op naar Chili!

3 augustus!

Vanmorgen was het errug vroeg.. pff we moesten namelijk om 7uur al in de bus naar Chili zitten.. au au dat deed toch wel ff zeer.. Maar goed, om 7uur waren we er hoor, de doldwaze taxirit deed daar niets tegen ... godzijdank maar.

We hadden allemaal plaatsjes bij elkaar, hoewel alle stelletjes wel uit elkaar waren gehaald. Maar goed, onderling switchen is een eitje he. De eerste paar uurtjes hebben we ook nog heerlijk liggen pitten, voor zover dat mogelijk is in een bus. Het waren jammer genoeg niet de luxe bussen die ik gewend was voor de lange afstanden vanuit Buenos Aires.. maar goed, het waren nu ook geen nachtritten en we hoefden nu 'maar' 1O te zitten.. alsof het niets is.. grr. Het was een laaange zit, dat kan ik je wel zeggen, we hadden weinig te doen, geen films of iets. En ja, mijn wijze vader had gezegd dat het niet nodig was om mijn DS mee te nemen, want we hadden genoeg aan elkaar op langere ritten... toch vroeg mijn wijze vader halfweg of ik toch niet toevallig me DS mee had genomen... *zucht* vaders...

Tegen een uur of 3 moest er even gestopt worden. 'Yes' dacht vooral Jan, want die had wel zin in een peuk na behoorlijk wat uurtjes zitten.. maar nee, niemand mocht er uit, de chauffeur moest enkel wat wegstoppen tussen de bagage.. of er iets uit halen ofzo.. god mag weten wat, want het was wel stiekum... mmmm.. :| We waren nu ook vrij dicht bij de grens dus wij kregen allemaal onze gedachten er wel over.. Wat een volk ook weer.. Maar goed, niet veel later waren we bij de Argentijnse grens. Allemaal er uit met enkel je paspoort en briefje. In Zuid-Amerika heeft elk land speciale briefjes die je in moet vullen bij het ingaan of verlaten van het land. Ze willen werkelijk van alles van je weten en zonder dat briefje om je er niet in of uit... God wat ben ik blij met de open grenzen in Europa.. :| Welnu, na de nodige tijd in de rij gestaan te hebben, een erg vriendelijke douane controle doorstaan te hebben, konden we weer verder.
Nu verwacht je toch dat de grenzen dicht bij elkaar liggen. Dat dacht Jan dus ook, evenals papa. Ja, tis ongeveer 5km... Na 5km; ah het zal nog wel paar km zijn... Welnu, welgeteld zat er 5Okm tussen de 2 grensposten... :| dat is toch niet normaal... Zuid-Amerika blijft je verbazen... ;)
De Chileense grenscontrole was iets strenger. Echt ALLES moest eruit en moest opengemaakt worden. Ons pa had van zijn vorige bezoek aan Chili geleerd en had dit keer geen banaan bij. (De vorige keer was ons pa in het ZWARTE BOEK gekomen wegens het illegaal invoeren van een BANAAN. ...... ) We moesten precies aangeven wat je bij had en wat niet. Vervolgens gingen ze door al je kleren en spullen heen, om dat ook daadwerkelijk te controleren. Nou ja, er was tuurlk niets bijzonders te vinden, maar god wat een gedoe. Koop dan gwoon een scanner net zoals op Schiphol...

Na weer een hele tijd konden we dan eindelijk doorrijden. En toen, ja hoor, was het nog geen 1Omin toen wij er weer uitmochten. Gearriveerd in het dorpje San Pedro de Atacama! Allemaal verbaasden wij ons er zeer over dat HIER een hotel kon zijn en dat we ook hier 5 dagen zouden gaan verblijven .. het was nog kleiner as Langeweg leek het wel.. :| Maar goed, we werden opgehaald door onze chauffeur en gids van de komende 5 dagen en die jobten onze koffers in een klein karretje (we hoopten maar dat ze er niet uit zouden tetsen , want ook hier kenden ze geen asfalt... ) en brachten ons naar ons hotel: hotel Altiplanico. Wauw, dat was me wel een hotel zeg!! :| Heel eigen huisje, grote badkamer met bad, BUITENDOUCHE als extraatje, kacheltje, 2 bankies, bureautje, jacoozie, gratis internet, zwembad, buitenbar etc etc. Primaaaa :D Het was er nu wel rustig, want het was WINTER... ik zeg het was 3O graden maar het was winter. Het zwembad was daarom ook nog niet in gebruik... :| jongens, het was zo ongeveer 3O graden.. :| Maaar, waar we al snel achterkwamen, we leefden hier in een woestijn. Nou ja, het dorpje lag in een oase, dus ja. Ik snap um.
Wel weer een nieuwe ervaring: we keken uit op enkele vulkanen, waaronder de Lascar, de meest actieve Stratovulkaan van Chili. Elke ochtend kon je er witte rook uit op zien stijgen... De laatste eruptie was in 2OO7... 'Ach' zei de gids 'je hoeft niet bang te zijn, zo lang de rook maar wit is...' Juist, zodra tie grijs wordt en er stenen uit gaan knallen heb je een probleem. Nee fijne gedachte. :| Blijkbaar barst ie ongeveer elke 3 jaar uit, dus ja we hadden nu nog 2 jaar de tijd... Nee, ook al zown fijne gedachte... :|

We waren goed en wel gesetteld tegen 8uur, nog ruim op tijd en zeker aangezien het hier nog een uur tijdsverschil was met Salta, waar we vandaan kwamen. We gingen dus eerst maar even op zoek naar een bank of pinautomaat, om onszelf van Chileens geld te gaan voorzien.
Dan heb je ook een hele uitdaging, want vind maar eens een pinautomaat in San Pedro de Atacama... Tig keer vragen, tig keer ergens anders heen gestuurd en uiteindelijk gevonden: een pinautomaatje 5m achterin een donker steegje, zonder verlichting, met als deur een schot wat leek op een vervallen krottig schuurtje... echt.. ik overdrijf niet.. :| Nou ja, we waren al blij dat we het gevonden hadden, maar nu nog proberen naar binnen te gaan.. Zonder licht... Nu heeft mijn schatje toch nog redelijk wat hersentjes en het ventje had een soort mijnwerkerslampie bij, zown lampje dat jet met een stiek om je hoofd kan klemmen. Hij die op en voorop het hokkie in. De mannen een beetje lopen kloten, maar er kwam geen ene cent uit het apparaat.. Tuurlk, net as in Buenos Aires zijn die dingen int weekend - met name op zondag - helemaal leeg. Want ja, waarom zouden ze ze bij vullen in het weekend.. Er zijn gelukkig geen toeristen die hun geld willen uitgeven.. Ik snap die landen toch af en toe niet helemaal hoor.... Maaar goed, dan nog ff geen geld.

Wij terug naar het hotel gegaan en daar maar gegeten en het bedrag op een rekening gezet.

Om half 1O lag ik die avond heerlijk in de armen van me schatje te slapen, mmmm :D