beschaafd. Ook in de bussen of treinen of trams zelf hoor. Ik heb geregeld ervaren dat er meteen meerdere mensen opstaan wanneer er een ouder iemand in de bus kwam, of een zwangere vrouw, of een vrouw met kleine babytjes of een slecht lopende of blinde. Echt, niet zo maar 1, maar gewoon meerdere ook tegelijk. En zonder moeilijk doen. Kunnen wij ons dat hier in Nederland nog voorstellen…. ? Was het nog maar zo sociaal en normaal. :)
Oh, het laatste dingetje dan echt van de bussen… Mocht je een keer in zown stadbus zitten en je ziet ineens allemaal mensen een kruisje slaan en even kort danken, wees gerust: dat doen het gros van de Argentijnen wanneer ze een kerk voorbij gaan. En eeuh ja, dat zijn er nogal wat. Alleen in onze buurt hadden we er al 3, en die zaten op zondag (nog maar niet te spreken over Pasen) ALTIJD tot de nok toe vol.. De Argentijnen zijn op geestelijk gebied allemaal heel erg Katholiek.
En toen. God o god ik kan wel uren doorratelen over alleen al dat gestoorde verkeer :D Maar! Er is meer haha. Wat ik ook zo heel typerend aan de stad vond, waren de immer terugkerende straatnamen van óf belangrijke personen, óf belangrijke data, óf een belangrijke gebeurtenis óf ten slotte een land of stad. Echt, buiten die categorieën bestaan er geen straatnamen in Buenos Aires. Eveneens niet in plaatsen of steden door geheel Argentinië. Overal waar we later kwamen in Argentinië had je ook altijd weer dezelfde straatnamen, zelfs in Uruguay!
De infrastructuur in de stad! Allemachies. De straten zijn l niet bijster goed te noemen. Ze lopen rond als het ware, want ja er is geen fatsoenlijk afvoersysteem. As het wel eens regent (as het regent, regent het meteen goed), staan alle straten en Avenidas blank, maar doordat ze bol lopen, loopt al het water naar de zijkanten (erg leuk as je dus in de bus gaat proberen te komen ;)). Maar er zijn vrijwel geen afvoerputten. Nou ja, ze zijn er wel, zo nu en dan op een grote hoek en dan zijn het meteen putten van een meter breed en 3Ocm hoog… En ja, das verder gewoon zo open meestal, as je er bijvoorbeeld invalt heb je toch een probleem…. :|.
Dan heb je nog de stoepen. Nou ja… ooit waren het stoepen. Er zijn maar bar weinig stoepen nog fatsoenlijk begaanbaar in Buenos Aires. As er tegels liggen, is de helft eruit, vervangen door bobbels zand of materiaal wat ze toevallig in de buurt zagen liggen, niet eens vlakgemaakt. Dan heb je ook nog onder de tegels die er dan nog wel liggen, de gebroken tegels die niet vervangen hoeven te worden. De tegels die los liggen en wiebelen as je er dus over heen loopt. Erg leuk as het geregend heeft, want dat water kan niet weg op de 1 of andere manier, waardoor het water omhoog spuit as je op de betreffende tegel gaat staan, waardoor je óf hele natte voeten hebt, óf je hele broek of rok is nat met smerig regenwater gemengd met zand. En dan zijn er uiteraard de stoepen van stukjes asfalt of ja.. materiaal wat ze daar geduwd hebben… Nee, de stoepen zijn niet erg goed te noemen.. ;) Maar goed je raakt er aan gewend en je weet op den duur vanzelf waar de regenvangers liggen …
Wat hier wel op aan sluit, is de wegafzettingen.. Ze hebben hier geen pionnen of lint ofzo, nee dat is allemaal niet nodig, omleidingen ook niet, zeker niet as je er toch nog omheen kan, al moet je over de andere baan of stoep rijden… Ze zetten open gebroken stoepen of wegen af met zakken cement of stapeltjes stenen… ‘Dan zie je toch dat er iets anders is..’. En hieruit komen dan ook de kapotte stoepen etc voort, want as er bijvoorbeeld iets onder de grond vervangen diende te worden (afvoeren of kabels ofzo) dan halen ze dus de stoep of weg eruit, maken of repareren het, gooien de boel weer dicht, maar asfalteren of bestraten/betegelen de boel echt niet opnieuw hoor. ‘Nee joh, gooi er een hoop zand of een houten plaat overheen, dan is het ook dicht’… Zo denken ze écht… En die houten platen zal je ook absoluut tegen gaan komen als je op de stoep loopt door de straten van Buenos Aires…
En dan niet te vergeten de steigers… nou ja.. ze hebben er niet echt herkenbare steigers zoals wij ze kennen.. De steigers in Buenos Aires zijn meer gemaakt van enkele metalen palen die ze een beetje creatief tegen en in elkaar hebben gelegd, beetje vastgemaakt met wat touw en er vervolgens houten platen over hebben gelegd om overheen te kunnen lopen. Er liggen dan ook nog platen schuin naar de buitenkant, zodat ze er niet afvallen….
Waar je ook gewoon absoluut niet omheen komt wanneer je door de straten van Buenos Aires loopt zijn de tientallen, nee zeg maar gerust honderden, kioskjes, farmacias (apotheken – die werkelijk 24u per dag open zijn… :|), lingeriezaken, boekhandels, kraampjes met boekjes, tijdschriften, kalenders en uiteraard bloemenkraampjes. Serieus waar, dat is te gek voor woorden in welke hoeveelheden je deze winkeltjes en zaakjes terug ziet komen.. :| Ik denk dat in elk stuk straat van 1OOm minimaal 1 kiosk zit, minimaal 1 farmacia en dan kom je minimaal 1 keer een kraampje met boeken etv tegen of een bloemenkraampje. En dat is echt géén gein. Vraag me niet waarom, maar al deze zaakjes die ik zojuist opnoemde kom je wel 5Okeer op een dag tegen… Als je dan wel ff door de stad loopt he ;). Maar serieus, je ziet ze O–VER–AL! En hierin kan ik je verzekeren, dat je in elke kraampje wat je op straat tegen komt waarin ze boekjes, tijdschriften, kalenders, dat soort dingetjes verkopen, dat je er een boek, tijdschrift, kalender of buttons van CHE en/of van Evita ziet. Dat zijn DE helden (eveneens Maradona uiteraard) van Argentinië en je ziet ze echt OVERAL! Ook heeeel vaak op muren met graffiti en in elk toeristenwinkeltje verkopen ze er attributen van. Daar durf ik echt alles zowat om te verwedden.
Verder zal je echt niet om een ‘Paseador de Perros’ heen kunnen. Dit zijn de vaste hondenuitlaters van de stad. Een baantje wat goed betaald naar het schijnt. Je herkent zown persoon heel snel. Iemand met een brede riem om, waaraan van die grote klimhaken zitten, waaraan dan weer stevige riemen zitten en waaraan dan weer zown 1O tot 15 honden zitten van tig verschillende rassen en groottes. En deze beste man (ik heb het nog nooit door een vrouw zien doen) loopt 3 of 4 keer per dag een groot rondje met dezelfde honden die tie 1 voor 1 ophaalt en weer thuis afzet, om ze uit te laten. Hij heeft ook altijd een grote zak met allemaal kleine zakjes bij, om de hondenstront die de brave beestjes achter laten op te ruimen, maar – zoals je merken zult – wordt dat niet echt gedaan, aangezien er echt heel vaak hondenstront op de stoep ligt.
Dan hebben de we de kleine eetgelegenheden uiteraard. Je zult vast en zeker wel eens ergens lopen, wanneer je in BsAs bent, dat je ineens iets héél zoets ruikt. Dan kunnen het eigenlijk maar 2 dingen zijn: of ‘garrapiñadas’ of appeltjes gedoopt in heel veel zoetigheid waar vervolgens weer popcorn aan geplakt zit. Het eerste, ‘garrapiñadas’ zijn pindanootjes gedoopt in eveneens een zoetigheid. Ik heb ze nooit op, maar enkel al bij het passeren van zown kraampje begonnen me tanden te jeuken, dus ik dorf het er ook eigenlijk nooit op te wagen.. ;) Maar; ‘be my guest’ uiteraard. Het rook altijd super, dat wel!
As je met een flesje drinken over straat loopt en er komt iemand op je af – vaak arme kinderen of arme, jonge moeders – en ze vragen je iets wat je niet verstaat, of wijzen naar het flesje drinken, wees dan niet bang of iets, het enige wat ze willen is een het drinken wat je met je meedraagt. Om het af te geven aan dergelijke mensen op straat is de normaalste zaak van de wereld zo ongeveer.
Wat je ook zeker tegen ga komen, zal de wat aparte manier van telefoneren zijn… Ik heb zo ongeveer geen Argentijnen mobiel zien bellen zónder het aanstaan van de luidspreker. De meeste houden de mobiele telefoon ook gewoon voor zich uit en praten voluit met degene aan de andere kant van de lijn. Iedereen kan meeluisteren, maar dat schijnt ze niet te interesseren. Blijkbaar vinden ze dit makkelijker dan ‘gewoon’ bellen, met het ding naast je oor…
Verder wel iets opvallends aan de jeugd van Buenos Aires. Ten eerste zijn de meisjes bijna allemaal heel erg dun… en dan bedoel ik ook echt dun en zijn de meeste borsten van plastic en siliconen. Het is in BsAs Capital niet erg vreemd om je dochter op 16 of 17 jarige leeftijd een borstvergroting cadeau te doen…. Het is niet heel erg gebruikelijk, het gebeurd ook weer niet bij iedereen, maar wel bij HEEL veel. Buenos Aires is ook één van de steden waar het meeste aan dergelijke ingrepen wordt gedaan… Vraag me niet waarom, maar goed, het is hier absoluut niet vreemd te noemen. Verder zijn – vooral de meisjes – heel erg bezig met het uiterlijk en gewicht. Je ziet ook nog best veel blond lopen, maar geloof me, 99% is nep, als het geen buitenlanders zijn (vergeet niet dat Buenos Aires ontzettend veel buitenlanders heeft die er zijn komen wonen of er zijn voor studie of tijdelijke werkzaamheden..)
Wat hierop aansluit is het grote aantal piercings onder de jeugd. Je kunt bijna geen jongere zónder piercing vinden in de drukke menigte. Geloof mij maar. Tatoages zijn ook erg in, maar ik denk dat piercings inmiddels de overhand hebben genomen in deze stad.
Om eventjes bij de jeugd te blijven.. Nou ja, het betreft dan ook ouderen hoor, maar stelletjes (met name de jongeren zal ik dan maar zeggen) hebben totaal GEEN schaamte in het openbaar! Allemachies wat moest ik daaraan wennen zeg :|. Ze zitten continue aan elkaar, lebberen elkaar continue in het openbaar af, maken luid ruzie wanneer ze het ergens oneens over zijn, hebben het over de diepste onderwerpen in een overvolle bus etc etc. Allemachies… Ik noem het ‘geen schaamte’ omdat ik het toch als schaamtelijk zou ervaren als mijn vriendje ineens over diepgaande onderwerpen gaat praten in een volle bus, of over persoonlijke conflicten en ik moet al helemaal niets hebben van continue aan elkaar zitten, met name in het openbaar. Maar in Buenos Aires is dat echt het normaalste van het normaalste. En dan nog maar te laten over het uitgaan betreffende dit onderwer… :| Als je met uitgaan iemand tegen komt, en je krijgt het voor elkaar er een gesprek mee aan te gaan (wat mij amper lukte, aangezien die mannen daar maar op 1 ding uit zijn en op dat doel ook meteen afstormen, en niet eens moeite nemen om je naam te vragen……) en uiteindelijk klikt het en je zoent er een keer mee, nou reken er maar op dat je er mee naar huis gaat, want je komt er niet meer vanaf. Allemachies, doet toch normaal !
Wat ook al zoiets heel erg Buenos Aires-stijl is, is dat de meisjes amper hoefde te betalen voor entree in clubs en barren, maar de mannen altijd. Vervolgens is het de gewoonte dat jongens alle drankjes etc betalen voor een meisje, en er ook van genoeg blijven voorzien… Jees, alsof ze niet voor zichzelf kennen zorgen (punt is hier denk meer of ze dat willen.. want dit is serieus zo de cultuur dat ze het ook niet anders gewend zijn..).. Maar goed. Het meisje is hier met uitgaan erg goedkoop uit altijd.. Soms wel lekker en leuk, dat galante gedoe, maar toch niet altijd hoor. Ik zou er in ieder geval niets van moeten hebben. Tuurlk is het wel leuk as je geen entree hoef te betalen, maar doe het dan voor iedereen gelijk, en tuurlk is het leuk as een jongen een drankje voor je betaald of de deur voor je open houdt, je jas aan neemt etc, maar je moet het echt niet gaan overdrijven hoor.. Nou ja, dat is mijn heerlijke Nederlandse levensstijl die dan ineens weer spreekt denk ik zo.. ;) Ik moest hier wel heeeeel erg aan wennen, dat kan ik je wel vertellen. En nog zoiets: het uitgaansleven begint er pas tegen 3uur, en eindigt eens om 8, 9uur in de ochtend… Ook wel een wenproces aan voorafgegaan kan ik je vertellen.. ;)
Eeuhm eens zien.. wat waren nog meer de echte uitspringers aan typisch Buenos Aires… Oh!! Natuurlijk niet te vergeten de altijd en eeuwige protesten… Amaikes ik heb nog nooit in heel me leven zoveel protesten gezien als in mijn 6 maandjes Buenos Aires… Die mensen daar LEVEN van het protesteren, het is der grootste hobby zo ongeveer.. :|
Uiteraard is het bekendste ‘protest’ dan wel die van de Dwaze Moeders, die elke donderdag op Plaza de Mayo hun protestdingetje doen, al sinds 1970, dus al meer dan dertig jaar lang. Op deze manier vragen ze aandacht voor hun kinderen, die in de 'Vuile Oorlog' onder het schrikbewind van generaal Videla voor altijd zijn verdwenen. Ze komen om kwart over drie vanuit alle hoeken van de stad aan, hun witte doekjes om de grijze haren geknoopt, geven elkaar een kus, pakken een spandoek en beginnen te lopen, tegen de klok in, rond het monument op het plein. Iedere donderdagmiddag in de brandende zon, precies om half vier, al meer dan dertig jaar lang, week in week uit…
Maar verder zijn er gewoon wel 2 keer per maand protesten bezig, as het al niet veel meer is.. :| In de tijd dat ik er was werd er vooral veel geprotesteerd tegen de nieuwe Overheidsactie; om de campos nog ff 6,5 % ofzoiets meer te laten betalen waardoor die maar besloten meteen maar te stoppen met het vlees- en melktoevoeren… De overheid kon niet hebben dat zij meer aanhangers kregen en huurde vervolgens maar mensen in die blijkbaar toch niets beters te doen hadden om dagen achtereen met potten en pannen te staan rammelen en schreeuwen op Plaza de Mayo of gewoon lekker in Palermo of bij ons in de wijk…
Maar niet alleen om dergelijke grote zaken protesteren de Porteños hoor.. ook gewoon om kleine veranderingen, of as ze het simpelweg ineens niet meer eens zijn met werktijden of iets. Een andere conclusie dan dat ze genieten van het protesteren kan ik me niet bedenken…
Wat hier wel mee samengaat, zijn de veeeele protestteksten geschreven/gespoten op de zebrapaden in de buurt van Plaza de Mayo… Precies op de witte stukken daarvan stonden dan hele teksten met argumenten en uitroepen die de mensen die het toevallig eens lazen moesten overhalen om anders tegen iets aan te kijken.. Dat vond ik zó typisch.. op bijna alle zebrapaden rondom Plaza de Mayo waren wel van dergelijke teksten te herkennen..
Om maar even bij Plaza de Mayo te blijven; wat ik ook zo heerlijk Buenos Aires stijl vond, was dat in ELK parkje wat je passeert of overheen gaat, het vol zit met relaxende Argentijnen met vrijwel onscheidbaar met hun speciale tassie voor de typische Maté, de thermosfles en een bakkie suiker. :D Maté is een bittere kruidenthee die wordt bereid van de bladeren van de mateplant. Om te genieten van mate is tijd nodig. Het is een sociaal gebeuren, waarbij gezelligheid vooropstaat. Mateblaadjes worden in een uitgeholde kalebas gedaan en daaroverheen wordt heet water gegoten. Via een zilveren pijpje, dat Bombilla wordt genoemd en dat diep in de drabberige mateblaadjes wordt gestoken, wordt de thee vervolgens uit de kalebas opgezogen. Een dun filtertje aan het einde van de Bombilla voorkomt dat de blaadjes meegaan in het pijpje. Nadat er over de blaadjes opnieuw heet water is gegoten wordt de kalebas met de Bombilla doorgegeven aan de volgende uit het gezelschap. Regel is wel dat enkel de eigenaar van de Bombilla deze mag aanraken. Dit is al een eeuwenlang gebruik en de reden daarvan weet ik eerlijk gezegd niet, maar dat staat wel voorop. Iedereen mag wel zelf mengen met suiker bijvoorbeeld, maar van de Bombilla moet iedereen afblijven.
Die maté is echt heel belangrijk voor de Argentijnen hoor, ze nemen de spulletjes ervoor o-ver-al mee naartoe. Je ziet het met name in het park, wanneer ze met een groepje of alleen aan het relaxen zijn – waar de maté dus continue rond gaat – maar ik heb ook herhaaldelijk meegemaakt dat iemand in de bus ff ging mengen en drinken, of in de trein, of gewoon bij het lopen op straat.. Ze kunnen er echt niet zonder… ;) Een heerlijk gebruik toch! Ik heb het een paar keer gedronken, maar vind het niet zown succes, maar goed, dat moet je blijkbaar ook leren drinken en daar heb ik niet echt de tijd voor genomen.. :$
Wat verder onder de eet- en drinkgewoonten onwijs typisch Buenos Aires/Argentinië is.. zijn de EMPANADAS! Waaaaa wat mis ik die dingen! Het zijn in feite kleine tussendoortjes, in de vorm van kleine broodjes, gevuld met vlees, groente, kaas/ham of kip (ohja, kip wordt in Argentinië niet als vlees gezien. Ja… waarom… hele goeie vraag. Ik heb het herhaaldelijk gevraagd maar altijd krijg je een ongelovig gezicht en simpel het antwoord: daarom, kip is kip en geen vlees. Dus… ). Ze zijn het lekkerst as ze warm zijn, en allemachies wat smaken ze dan goed zeg!! Mmmmmm. Je kunt ze ook daadwerkelijk O-VER-AL halen. In elk klein eettentje heb je ze al en in restaurants heb je ze in vele verschillende smaken waar ze voornamelijk als voorgerechtje worden genuttigd. Er zijn zelfs ook zaken die speciaal empanadas maken en vaak daarnaast ook pizzas. En dan doe je goeie zaken in Argentinië kan ik je zeggen ! :D
Bij dit stukje kan ik het verder absoluut niet vergeten te vermelden dat de Argentijnen verder gek zijn op Dulce de Leche… Dulce de Leche is letterlijk ‘zoetigheid van melk’ en mm ze doen het werkelijk OVERAL in.. :| Het meeste zie je het terugkomen in koekjes of facturas (onwijs zoete broodjes in verschillende samenstellingen), maar die gekke Argentijnen doen het op hun brood (zoals wij er pasta op doen), in de koffie, in de thee, etc etc. Dulce de Leche is ZO onwijs zoet dat mijn tanden alleen al gingen jeuken bij het ruiken ervan… En die Argentijnen zijn er echt RAZEND op.. (verklaart wellicht ook wel dat de meeste Argentijnen geen of haast geen tanden meer hebben en as ze ze al hebben, dat ze schots en scheef staan en zo geel as een kanarie zijn..).. Nou ja, je moet ervan houden, maar ik was het al gauw beu..
Waar de Argentijnen verder natuurlijk razend op zijn is de Tango, voetbal en het uiten van de liefde. Wat dat betreft zijn het echt onwijs passionele mensen, en dat vond ik echt heerlijk om te zien. Alles wat ze bezig houdt, zijn ze voor 3OO% pasioneel in. Sport (het meest voetbal, in Buenos Aires alleen had je al 13 voetbalclubs…), dans (de Tango meestal), maar zeker ook de liefde. Het was – zoals eerder vermeld – onwijs wennen en ik heb me heel vaak dood geïrriteerd aan die overdrevenheid bij stelletjes, maar goed, het wende wel en ik snap nu volkomen dat het gewoon bij hun cultuur hoort. Vooral de passie die je terug zag komen bij de sport en de Tango.. echt, onwijs mooi. En niet alleen bij de Tango hoor, ik heb ook veel traditionele Gaucho-dansen gezien, als wel een razendsnel en gaaf swingachtig dansje in San Telmo. En echt met alle dansen, alle sport en alle andere bezigheden waar ze om gaven, daarin gaven ze echt hun alles, 3OO%. Dat is gewoon heel mooi. Hetzelfde geld voor hun trots zijn op hun land. OVERAL zie je de Argentijnse vlag, echt OVERAL! Dat vond ik helemaal het einde! Hoe graag zou ik door heel Brabant de Brabantse vlag zien hangen of door gewoon heel Nederland de Nederlandse vlag. Hoe trots zou ik me dan ook kunnen voelen. Nee, die Argentijnen hebben een hart vol passie, en dat uiten ze op elk gebied waarop ze het uiten willen. En hoe.. Prachtig! (L)
Nog wel een kleine notitie over dat Tango dansen. In de meeste reisgidsen staat dat de mensen ‘spontaan tango gaan dansen op straat’… nou ja, het is niet heel erg spontaan hoor ;) In La Boca en San Telmo zie je er wel HEEL veel, zeg maar bij elk restaurantje en in San Telmo door heel Defenca, maar het gaat niet spontaan. Het zijn dansers die het zo ongeveer elk weekend doen, en in La Boca vrijwel elke dag, omdat het daar ALTIJD stikt van de toeristen die er altijd geld voor geven.
En ja, dan kom ik onderhand aan tot één van laatste typische dingen aan en in Buenos Aires… oh, ik heb er denk nog 2. Iets positief (of het is maar hoe je het ziet) en wat minder positiefs.. Te beginnen maar met het leste. Die kinderen daar! AAAAARGH zo onwijs ontzettend stierlijk verwend! Ze mogen ALLES! Die kinderen zijn daar engeltjes. Ik liep een keer per ongeluk tegen een klein meisje op, het kind liep ineen voor me voeten en was zelf aan het ronddwalen met haar blik op de grond. Ik had zoiets van ‘oh sorry meissie, had je niet gezien’, ze had niets ofzo en had mij niet eens opgemerkt denk. Komt die moeder op hoge poten aan en begint me uit te schelden. Nu ga ik me er niet druk om maken, zeker aangezien het die cultuur nu eenmaal is, ik buitenlander ben, niet voldoende Spaans kon om me goed te verweren of een standpunt te maken en ik de moeite er gewoon niet voor wou nemen. Ik heb maar gedaan alsof ik der niet begreep of verstond en ben met ophalende schouders maar verder gelopen. Maar wat ze nu werkelijk allemaal zei was dat ze mij achterlijk vond en onvolwassen en dat ik beter uit me doppen had moeten kijken en dat dat kind voorrang krijgt etc etc. Wat er dus de gewoonte is, is dat kinderen alles mogen, alles zijn en dat iedereen er voor moet wijken. Ik heb zelfs wel eens meegemaakt dat er mensen voor een kind van 1O ofzo opstonden in de bus.. Nou sorry, dan kennen ze nog zo boos en alles worden, voor een kind op die leeftijd ga ik niet staan. Kinderen worden ook ALTIJD gedragen als ze dat willen, zelfs als ze al 7 of 8 zijn. Voor kinderen tot 6 ofzo hebben ze zelfs gewoon nog een grote buggy nodig, zodat ze kunnen zitten as ze 1OOm gelopen hebben en klagen over zere voeten…. Ja… dat is niet helemaal mijn cultuurje kan ik je zeggen. Maar goed, zo gaat dat daar dus het zal wel. Ik vraag me heel erg af hoe Rob zn kinders op ga voeden, wanneer ze in Buenos Aires blijven wonen…. :D Succes he broer ;)
En dan, tot slot van deze lange, heerlijk typische Buenos Aires opsomming: de Cartoneros! Dit zijn de armere mensen, vaak afkomstig uit de villas (de armste sloppenwijken van Buenos Aires) die met een zelfgemaakt karretje, wat lijkt op een hele grote witte zak op wielen en een soort van beugel ervoor waarmee ze hem voorttrekken, de hele dag en vaak ook nog avond door de stad slenteren en bij elke vuilniszak en vuilnisbak alles eruit halen en op zoek gaan naar hetgeen zij verzamelen. Iedere Cartonero heeft zo zijn eigen afdelingkje: de een verzamelt al het oud papier, de ander de oude flessen en weer de ander plastic of lege potjes. Dat verzamelen ze, gooien ze in de bak, en wanneer deze vol is brengen ze het naar een verzamel plaats waar al het afval gesorteerd wordt (geen idee wat er verder mee gebeurd) en zij daar geld voor krijgen. Ene kant wel goed, want zo vind er op een handige manier een goeie afvalsortering plaats, maarja aan de andere kant; al het afval ligt overal rondom de vuilniszakken en vuilnisbakken… En iedere keer weer worden de zakken en bakken doorzocht en het blijft op die manier een puinzooi…
**************************************************************************
Ja… dat was het denk ik… ik ben door me stof heen.. :| Dit was voor mij typisch Buenos Aires. :) (Nu kan ik tuurlk nog wel even doorgaan over de leukste kroegen en clubs, maar daar heb ik al 6 maanden lang over verteld dus ik denk dat jullie dat inmiddels wel doorhebben welke voor mij typisch waren… ;) haha:D)
Via deze weg wilde ik ook nog IEDEREEN bedanken voor het bijhouden van me blog en het plaatsen van de leuke reacties! Speciaal veel dank aan mijn schatten Yvon en Jo die werkelijk de titel van 'Meest Trouwe Lezer' hebben gekregen! :D Maar ook dank voor de leuke reacties van de onbekenden, ik heb er altijd weer van genoten! :D Thnx allemaal!
Mooie Buenos Aires, met al je mooie, oude, nieuwe, leuke en frapante aanwezigheden, gewoonten en alles: ik ga je missen …
Mi Corazon es Tuyo. (L) ×
Mijn Buenos Aires avontuurtje is ten einde, ik heb mijn 3 weekse prachtige rondreis ook al achter me gelaten en ben er klaar voor weer in het groene, altijd geregelde Nederland te gaan beginnen met een nieuwe studie. Deze blog had ik nog tegoed, van een hele poos geleden alweer. Een blog over het typische Buenos Aires! Hier is ie dan eindelijk. ;)
Nu ga je denken, wat is nu echt het aller typische van die wereldstad. En dat is een goeie. Ik heb er lang over nagedacht en kan meteen wel tig dingen opnoemen.. maar toen dacht ik, wat zeg ik as eerste wanneer anderen mij vragen wat ik nu het meeste mis of wat ik as grootste verschil met Nederland ben gaan zien.. En dan komt er altijd 1 en hetzelfde antwoord als eerste naar voren: ‘ondanks dat het een stad is van 13 miljoen mensen, geeft het me rust’. Daar is waarschijnlijk amper een voorstelling van te maken, maar het is echt zo. En wie had dat gedacht van mij vóór mijn vertrek. Ik, Brabander in hart en nieren, me hele leven verkondigend dat ik never nooit in een stad zou kunnen wonen, laat staan een stad met 13 miljoen mensen (dat is haast heel Nederland in 1 stad.. ;)), want ‘jees, zoveel mensen, zoveel drukte, zoveel stress. Absoluut NIETS voor mij!’. Tsjah, ik had het ook never nooit gedacht, maar toch heeft Buenos Aires mijn hartje weten te stelen en zou ik er absoluut voor enkele jaren kunnen wonen. Voor altijd, dat zou hem nog steeds niet worden, maar een paar jaar, daar heeft vooral mijn hart grote oren naar :).
Buenos Aires is groot, onwijs groot. Het is er druk, gevaarlijk, gekkewerk op straat. De mensen zijn er druk, hebben veel te doen, hebben veel plannen, maar toch merk je weinig van de stress. Ongetwijfeld zal er stress zijn hoor, maar ik heb het amper gemerkt in die 6 maanden dat ik er was. De mensen zijn er juist relaxed, ze hebben wel veel plannen, maar nemen o-ver-al de tijd voor. En ze denken gewoon; wat vandaag niet lukt, proberen we morgen wel. En wat dan niet lukt, komt wel weer een andere keer. Er zit geen druk achter de dingen die ze doen, die ze willen. Ze willen dingen, maar voeren het uit wanneer het uitgevoerd kan worden. En juist dat vind ik zo heerlijk, waarom zouden ze zich ook druk maken? Als je je druk gaat maken in Buenos Aires heb je enkel zelf een probleem. De mensen gaan er niet sneller door werken, gaan zich er niet meer door haasten. Ze nemen het zoals het komt en gaat. Gaat iets niet zoals ze het willen, dan nemen ze het zoals het gaat. Zo simpel is dat. En die instelling is bij mij heel erg aangeslagen. Het was ontzettend wennen de eerste tijd, dat kan ik je verzekeren, maar naar verloop van tijd ging ik de rust en kalmte zelf ervaren van een dergelijke levensstijl en dat was heerlijk. Je maakt je langzaam maar zeker veel minder druk om dingen en dan houd je een rustiger gemoedszijn op na en daarnaast houd je ineens tijd over om na te denken over leuke dingen of nog beter; leuke dingen te gaan doen!
De meer concreet typische dingen die mij zó zijn opgevallen aan Buenos Aires, die Buenos Aires juist voor mij typisch hebben gemaakt:
De Typische Uitspraken.
‘Che’, ‘Boludo’, ‘Dalé, dalé, dalé’.
Oh wat heb ik die woorden vaak gehoord in Buenos Aires as je gewoon over straat loopt of met iemand in gesprek bent. Een echte Argentijn, in hart en nieren, begint haast elk gesprek, en dan ook nog herhaaldelijk in 1 gesprek, met ‘Che!’. Het is gewoon een soort stopwoordje, die ze echt onwijs vaak gebruiken. Al generaties lang. De beroemde Che Guivara dankt er zelfs zijn naam aan..
Dan heb je nog ‘Che Boludo!’ uiteraard. Dit kan op verschillende manieren opgevat en gezegd worden, of beter gezegd, met verschillende bedoelingen. Letterlijk betekend het iets van ‘Hey Klootzak!’ Dus… maar de meeste Argentijnen, of de Porteños van BsAs dan, gebruiken het als ze een vriend aan spreken of als teasewoordje ofzo. Net zoals wij bijnamen aan elkaar geven. Als je het vrienden of jongelui onder elkaar hoort zeggen, is het vaak zoiets van het bekende Amerikaanse ‘hey dude’.
Maar, je hoort ‘Boludo!’ ook vaak roepen op straat, met name door taxichauffeurs. Dan zijn ze op elkaar te schelden vrij vertaald. Net zoals het hier bij ons int verkeer er wel eens aan toe kan gaan.
En uiteraard hebben we dan nog ‘dalé, dalé, dalé’, wat letterlijk ‘goed, goed, goed’ betekend. Dit gebruiken ze heel vaak om iets te bevestigen, dan vaak maar 1 keer ‘dalé’.
‘Vos’ is een woordje wat hier eigenlijk een beetje buiten valt, omdat het een typisch Argentijns woordje is, maar een meer grammaticale achtergrond heeft. ‘Vos’ zeggen ze hier i.p.v. ‘Tu’ in alle andere Spaanstalige landen op de wereld. Ze hebben veel meer van dergelijke woordjes net als ‘aca’ en ‘alla’ wat ‘hier’ en ‘daar’ betekend. Ik weet niet eens precies wat het in het normaal Spaans is..
Hier zou ik aan toe kunnen voegen dat de uitspraak van de Argentijnen totaal anders is als de andere Spaanstalige landen. De ‘y’ en de ‘ll’ spreken ze in Argentinië namelijk uit as ‘sjh’, hoewel ik me net bedenk dat dit bij de ‘y’ ook weer niet altijd is en ook as ‘i’ uitgesproken wordt… mmm. Lastig uit te leggen vrees ik ;). Maar goed, door die klankverandering wordt het Argentijns-Spaans dan ook heel anders Spaans as het normale Spaans… De Spanjaarden vinden het belachelijk, maar ik vind het Argentijns-Spaans juist mooier klinken. Het is minder hard. Een goeie vergelijking is misschien wel met het Nederlands en het Belgisch. We kunnen elkaar ook prima verstaan (op sommige woorden na), alleen klinkt het allemaal wat anders.
De Stad en het Verkeer
Zoals ik al zei, het verkeer is een waar gekkenhuis in Buenos Aires Capital. Als je gaat fietsen heb je naar veel meningen een doodswens. Dat doe je gewoon niet, zeker niet als buitenlander. Ik vond het dan ook altijd zeeeeer wonderbaarlijk als er in Hostels folders lagen van Fiestverhuurders. Echt, die zijn meteen begravenisondernemer ofzo en slaan daar meteen een dubbel centje uit als je het mij vraagt. Je ziet over het algemeen ook weinig fietsers in BsAs zelf… Ze zijn er wel hoor, maar nogmaals, die willen bewust een ongeluk. Er is absoluut niets wat rekening met fietsers houdt. Er zijn geen regels betreffende hen, geen fietspaden, nergens geen ruimte voor ze. Fietsenstallingen? Daar hebben ze al helemaal nooit van gehoord. Fietsen staan of op het balkon, ‘hangen’ aan het balkon of aan de muur of het plafond of staan gewoon in huis (zoals bij ons het geval was).
Zoals al eerder vermeld maken taxis grotendeels de baas uit én zijn ze het straatbeeld van het verkeer in Buenos Aires, naast de bussen dan. Ze scheuren kris kras overal doorheen en langs en doen maar wat met het inschatten van de stoplichten. De stoplichten werken trouwens ook iets anders: worden eerst oranje voor ze ook op groen springen. Vervolg is dat iedereen al begint te rijden of, wanneer ze nog rijdende waren, geven nog ff gas bij wanneer het van rood naar oranje springt. Zorg er dus maar voor dat je stilstaat as je stoplicht van groen naar oranje gaat, want mocht je doorrijden in de veronderstelling dat de anderen ook nog niet doorrijden, heb je een probleem… De boete voor het door rood rijden ligt hier ook behoorlijk hoog kan ik je vertellen, en dat zal vast niet zo maar zijn gok ik… Naast die geldboete moet je ook nog ff mee paar nachtjes de bak in en wordt je rijbewijs tijdelijk ingenomen… Drie maal raden waarom ze daar zo streng in doen..
Dan de treinen. Die rijden ten eerste al links. Want ja, dat hebben de Engelsen ooit aangelegd en niemand vind het de moeite om die ook maar rechts te laten rijden (totaal geen moeite volgens mij, maar goed). Ten tweede verbaas ik mij ook altijd over het lage aantal ongelukken dat je op een spoorwegovergang ziet gebeuren of daarover hoort. Er zijn wel slagbomen, maar die hoor je amper en die dingen gaan een uur van te voren dicht. Serieus, echt heel lang, zeker 5 minuten. Het gebeurd dan ook gewoon heel veel dat iedereen nog gewoon oversteekt, er tussendoor zigzagt etc, alles wat maar creatief is, om aan de overkant te komen. Als er dan vervolgens eindelijk een trein langs komt, toetert ie bij elke spoorwegovergang (dat is dan weer wel logisch) een aantal keer hard om te laten weten dat ie er aan komt.
En de verkopers, dat is wel het toppunt. Die verkopers heb je vooral in de trein, maar ook wel eens in de bus. In de trein in ieder geval ALTIJD. Je kan geen halte verder komen, zonder minimaal 1 verkoper voorbij te hebben zien komen. Die mensen stappen in, hebben dan een tas met iets bij en gaan per coupé (of bus) eerst een praatje houden, lopen ze heen, delen ze altijd wat uit, lopen ze terug, en lopen ze weer heen en weer om het terug op te halen, of om het te wisselen tegen geld. Je krijgt werkelijk van alles in je handen. Kraskaartjes, sokken, pennen, zaklampjes, gereedschap, kaartjes, beltegoed, kinderstickers, dassen, mutsjes, etc. etc. Je kunt het zo gek niet bedenken of ze lopen er mee rond. En dat doen ze dan de gehele dag Ze reizen dan van het ene eindstation naar het andere, en dat de gehele dag op en neer. Continue hetzelfde. :| Het leukste vond ik altijd wel de mensen die iets aanboden. Geregeld had je ook namelijk zangers of muzikanten. En de meeste deden het behoorlijk goed kan ik je vertellen. Ik heb dan ook geregeld wat gegeven, gewoon omdat ik het echt goed vond en die mensen iets deden voor hun geld.
Voor ik verder ga met de bussen dan… eerst eventjes laten weten dat je absoluut niet zonder een GUIA-T kan in Buenos Airs. De Guia-T is simpelweg DE BIJBEL van de stad. In dit busboekje staan alle mogelijkheden van het openbaar vervoer in de stad zelf. Dus alle buslijnen (ook die naar de provincie gaan), álle straten waar ze langs komen, alle metrostations. Het enige wat voor de Europeaan dan ontbreekt zijn de haltes en de tijden ;). Die bestaan er niet in Buenos Aires, die doen maar wat. Treinen rijden elke 1O minuten, maar aan de echte tijden houden ze zich niet (er hangt namelijk wel een bord op het station … ;)), maar de bussen hebben geen vaste tijden. Haltes zijn er, om de 2 blokken. Zonder tijden. Er staat een paal met het nummer van de bus erop (soms hangt het aangeplakt aan een muur of ruit, zoals ik geregeld bij lijn 5 heb gezien), en daar moet je dan wachten. De gehele dag rijden de bussen af en aan en gebeurt het zelden dat je langer moet wachten dan 1O minuten. Je gaat dus gewoon bij het juiste nummer staan en dan wacht je eventjes. ’s Avonds rijden ze wat minder, maar op meer as een half uur hoef je niet echt te rekenen. Ze rijden de hele nacht door, dus dat zit wel goed. Op zondagen rijden ze ook minder, een beetje zoals in de nachten.
Alleen ja, hde Guia-T moet je wel eventjes doorkrijgen. De hele stad is opgedeeld in plattegrondjes en die zijn weer opgedeeld in vakjes. Op de ene blz staat het plattegrondje met de vakjes, op de andere bladzijde de bussen die daar langs komen. Je moet dus even puzzelen van waar je precies staat en waar je heen wilt, en dan daar een zelfde soort bus, op beide plattegrondjes voor zoeken. As je die gevonden hebt moet je vervolgens even puzzelen of het dezelfde kant op is, want BsAs bestaat bijna uit enkel éénrichtingswegen (op de grote Avenidas na) en het kan dus makkelijk zijn dat het wel dezelfde lijn is, maar dat die op het ene plek heen gaat, en op het andere kaartje juist weer terug. Nou ja, het is te doen, want de bussen komen vrijwel langs dezelfde straten, alleen dan 1 of 3 blokken opzij. Je hoeft dus nooit ver te lopen. Alleen ja, je moet het eventjes doorkrijgen… ;) Op den duur krijg je de bussen en de bijbehorende ritten door hoor, en dan is het een eitje. Maar feit is, je kan niet ZONDER dat boekkie.
Wel even handig om hierbij te vermelden: Buenos Aires is opgedeeld in hokjes. Net Sudoku. Als je in de Guia-T kijkt, zie je dat helemaal goed terug komen. Het zijn allemaal blokken van 1OOm bij 1OOm. De huizen worden genummerd op oneven en even, maar de nummers zijn niet vaak correct oplopend. De huizen/gebouwen krijgen namelijk het nummer op hoeveel meter ze van de hoek af zijn, en dan natuurlijk op het aantal honderd meters dat die straat is. Dus bijvoorbeeld, onze straat kwam haaks uit op Rivadavia 66OO. De MacDonalds zat haast op de hoek, maar de deur daarvan zat op bv 1O meter van de hoek van die straat. Dat pand kreeg automatisch het nummer 661O, omdat de deur op 1Om van de hoek was. En zo liep het altijd. Het is wel makkelijk om te zoeken, je loopt niet zo gauw een straat verkeerd, omdat je op elke hoek kunt zien en welk honderdtal je zit en dan weet je dus ook op welke 1OOm straat je moet zoeken.
De metro’s staan ook in de Guia-T. Die zijn wel gewoon hetzelfde zoals wij ze kennen (ook al rijden ze niet voor 7uur ’s ochtends en niet na 1Ouur ’s avonds, omdat dat geen normale werktijden zijn en de chauffeurs dan simpelweg niet op komen dagen voor het werk mochten ze het wel invoeren). Onder heel BsAs is een gigantisch metronetwerk, met lijnen in verschillende kleuren en duidelijk aangegeven haltes, zowel boven als onder de grond. Er is wel 1 hele bijzondere lijn, dat is lijn A. Deze lijn bevat nog de oorspronkelijke metrostellen uit 19OO, toen het is aangelegd. Het A station op Plaza de Mayo is ook nog origineel en wordt gewoon nog gebruikt. Alles is van hout en er staan oude attributen. Een onwijs mooi metrostationnetje waar je toch echt geweest moet zijn as je in BsAs bent! De oude metrostellen zijn nog geheel van hout en lopen niet door in elkaar. Echt losse stellen nog. Alles is er van hout binnenin en geeft absoluut een mooi gevoel en het geeft je een erg leuke ervaring!
Goed, weer terug naar de bussen. De bussen hebben in BsAs allemaal hun eigen kleurtje en nummer. De kleuren zijn ervoor om de bus op grote afstand al te kunnen herkennen. Wil je mee, steek je je hand op as ie eraan komt en as ut goed is (as ie ook niet té vol zit, maar dat komt haast niet voor hoor, de buschauffeur is haast altijd van mening dat er nog wel iemand bij kan, zeker as er iemand uitstapt… want ja, er ging iemand uit, ook al is die eruit ging super dun en klein en die erin wil heel dik en groot ofzo…), stoptie dan gewoon. Nou ja, nu moet je meestal wel snel zijn, want – zeker as je alleen staat – stoptie niet écht zeg maar. De deuren zijn vaak al open voordat ie er is en de meeste bussen nemen amper de moeite om écht lang genoeg te stoppen om goed in te kunnen stappen, want dan rijden ze alweer verder. Met de deuren altijd nog gewoon open hoor, dus as je er 1 voet in hebt, blijft je vanzelf wel hangen. Nou, dan moet je zorgen dat je genoeg muntgeld hebt, de zogenoemde ‘monedas’. Want ja, in de bus kun je enkel en alleen met muntjes betalen. Je stapt dus in – of je springt erin, hoe je het wilt zien ;) – zegt tegen de buschauffeur waar je heen wilt as je het niet weet hoeveel het is, maar ja de meeste weten dat wel want het is of 1 peso of 90 cent, afhankelijk van het aantal km je af gaat leggen. Buiten de stad wordt het pas meer, dus ja. Dan drukt de beste man op het juiste knopje en geeft het automaat (wat meestal achter de chauffeur staat) aan hoeveel je er dus in moet gooien. Met briefgeld begin je niets, want de buschauffeur heeft geen wisselgeld. Dus: het is altijd in BsAs heel zuinig zijn met je monedas!! Dat is ook wel terug te zien dat iedereen dat doet, want heel vaak zag ik briefjes hangen bij kioskjes dat ze geen bank waren en dat er dus niet gewisseld werd. De meeste mensen – waaronder ik – spaarde altijd muntjes op, gaven altijd briefjes van 5 of 2 met aankoopjes, en bij echte nood, kopen iets kleins bij een kioskje waardoor ze zeker weten wisselgeld terug krijgen, wat ze dan op dat moment nodig hebben. Oh wat heb ik dat vaak gedaan zeg. Ik had toch zo vaak problemen met dat klein geld. Hoe vaak ik ook wel niet bij de bank stond door de weeks (waar je dan altijd niet meer as 5 peso kon krijgen in muntgeld) of bij Rob met briefjes… die keren kan ik zeker en vast niet meer op 2 handen tellen… Goed, dan zit je dus in de bus. Nou ja, as je eruit wilt, ga je staan bij de deur (want daar is het enige druk knopje) en druk je op het goeie moment wanneer je eruit wilt. Het is geen grote ramp as je een halte te vroeg of te laat bent, aangezien de haltes om de 2 blokken zijn. Standaard. ;) Nu moet je wel uitkijken met uitstappen, de busdeuren worden ten eerste altijd al veel te vroeg open gedaan en ten tweede draaien ze altijd naar binnen. Zorg er dus voor dat je er niet met je handen of benen tussen komt…. Nou ja, jet uitstappen gaat het zelfde als erin, je moet ervoor zorgen dat je snel bent ;).
Wat ik tenslotte nog over de bussen wil zeggen (die frapantie kan je wel blijven herhalen, elke keer in elke bus stond ik wel weer ergens van te kijken, en dan niet alleen de manier van rijden enzo, maar ook het interieur, aangezien de bussen zelf ingericht mochten worden voorin door de chauffeur – ik denk dat ze zelden wisselen van route of bus… :| ), is dat het ook flink wennen was dat de mensen altijd heel netjes in rijtjes gingen staan bij de haltes. Niemand drong er voor, iedereen wachtte braaf op zijn of haar beurt en sloot achter het rijtje aan. Met spitstijden zorgde dit voor een erg grappig straatbeeld, aangezien door heel BsAs giga rijen mensen stonden, allemaal netjes langs de kant van de straat, te wachten op de bus. En zeker in het centrum waren die rijen verwonderlijk. Gewoon rijen van 2 of 3 blokken lang he… :|. En dan ook mee krijgen dat er gewoon niemand voorkruipt of het zelfs maar probeert! Wat dat betreft zijn de Porteños zwaar beschaafd. Ook in de bussen of treinen of trams zelf hoor. Ik heb geregeld ervaren dat er meteen meerdere mensen opstaan wanneer er een ouder iemand in de bus kwam, of een zwangere vrouw, of een vrouw met kleine babytjes of een slecht lopende of blinde. Echt, niet zo maar 1, maar gewoon meerdere ook tegelijk. En zonder moeilijk doen. Kunnen wij ons dat hier in Nederland nog voorstellen…. ? Was het nog maar zo sociaal en normaal. :)
Oh, het laatste dingetje dan echt van de bussen… Mocht je een keer in zown stadbus zitten en je ziet ineens allemaal mensen een kruisje slaan en even kort danken, wees gerust: dat doen het gros van de Argentijnen wanneer ze een kerk voorbij gaan. En eeuh ja, dat zijn er nogal wat. Alleen in onze buurt hadden we er al 3, en die zaten op zondag (nog maar niet te spreken over Pasen) ALTIJD tot de nok toe vol.. De Argentijnen zijn op geestelijk gebied allemaal heel erg Katholiek.
En toen. God o god ik kan wel uren doorratelen over alleen al dat gestoorde verkeer :D Maar! Er is meer haha. Wat ik ook zo heel typerend aan de stad vond, waren de immer terugkerende straatnamen van óf belangrijke personen, óf belangrijke data, óf een belangrijke gebeurtenis óf ten slotte een land of stad. Echt, buiten die categorieën bestaan er geen straatnamen in Buenos Aires. Eveneens niet in plaatsen of steden door geheel Argentinië. Overal waar we later kwamen in Argentinië had je ook altijd weer dezelfde straatnamen, zelfs in Uruguay!
De infrastructuur in de stad! Allemachies. De straten zijn l niet bijster goed te noemen. Ze lopen rond als het ware, want ja er is geen fatsoenlijk afvoersysteem. As het wel eens regent (as het regent, regent het meteen goed), staan alle straten en Avenidas blank, maar doordat ze bol lopen, loopt al het water naar de zijkanten (erg leuk as je dus in de bus gaat proberen te komen ;)). Maar er zijn vrijwel geen afvoerputten. Nou ja, ze zijn er wel, zo nu en dan op een grote hoek en dan zijn het meteen putten van een meter breed en 3Ocm hoog… En ja, das verder gewoon zo open meestal, as je er bijvoorbeeld invalt heb je toch een probleem…. :|.
Dan heb je nog de stoepen. Nou ja… ooit waren het stoepen. Er zijn maar bar weinig stoepen nog fatsoenlijk begaanbaar in Buenos Aires. As er tegels liggen, is de helft eruit, vervangen door bobbels zand of materiaal wat ze toevallig in de buurt zagen liggen, niet eens vlakgemaakt. Dan heb je ook nog onder de tegels die er dan nog wel liggen, de gebroken tegels die niet vervangen hoeven te worden. De tegels die los liggen en wiebelen as je er dus over heen loopt. Erg leuk as het geregend heeft, want dat water kan niet weg op de 1 of andere manier, waardoor het water omhoog spuit as je op de betreffende tegel gaat staan, waardoor je óf hele natte voeten hebt, óf je hele broek of rok is nat met smerig regenwater gemengd met zand. En dan zijn er uiteraard de stoepen van stukjes asfalt of ja.. materiaal wat ze daar geduwd hebben… Nee, de stoepen zijn niet erg goed te noemen.. ;) Maar goed je raakt er aan gewend en je weet op den duur vanzelf waar de regenvangers liggen …
Wat hier wel op aan sluit, is de wegafzettingen.. Ze hebben hier geen pionnen of lint ofzo, nee dat is allemaal niet nodig, omleidingen ook niet, zeker niet as je er toch nog omheen kan, al moet je over de andere baan of stoep rijden… Ze zetten open gebroken stoepen of wegen af met zakken cement of stapeltjes stenen… ‘Dan zie je toch dat er iets anders is..’. En hieruit komen dan ook de kapotte stoepen etc voort, want as er bijvoorbeeld iets onder de grond vervangen diende te worden (afvoeren of kabels ofzo) dan halen ze dus de stoep of weg eruit, maken of repareren het, gooien de boel weer dicht, maar asfalteren of bestraten/betegelen de boel echt niet opnieuw hoor. ‘Nee joh, gooi er een hoop zand of een houten plaat overheen, dan is het ook dicht’… Zo denken ze écht… En die houten platen zal je ook absoluut tegen gaan komen als je op de stoep loopt door de straten van Buenos Aires…
En dan niet te vergeten de steigers… nou ja.. ze hebben er niet echt herkenbare steigers zoals wij ze kennen.. De steigers in Buenos Aires zijn meer gemaakt van enkele metalen palen die ze een beetje creatief tegen en in elkaar hebben gelegd, beetje vastgemaakt met wat touw en er vervolgens houten platen over hebben gelegd om overheen te kunnen lopen. Er liggen dan ook nog platen schuin naar de buitenkant, zodat ze er niet afvallen….
Waar je ook gewoon absoluut niet omheen komt wanneer je door de straten van Buenos Aires loopt zijn de tientallen, nee zeg maar gerust honderden, kioskjes, farmacias (apotheken – die werkelijk 24u per dag open zijn… :|), lingeriezaken, boekhandels, kraampjes met boekjes, tijdschriften, kalenders en uiteraard bloemenkraampjes. Serieus waar, dat is te gek voor woorden in welke hoeveelheden je deze winkeltjes en zaakjes terug ziet komen.. :| Ik denk dat in elk stuk straat van 1OOm minimaal 1 kiosk zit, minimaal 1 farmacia en dan kom je minimaal 1 keer een kraampje met boeken etv tegen of een bloemenkraampje. En dat is echt géén gein. Vraag me niet waarom, maar al deze zaakjes die ik zojuist opnoemde kom je wel 5Okeer op een dag tegen… Als je dan wel ff door de stad loopt he ;). Maar serieus, je ziet ze O–VER–AL! En hierin kan ik je verzekeren, dat je in elke kraampje wat je op straat tegen komt waarin ze boekjes, tijdschriften, kalenders, dat soort dingetjes verkopen, dat je er een boek, tijdschrift, kalender of buttons van CHE en/of van Evita ziet. Dat zijn DE helden (eveneens Maradona uiteraard) van Argentinië en je ziet ze echt OVERAL! Ook heeeel vaak op muren met graffiti en in elk toeristenwinkeltje verkopen ze er attributen van. Daar durf ik echt alles zowat om te verwedden.
Verder zal je echt niet om een ‘Paseador de Perros’ heen kunnen. Dit zijn de vaste hondenuitlaters van de stad. Een baantje wat goed betaald naar het schijnt. Je herkent zown persoon heel snel. Iemand met een brede riem om, waaraan van die grote klimhaken zitten, waaraan dan weer stevige riemen zitten en waaraan dan weer zown 1O tot 15 honden zitten van tig verschillende rassen en groottes. En deze beste man (ik heb het nog nooit door een vrouw zien doen) loopt 3 of 4 keer per dag een groot rondje met dezelfde honden die tie 1 voor 1 ophaalt en weer thuis afzet, om ze uit te laten. Hij heeft ook altijd een grote zak met allemaal kleine zakjes bij, om de hondenstront die de brave beestjes achter laten op te ruimen, maar – zoals je merken zult – wordt dat niet echt gedaan, aangezien er echt heel vaak hondenstront op de stoep ligt.
Dan hebben de we de kleine eetgelegenheden uiteraard. Je zult vast en zeker wel eens ergens lopen, wanneer je in BsAs bent, dat je ineens iets héél zoets ruikt. Dan kunnen het eigenlijk maar 2 dingen zijn: of ‘garrapiñadas’ of appeltjes gedoopt in heel veel zoetigheid waar vervolgens weer popcorn aan geplakt zit. Het eerste, ‘garrapiñadas’ zijn pindanootjes gedoopt in eveneens een zoetigheid. Ik heb ze nooit op, maar enkel al bij het passeren van zown kraampje begonnen me tanden te jeuken, dus ik dorf het er ook eigenlijk nooit op te wagen.. ;) Maar; ‘be my guest’ uiteraard. Het rook altijd super, dat wel!
As je met een flesje drinken over straat loopt en er komt iemand op je af – vaak arme kinderen of arme, jonge moeders – en ze vragen je iets wat je niet verstaat, of wijzen naar het flesje drinken, wees dan niet bang of iets, het enige wat ze willen is een het drinken wat je met je meedraagt. Om het af te geven aan dergelijke mensen op straat is de normaalste zaak van de wereld zo ongeveer.
Wat je ook zeker tegen ga komen, zal de wat aparte manier van telefoneren zijn… Ik heb zo ongeveer geen Argentijnen mobiel zien bellen zónder het aanstaan van de luidspreker. De meeste houden de mobiele telefoon ook gewoon voor zich uit en praten voluit met degene aan de andere kant van de lijn. Iedereen kan meeluisteren, maar dat schijnt ze niet te interesseren. Blijkbaar vinden ze dit makkelijker dan ‘gewoon’ bellen, met het ding naast je oor…
Verder wel iets opvallends aan de jeugd van Buenos Aires. Ten eerste zijn de meisjes bijna allemaal heel erg dun… en dan bedoel ik ook echt dun en zijn de meeste borsten van plastic en siliconen. Het is in BsAs Capital niet erg vreemd om je dochter op 16 of 17 jarige leeftijd een borstvergroting cadeau te doen…. Het is niet heel erg gebruikelijk, het gebeurd ook weer niet bij iedereen, maar wel bij HEEL veel. Buenos Aires is ook één van de steden waar het meeste aan dergelijke ingrepen wordt gedaan… Vraag me niet waarom, maar goed, het is hier absoluut niet vreemd te noemen. Verder zijn – vooral de meisjes – heel erg bezig met het uiterlijk en gewicht. Je ziet ook nog best veel blond lopen, maar geloof me, 99% is nep, als het geen buitenlanders zijn (vergeet niet dat Buenos Aires ontzettend veel buitenlanders heeft die er zijn komen wonen of er zijn voor studie of tijdelijke werkzaamheden..)
Wat hierop aansluit is het grote aantal piercings onder de jeugd. Je kunt bijna geen jongere zónder piercing vinden in de drukke menigte. Geloof mij maar. Tatoages zijn ook erg in, maar ik denk dat piercings inmiddels de overhand hebben genomen in deze stad.
Om eventjes bij de jeugd te blijven.. Nou ja, het betreft dan ook ouderen hoor, maar stelletjes (met name de jongeren zal ik dan maar zeggen) hebben totaal GEEN schaamte in het openbaar! Allemachies wat moest ik daaraan wennen zeg :|. Ze zitten continue aan elkaar, lebberen elkaar continue in het openbaar af, maken luid ruzie wanneer ze het ergens oneens over zijn, hebben het over de diepste onderwerpen in een overvolle bus etc etc. Allemachies… Ik noem het ‘geen schaamte’ omdat ik het toch als schaamtelijk zou ervaren als mijn vriendje ineens over diepgaande onderwerpen gaat praten in een volle bus, of over persoonlijke conflicten en ik moet al helemaal niets hebben van continue aan elkaar zitten, met name in het openbaar. Maar in Buenos Aires is dat echt het normaalste van het normaalste. En dan nog maar te laten over het uitgaan betreffende dit onderwer… :| Als je met uitgaan iemand tegen komt, en je krijgt het voor elkaar er een gesprek mee aan te gaan (wat mij amper lukte, aangezien die mannen daar maar op 1 ding uit zijn en op dat doel ook meteen afstormen, en niet eens moeite nemen om je naam te vragen……) en uiteindelijk klikt het en je zoent er een keer mee, nou reken er maar op dat je er mee naar huis gaat, want je komt er niet meer vanaf. Allemachies, doet toch normaal !
Wat ook al zoiets heel erg Buenos Aires-stijl is, is dat de meisjes amper hoefde te betalen voor entree in clubs en barren, maar de mannen altijd. Vervolgens is het de gewoonte dat jongens alle drankjes etc betalen voor een meisje, en er ook van genoeg blijven voorzien… Jees, alsof ze niet voor zichzelf kennen zorgen (punt is hier denk meer of ze dat willen.. want dit is serieus zo de cultuur dat ze het ook niet anders gewend zijn..).. Maar goed. Het meisje is hier met uitgaan erg goedkoop uit altijd.. Soms wel lekker en leuk, dat galante gedoe, maar toch niet altijd hoor. Ik zou er in ieder geval niets van moeten hebben. Tuurlk is het wel leuk as je geen entree hoef te betalen, maar doe het dan voor iedereen gelijk, en tuurlk is het leuk as een jongen een drankje voor je betaald of de deur voor je open houdt, je jas aan neemt etc, maar je moet het echt niet gaan overdrijven hoor.. Nou ja, dat is mijn heerlijke Nederlandse levensstijl die dan ineens weer spreekt denk ik zo.. ;) Ik moest hier wel heeeeel erg aan wennen, dat kan ik je wel vertellen. En nog zoiets: het uitgaansleven begint er pas tegen 3uur, en eindigt eens om 8, 9uur in de ochtend… Ook wel een wenproces aan voorafgegaan kan ik je vertellen.. ;)
Eeuhm eens zien.. wat waren nog meer de echte uitspringers aan typisch Buenos Aires… Oh!! Natuurlijk niet te vergeten de altijd en eeuwige protesten… Amaikes ik heb nog nooit in heel me leven zoveel protesten gezien als in mijn 6 maandjes Buenos Aires… Die mensen daar LEVEN van het protesteren, het is der grootste hobby zo ongeveer.. :|
Uiteraard is het bekendste ‘protest’ dan wel die van de Dwaze Moeders, die elke donderdag op Plaza de Mayo hun protestdingetje doen, al sinds 1970, dus al meer dan dertig jaar lang. Op deze manier vragen ze aandacht voor hun kinderen, die in de 'Vuile Oorlog' onder het schrikbewind van generaal Videla voor altijd zijn verdwenen. Ze komen om kwart over drie vanuit alle hoeken van de stad aan, hun witte doekjes om de grijze haren geknoopt, geven elkaar een kus, pakken een spandoek en beginnen te lopen, tegen de klok in, rond het monument op het plein. Iedere donderdagmiddag in de brandende zon, precies om half vier, al meer dan dertig jaar lang, week in week uit…
Maar verder zijn er gewoon wel 2 keer per maand protesten bezig, as het al niet veel meer is.. :| In de tijd dat ik er was werd er vooral veel geprotesteerd tegen de nieuwe Overheidsactie; om de campos nog ff 6,5 % ofzoiets meer te laten betalen waardoor die maar besloten meteen maar te stoppen met het vlees- en melktoevoeren… De overheid kon niet hebben dat zij meer aanhangers kregen en huurde vervolgens maar mensen in die blijkbaar toch niets beters te doen hadden om dagen achtereen met potten en pannen te staan rammelen en schreeuwen op Plaza de Mayo of gewoon lekker in Palermo of bij ons in de wijk…
Maar niet alleen om dergelijke grote zaken protesteren de Porteños hoor.. ook gewoon om kleine veranderingen, of as ze het simpelweg ineens niet meer eens zijn met werktijden of iets. Een andere conclusie dan dat ze genieten van het protesteren kan ik me niet bedenken…
Wat hier wel mee samengaat, zijn de veeeele protestteksten geschreven/gespoten op de zebrapaden in de buurt van Plaza de Mayo… Precies op de witte stukken daarvan stonden dan hele teksten met argumenten en uitroepen die de mensen die het toevallig eens lazen moesten overhalen om anders tegen iets aan te kijken.. Dat vond ik zó typisch.. op bijna alle zebrapaden rondom Plaza de Mayo waren wel van dergelijke teksten te herkennen..
Om maar even bij Plaza de Mayo te blijven; wat ik ook zo heerlijk Buenos Aires stijl vond, was dat in ELK parkje wat je passeert of overheen gaat, het vol zit met relaxende Argentijnen met vrijwel onscheidbaar met hun speciale tassie voor de typische Maté, de thermosfles en een bakkie suiker. :D Maté is een bittere kruidenthee die wordt bereid van de bladeren van de mateplant. Om te genieten van mate is tijd nodig. Het is een sociaal gebeuren, waarbij gezelligheid vooropstaat. Mateblaadjes worden in een uitgeholde kalebas gedaan en daaroverheen wordt heet water gegoten. Via een zilveren pijpje, dat Bombilla wordt genoemd en dat diep in de drabberige mateblaadjes wordt gestoken, wordt de thee vervolgens uit de kalebas opgezogen. Een dun filtertje aan het einde van de Bombilla voorkomt dat de blaadjes meegaan in het pijpje. Nadat er over de blaadjes opnieuw heet water is gegoten wordt de kalebas met de Bombilla doorgegeven aan de volgende uit het gezelschap. Regel is wel dat enkel de eigenaar van de Bombilla deze mag aanraken. Dit is al een eeuwenlang gebruik en de reden daarvan weet ik eerlijk gezegd niet, maar dat staat wel voorop. Iedereen mag wel zelf mengen met suiker bijvoorbeeld, maar van de Bombilla moet iedereen afblijven.
Die maté is echt heel belangrijk voor de Argentijnen hoor, ze nemen de spulletjes ervoor o-ver-al mee naartoe. Je ziet het met name in het park, wanneer ze met een groepje of alleen aan het relaxen zijn – waar de maté dus continue rond gaat – maar ik heb ook herhaaldelijk meegemaakt dat iemand in de bus ff ging mengen en drinken, of in de trein, of gewoon bij het lopen op straat.. Ze kunnen er echt niet zonder… ;) Een heerlijk gebruik toch! Ik heb het een paar keer gedronken, maar vind het niet zown succes, maar goed, dat moet je blijkbaar ook leren drinken en daar heb ik niet echt de tijd voor genomen.. :$
Wat verder onder de eet- en drinkgewoonten onwijs typisch Buenos Aires/Argentinië is.. zijn de EMPANADAS! Waaaaa wat mis ik die dingen! Het zijn in feite kleine tussendoortjes, in de vorm van kleine broodjes, gevuld met vlees, groente, kaas/ham of kip (ohja, kip wordt in Argentinië niet als vlees gezien. Ja… waarom… hele goeie vraag. Ik heb het herhaaldelijk gevraagd maar altijd krijg je een ongelovig gezicht en simpel het antwoord: daarom, kip is kip en geen vlees. Dus… ). Ze zijn het lekkerst as ze warm zijn, en allemachies wat smaken ze dan goed zeg!! Mmmmmm. Je kunt ze ook daadwerkelijk O-VER-AL halen. In elk klein eettentje heb je ze al en in restaurants heb je ze in vele verschillende smaken waar ze voornamelijk als voorgerechtje worden genuttigd. Er zijn zelfs ook zaken die speciaal empanadas maken en vaak daarnaast ook pizzas. En dan doe je goeie zaken in Argentinië kan ik je zeggen ! :D
Bij dit stukje kan ik het verder absoluut niet vergeten te vermelden dat de Argentijnen verder gek zijn op Dulce de Leche… Dulce de Leche is letterlijk ‘zoetigheid van melk’ en mm ze doen het werkelijk OVERAL in.. :| Het meeste zie je het terugkomen in koekjes of facturas (onwijs zoete broodjes in verschillende samenstellingen), maar die gekke Argentijnen doen het op hun brood (zoals wij er pasta op doen), in de koffie, in de thee, etc etc. Dulce de Leche is ZO onwijs zoet dat mijn tanden alleen al gingen jeuken bij het ruiken ervan… En die Argentijnen zijn er echt RAZEND op.. (verklaart wellicht ook wel dat de meeste Argentijnen geen of haast geen tanden meer hebben en as ze ze al hebben, dat ze schots en scheef staan en zo geel as een kanarie zijn..).. Nou ja, je moet ervan houden, maar ik was het al gauw beu..
Waar de Argentijnen verder natuurlijk razend op zijn is de Tango, voetbal en het uiten van de liefde. Wat dat betreft zijn het echt onwijs passionele mensen, en dat vond ik echt heerlijk om te zien. Alles wat ze bezig houdt, zijn ze voor 3OO% pasioneel in. Sport (het meest voetbal, in Buenos Aires alleen had je al 13 voetbalclubs…), dans (de Tango meestal), maar zeker ook de liefde. Het was – zoals eerder vermeld – onwijs wennen en ik heb me heel vaak dood geïrriteerd aan die overdrevenheid bij stelletjes, maar goed, het wende wel en ik snap nu volkomen dat het gewoon bij hun cultuur hoort. Vooral de passie die je terug zag komen bij de sport en de Tango.. echt, onwijs mooi. En niet alleen bij de Tango hoor, ik heb ook veel traditionele Gaucho-dansen gezien, als wel een razendsnel en gaaf swingachtig dansje in San Telmo. En echt met alle dansen, alle sport en alle andere bezigheden waar ze om gaven, daarin gaven ze echt hun alles, 3OO%. Dat is gewoon heel mooi. Hetzelfde geld voor hun trots zijn op hun land. OVERAL zie je de Argentijnse vlag, echt OVERAL! Dat vond ik helemaal het einde! Hoe graag zou ik door heel Brabant de Brabantse vlag zien hangen of door gewoon heel Nederland de Nederlandse vlag. Hoe trots zou ik me dan ook kunnen voelen. Nee, die Argentijnen hebben een hart vol passie, en dat uiten ze op elk gebied waarop ze het uiten willen. En hoe.. Prachtig! (L)
Nog wel een kleine notitie over dat Tango dansen. In de meeste reisgidsen staat dat de mensen ‘spontaan tango gaan dansen op straat’… nou ja, het is niet heel erg spontaan hoor ;) In La Boca en San Telmo zie je er wel HEEL veel, zeg maar bij elk restaurantje en in San Telmo door heel Defenca, maar het gaat niet spontaan. Het zijn dansers die het zo ongeveer elk weekend doen, en in La Boca vrijwel elke dag, omdat het daar ALTIJD stikt van de toeristen die er altijd geld voor geven.
En ja, dan kom ik onderhand aan tot één van laatste typische dingen aan en in Buenos Aires… oh, ik heb er denk nog 2. Iets positief (of het is maar hoe je het ziet) en wat minder positiefs.. Te beginnen maar met het leste. Die kinderen daar! AAAAARGH zo onwijs ontzettend stierlijk verwend! Ze mogen ALLES! Die kinderen zijn daar engeltjes. Ik liep een keer per ongeluk tegen een klein meisje op, het kind liep ineen voor me voeten en was zelf aan het ronddwalen met haar blik op de grond. Ik had zoiets van ‘oh sorry meissie, had je niet gezien’, ze had niets ofzo en had mij niet eens opgemerkt denk. Komt die moeder op hoge poten aan en begint me uit te schelden. Nu ga ik me er niet druk om maken, zeker aangezien het die cultuur nu eenmaal is, ik buitenlander ben, niet voldoende Spaans kon om me goed te verweren of een standpunt te maken en ik de moeite er gewoon niet voor wou nemen. Ik heb maar gedaan alsof ik der niet begreep of verstond en ben met ophalende schouders maar verder gelopen. Maar wat ze nu werkelijk allemaal zei was dat ze mij achterlijk vond en onvolwassen en dat ik beter uit me doppen had moeten kijken en dat dat kind voorrang krijgt etc etc. Wat er dus de gewoonte is, is dat kinderen alles mogen, alles zijn en dat iedereen er voor moet wijken. Ik heb zelfs wel eens meegemaakt dat er mensen voor een kind van 1O ofzo opstonden in de bus.. Nou sorry, dan kennen ze nog zo boos en alles worden, voor een kind op die leeftijd ga ik niet staan. Kinderen worden ook ALTIJD gedragen als ze dat willen, zelfs als ze al 7 of 8 zijn. Voor kinderen tot 6 ofzo hebben ze zelfs gewoon nog een grote buggy nodig, zodat ze kunnen zitten as ze 1OOm gelopen hebben en klagen over zere voeten…. Ja… dat is niet helemaal mijn cultuurje kan ik je zeggen. Maar goed, zo gaat dat daar dus het zal wel. Ik vraag me heel erg af hoe Rob zn kinders op ga voeden, wanneer ze in Buenos Aires blijven wonen…. :D Succes he broer ;)
En dan, tot slot van deze lange, heerlijk typische Buenos Aires opsomming: de Cartoneros! Dit zijn de armere mensen, vaak afkomstig uit de villas (de armste sloppenwijken van Buenos Aires) die met een zelfgemaakt karretje, wat lijkt op een hele grote witte zak op wielen en een soort van beugel ervoor waarmee ze hem voorttrekken, de hele dag en vaak ook nog avond door de stad slenteren en bij elke vuilniszak en vuilnisbak alles eruit halen en op zoek gaan naar hetgeen zij verzamelen. Iedere Cartonero heeft zo zijn eigen afdelingkje: de een verzamelt al het oud papier, de ander de oude flessen en weer de ander plastic of lege potjes. Dat verzamelen ze, gooien ze in de bak, en wanneer deze vol is brengen ze het naar een verzamel plaats waar al het afval gesorteerd wordt (geen idee wat er verder mee gebeurd) en zij daar geld voor krijgen. Ene kant wel goed, want zo vind er op een handige manier een goeie afvalsortering plaats, maarja aan de andere kant; al het afval ligt overal rondom de vuilniszakken en vuilnisbakken… En iedere keer weer worden de zakken en bakken doorzocht en het blijft op die manier een puinzooi…
**************************************************************************
Ja… dat was het denk ik… ik ben door me stof heen.. :| Dit was voor mij typisch Buenos Aires. :) (Nu kan ik tuurlk nog wel even doorgaan over de leukste kroegen en clubs, maar daar heb ik al 6 maanden lang over verteld dus ik denk dat jullie dat inmiddels wel doorhebben welke voor mij typisch waren… ;) haha:D)
Via deze weg wilde ik ook nog IEDEREEN bedanken voor het bijhouden van me blog en het plaatsen van de leuke reacties! Speciaal veel dank aan mijn schatten Yvon en Jo die werkelijk de titel van 'Meest Trouwe Lezer' hebben gekregen! :D Maar ook dank voor de leuke reacties van de onbekenden, ik heb er altijd weer van genoten! :D Thnx allemaal!
Mooie Buenos Aires, met al je mooie, oude, nieuwe, leuke en frapante aanwezigheden, gewoonten en alles: ik ga je missen …
Mi Corazon es Tuyo. (L) ×
-
04 September 2008 - 13:35
Mamaatje:
Ja inderdaad allemaal typische zaken uit Buenos Aires. We kunnen er inmiddels ook een KLEIN beetje over meepraten.Voor mij was het ontzettend drukke verkeer, met toch weinig ongelukken cq aanrijdingen het meest opzienbarende in Bs As.
En het kabaal van toeteren en sirenes door iedereen.
EN waar ik me nog steeds over verbaas is, dat 2 van mijn 3 kinderen het in die wereldstad zo naar hun zin hebben. Wie had dat ooit kunnen denken, zo uit de polder zo gelukkig in die grote stad!
We zullen er waarschijnlijk nog vaak vertoeven !
-
28 September 2008 - 20:47
Yvonne:
Hee schattie!
Zo ik heb het eindelijk helemaal gelezen!:D Jij kan nog wel uuuren praten over je nieuwe geliefde stad!;) Leuk om dit laatste stuk te lezen! Hoop dat het je lukt om er in de toekomst nog een keer naar toe te gaan!
kus! -
29 September 2008 - 11:58
Jolanda:
Hey meis yes trouwe lezer kijk dat is nou een titel waar ik trots op kan zijn. We kunnen nu ook in je boekken lezen over je avontuur hahah. En natuurlijk wat het leukste is er met jou zelf over praten want gelukkig ben je al weer een tijd in ons midden.
Dikke kus,
Jolanda -
30 November 2008 - 08:16
Lucien:
ja ja ik ben hier voor de 4de maal en blijf nu maand in dit land , het is herkenbaar -
20 Januari 2009 - 17:13
Rolien En John Kamerman En Van Heugten:
Prachtig verslag, nog 2 weekjes en dan ga ik zelf de stad verkennen.
je kunt je hele verhaal wel als tip aanmelden!
groetjes Rolien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
