Los Géiseres del Tatio!

6 augustus!

Au au au wat was dit een vroege dag zeg... 3uur ging de wekke, 4uur zaten we in het busje, op naar de 'Geisers van El Tatio'. Ik heb in mijn leven al verscheidene geisers gezien, maar iedere keer zijn ze wonderbaarlijk genoeg toch weer anders. Zo ook deze keer! Om het mooiste beeld en ervaring mee te krijgen van deze geisers, moesten we er bij zonsopkomst zijn.. Ja prima.. erg fijn as de zon dus om 7uur opkomt en het zeker 2uur rijden is... en dan praat ik nog niet eens over die hobbel-de-knobbel weggetjes! :|

Anyway, om 5uur zaten we int busje, en de gehele familie Pijpers en aanhang was binnen no time onder zeil. Geen probleem met het hobbelen hoor, as je moe ben slaap je echt wel, hoe dan ook.... ;) Jantje was de enige die met zeer veel verbazing ons de gehele weg gade heeft geslaan en heeft genoten van het pikkedonkere (met een wel prachtige sterrenhemel - en met prachtig bedoel ik echt ECHT PRACHTIG... zoveel sterren had ik nog NOOIT bij elkaar gezien en ook nog eens ONWIJS fel allemaal, misschien dat daarom ook 1 van de meest bekende en beste telescopen staan ter wereld (zie verder mijn tip hierover!) - en erg hobbelende weggetje naar de Geisers.

Tegen 7uur kwamen we dan eindelijk aan. Eerst mochten we nog naar de wc. Daar stonden enkele ambulances klaar, want het schijnt nogal eens mis te gaan. Ten eerste met het hoogteverschil (El Tatio ligt eveneens op 42OOm boven zeeniveau), waardoor er geregeld zuurstof toegediend moet worden, maar ook lopen er regelmatig mensen brandwonen, tot zeer ernstige brandwonden op door de geisers zelf. Enkele jaren geleden zijn er zelfs 3 mensen om het leven gekomen, doordat ze te dicht tussen de dampende geisers liepen, uitgleden, struikelden of doordat de grond onder hun voeten wegbrokkelde en vervolgens in de kokende geisers belanden. Nadat er een Chileen om het leven was gekomen, hebben ze maar een duidelijke pad en enkele muurtjes bij de gevaarlijkste geisers aangelegd. Fijne gedachte hoor mensen.

'Los Géiseres del Tatio' is een geiserveld in het Andesgebergte in het noorden van Chili, op 4200 meter boven zeeniveau. In tegenstelling tot veel bronnen is dit niet het hoogste geiserveld in de wereld. Zo liggen bijvoorbeeld 'Puchuldiza' in Chili en mogelijk enkele andere geiservelden nog hoger.
De geisers zijn in trek bij toeristen die de nabij gelegen Atacamawoestijn bezoeken en de plaats San Pedro de Atacama. Met meer dan 80 actieve geisers is 'El Tatio' het derde grootste geiserveld in de wereld, na het 'Nationaal park Yellowstone' in de Verenigde Staten en de 'Vallei van de Geisers' op het Russische schiereiland Kamtsjatka.
Vanwege de vele geisers, barst er geen van hen hoog uit. De hoogste eruptie die gadegeslagen werd, was rond zes meter hoog. De gemiddelde eruptie is rond de 75 centimeter.

Maar goed, het was nog donker toen we aankwamen, en je zag op dat moment alleen nog maar rookpluimen opstijgen en je hoorde het 1 en ander borrelen.. Wat later kwam de zon voorzichtig over de bergen gluren en dat was echt briljant! Zown onwijs zicht, alleen maar geisers, zo ver je kijken kon en grote, dampende meertjes met kokend water.
Het was -12 voor de zon opkwam en dat was dus behoorlijk fris, zelfs voor ons Nederlanders. Wij waren behoorlijk ingepakt, met mutsen en fleecejassen, maar die Chilenen en Argentijnen zagen er helemaal niet meer uit. Het enige wat je zag was een dun lijntje huid bij de ogen, de rest was compleet ingepakt in het liefst 3 lagen kleding hahaha. Arme arme mensen, wat zullen zij het koud hebben gehad :D

Nou ja, nu hadden wij dan ook een militair bij ons, en dan verwacht je toch dat dat bikkels zijn. We weten nu beter. We kregen bij zonsopkomst eerst een ontbijtje; koffie, cakejes, kleine boterhammetjes, yoghurt en koekjes. Dat stond buiten keurig opgesteld op een muurtje, met een prachtig uitzicht op de geisers. Wij mochten pakken wat we wilde, wat prima smaakte allemaal. Komt mijn liefste vriendje aan; pakt een bakkie koffie, wat cakejes en nestelt zich vervolgens - met mijn volle verbazing sloeg ik dit gaande - in het busje.. :| hij zat er zelfs EERDER in dan de gids die het amper trok met die kou.. :| amai amai amai, onze luitenant hoor. Mannetje mannetje, jij moet nog veel bikkelen :D hahaha en uiteraard kwamtie er weer uit toen tie zag dat wij allemaal lekker buiten bleven staan, 'oh ik dacht dat we in het busje gingen eten'.. ja tuurlk schatje. Geeft niet. Maakt niet uit. je bent nog jong. Lol :D

Na enig opwarming (wat redelijk snel gebeurde toen de zon eenmaal op was) en na een paar lekkere bakken koffie, gingen we ons een verdere weg banen tussen de geisers door. Bij sommige moest je echt achter het gemetselde muurtje blijven, maar bij anderen kon je redelijk dichtbij komen, bij enkelen zelfs het water aanraken, omdat het daar gewoon lekker warm was en niet kookte. En wat een onwijs heldere kleine 'geiser-meertjes' hebben we gezien zeg! De stoom kwam er nog wel vanaf (gecombineerd met damp misschien wel), maar as je dichtbij kwam, kon je zo enkele meters de diepte in kijken. Gaaf hoor :D
En bij deze geisers, waarbij je zo dichtbij kon komen, kreeg je vanzelf warme voeten as je lang genoeg op de grond rondom de geiser bleef staan. Moeder Natuur; u bent werkelijk briljant!

Door de zonsopkomst en de vele mineralen in de grond in dit gebied zag je hele verschillende kleuren rondom de geisers, wat werkelijk een prachtig zicht was. Ik heb dan ook me ogen uitgekeken!

En er was zelfs een zwembad aangelegd, op moeders natuurskracht verwarmd.. hoe makkelijk! Ze lieten er wel koud water bij stromen, zodat het niet té heet werd, maar het was net een gewon zwembad. Alleen ja, door de natuur verwarmd en op 42OOm hoogte, tussen alleen maar Geisers en het Andesgebergte as uitzicht.. Best apart om daarin te zwemmen denk ik zo als ervaring.. ;)

We hebben er zeker ruim 1,5 uur doorgebracht voor we weer terugkeerden naar het busje.
De chauffeur reed ons nog naar een afgelegen plekje, soort van moerasgebied, waar nog meer kleine geisers waren, maar met nog meer verschillende kleuren. Op onze weg erheen kwamen we over een weggetje wat haast amper bereden werd, en zagen we ineens een soort van konijn razendsnel de berghelling op rennen. Even later zagen we er eentje zitten langs de kant van de weg... Maar het was geen echt konijn.. hoewel het er wel veel van weg had, met name de kop en de oren. maar as het beestje rende, zag je er een enorme staart achteraan zwiepen. En snel dat ze waren :|

Aangekomen bij het kleine moerasgebied waande ik me haast in 'The Death Swamps' uit Lord of the Rings, het zag er zo precies uit! :| Allerlei kleuren, mosserige paadjes en blubberpoelen met dan ineens weer helder water. Maar vooral die kleuren waren erg bijzonder! Van alles en nog wat, erg gaaf.

Tegen 12uur zijn we weer terug naar ons hotel gereden waar we om 2uur aankwamen. Onderweg nog wel paar keer gestopt voor wc-bezoekjes en kijken van lama's, soortgenoten van de lama en die kleine, speedy konijntjes.

Bij het hotel afscheid genomen van de gids en de chauffeur, die zouden we nu niet meer zien, op de laatste dag na dan, wanneer ze ons terug naar de bus zouden brengen.

's Middags zijn we weeste lunchen in het dorpje van San Pedro de Atacama. Ik had niet bijster veel honger, mama evenmin, dus bestelde we 2 empanada's, wat ik altijd deed als ik niet zoveel honger had. Die kleine dingen in Argentinië smaakte altijd prima en waren klein genoeg voor een klein snackje of as je niet zoveel honger hebt. Nou ja, met die gedachten hadden we ze dan besteld... Maar toen kwam ze ermee aanzetten... ik denk dat het het grootste gerecht aan tafel was.. :| en dan krijg je er ook nog 2!!! dat vrouwke zal ook wel gedcht hebben; 'zoo die gaat 2 empanadas wegwerken, zal wel honger hebben....' allejees, zeg dan dat die dingen in Chili gigantisch zijn en niet een handvol zoals in Argentinië!!! Maar goed, we deelde ze maar allemaal op en alles is prima opgegaan.
Wat wel grappig was, was dat toen we er net gingen zitten en besteld hadden, de kok nog ff aan kwam fietsen. Die hadden ze ff gebeld ofzo, want hij was de enige kok die we konden zien door het open keukentje... Hoe frapant :D

Na de lunch zijn we nog eventjes op zoek gegaan naar leuke excursies. Ik zag dat je op excursie naar Bolivia kon, dat had tuurlk wel onwijs gaaf geweest (en had een stempel meer betekend :D), maar niemand had er nog heel veel kracht voor en keek uit naar een échte relaxdag. Mijn schatje en ik hebben toen enkel de excursie voor Sandboaren geboekt voor de volgende dag. Verder zijn we nog wat winkeltjes in en uit gegaan, maar na niet te lang weer terug naar het hotel gegaan. Daar nog heerlijk gerelaxed de rest van de middag en 's avonds uit eten gegaan in het dorpje. We hadden enkele leuk uitziende tentjes gespot die middag, dus gingen we bij 1 van die naar binnen. Primaa gegeten, alleen het tentje waar we uiteindelijk kwamen, was erg kil en koud aangekleed en dan nog maar niet te spreken van onze eeuwig achtervolgende Italiaanse medegasten van het hotel...

Maar een zeer mooie en leuke dag weer gehad!!