De Purmamarca a Iruya, que loco !!
Door: Stuitertje
Blijf op de hoogte en volg Coby
25 Augustus 2008 | Argentinië, Iruya
1 augustus!
Onze dag ging van start in Purmamarca, waar we ontwaken met een perfect gesetteld doucheschema waar Doris zwaar van onder de indruk was :D
Tis gewoon ieder omste beurt, koppen dicht houden en doen wat je doen moet.. ;)
Goed, na een heerlijk gezond ontbijtje, de koffers weer gepakt en naar het kleine binnenstadje van Purmamarca gereden. Dit staat bekend om de berg met zijn 7 kleuren en een gezellig martje. Prima, kom maar op met die 7kleurige berg.. Ondertussen hadden wij toch al iets meer bergen gezien met al die verschillende kleuren (ik herinnerde mij de kloventocht in Cafayate meteen waar we wel 1O verschillende kleuren in 1 berg tegen kwamen).. Dus ik vond het wel best, eveneens papa en Jan en wij hebben de kinders fijn de berg op laten klimmen en wachtten ze beneden wel weer op. Goed teamwork vond ik zo, prima verdeeld. ;)
We zijn toen nog ffies het dorpje zelf verder in gegaan naar het plaatselijke martje. Bij het eerste het beste kraampje wat we tegen kwamen bleven we hangen aangezien er wel honderden lamamutsen te zien waren. Hans bleef bij het eerste 'kraampje' staan en was meteen verkocht aan zijn nu eigengemaakte, Lama muts. Het jong heeft hem opgezet op dit moment en deed de bewuste muts pas weer af toen hij het nachtlampje savonds naast zn bed uit deed... :| Rare.
We wilden nog ffies verder lopen, maar op dat moment stak me er toch een windhoos op :| Allemachies, zo maar uit het niets een halve orkaan leek het wel ! Iedereen op zn waar en met stokken en alles binnen handbereik maar proberen tegen te houden, want het vloog letterlijk door de lucht. Nu zijn wij Nederlanders uiteraard wel wat gewend, maar zo plotseling toch ook weer niet. Toch hebben we ons rondje rondom het pleintje nog gemaakt, waarna we toch snel onze fijne plaatsjes in de auto's weer opzochten.
Na nog geen half uurtje rijden kwamen we nog een dorppie tegen met een bekend marktje, ook daar op ons gemakkie overheen gebanjerd en daar vond mijn grootste broer een toepasselijke zonnebril die, net als zijn lamamuts, opgezet werd op het moment van passen en weer afgedaan werd bij het uitdoen van zijn nachtlampje. *zucht*. Het kind zat dus - voor de duidelijkheid - de gehele DAG , IN de AUTO, met 3O graden zo ongeveer, met een WOLLEN LAMA MUTS en een ZONNEBRIL... Aan jullie het plezier om de reacties van voorbijgangers etc in te denken....
In ditzelfde dorpje hebben we nog eventjes een bakkie koffie op. Hoewel je denkt; 'ff' , was dit niet zo heel 'ff'. Het eerste restaurantje (restaurant nota bene) waar we naar binnen gaan, hadden ze geen koffie.... :| wat is dit dan :| Nog ff op zoek gemoeten naar een restaurant MET koffie, toch ook apart. Maar, nadat we er 1 gevonden hadden dan toch, ffies koffie op en verder gegaan naar de rand van het dorpje om nog enkele oude indianenruïnes te bezichtigen, als wel een kleine botanische tuin met tientallen verschillende kaktussen.
Richting deze bezichtigheden moesten wij met onze volkswagen goltje over een rammelig bruggetje waar we vervolgens ook nog over TERUG moesten.. maar dat hadden we ons liever bespaard.. zo stevig zag het er toch allemaal niet uit.. Maar goed, we kwamen er overheen. Staan we klaar om naar binnen te gaan, komt mijn kleine broertje erachter dat ie zn pet vergeten is. Ons Robke. Hij reed dus maar ffies terug naar het restaurant en toen hebben wij onze ogen nog uitgekeken met het soort wagens wat die brug over en weer ging... onszelf erover verwonderd hoe ten eerste die brug het hield, maar ten tweede het soort autos, hoe die onderdelen nog bij elkaar bleven zitten... Ik kan je 1 ding zeggen: als er in Argentinië ooit een APK komt, dan rijden er in heel Argentinië 90% minder auto's.. En das serieus geen gekheid... :|
Na enkele minuten was Robje er weer en zijn we eerst langs en door het parkje met de verschillende kaktussen gelopen. Toch interessant dat er nog best veel verschillende kaktussen bestaan. Ik had het niet geweten in ieder geval!
Daarna nog over en in enkele oude indianen ruïnes gegaan. De huisjes waren van steen geweest en sommige waren restaureerd, maar die waren echt wonderbaarlijk koel van binnen. Terwijl het buiten met gemak tegen de 35graden kon worden, was het binnenin heerlijk koel en fris. En het blijkt dat het savonds of in de wintermaanden andersom was: wanneer het buiten koud was, dat het binnen weer lekker warm was. Wonderbaarlijk, en hoe wijs van die indianen, toen al! Zeker aangezien dat echt duizenden jaren geleden was.. :| Netjes hoor.
Wat wel geinig aan die huissies was, was dat ze heeele smalle ingangen hadden. Daarnaast waren ze tuurlk ook niet bijster hoog. Maarja... nu zijn papa en Jan niet bepaald klein, eveneens Hans niet, dus wanneer die erin gingen, bleef ik toch ff staan genieten :D
Hier zijn we niet heel lang gebleven, maar was voor niemand ook echt nodig vermoed ik. We hadden helaas geen gids, dat ten eerste, maar het eerste reisgezelschap had inmiddels al wel genoeg soortgelijke ruïnes gezien, dus we wisten het meeste er toch al wel vanaf en hadden het al op andere plaatsen gezien. Maar, het blijft altijd interessant hoor, vind ik dan! :)
Wij weer paar uur hobbelen.. (Jan zn steeds meer favoriete bezigheid op de vakantie :D). Tegen lunchtijd aangekomen in het volgende stadje... ook hier kan ik de naam even niet meer voor de geest halen.. spijtig genoeg. Maar hier hebben we eerst gegeten in een echte VREETSCHUUR! Een lange schuur met alleen maar lange rijen als tafels en bankjes om op te zitten. We waren net na een paar grote groepen, die borden en alles stond nog op tafel. Wat een zooitje. Maar goed, we hadden sowieso maar weinig tijd en wilden gewoon ffies een goeie lunch. Wel allemaal een heerlijke milanesa op. Dat kennen ze allemaal die Argentijnen as jut mij vraagt. Prima!
In dat dorpje ook nog ffies over de markt gelopen en Rob, Doris en Hans zijn nog ergens bij een standbeeld gaan kijken, maar de rest vond het wel best en hebben heerlijk op een trappeke in de zon zitten wachten.
Goed, toen waren we dus net over de middag. Vanaf toen hebben we echt alleen nog maar gereden. We zijn enkel en alleen gestopt om tegenliggers er langs te laten en 1 keer om te piesen... :| We moesten namelijk eerst de berg op, vervolgens weer de berg gedeeltelijk af en toen weer een bergwand op, maar dan echt op weggetjes waarop serieus maar 1 wagen paste en ja.. as je iemand tegen kwam, had je gewoon echt een heel groot probleem.. :| Nou ja, in de gids stond al: in dit dorpje komen haast geen toeristen, omdat het TE MOEILIJK TE BEREIKEN IS.... ik snap nu VOLKOMEN wat ze bedoelen.. :| Maaar goed, eer we daar waren hebben we weer heerlijk genoten van de weg, avontuurlijk door waterplassen scheuren, lekker hobbelen uren achter elkaar, genoeg diersoorten tegen gekomen, zowel naast als op de weg.. een prachtig uitzicht gehad op 4OOOm. Daar was het alleen al wel behoorlijk fris en er stond een gurige wind. Dit was eveneens het punt dat we ffies naar de wc konden en wat doet mijn wijze broer: gaat tegen de wind in staan... ja... ik maak er verder geen woorden aan vuil.. ;) Dappere dat het is ook...
Op dat punt waren we trouwens helemaal bovenaan de berg en keken we weer naar beneden. Toen we hier weer gingen afdalen, zagen we op een gegeven moment akkers liggen in de verte. Oooh, dan is daar tuurlk het dal en dan zal daar het dorpje Iruya wel zijn, waar we vannacht gaan slapen... Ja, kom je daar dus aan, zie je alleen nog maar afgronden tegen die akkerwanden aan en voor je uit gaat de weg leuk slingerend verder naar beneden, langs de bergrug... *zucht* En toen begon het al te schemeren. Ahhh leuk joh, spanning er beetje in houden ;)
Nou, dik tegen de schemer/donker zagen we dan eindelijk het dorpje Iruya... Werkelijk een dorpje TEGEN de berg aangeplakt, precies zoals het in de boekjes beschreven is.. Dat was wel onwijs gaaf om te zien, maar zo ... ja.. ik weet er gewoon geen woord voor haha. Het was niet bepaald ideaal, laat ik het zo stellen ;).
Ten eerste was het wonderbaarlijke aan het dorpje wel, dat er LANTAARS waren. :| Nergens zie je lantaarns, maar ineens in the middle of nowheren, bij een dorpje waar geen toeristenbusje kan komen, staan er lantaarns ... Nou ja, ze waren voor ons erg welkom, daar niet van !! :D Ons eerste uitdaging was al wel: hoe kom je het dorpje IN?? Want de weg waar we op stonden, eindigde zo ongeveer in de rivierbedding en ja, er was wel een paadje naar boven, naar het hoofdplein van het dorpje, maar daar stond een paaltje met een bordje dat je daar niet langs mocht. Na wat vragen kwam er een man naar ons toe die zei dat we er wel gewoon langs konden rijden hoor, geen probleem. Beetje handig zijn in slalommen en dan kon je zo om een afgrondje, het paaltje en een kuil in de weg .... eitje.. Juist, nou ja, het is ons allemaal gelukt, dus we zullen maar zeggen: EITJE ;)
Dan het volgende merkwaardige punt. Wil je de bocht om (we gingen trouwens omhoog in een hoek van 45 graden ofzo :|) staat daar ineens een vrachtwagen! vol met GASFLESSEN :| Nou ja, wij waren met 3 , dus het hele dorp was meteen vol, maar toch beetje onze auto's aan de kant en in andere steegjes gepropt, zodat die vrachtwagen er eerst langs kon. Wil die vervolgens de bocht om, kan tie de bocht niet maken :| EN hij stond helemaal scheef, in mijn ogen op het punt om om te vallen zo scheef door die achterlijke helling!!! :| das toch te bezot voor woorden! Een vrachtwagen VOL gasflessen nota bene!! :| Nou ja, vraag me niet hoe, maar na veel op en neer gesteek en gedoe, kwam er eindelijk weer vertrouwelijke beweging int ding en kreeg tie het voor elkaar de bocht te maken zonder om te vallen..... :| respect hoor.. :|;)
Wij konden er vervolgens ook langs en zijn met een kloppend hart naart uiterste topje vant dorpje gereden (de weg hield ook gewoon op daar), tot we bij ons hotelletje waren... Oh oh wat waren wij blij dat we er waren zeg. Het was inmiddels ook al pikkedonker en ik kan je vertellen, ik had toch absoluut niet door die mini-achterlijk-stijle-paadjes van dat dorpje op gewillen, int pikkedonkere.. :|
Nou, wij waren heel blij dat we er waren, maar verwachten vrij weinig van het hotel, gezien de omstandigheden.... ;) Maar het was me toch een luxe hotel en mooi!! en dan nog niet te spreken over het uitzicht uiteraard :| perfecto kan ik je zeggen. En er waren zelfs meerdere gasten in het hotel, buiten ons! Zelfs een hele groep toeristen! :| ongelooflijk... ik kan me niet voorstellen hoe die met een busje of iets die berg op zijn gekomen.. tis gewoon gekkewerk.. gestoordenwerk beter gezegd... :|
Er was 1 klein minpuntje aan dit hotel... er was volgens ons allemaal maar 1 werknemer...... haha, ach, we hadden absoluut geen haast, as we maar relaxed en veilig, zonder voortdurend hobbelen en een kilometers dipe afgrond naast je, konden zitten.. ;) Dat eten en drinken komt dan vanzelf en is na vertraging nog van harte welkom .... :D
Onze dag ging van start in Purmamarca, waar we ontwaken met een perfect gesetteld doucheschema waar Doris zwaar van onder de indruk was :D
Tis gewoon ieder omste beurt, koppen dicht houden en doen wat je doen moet.. ;)
Goed, na een heerlijk gezond ontbijtje, de koffers weer gepakt en naar het kleine binnenstadje van Purmamarca gereden. Dit staat bekend om de berg met zijn 7 kleuren en een gezellig martje. Prima, kom maar op met die 7kleurige berg.. Ondertussen hadden wij toch al iets meer bergen gezien met al die verschillende kleuren (ik herinnerde mij de kloventocht in Cafayate meteen waar we wel 1O verschillende kleuren in 1 berg tegen kwamen).. Dus ik vond het wel best, eveneens papa en Jan en wij hebben de kinders fijn de berg op laten klimmen en wachtten ze beneden wel weer op. Goed teamwork vond ik zo, prima verdeeld. ;)
We zijn toen nog ffies het dorpje zelf verder in gegaan naar het plaatselijke martje. Bij het eerste het beste kraampje wat we tegen kwamen bleven we hangen aangezien er wel honderden lamamutsen te zien waren. Hans bleef bij het eerste 'kraampje' staan en was meteen verkocht aan zijn nu eigengemaakte, Lama muts. Het jong heeft hem opgezet op dit moment en deed de bewuste muts pas weer af toen hij het nachtlampje savonds naast zn bed uit deed... :| Rare.
We wilden nog ffies verder lopen, maar op dat moment stak me er toch een windhoos op :| Allemachies, zo maar uit het niets een halve orkaan leek het wel ! Iedereen op zn waar en met stokken en alles binnen handbereik maar proberen tegen te houden, want het vloog letterlijk door de lucht. Nu zijn wij Nederlanders uiteraard wel wat gewend, maar zo plotseling toch ook weer niet. Toch hebben we ons rondje rondom het pleintje nog gemaakt, waarna we toch snel onze fijne plaatsjes in de auto's weer opzochten.
Na nog geen half uurtje rijden kwamen we nog een dorppie tegen met een bekend marktje, ook daar op ons gemakkie overheen gebanjerd en daar vond mijn grootste broer een toepasselijke zonnebril die, net als zijn lamamuts, opgezet werd op het moment van passen en weer afgedaan werd bij het uitdoen van zijn nachtlampje. *zucht*. Het kind zat dus - voor de duidelijkheid - de gehele DAG , IN de AUTO, met 3O graden zo ongeveer, met een WOLLEN LAMA MUTS en een ZONNEBRIL... Aan jullie het plezier om de reacties van voorbijgangers etc in te denken....
In ditzelfde dorpje hebben we nog eventjes een bakkie koffie op. Hoewel je denkt; 'ff' , was dit niet zo heel 'ff'. Het eerste restaurantje (restaurant nota bene) waar we naar binnen gaan, hadden ze geen koffie.... :| wat is dit dan :| Nog ff op zoek gemoeten naar een restaurant MET koffie, toch ook apart. Maar, nadat we er 1 gevonden hadden dan toch, ffies koffie op en verder gegaan naar de rand van het dorpje om nog enkele oude indianenruïnes te bezichtigen, als wel een kleine botanische tuin met tientallen verschillende kaktussen.
Richting deze bezichtigheden moesten wij met onze volkswagen goltje over een rammelig bruggetje waar we vervolgens ook nog over TERUG moesten.. maar dat hadden we ons liever bespaard.. zo stevig zag het er toch allemaal niet uit.. Maar goed, we kwamen er overheen. Staan we klaar om naar binnen te gaan, komt mijn kleine broertje erachter dat ie zn pet vergeten is. Ons Robke. Hij reed dus maar ffies terug naar het restaurant en toen hebben wij onze ogen nog uitgekeken met het soort wagens wat die brug over en weer ging... onszelf erover verwonderd hoe ten eerste die brug het hield, maar ten tweede het soort autos, hoe die onderdelen nog bij elkaar bleven zitten... Ik kan je 1 ding zeggen: als er in Argentinië ooit een APK komt, dan rijden er in heel Argentinië 90% minder auto's.. En das serieus geen gekheid... :|
Na enkele minuten was Robje er weer en zijn we eerst langs en door het parkje met de verschillende kaktussen gelopen. Toch interessant dat er nog best veel verschillende kaktussen bestaan. Ik had het niet geweten in ieder geval!
Daarna nog over en in enkele oude indianen ruïnes gegaan. De huisjes waren van steen geweest en sommige waren restaureerd, maar die waren echt wonderbaarlijk koel van binnen. Terwijl het buiten met gemak tegen de 35graden kon worden, was het binnenin heerlijk koel en fris. En het blijkt dat het savonds of in de wintermaanden andersom was: wanneer het buiten koud was, dat het binnen weer lekker warm was. Wonderbaarlijk, en hoe wijs van die indianen, toen al! Zeker aangezien dat echt duizenden jaren geleden was.. :| Netjes hoor.
Wat wel geinig aan die huissies was, was dat ze heeele smalle ingangen hadden. Daarnaast waren ze tuurlk ook niet bijster hoog. Maarja... nu zijn papa en Jan niet bepaald klein, eveneens Hans niet, dus wanneer die erin gingen, bleef ik toch ff staan genieten :D
Hier zijn we niet heel lang gebleven, maar was voor niemand ook echt nodig vermoed ik. We hadden helaas geen gids, dat ten eerste, maar het eerste reisgezelschap had inmiddels al wel genoeg soortgelijke ruïnes gezien, dus we wisten het meeste er toch al wel vanaf en hadden het al op andere plaatsen gezien. Maar, het blijft altijd interessant hoor, vind ik dan! :)
Wij weer paar uur hobbelen.. (Jan zn steeds meer favoriete bezigheid op de vakantie :D). Tegen lunchtijd aangekomen in het volgende stadje... ook hier kan ik de naam even niet meer voor de geest halen.. spijtig genoeg. Maar hier hebben we eerst gegeten in een echte VREETSCHUUR! Een lange schuur met alleen maar lange rijen als tafels en bankjes om op te zitten. We waren net na een paar grote groepen, die borden en alles stond nog op tafel. Wat een zooitje. Maar goed, we hadden sowieso maar weinig tijd en wilden gewoon ffies een goeie lunch. Wel allemaal een heerlijke milanesa op. Dat kennen ze allemaal die Argentijnen as jut mij vraagt. Prima!
In dat dorpje ook nog ffies over de markt gelopen en Rob, Doris en Hans zijn nog ergens bij een standbeeld gaan kijken, maar de rest vond het wel best en hebben heerlijk op een trappeke in de zon zitten wachten.
Goed, toen waren we dus net over de middag. Vanaf toen hebben we echt alleen nog maar gereden. We zijn enkel en alleen gestopt om tegenliggers er langs te laten en 1 keer om te piesen... :| We moesten namelijk eerst de berg op, vervolgens weer de berg gedeeltelijk af en toen weer een bergwand op, maar dan echt op weggetjes waarop serieus maar 1 wagen paste en ja.. as je iemand tegen kwam, had je gewoon echt een heel groot probleem.. :| Nou ja, in de gids stond al: in dit dorpje komen haast geen toeristen, omdat het TE MOEILIJK TE BEREIKEN IS.... ik snap nu VOLKOMEN wat ze bedoelen.. :| Maaar goed, eer we daar waren hebben we weer heerlijk genoten van de weg, avontuurlijk door waterplassen scheuren, lekker hobbelen uren achter elkaar, genoeg diersoorten tegen gekomen, zowel naast als op de weg.. een prachtig uitzicht gehad op 4OOOm. Daar was het alleen al wel behoorlijk fris en er stond een gurige wind. Dit was eveneens het punt dat we ffies naar de wc konden en wat doet mijn wijze broer: gaat tegen de wind in staan... ja... ik maak er verder geen woorden aan vuil.. ;) Dappere dat het is ook...
Op dat punt waren we trouwens helemaal bovenaan de berg en keken we weer naar beneden. Toen we hier weer gingen afdalen, zagen we op een gegeven moment akkers liggen in de verte. Oooh, dan is daar tuurlk het dal en dan zal daar het dorpje Iruya wel zijn, waar we vannacht gaan slapen... Ja, kom je daar dus aan, zie je alleen nog maar afgronden tegen die akkerwanden aan en voor je uit gaat de weg leuk slingerend verder naar beneden, langs de bergrug... *zucht* En toen begon het al te schemeren. Ahhh leuk joh, spanning er beetje in houden ;)
Nou, dik tegen de schemer/donker zagen we dan eindelijk het dorpje Iruya... Werkelijk een dorpje TEGEN de berg aangeplakt, precies zoals het in de boekjes beschreven is.. Dat was wel onwijs gaaf om te zien, maar zo ... ja.. ik weet er gewoon geen woord voor haha. Het was niet bepaald ideaal, laat ik het zo stellen ;).
Ten eerste was het wonderbaarlijke aan het dorpje wel, dat er LANTAARS waren. :| Nergens zie je lantaarns, maar ineens in the middle of nowheren, bij een dorpje waar geen toeristenbusje kan komen, staan er lantaarns ... Nou ja, ze waren voor ons erg welkom, daar niet van !! :D Ons eerste uitdaging was al wel: hoe kom je het dorpje IN?? Want de weg waar we op stonden, eindigde zo ongeveer in de rivierbedding en ja, er was wel een paadje naar boven, naar het hoofdplein van het dorpje, maar daar stond een paaltje met een bordje dat je daar niet langs mocht. Na wat vragen kwam er een man naar ons toe die zei dat we er wel gewoon langs konden rijden hoor, geen probleem. Beetje handig zijn in slalommen en dan kon je zo om een afgrondje, het paaltje en een kuil in de weg .... eitje.. Juist, nou ja, het is ons allemaal gelukt, dus we zullen maar zeggen: EITJE ;)
Dan het volgende merkwaardige punt. Wil je de bocht om (we gingen trouwens omhoog in een hoek van 45 graden ofzo :|) staat daar ineens een vrachtwagen! vol met GASFLESSEN :| Nou ja, wij waren met 3 , dus het hele dorp was meteen vol, maar toch beetje onze auto's aan de kant en in andere steegjes gepropt, zodat die vrachtwagen er eerst langs kon. Wil die vervolgens de bocht om, kan tie de bocht niet maken :| EN hij stond helemaal scheef, in mijn ogen op het punt om om te vallen zo scheef door die achterlijke helling!!! :| das toch te bezot voor woorden! Een vrachtwagen VOL gasflessen nota bene!! :| Nou ja, vraag me niet hoe, maar na veel op en neer gesteek en gedoe, kwam er eindelijk weer vertrouwelijke beweging int ding en kreeg tie het voor elkaar de bocht te maken zonder om te vallen..... :| respect hoor.. :|;)
Wij konden er vervolgens ook langs en zijn met een kloppend hart naart uiterste topje vant dorpje gereden (de weg hield ook gewoon op daar), tot we bij ons hotelletje waren... Oh oh wat waren wij blij dat we er waren zeg. Het was inmiddels ook al pikkedonker en ik kan je vertellen, ik had toch absoluut niet door die mini-achterlijk-stijle-paadjes van dat dorpje op gewillen, int pikkedonkere.. :|
Nou, wij waren heel blij dat we er waren, maar verwachten vrij weinig van het hotel, gezien de omstandigheden.... ;) Maar het was me toch een luxe hotel en mooi!! en dan nog niet te spreken over het uitzicht uiteraard :| perfecto kan ik je zeggen. En er waren zelfs meerdere gasten in het hotel, buiten ons! Zelfs een hele groep toeristen! :| ongelooflijk... ik kan me niet voorstellen hoe die met een busje of iets die berg op zijn gekomen.. tis gewoon gekkewerk.. gestoordenwerk beter gezegd... :|
Er was 1 klein minpuntje aan dit hotel... er was volgens ons allemaal maar 1 werknemer...... haha, ach, we hadden absoluut geen haast, as we maar relaxed en veilig, zonder voortdurend hobbelen en een kilometers dipe afgrond naast je, konden zitten.. ;) Dat eten en drinken komt dan vanzelf en is na vertraging nog van harte welkom .... :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
