Over Route 4O naar Molinos, Estancia Colome
Door: Stuitertje
Blijf op de hoogte en volg Coby
21 Augustus 2008 | Argentinië, Molinos
27 juli!
Weer vroeg te wagen, maar ook al vroeg gestopt in het nabijne dorpje San Carlos. Dit is het dorpje waar Rodriquez (Doris der zwager) geboren is. Klein dorpje, maar bekend om zijn typerende witte huisjes rondom het centrale plein. Het parkje was er wel beetje bizar, met een beetje creepy beelden bij een waterput..
Het was nog erg vroeg, maar er zaten toch al wat oude mannetjes in het park, rustig van het zonnetje te genieten. Langs de kant stond een man met een hoed te wachten met zn fiets. Ten minste, ik denk dat ie stond te wachten. Ik vond hem wel erg typerend en vroeg verlegen of ik met hem op de foto mocht... Hij helemaal trots, ging tie zn jasje glad strijken, hoed recht zetten en zn snor ff snel fatsoeneren. Haha aaah wat een schattig kereltje was dat. Ik heb hem maar een hand gegeven met enkele pesos. Die man stond er vervolgens echt naar te kijken van, wat is dit dan? haha.
In dat dorpje was ook een soort van autosloop, of misschien was het voor hun wel een garage. Tig honden liepen er tuurlk rond en er stonden allerlei auto's. Voor onze begrippen zouden ze absoluut niet meer over de weg kunnen, maar ja... ik zou er echt niet verbaast van zijn as het een garage was en ze die auto's weer zover kregen dat het weer ff reed.. ;) :D
Goed, wij verder over route 4O, op naar het dorpje Molinos. Onderweg kwamen we bizar weinig tegen, en dat op de nationale weg. Op een gegeven moment was er wel een soort van dorpje... een heel stuk weg met allemaal huisjes van leem en ineens een kerk. Rob is nogal fan van kerkjes, dus stopten we daar uiteraard. Wij netjes de auto's aan de kant, komt er ff later een mannetje aangelopen die riep dat we op priveterrein stonden en weg moesten met onze auto's. Ons pa en ik keken elkaar eens aan, vervolgens keken we eens rond en zover we kijken konden zagen we geen verschil tussen de grond waar wij stonden en de grond in de verste verte. Een stuk terug, waar het huisje stond, was dan ook beetje een schuurtje, maar dat was alles. Nou ja, het was echt zijn terrein dus hebben we de auto's een paar meter verder gezet en toen was het goed... Sorry he .. ;)
Na weer een paar uur gehobbeld en geschommeld te hebben over route 4O (en een paar stops verder), stopte we bij een rustpunt en gaaf uitzichtpunt. Het was er niet echt hoog (naar wat we tegen die tijd gewend waren), maar het uitzicht leek exact op dat uit The Lion King. Het had zo Koningsrots kunnen zijn :D. Ik ergens tegen een paar bergen opgeklauterd (leuke foto gemaakt dak ons ma onder de duim heb :D) en nog wat verder en hoger, tot ik niet hoger kon, aangezien de rots op hield. Ff later was ons pa en Robke er ook, wij over de helling hangen en naar ons ma schreeuwen die er vervolgens een foto van maakte. Wij weer terug naar beneden, kijken we terug, blijkt dat er een giga scheur in die rots zit waar wij zojuist op hadden gelegen, helemaal opt randje... Ja. Over sommige dingen moet je gewoon niet teveel nadenken.. ;) Sma had het al gezien en had blijkbaar daarom zo snel een foto gemaakt en gezegd dat we maar weer naar beneden moesten komen... ;)
Wij weer op pad, Rob was al vooruit gereden want die hadden we zo ff op de film gezet. Komen we de bocht om, staat ie daar te wachten en te ouwehoeren met 2 Argentijnse jongens. Bleek dat ze aant liften waren en op die plek al een aantal uur vast zaten.. vanaf 11uur die ochtend.... Ff gekeken en nou vooruit, in beide auto's kon er nog wel eentje bij met al zn spullen. Beetje krap, maar het was maar voor uurtje of 2 hooguit, dus prima.
WIj kregen een Argentijn in de auto die al over de hele wereld was weeste backpacken en goed Engels kon, zodat ons pa en sma er ook mee konden comuniceren. Rob en Doris hadden de andere in de auto, maar die kon enkel Spaans, vandaar de keuze.
Die jongens hebben we er in het dorpje Molinos uit gegooid, vandaar konden zij de bus naar Cachi pakken, wat vanaf daar redelijk dichtbij was en die toevallig net voorbij kwam.
We stopten in het dorpje bij een benzinepomp, want Rob zn benzine was ver op. Onze auto was een stuk zuiniger (of wij reden gewoon zuiniger), want wij hadden nog genoeg benzine. Er was echter niemand aanwezig, op straat eveneens bar weinig leven. Ik moest ook nog eens heel nodig naar de wc, dus stapte ik met Doris willekeurig een gebouwtje in. Het was een internetwinkeltje, maar ook daar was niemand aanwezig. Na wat geroep kwam er een man uit het aangrenzende huis en liet mij ff bij zijn thuis naar de wc gaan (de hele familie zat met zn allen te lunchen , erg apart as je daar ineens tussen loop..) en Doris deed navraag hoe het zat met de benzinepomp. De goeie man van de benzinepomp was net lunchen en de man aan wie we het vroegen wist niet of ie nog terug kwam en as tie dat al deed hoe laat dan. Ja, misschien heb tie t wel gezien voor vandaag en blijft ie de rest van de dag dicht. Gebeurde wel vaker.... Handig.. Nou goed, Rob zn lampje brandde nog niet (het zou niet lang meer duren) en onze Estancia was nog zwn 17km, dus we waagde het er maar op. Wij een heel nauw weggetje op die langzaam steeg. Toen het weggetje echt niet nog nauwer kon worden, stonden we ineens voor de poort van Estancia Colomé. Wij verder gereden en hartelijk en onwijs deftig ontvangen... :| Er stond een ober klaar met dienblad met heerlijk koud water, onze koffers werden meteen uit handen genomen en naar de meest luxe kamers ever gebracht... En dan hoor je het: oh ja, hier hebben prins Willem-Alexander en prinses Maxima een poosje geleden ook gelogeerd... Er waren 8 kamers, wij bezaten er 3... Hoe groot is de kans dat we misschien wel in DEZELFDE kamer hebben gezeten?! Het zou me absoluut niet verbazen, die kamers waren NIET normaal. Een hemelsbreed bed, open haard, 2 relaxte stoeltjes ervoor, eigen barretje, gratis chocolaatjes, eigen balkon met zitje en ligstoel, badkamer met wel 5 verschillende lichtmogelijkheden, bad met telefoon, make-up, speciale spiegeltjes, radio met 5 verschillende zenders, wifi (op een berg waar je tegen een andere berg aankeek met eeuwige sneeuw... :|) en ga zo maar door. Het was echt NIET normaal. Zelfs eigen pantoffels en badjassen :| Krijg je ook meteen eventjes een uitnodiging om in een Gaucho Bar een welkomstwijntje te komen nuttigen. Oh ja, de Gaucho Bar zit naast de bibliotheek... :| doe toch normaal :D . Nou, ikheb me prima vermaakt.
Eerst kregen we nog een heerlijke lunch, want we waren best wel hongerig geworden tegen 4uur met enkel een ontbijt. Heeerlijk gelunched met uitkijk op de eigen wijngaard van de estancia (onwijs groot !! ) Na de lunch zijn we eventjes wat rond gaan kijken, kom je nog een zwembad tegen, nog een mega wijngaard waar ze aan het werk waren en een wijnfabiek. En oh ja, ze waren bezig met het aanleggen van een landingsbaan, want dan konden de belangrijke gasten gewoon met het vliegtuig komen............. :|
's Avonds om 7uur eerst ons heerlijke welkomstdrankje genuttigd in de Gaucho Bar die bezaaid was met Gaucho voorwerpen en de beroemde Gaucho tekeningetjes. Erg geinig :D. Aansluitend heerlijk gedineerd en uitmuntend geslapen!!! :D:D:D:D
Weer vroeg te wagen, maar ook al vroeg gestopt in het nabijne dorpje San Carlos. Dit is het dorpje waar Rodriquez (Doris der zwager) geboren is. Klein dorpje, maar bekend om zijn typerende witte huisjes rondom het centrale plein. Het parkje was er wel beetje bizar, met een beetje creepy beelden bij een waterput..
Het was nog erg vroeg, maar er zaten toch al wat oude mannetjes in het park, rustig van het zonnetje te genieten. Langs de kant stond een man met een hoed te wachten met zn fiets. Ten minste, ik denk dat ie stond te wachten. Ik vond hem wel erg typerend en vroeg verlegen of ik met hem op de foto mocht... Hij helemaal trots, ging tie zn jasje glad strijken, hoed recht zetten en zn snor ff snel fatsoeneren. Haha aaah wat een schattig kereltje was dat. Ik heb hem maar een hand gegeven met enkele pesos. Die man stond er vervolgens echt naar te kijken van, wat is dit dan? haha.
In dat dorpje was ook een soort van autosloop, of misschien was het voor hun wel een garage. Tig honden liepen er tuurlk rond en er stonden allerlei auto's. Voor onze begrippen zouden ze absoluut niet meer over de weg kunnen, maar ja... ik zou er echt niet verbaast van zijn as het een garage was en ze die auto's weer zover kregen dat het weer ff reed.. ;) :D
Goed, wij verder over route 4O, op naar het dorpje Molinos. Onderweg kwamen we bizar weinig tegen, en dat op de nationale weg. Op een gegeven moment was er wel een soort van dorpje... een heel stuk weg met allemaal huisjes van leem en ineens een kerk. Rob is nogal fan van kerkjes, dus stopten we daar uiteraard. Wij netjes de auto's aan de kant, komt er ff later een mannetje aangelopen die riep dat we op priveterrein stonden en weg moesten met onze auto's. Ons pa en ik keken elkaar eens aan, vervolgens keken we eens rond en zover we kijken konden zagen we geen verschil tussen de grond waar wij stonden en de grond in de verste verte. Een stuk terug, waar het huisje stond, was dan ook beetje een schuurtje, maar dat was alles. Nou ja, het was echt zijn terrein dus hebben we de auto's een paar meter verder gezet en toen was het goed... Sorry he .. ;)
Na weer een paar uur gehobbeld en geschommeld te hebben over route 4O (en een paar stops verder), stopte we bij een rustpunt en gaaf uitzichtpunt. Het was er niet echt hoog (naar wat we tegen die tijd gewend waren), maar het uitzicht leek exact op dat uit The Lion King. Het had zo Koningsrots kunnen zijn :D. Ik ergens tegen een paar bergen opgeklauterd (leuke foto gemaakt dak ons ma onder de duim heb :D) en nog wat verder en hoger, tot ik niet hoger kon, aangezien de rots op hield. Ff later was ons pa en Robke er ook, wij over de helling hangen en naar ons ma schreeuwen die er vervolgens een foto van maakte. Wij weer terug naar beneden, kijken we terug, blijkt dat er een giga scheur in die rots zit waar wij zojuist op hadden gelegen, helemaal opt randje... Ja. Over sommige dingen moet je gewoon niet teveel nadenken.. ;) Sma had het al gezien en had blijkbaar daarom zo snel een foto gemaakt en gezegd dat we maar weer naar beneden moesten komen... ;)
Wij weer op pad, Rob was al vooruit gereden want die hadden we zo ff op de film gezet. Komen we de bocht om, staat ie daar te wachten en te ouwehoeren met 2 Argentijnse jongens. Bleek dat ze aant liften waren en op die plek al een aantal uur vast zaten.. vanaf 11uur die ochtend.... Ff gekeken en nou vooruit, in beide auto's kon er nog wel eentje bij met al zn spullen. Beetje krap, maar het was maar voor uurtje of 2 hooguit, dus prima.
WIj kregen een Argentijn in de auto die al over de hele wereld was weeste backpacken en goed Engels kon, zodat ons pa en sma er ook mee konden comuniceren. Rob en Doris hadden de andere in de auto, maar die kon enkel Spaans, vandaar de keuze.
Die jongens hebben we er in het dorpje Molinos uit gegooid, vandaar konden zij de bus naar Cachi pakken, wat vanaf daar redelijk dichtbij was en die toevallig net voorbij kwam.
We stopten in het dorpje bij een benzinepomp, want Rob zn benzine was ver op. Onze auto was een stuk zuiniger (of wij reden gewoon zuiniger), want wij hadden nog genoeg benzine. Er was echter niemand aanwezig, op straat eveneens bar weinig leven. Ik moest ook nog eens heel nodig naar de wc, dus stapte ik met Doris willekeurig een gebouwtje in. Het was een internetwinkeltje, maar ook daar was niemand aanwezig. Na wat geroep kwam er een man uit het aangrenzende huis en liet mij ff bij zijn thuis naar de wc gaan (de hele familie zat met zn allen te lunchen , erg apart as je daar ineens tussen loop..) en Doris deed navraag hoe het zat met de benzinepomp. De goeie man van de benzinepomp was net lunchen en de man aan wie we het vroegen wist niet of ie nog terug kwam en as tie dat al deed hoe laat dan. Ja, misschien heb tie t wel gezien voor vandaag en blijft ie de rest van de dag dicht. Gebeurde wel vaker.... Handig.. Nou goed, Rob zn lampje brandde nog niet (het zou niet lang meer duren) en onze Estancia was nog zwn 17km, dus we waagde het er maar op. Wij een heel nauw weggetje op die langzaam steeg. Toen het weggetje echt niet nog nauwer kon worden, stonden we ineens voor de poort van Estancia Colomé. Wij verder gereden en hartelijk en onwijs deftig ontvangen... :| Er stond een ober klaar met dienblad met heerlijk koud water, onze koffers werden meteen uit handen genomen en naar de meest luxe kamers ever gebracht... En dan hoor je het: oh ja, hier hebben prins Willem-Alexander en prinses Maxima een poosje geleden ook gelogeerd... Er waren 8 kamers, wij bezaten er 3... Hoe groot is de kans dat we misschien wel in DEZELFDE kamer hebben gezeten?! Het zou me absoluut niet verbazen, die kamers waren NIET normaal. Een hemelsbreed bed, open haard, 2 relaxte stoeltjes ervoor, eigen barretje, gratis chocolaatjes, eigen balkon met zitje en ligstoel, badkamer met wel 5 verschillende lichtmogelijkheden, bad met telefoon, make-up, speciale spiegeltjes, radio met 5 verschillende zenders, wifi (op een berg waar je tegen een andere berg aankeek met eeuwige sneeuw... :|) en ga zo maar door. Het was echt NIET normaal. Zelfs eigen pantoffels en badjassen :| Krijg je ook meteen eventjes een uitnodiging om in een Gaucho Bar een welkomstwijntje te komen nuttigen. Oh ja, de Gaucho Bar zit naast de bibliotheek... :| doe toch normaal :D . Nou, ikheb me prima vermaakt.
Eerst kregen we nog een heerlijke lunch, want we waren best wel hongerig geworden tegen 4uur met enkel een ontbijt. Heeerlijk gelunched met uitkijk op de eigen wijngaard van de estancia (onwijs groot !! ) Na de lunch zijn we eventjes wat rond gaan kijken, kom je nog een zwembad tegen, nog een mega wijngaard waar ze aan het werk waren en een wijnfabiek. En oh ja, ze waren bezig met het aanleggen van een landingsbaan, want dan konden de belangrijke gasten gewoon met het vliegtuig komen............. :|
's Avonds om 7uur eerst ons heerlijke welkomstdrankje genuttigd in de Gaucho Bar die bezaaid was met Gaucho voorwerpen en de beroemde Gaucho tekeningetjes. Erg geinig :D. Aansluitend heerlijk gedineerd en uitmuntend geslapen!!! :D:D:D:D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
