De Salta a Purmamarca, al tren por las Nubes!

31 juli! Hans zn 24e verjaardag!!

Vandaag was het Hans zn 24e verjaardag en daar hebben we een goeie dag van gemaakt :D Hij zal het niet zo snel meer vergeten, noch wij!

We moesten er bizar vroeg uit; 6uur.. Het beloofde een erg lange dag te worden en we hadden een druk programma. Nou ja.. druk.. grote afstanden moesten overbrugd gaan worden en daar hadden we wel de nodige uurtjes voor nodig.

We kregen vandaag 3 nieuwe huurautos toegewezen. Weer 3 Volkswagen Gol'tjes, in de kleuren, wit (dezelfde as ik had gehad), grijs en rood! Ik kreeg de rooooie :D.

Vroeg ff alles afgetankd en op weg! Net buiten Salta kwamen we een hele rij giga kaktussen tegen en daar wilden we wel ffies wat fotoowtjes van maken. Er liep een brede rivierbedding naast met een zacht stromend stroompje... Die zagen we steeds vaker: grote, brede rivierbeddingen, maar met enkel een klein stroompje erdoorheen.. Blijkbaar was het een erg slechte winter geweest, met weinig sneeuw- of regenval. Daardoor was er amper (smelt)water en kwam het riviertje dus niet bijster vol..

We waren op weg naar 'El tren por las Nubes' oftewel 'de trein door de wolken'. Het beste spoortje is gelegd en voltooid in 1921, maar is 3 jaar geleden gestopt met rijden. Erg spijtig, want het tourtje had ons onwijs gaaf geleken. Het was een klein, smal treintje wat de berg op ging vanaf Salta en op een gegeven moment over de hoogste brug ter wereld kwam (4020m boven zeeniveau) en daarmee door de wolken reed. Het was een topattractie die in elk toeristen- en reisboekje terug kwam. Tegenwoordig is deze hoogste brug ter wereld nog steeds een zeer veel bezochte plek, maar rijdt jammer genoeg het treintje er niet meeoverheen.
Nou ja, dan maar van maken wat er van te maken valt: dus wij met ons eigen vervoer de berg op gegaan, tot die 4020m hoge brug.

We zijn na de kaktussenstop op een gegeven moment gestopt voor een goeie bak koffie. We reden toen nog op een asfaltweg en kwamen langs een heel klein dorpje. Er stonden welgeteld 3 huizen, er was een plein en een kerk EN er was een pensionnetje!! Nou dat pensionnetje staat voor altijd in me geheugen :D
Het was een langgerekt, laag gebouwtje. Binnenin een grote zaal met stoeltjes en tafeltjes, ijskoud nog wel want er zaten vrijwel geen ramen in dus de zon kon het niet echt opwarmen. Recht tegenover de binnenkomst (nu vraag ik me serieus af of daar uberhaupt een duer zat.. :|) was het keukentje en as je binnenkwam had je rechts een muurtje waarop 'baños' stond. 'Baño' betekend doorgaans wc, maar oorspronkelijk is het badkamer. Het was in deze omgeving ff afwachten wat het dus was.. Nou ja, wij gingen later naar de wc, en toen bleek het dus een badkamer te zijn... NOu ja, er was een douchekop vrij gemonteerd en er was een putje. Verder had je heel veel spinnen die met je de douche en wc deelde. De mannen hadden het lekker fris getroffen: daar kon je zo door een rond gat naar buiten kijken as je aan het plassen was.... En die hadden geloof ik geen douche (meer).. Maar, het was een pension! :D
Goed, buiten was een soort van basketbalveld en was een mannetje aan het werk met een schop en kruiwagen. Vraag me niet wat ie nu eigenlijk aant doen was, want dat 'werken' daar gaat nooit zo snel... ;)

Ok, terug naar de aankomst. Wij naar binnen, gevraagd of we buiten wat stoeltjes konden zetten en of er koffie was. Komt er een oud echtpaar aangerend, 'jaa jaa, gaat u zitten, oh nee wacht u maar, ik pak de stoelen wel' en zo ratelde ze door. Nu waren het echt hele oude mensjes al, dus wij pakten gewoon al wat stoelen om mee te helpen. Dat mannetje achter ons aan racen! aaah hij rende echt op zn hardst , maar helemaal gebogen, het was zo schattig. Wij allemaal maar zeggen dat ie rustig aan kon doen, dat we absoluut geen haast hadden etc etc, maar hij bleef haasten.. haha aahw. Even later kwam tie met zn BESTE servies aangehaast en zakjes koffie. We keken eerst wel beetje raar, het leek net thee. Nu had ik in BsAs al wel vaker zakjes koffie gezien, maar had het zelf nog nooit geproefd.. Nou wij met goed geluk heet water en die zakjes gemengd... en het smaakte me toch goed! :D Primaa koffie. En dat mannetje bleef toch op en neer rennen met alles, het was zo schattig. We hebben hem maar een hele dikke fooi gegeven en na afloop weer geholpen met ale stoelen en tafels terug nar binnen sjouwen. Was tuurlk allemaal niet nodig, maar ik zag het mannetje alweer door zn rug gaan dus hebben we gewoon geholpen :D.

Tot de brug zelf zijn we onderweg nog 1 keertje gestopt op het uitzichtpunt 'Abra Blanca' op 4080m. Basje en ik renden nog ff het bergje op om nóg hoger te komen, maar pff... toen waren mijn longen BEHOORLIJK in protest... Dan gaat het ademen toch ff niet zo goed meer hoor... :|

Nou, niet veel verder was onze prachtige asfaltweg op en werd het weer hobbelen en knobbelen tot de betreffende brug...
Na een halve dag zo hobbelen kwamen we dan eindelijk aan bij de beroemde spoorbrug. Het was me ook wel een PRACHTIG uitzicht!! We hebben behoorlijk wat moeite moeten doen om de hele spoorbrug op de foto te krijgen, maar.... het is me gelukt :D Wel met panoramaview, maar dan heb je ook wat uiteraard ;)

Op die hoogte wou Bas nog ff het trapje op naar boven de spoorbrug, maar toen hebben we hem toch maar alleen laten gaan. Mijn longen waren nog niet hersteld van de vorige kleine klim en deze was nog iets hoger. Alleen al bij het zien kregen me longen al samenkrampen.. ;) Ons pa had ook de nodige moeite met ademen en had al de hele ochtend weinig behoefte in een peuk gehad... Goh... :D
Alleen van Jan was het wel heel sneu, die was behoorlijk ziek. We zijn daarom ook niet te lang op die hoogte gebleven, Hoogteziekte is absoluut niet goed voor je en kun je lelijk vanaf komen. Na enkele fotoowtjes zijn we dus ook maar snel weer afgezakt naar een dorpje lager gelegen en hebben daar even kort gelunched. Dat dorpje was wel echt onwijs uitgestorven.. het was serieus een spookstadje :| Het enige wat open was, was het restaurant.. en dat was meteen de enige plek waar je mensen zag.. Smam en ik hebben speciale thee op met cocabladeren. Jawel, daar maken ze ook cocaïne van.. :| Dat schijnt heel goed te helpen tegen het onwennige gevoel van hoogtes(ziekten). Het smaakte weinig bijzonders, net gewone thee. Ik heb verder geen last van hoofdpijn of misselijkheid gehad, dus blijkbaar hielp het wel.

Goed, op naar ons volgende doel van vandaag: de zoutvlakten! Eerst moesten we een heel stuk terug over hetzelfde weggetje waar we overheen waren gekomen, toen dachten we een asfaltweg te zien, maar uiteraard gingen we daar niet op.. Een andere grevelpad leek ons veeeeel leuker. Jan had het ook onwijs naar zn zin op die paadjes... ;) Pff dat was me toch wel een bizar lange weg hoor.. We zijn een aantal keer gestopt, maar zo ver je kijken kon bleef je 1 rechte lange grevelweg zien :| Af en toe wenste je vurig om een bocht of nog liever.. Asfalt...
Op een gegeven moment kwamen EINDELIJK de zoutvlakten in beeld!! We waren toen ook al behoorlijk wat meters gezakt, dat was meteen een stuk fijner voor Jan en ons pa. Nou ja.. nu waren ze dan wel in beeld, maar we reden er dus mooi helemaal OMHEEN :| Pas na zeker 2 uur kwamen we er ook daadwerkelijk overheen.. Nu was dat ook wel een ONWIJS zicht hoor :| maar toch.. we reden er al zo lang naast... ;) Maar wauw, zo ver je kijken kon, alleen maar ZOUT :| bizar op zown hoogte! Er was hier ooit een meer/zee, maar door een vulkanisiche uitbarsting werd dat meer/zee omhoog gedrukt en was het droog komen te liggen. Het zout was enkel nog over. En heel gek, maar er waren allemaal van die rondjes te zien... echt een heel apart zicht. Maar het was ZO gaaf te zien. Jan was er ook héél blij mee... ;):D We hebben er in ieder geval veel foto's van gemaakt, ze geven de oppervlakte toch prima weer kan ik zeggen ! gaaf was dat zeg!

Nou, dat waren onze 2 geplande activiteiten van vandaag, alleen ja, nu moesten we nog 'ff' naar ons hotelletje in het stadje Purmamarca zien te komen.. Aan de voet van een berg die we nog ff moesten vinden en over moesten.... Goed.. Geen tijd te verliezen want het was al tegen 4/5 uut geraakt.... Gelukkig reden we niet verkeed en kwamen we bij de juiste berg een PRACHTIGE asfaltweg tegen :| :D Wat een GENOT!!!
We moesten wel weer zigzag de berg op en toen weer zigzag de berg af, met heerlijke haarspeldbochtjes zoals we ze inmiddels gewend waren geraakt. Onderweg naar boven zagen we helemaal tegen de top al enkele vrachtwagen KRUIPEND naar boven gaan.. echt serieus KRUIPEND dat ze gingen.. je kon dus al wel raden hoe flink je stijgen zou gaan.. :|
Op een gegeven moment kwamen we door een pittig bochtje die vervolgens weer heerlijk stijl omhoog ging, en toen stonden er 3 a 4 vrachtwagens in de berm. 1 van hen was zn hele lading verloren... blijkbaar net te hard door de bocht gegaan om de vaart erin te houden, en toen is zn lading er gewoon afgeschoven. De andere vrachtwagenchauffeurs waren hem aan het helpen om alles er weer op te krijgen. Dat is wel het hele mooie van dat vrachtwagenleventje in die bergen. Iedereen helpt elkaar op die routes. Ze zijn zó van elkaaar afhankelijk dat het vanzelfsprekend is geworden. We zijn het later in de vakantie vaker tegen gekomen; wanneer er 1 vrachtwagen met stukken stond of zoals nu, zn lading verloren was, dan stonden er altijd 2 of 3 vrachtwagens in de buurt om te helpen. Een prachtig zicht om dat sociale wereldje mee te maken. :)

Goedd, tegen het donker kwamen we over de leste wegentjes van de berg en reden we het stadje Purmamarca in. Eerst reden we ons hotel voorbij, maar na wat gevraag en gedraai kwamen we toch op plaats van bestemming. Een onwijs mooi hotel, waar Rob en Doris hun eigen huis zo ongeveer toegewezen kregen. :| Keuken, woonkamer, open haard, bovenverdieping, grote slaapkamer, grote badkamer.. :| En dan blevenw e maar 1 nachtje he :| Toch handig as je baas van een reisbureau bent kan ik je nu meegeven... ;) Wij sliepen die nacht bij Jan en Hans op de kamer, aangezien we een kamer met 4 slaapmogelijkheden kregen. Net zo gezellig en we hadden geen zin om nog verder met de koffers te gaan sjouwen.. ;)
Daarna heerlijk gegeten en Hans zn verjaardag gevierd met een overheerlijke chocoladetaart. Deze stond op het menu, maar na wat vragen bleek dat die op was. Alleen daar was mijn geliefde aanstaande schoonzus het niet zo mee eens en heeft eventjes een gesprekje met de keuken gehad. Na een kwartiertje kwam ze terug met de mededeling dat Hans over een poosje zijn chocoladetaart ging krijgen... :| Prachtig toch zown schoonzus :D En ja hoor, na een klein half uurtje kwam er een prachtig en groot stuk chocoladetaart aan en heeft Hans heerlijk kunnen smullen :D

Nou broertje, dit was toch zeker wel 1 van je meest bizarre verjaardagen, of wat.... :D