Laguna Blanca, Salar de Atacama en Lama-lunch
Door: Stuitertje
Blijf op de hoogte en volg Coby
02 September 2008 | Chili, San Pedro de Atacama
5 augustus!
Na de lange, erg interessante dag zeker wel, van gisteren had Jan het eigenlijk wel een beetje gezien. Hij besloot er vandaag maar ff een echt vakantiedagje voor zichzelf van te maken. Dat wil zeggen, koffie drinken, sigaretje roken, koffie drinken, sigaretje roken, in de zon zitten, koffie drinken, sigaretje roken, rondje lopen, koffie drinken, sigaretje roken, etc. Je raadt het verder wel ;)
Nou prima hoor Jantje, een relaxte dag toegewenst en wij gingen lekker op pad!
Vroeg opgehaald, want we gingen vandaag een behoorlijk eindje touren. We waren nog maar net onderweg toen we een heel stel lama's, keurig in een rij, achter elkaar aan zagen lopen... Allerlei kleuren, maar wat vooral gek was, dat ze keurig in een rij, helemaal los achter elkaar aan liepen.. De gids vertelde toen dat lama's geheel los leven overdag, maar savonds wel altijd terugkeren naar huis.. Ze lopen blijkbaar elke dag hetzelfde rondje, met zn allen (blijkbaar zoeken ze het gezelschap wel op), en keren dan na een dag lekker stappen terug naar hun hok... Zijn ze toch niet geheel achterlijk.. al zou je het vaak wel denken.. ;)
Na een klein uurtje kwamen we in de woestijn ineens een strook bomen tegen, hoe verbaasd waren wij :| Hier even gestopt en toen kregen we de nodige uitleg. Tusen het dorp waar wij zaten, in die oase, en tussen het volgende dorp in een volgende oase was altijd al woestijngrond geweest, er groeide nooit enig boompje. Toch groeiden er nu ineens (zonder enige oase in de buurt) op een bepaalde strook tóch bomen tussen die twee plaatsen... Wat was er nu aan de hand: de bewoners van dit gebied wisten dat er ergens hier tussen die 2 oases een ondergrondse rivier moest stromen, met oa het vele smeltwater van de bergen afkomstig.. Maar waar precies wisten ze niet. Wat hebben ze toen gedaan om daarachter te komen, en om er vervolgens gebruik van te kunnen maken: ze zetten de gehele strook tussen de twee oases (een gebied van tientallen kilometers) vol met bomen. Nu waren dit geen normale bomen, maar bomen van een speciaal soort die wortels konden ontwikkelen van wel 25m lang. De eerste jaren waren behoorlijk heftig, want de boompjes waren toen nog te jong om lange wortels ontwikkeld te hebben, dus moesten alle boompjes (over dat gehele gebied) elke dag van water voorzien worden. Nou, na enkele jaren zijn ze hiermee gestopt, toen ze berekend hadden dat de wortels nu lang genoeg zouden zijn om bij de ondergrondse rivier te komen, mocht die in de buurt zijn. En wat gebeurde: de meeste boompjes stierven binnen de kortste tijd, door een gebrek aan water, maar precies waar de ondergrondse rivier zat, bleef een kronkelende strook bomen overeind. En dat is waar wij ons op dat moment bevonden. Een slingerende strook bomen gaf precies de ligging van de ondergrondse rivier aan! Hoe briljant ! :D
Wij weer verder op pad. Een klein uurtje verder stopte we opnieuw. Er was vrij weinig te zien, op een raar wit metalen gebeuren na dan. Er leidde een pad heen dus gingen we maar even kijken. Dit bleek wederom een punt van de Steenbokskeerkring te zijn! :| De Chilenen besteede duidelijk minder aandacht aan dergelijke punten, want het 'kunstwerk' of 'herkenningspunt' was nou niet bepaald herkenbaard als punt voor de Steenbokskeerkring, zoals we wel in Argentinië gezien hadden. Maar goed, het idee was wel erg leuk :D Zo sta je op een belangrijke geografische lijn in Argentinië, en zo sta je slechts enkele dagen later op exact dezelfde lijn, maar dan een paar honder kilometers verder in Chili... :D Ik vind hem in ieder geval wel erg leuk! ;)
Onze volgende stop was heel even bij een restaurantje, ergens onderweg. Hier zouden we later gaan lunchen, en nu gaven we alvast een bestelling door, later op de dag hadden we namelijk niet zoveel tijd en nu kwamen we er toch langs. Dit vond ik zoooo verschillend aan die Chilenen met de Argentijnen he. Een Argentijn zou zoiets gehad hebben van: 'joh, ik bestel straks wel, dan weet ik waar ik zin in heb, en dan zit ik toch wat langer, wat maakt dat nou uit?' Chilenen zijn dan toch een stuk meer gestructureerd en georganiseerd, meer verglijkbaar met de Europeanen..
Vanaf dat punt was het echter nog zeker een uur, 2 uurtjes. We zaten de hele ochtend vrijwel al stil, dus de kinders waren wat druk en vervelend. Dit resulteerde in het feit dat het busje omgetoverd werd tot een soort van dierentuin. Er was een lama, en geit, een koe, een kip en een uitgebroken aapje. De chauffeur kwam steeds wat meer los, zeker nu tie ervoer dat zijn toeristen toch ook gestoord waren.
Tegen de middag bereikten we dan EINDELIJK een slagboom en dat was het teken dat we er bijna waren! We kwamen weer het nationale park in, wat weer opnieuw om geld vroeg en afgesloten was.. *zucht* Maar toen werd ik echt met verbazing geslagen.. Recht voor me neus ineens een meer.... met water wat blauwer was dan blauw van verf wat het meest blauw is dan dat je je kunt indenken... LAGUNA BLANCA! (zie mijn geplaatste tip voor meer interessante info!!)
Amai, dat was ZO gaaf en mooi :| As je de foto's ziet en er niet geweest ben, zul je geheit ook zeggen dat het wel een erg slecht bewerkte foto is.. 'dat zie je toch zo dat dat geen echt blauw is'... ja.. nou, maar het was WEL echt blauw.. :| dat was ZO onwerkelijk... En dan komt er OOK nog ff bij dat we ons inmiddels bevonden op een hoogte van 42OOm..... DUS... :| Dat bedoel ik! Toch onwerkelijk! Maar het was echt ONWIJS gaaf en prachtig om te zien! ZOWN ontzettende aanrader, absoluut!
Dit meer lag werkelijk ook tussen de vulkanen en bergen. Het is ontstaan door een vulkanische uitbarsting, jaren en jaren geleden. Door de uitbarsting werd het omhoog gedrukt en is er op de 1 of andere manier puur, helder water in gekomen. Hoe het komt dat het zo onwijs blauw is kan ik helaas niet verklaren, maar het was echt geweldig om te ervaren.
Wat ook een onwijs mooi plaatje was, was dat je eerst een rand van wit had, ijs of zout, daar kwamen we niet helemaal uit, vervolgd door het prachtigste blauwe meer wat je ooit hebt gezien, de bergen en vulkanen op de achtergrond, verschillend in vorm door verschillende uitbarstingen, daarachter vulkanen/bergen met eeuwige sneeuw en dat grenzend aan een straalblauwe lucht... het plaatje kon niet perfecter :| WAUW!!
We liepen van het hoofdmeer (waar we als eerste bij uit kwamen) naar een ander meertje, wat meteen 1OOm lager lag (of 5OOm, weet het niet precies meer) en dat werd gevuld door ondergronds sijpelend water van het hoofdmeer. Dit meer was kleiner qua oppervlakte, maar was rijk aan tientallen vogels, vosjes en een soortgenoot van de lama die daar kwamen drinken. Eveneens prachtig.
We zagen onderweg tussen die meertjes nog een prachtig jong vosje wat schuw, maar toch ietwat nieuwsierig tussen ons door sloop. Mooi beessie!
Na een klein uurtje hier rond kijken en onszelf verwonderen over moeder natuur, ging onze weg terug naar het eerder gepasseerde restaurantje op 31OOm hoogte. Weer bijna 2uur terughobbelend, kregen we een uitgebreide lunch van brood met flamingosaus.. (tuuurlk... ;)) , gevolgd door een heerlijke soep en een hoofdgerechtje van FLAMINGO (goh, het smaakt precies zoals kip.... ;)), rijst en een beetje groente. Ik zat echter na de soep en het brood al helemaal vol dat mijn bordje verder opgedeeld is. De gids en chauffeur vonden het absoluut niet erg geloof ik.
Hans kreeg als eerste een wel heel bijzonder hoofdgerecht, namelijk een lama'tje, ondergesneeuwd met kruiden. Ja, de lama was al dagen zo aanwezig in ons gezelschap dat de gids het niet had kunnen laten... hahaha. Jammer genoeg konden we het beessie niet mee nemen, anders had ie zeer zeker een mooi plekkie in Hans zn vrachtwagen gekregen.
Wat mij bij de lunch ook alweer zo opviel, was wederom het rappe gedoe. Het moest allemaal maar snel snel, typisch Europeaans zou ik haast zeggen.. *zucht* zo jammer, k was zo gewend aan het rlxte Argentijnse leventje..
Maar goed, onze tafel was alweer nodig voor de volgende toeristengroep, dusja, wij moesten maar wel beetje opschieten.
Na de rappe lunch hebben we nog eventjes het kleine dorpje (serieus kleiner as Langeweg) bezocht, voornamelijk de kerkjes. Er was een heel oud kerkje, maar dat was in de restauratie gegaan enkele jaren geleden, en nou ja, voor die tijdelijke periode hadden ze maar ff een 2e kerk gebouwd, zodat de inwoners daar naar toe konden zolang de restauratie duurde... En nou ja, nu hadden ze er toch gewoon 2 in gebruik, tis ook zo wat om er dan weer 1 af te breken... Wonderbaarlijk.. Dat wil namelijk ook zeggen dat ze 2 pastoors moeten hebben enzo, nou in een dorp kleiner as Langeweg kun je je wel indenken dat dat niet het gemakkelijkste is om te vinden.... Maar goed, het werkte blijkbaar.
Wat wel op viel, was dat de kerken in Chili uit 2 delen bestaan; het gebouw voor de mis en de toren met de klok en bel apart. Vraag me niet waarom, maar dat zagen we overal zo in Chili..
Toen het eten dan in een rustig tempo wat gezakt was, vervolgden wij onze weg weer. Na weer het heen en weer hobbelen van zeker een uur, kwamen we uit bij Chileense zoutvlakten, de grootste van de wereld naar wat ik heb horen zeggen.. : SALAR DE ATACAMA! (zie mijn geplaatste tip voor meer interessante info!!)
Ook hier weer braaf entree betalen en wandelen maar weer. Deze zoutvlakten had ik eigenlijk hetzelfde verwacht as in Argentinië, maar deze waren totaal anders. Deze vlakten waren niet vlak, leek wel op koraal, maar dan van vooral zout dan en bepaalde mineralen zoals lithium. Zo ver je kijken kon zag je dergelijke vormen.. Een stuk verder was een soort van heel ondiep meertje en daar zag je in het wederom mega heldere water, kleine visjes, verschillende vogelsoorten en... FLAMINGO'S! Leuk die beesten zeg, ze zijn echt zo roos as op tv :D. Hier hebben we wat op en neer gelopen en de beestjes en het zout bewonderd, erg apart allemaal.
Ten slotte weer in het busje gestapt, op naar onze laatste stop voor vandaag. Dat was een oase, waar een eeuwenoud indianenvolkje woonde. Al 12OOO jaar geleden werd er door deze stam gebruik gemaakt van irregatiekanaaltjes, tot op de dag van vandaag. Er had ooit een wilde, diepe rivier door het dorpje en de oase gestroomd, maar dat water is structureel geleid naar de aangelegde kanaaltjes en sindsdien is enkel de lege rivier te bewonderen (ook wel de moeite waard hoor!). De kanaaltjes liepen - en lopen er nog steeds, werkend en al - door het hele dorpje, langs alle akkertjes van alle boertjes. Er was dan een soort schema wat gehandhaafd werd waarop aan gegeven werd wanneer wie zijn sluisjes open mocht zetten, zodat hun akkertjes water kregen, en wanneer ze weer dicht moesten en een andere groep ze open mocht zetten. Het systeem is al honderden jaren oud, maar werkt nog steeds! 'Slimme jongens, die Indianen ;)'.
Toen we door het dorpje terug naar het busje liepen, kwamen we nog langs een klein waaitje waar 2 schaapjes en een lama in stonden. Hans kon het niet laten en ging aan de rand van het waaitje op een steen zitten en begon Lama-geluiden te maken. De lama keek eerst nieuwsgierig en kwam vervolgens stapje voor stapje naar hem toe, tot ie hem haast aan kon raken. 1 schaapje echter, was ook wel nieuwsgierig geworden en kwam er achteraan.. Op het moment dat het schaapje dichter bij Hans was, dan de lama, snoof het beest flink en spuugde een flinke klodder op het arme schaappie... :| Ik heb een lama nog nooit zo plotseling en hard zien spugen op een ander dier... en zeker niet uti jaloezie :| hahaha. Wat een grap wel :D
In ditzelfde dorpje hebben we nog (hoe kon het anders) een ander kerkje bezocht. Voor we naar binnen gingen, hadden we behoorlijk last van onze mede Europeanen: een groep Franse op-leeftijd-zijne-dames... Ze waren behoorlij irritatieverwekkend, maar goed...
Komen we bij het kerkje aan, staan er 2 afbeeldingen aan de zijkant van de deur. Aan de ene kant een ezel, aan de andere kant een lama. De lama stond voor de Chileense cultuur en de Ezel voor de Spaanse.. Nu kun je uiteraard meteen wel indenken hoe de Chilenen over de Spanjaarden denken (dat is dan wel weer gelijk aan het resterende Zuid-Amerika), maar volgens de culturele geschiedenis willen deze dieren de tyische dieren aangeven. En ja de lama is heel erg typerend voor Chili, en de ezel is ingebracht door de Spanjaarden, dus dat vonden ze wel heel erg typisch voor Spanje.....
Na dit bezoekje was het al laat in de namiddag en zijn we weer terug naar het hotel gegaan.
Bij aankomst zat Jan op exact hetzelfde plek as toen we weg gegaan waren die ochtend, dus de opmerking 'je had niet de hele tijd hoeven wachten hoor, je had wel wat mogen gaan doen...' was snel gemaakt...
Die avond lekker rustig aan gedaan en op tijd ons bedje in gedoken, want de nacht zou niet behoorlijk lang gaan worden...
Na de lange, erg interessante dag zeker wel, van gisteren had Jan het eigenlijk wel een beetje gezien. Hij besloot er vandaag maar ff een echt vakantiedagje voor zichzelf van te maken. Dat wil zeggen, koffie drinken, sigaretje roken, koffie drinken, sigaretje roken, in de zon zitten, koffie drinken, sigaretje roken, rondje lopen, koffie drinken, sigaretje roken, etc. Je raadt het verder wel ;)
Nou prima hoor Jantje, een relaxte dag toegewenst en wij gingen lekker op pad!
Vroeg opgehaald, want we gingen vandaag een behoorlijk eindje touren. We waren nog maar net onderweg toen we een heel stel lama's, keurig in een rij, achter elkaar aan zagen lopen... Allerlei kleuren, maar wat vooral gek was, dat ze keurig in een rij, helemaal los achter elkaar aan liepen.. De gids vertelde toen dat lama's geheel los leven overdag, maar savonds wel altijd terugkeren naar huis.. Ze lopen blijkbaar elke dag hetzelfde rondje, met zn allen (blijkbaar zoeken ze het gezelschap wel op), en keren dan na een dag lekker stappen terug naar hun hok... Zijn ze toch niet geheel achterlijk.. al zou je het vaak wel denken.. ;)
Na een klein uurtje kwamen we in de woestijn ineens een strook bomen tegen, hoe verbaasd waren wij :| Hier even gestopt en toen kregen we de nodige uitleg. Tusen het dorp waar wij zaten, in die oase, en tussen het volgende dorp in een volgende oase was altijd al woestijngrond geweest, er groeide nooit enig boompje. Toch groeiden er nu ineens (zonder enige oase in de buurt) op een bepaalde strook tóch bomen tussen die twee plaatsen... Wat was er nu aan de hand: de bewoners van dit gebied wisten dat er ergens hier tussen die 2 oases een ondergrondse rivier moest stromen, met oa het vele smeltwater van de bergen afkomstig.. Maar waar precies wisten ze niet. Wat hebben ze toen gedaan om daarachter te komen, en om er vervolgens gebruik van te kunnen maken: ze zetten de gehele strook tussen de twee oases (een gebied van tientallen kilometers) vol met bomen. Nu waren dit geen normale bomen, maar bomen van een speciaal soort die wortels konden ontwikkelen van wel 25m lang. De eerste jaren waren behoorlijk heftig, want de boompjes waren toen nog te jong om lange wortels ontwikkeld te hebben, dus moesten alle boompjes (over dat gehele gebied) elke dag van water voorzien worden. Nou, na enkele jaren zijn ze hiermee gestopt, toen ze berekend hadden dat de wortels nu lang genoeg zouden zijn om bij de ondergrondse rivier te komen, mocht die in de buurt zijn. En wat gebeurde: de meeste boompjes stierven binnen de kortste tijd, door een gebrek aan water, maar precies waar de ondergrondse rivier zat, bleef een kronkelende strook bomen overeind. En dat is waar wij ons op dat moment bevonden. Een slingerende strook bomen gaf precies de ligging van de ondergrondse rivier aan! Hoe briljant ! :D
Wij weer verder op pad. Een klein uurtje verder stopte we opnieuw. Er was vrij weinig te zien, op een raar wit metalen gebeuren na dan. Er leidde een pad heen dus gingen we maar even kijken. Dit bleek wederom een punt van de Steenbokskeerkring te zijn! :| De Chilenen besteede duidelijk minder aandacht aan dergelijke punten, want het 'kunstwerk' of 'herkenningspunt' was nou niet bepaald herkenbaard als punt voor de Steenbokskeerkring, zoals we wel in Argentinië gezien hadden. Maar goed, het idee was wel erg leuk :D Zo sta je op een belangrijke geografische lijn in Argentinië, en zo sta je slechts enkele dagen later op exact dezelfde lijn, maar dan een paar honder kilometers verder in Chili... :D Ik vind hem in ieder geval wel erg leuk! ;)
Onze volgende stop was heel even bij een restaurantje, ergens onderweg. Hier zouden we later gaan lunchen, en nu gaven we alvast een bestelling door, later op de dag hadden we namelijk niet zoveel tijd en nu kwamen we er toch langs. Dit vond ik zoooo verschillend aan die Chilenen met de Argentijnen he. Een Argentijn zou zoiets gehad hebben van: 'joh, ik bestel straks wel, dan weet ik waar ik zin in heb, en dan zit ik toch wat langer, wat maakt dat nou uit?' Chilenen zijn dan toch een stuk meer gestructureerd en georganiseerd, meer verglijkbaar met de Europeanen..
Vanaf dat punt was het echter nog zeker een uur, 2 uurtjes. We zaten de hele ochtend vrijwel al stil, dus de kinders waren wat druk en vervelend. Dit resulteerde in het feit dat het busje omgetoverd werd tot een soort van dierentuin. Er was een lama, en geit, een koe, een kip en een uitgebroken aapje. De chauffeur kwam steeds wat meer los, zeker nu tie ervoer dat zijn toeristen toch ook gestoord waren.
Tegen de middag bereikten we dan EINDELIJK een slagboom en dat was het teken dat we er bijna waren! We kwamen weer het nationale park in, wat weer opnieuw om geld vroeg en afgesloten was.. *zucht* Maar toen werd ik echt met verbazing geslagen.. Recht voor me neus ineens een meer.... met water wat blauwer was dan blauw van verf wat het meest blauw is dan dat je je kunt indenken... LAGUNA BLANCA! (zie mijn geplaatste tip voor meer interessante info!!)
Amai, dat was ZO gaaf en mooi :| As je de foto's ziet en er niet geweest ben, zul je geheit ook zeggen dat het wel een erg slecht bewerkte foto is.. 'dat zie je toch zo dat dat geen echt blauw is'... ja.. nou, maar het was WEL echt blauw.. :| dat was ZO onwerkelijk... En dan komt er OOK nog ff bij dat we ons inmiddels bevonden op een hoogte van 42OOm..... DUS... :| Dat bedoel ik! Toch onwerkelijk! Maar het was echt ONWIJS gaaf en prachtig om te zien! ZOWN ontzettende aanrader, absoluut!
Dit meer lag werkelijk ook tussen de vulkanen en bergen. Het is ontstaan door een vulkanische uitbarsting, jaren en jaren geleden. Door de uitbarsting werd het omhoog gedrukt en is er op de 1 of andere manier puur, helder water in gekomen. Hoe het komt dat het zo onwijs blauw is kan ik helaas niet verklaren, maar het was echt geweldig om te ervaren.
Wat ook een onwijs mooi plaatje was, was dat je eerst een rand van wit had, ijs of zout, daar kwamen we niet helemaal uit, vervolgd door het prachtigste blauwe meer wat je ooit hebt gezien, de bergen en vulkanen op de achtergrond, verschillend in vorm door verschillende uitbarstingen, daarachter vulkanen/bergen met eeuwige sneeuw en dat grenzend aan een straalblauwe lucht... het plaatje kon niet perfecter :| WAUW!!
We liepen van het hoofdmeer (waar we als eerste bij uit kwamen) naar een ander meertje, wat meteen 1OOm lager lag (of 5OOm, weet het niet precies meer) en dat werd gevuld door ondergronds sijpelend water van het hoofdmeer. Dit meer was kleiner qua oppervlakte, maar was rijk aan tientallen vogels, vosjes en een soortgenoot van de lama die daar kwamen drinken. Eveneens prachtig.
We zagen onderweg tussen die meertjes nog een prachtig jong vosje wat schuw, maar toch ietwat nieuwsierig tussen ons door sloop. Mooi beessie!
Na een klein uurtje hier rond kijken en onszelf verwonderen over moeder natuur, ging onze weg terug naar het eerder gepasseerde restaurantje op 31OOm hoogte. Weer bijna 2uur terughobbelend, kregen we een uitgebreide lunch van brood met flamingosaus.. (tuuurlk... ;)) , gevolgd door een heerlijke soep en een hoofdgerechtje van FLAMINGO (goh, het smaakt precies zoals kip.... ;)), rijst en een beetje groente. Ik zat echter na de soep en het brood al helemaal vol dat mijn bordje verder opgedeeld is. De gids en chauffeur vonden het absoluut niet erg geloof ik.
Hans kreeg als eerste een wel heel bijzonder hoofdgerecht, namelijk een lama'tje, ondergesneeuwd met kruiden. Ja, de lama was al dagen zo aanwezig in ons gezelschap dat de gids het niet had kunnen laten... hahaha. Jammer genoeg konden we het beessie niet mee nemen, anders had ie zeer zeker een mooi plekkie in Hans zn vrachtwagen gekregen.
Wat mij bij de lunch ook alweer zo opviel, was wederom het rappe gedoe. Het moest allemaal maar snel snel, typisch Europeaans zou ik haast zeggen.. *zucht* zo jammer, k was zo gewend aan het rlxte Argentijnse leventje..
Maar goed, onze tafel was alweer nodig voor de volgende toeristengroep, dusja, wij moesten maar wel beetje opschieten.
Na de rappe lunch hebben we nog eventjes het kleine dorpje (serieus kleiner as Langeweg) bezocht, voornamelijk de kerkjes. Er was een heel oud kerkje, maar dat was in de restauratie gegaan enkele jaren geleden, en nou ja, voor die tijdelijke periode hadden ze maar ff een 2e kerk gebouwd, zodat de inwoners daar naar toe konden zolang de restauratie duurde... En nou ja, nu hadden ze er toch gewoon 2 in gebruik, tis ook zo wat om er dan weer 1 af te breken... Wonderbaarlijk.. Dat wil namelijk ook zeggen dat ze 2 pastoors moeten hebben enzo, nou in een dorp kleiner as Langeweg kun je je wel indenken dat dat niet het gemakkelijkste is om te vinden.... Maar goed, het werkte blijkbaar.
Wat wel op viel, was dat de kerken in Chili uit 2 delen bestaan; het gebouw voor de mis en de toren met de klok en bel apart. Vraag me niet waarom, maar dat zagen we overal zo in Chili..
Toen het eten dan in een rustig tempo wat gezakt was, vervolgden wij onze weg weer. Na weer het heen en weer hobbelen van zeker een uur, kwamen we uit bij Chileense zoutvlakten, de grootste van de wereld naar wat ik heb horen zeggen.. : SALAR DE ATACAMA! (zie mijn geplaatste tip voor meer interessante info!!)
Ook hier weer braaf entree betalen en wandelen maar weer. Deze zoutvlakten had ik eigenlijk hetzelfde verwacht as in Argentinië, maar deze waren totaal anders. Deze vlakten waren niet vlak, leek wel op koraal, maar dan van vooral zout dan en bepaalde mineralen zoals lithium. Zo ver je kijken kon zag je dergelijke vormen.. Een stuk verder was een soort van heel ondiep meertje en daar zag je in het wederom mega heldere water, kleine visjes, verschillende vogelsoorten en... FLAMINGO'S! Leuk die beesten zeg, ze zijn echt zo roos as op tv :D. Hier hebben we wat op en neer gelopen en de beestjes en het zout bewonderd, erg apart allemaal.
Ten slotte weer in het busje gestapt, op naar onze laatste stop voor vandaag. Dat was een oase, waar een eeuwenoud indianenvolkje woonde. Al 12OOO jaar geleden werd er door deze stam gebruik gemaakt van irregatiekanaaltjes, tot op de dag van vandaag. Er had ooit een wilde, diepe rivier door het dorpje en de oase gestroomd, maar dat water is structureel geleid naar de aangelegde kanaaltjes en sindsdien is enkel de lege rivier te bewonderen (ook wel de moeite waard hoor!). De kanaaltjes liepen - en lopen er nog steeds, werkend en al - door het hele dorpje, langs alle akkertjes van alle boertjes. Er was dan een soort schema wat gehandhaafd werd waarop aan gegeven werd wanneer wie zijn sluisjes open mocht zetten, zodat hun akkertjes water kregen, en wanneer ze weer dicht moesten en een andere groep ze open mocht zetten. Het systeem is al honderden jaren oud, maar werkt nog steeds! 'Slimme jongens, die Indianen ;)'.
Toen we door het dorpje terug naar het busje liepen, kwamen we nog langs een klein waaitje waar 2 schaapjes en een lama in stonden. Hans kon het niet laten en ging aan de rand van het waaitje op een steen zitten en begon Lama-geluiden te maken. De lama keek eerst nieuwsgierig en kwam vervolgens stapje voor stapje naar hem toe, tot ie hem haast aan kon raken. 1 schaapje echter, was ook wel nieuwsgierig geworden en kwam er achteraan.. Op het moment dat het schaapje dichter bij Hans was, dan de lama, snoof het beest flink en spuugde een flinke klodder op het arme schaappie... :| Ik heb een lama nog nooit zo plotseling en hard zien spugen op een ander dier... en zeker niet uti jaloezie :| hahaha. Wat een grap wel :D
In ditzelfde dorpje hebben we nog (hoe kon het anders) een ander kerkje bezocht. Voor we naar binnen gingen, hadden we behoorlijk last van onze mede Europeanen: een groep Franse op-leeftijd-zijne-dames... Ze waren behoorlij irritatieverwekkend, maar goed...
Komen we bij het kerkje aan, staan er 2 afbeeldingen aan de zijkant van de deur. Aan de ene kant een ezel, aan de andere kant een lama. De lama stond voor de Chileense cultuur en de Ezel voor de Spaanse.. Nu kun je uiteraard meteen wel indenken hoe de Chilenen over de Spanjaarden denken (dat is dan wel weer gelijk aan het resterende Zuid-Amerika), maar volgens de culturele geschiedenis willen deze dieren de tyische dieren aangeven. En ja de lama is heel erg typerend voor Chili, en de ezel is ingebracht door de Spanjaarden, dus dat vonden ze wel heel erg typisch voor Spanje.....
Na dit bezoekje was het al laat in de namiddag en zijn we weer terug naar het hotel gegaan.
Bij aankomst zat Jan op exact hetzelfde plek as toen we weg gegaan waren die ochtend, dus de opmerking 'je had niet de hele tijd hoeven wachten hoor, je had wel wat mogen gaan doen...' was snel gemaakt...
Die avond lekker rustig aan gedaan en op tijd ons bedje in gedoken, want de nacht zou niet behoorlijk lang gaan worden...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
