onderweg en in Cafayate

25 juli!

Ontbeten met heeerlijke lamamelk :D Lang leve de yogi hahaha. Helaas bleven we hier maar 1 nachtje, maar ja, ons reisschema was strak strak. Wij op tijd weer gepakt en bezakt en weer hop hop de auto in! Vandaag was eveneens een lange reis, maar wel met enkele leuke stops.

In het dorpje Tafe del Valle stopte we allereerst om bij een oud Jesuitenmuseum te kijken. Ik had reeds een Jesuitenmuseum in San Ignacio gezien (in de provincie Missiones, vlakbij Igazu) en dan viel dit echt heel erg tegen. het was maar heel klein en de gids - die eigenlijk geen gids was en dit maar bleef herhalen - vertelde nou niet echt van wat je denkt; jee. Het was ook erg vroeg en ik werd er niet bepaald wakkerder door.. Maar goed, weer wat gezien en zo kun je onderscheid maken he.

Wij weer op weg, naar het oude plaatsje Quilmes wat op onze route naar Cafayate lag. We reden al die tijd weer over de heerlijke grevelwegen, het begon te wennen laten we maar zeggen... Rijden we daar rustig, zien we een Gaucho met een aantal paarden aankomen galoperen over het gras aan de kant van de weg. Alleen ja, 1 paard had er niet zoveel zin in geloof ik, of was gewoon onwijs eigenwijs en galopeerde MIDDEN op de weg. Gewoon MIDDENop blijven en niet aan de kant gaan voor de autos he. Nee, die gaan wel aan de kant. Wij ook. Je weet dan toch alleen niet wat je meemaakt hoor. ;)

Toen verschillende stops gehad op mooie uitkijkpunten. op 1 punt kon je een hele vallei in kijken (nog altijd in de bergen) en die hele vallei VOLO met kaktussen! Echt onwijs gaaf ! :D En as je dan ziet hoe lang er sommige zijn.. :| en dan na te gaan dat een kaktus maar 1 cm per jaar groeid.... DUS! Wauw, echt gaaf hoor :D.

Onderweg kwamen we langs een Pachamama museum. Pachamama is een legenda/mythe uit de Incageloofsovertuigingen. Pachamama was de vrouw van Pachacamac en een vruchtbaarheidsgodin in de vorm van een draakje. Zij waakte over zaaien en oogsten en veroorzaakte aardbevingen. Hieruit voort kwam ook weer een geloof wat zich vooral bezig hield met de zon en de maan en diens veranderingen en natuurverschijnselen.
Het museum was opgebouwd uit stenen, gebouwen met tig kleine steentjes. Er zaten hele tekeningen in verwerkt. Op het eerste gezicht zou je denken dat die erop geschilderd waren, maar wanneer je dichterbij kwam, bleek dat dit allemaal kleine witte steentjes waren. In een perfecte staat en gebruik in de muur verwerkt, dat het een muurschilderij leek. Prachtig.
Verder zag je overal kaktussen en was echt álles van steen. Er waren tientallen soorten beelden en metalen poorten die op de maan of de zon terug sloegen. Heel apart allemaal.
We kregen geen gids mee, waardoor we zelf maar wat rondgedwaald hebben. Jammer genoeg dus weinig verdere informatie erover uit op kunnen halen.

De volgende stop was dan eindelijk het oude dorpje Quilmes. Hier gingen we bij de oude ruïnes kijken. Het volk van Quilmes was een soort indianenvolk en woonde met zown 6OOO gezinnen tegen een bergwand in stenen huisjes. Er was een hele bergkloof volgebouwd. Hoe hoger je woonde tegen die bergwand op, hoe belangrijker je was. Hoe hoger, hoe veiliger was het ook. Er zijn heel vaak oorlogjes geweest, maar geen enkele keer (tot de tijd van de spanjaarden) hebben ze een slag verloren. Dit omdat het volk van Quilmes maar 1 kant hadden die ze moesten verdedigen. Het was vrijwel onmogelijk (en is nooit voorgekomen) dat de vijand over de andere berghelling aanviel. Alle mankrachten konden dus op 1 centraal punt gevestigd worden, en daarbij kwam dat het volk van Quilmes al heel vroeg watersystemen hadden aangelegd en daardoor in tijden van oorlog extra watervoorraden en voedselvoorraden hadden.
Echter, aan het einde van de 17e eeuw wisten de Spanjaarden na enkele bloedige jaren toch het stadje te overwinnen. De Spanjaarden dwongen de oorspronkelijke bewoners naar de stad Buenos Aires te LOPEN. Een reis van meer dan 1.000km. Zoals wel verwacht stierven de meeste mensen op die reis. De enkelingen die overbleven kregen een stuk grond toegewezen na bij Buenos Aires, waar ze maar moesten gaan wonen. Zo konden de Spanjaarden toezicht op hen houden.
Tot vandaag de dag is er nog een klein stadje nabij Buenos Aires wat dus de naam Quilmes draagt. Jaren later is hier het meest bekende bier van Argentinië (Quilmes Cerveza) gebrouwen en tot vandaag de dag is dat nog steeds HET bier van Argentinië.

Goed, de ruïnes waren erg gaaf om te zien. Een aantal was opgeknapt, maar ook heel veel waren gelaten zoals ze zijn geworden. Het zijn vooral ronde huisjes geweest, met lage daken en verbindingen onderling tussen de huisjes. Er waren kleine paadjes om hoger de berg op te komen.
Onze gids zei ook; we gaan een STUKJE lopen.. ja dat werd uiteindelijk de hele berg en hij deed het op zn dooie gemak, wij waren behoorlijk aant puffen kan ik je zeggen. Het was van bovenaf wel een onwijs mooi zicht hoor. Al die oude huisjes, zo ver je kijken kon!

Eenmaal weer beneden bij de auto gekomen was het weer tijd voor wat frapantie. Bij aankomst had ik mijn auto onder de enige boom aanwezig gezet, zodat ie uit de zon zou staan en normaal toegangbaar wanneer we na een tijdje weer erin zouden moeten. Maar nu stond er ook een ezel onder die boom. Ik had de auto er voorzichtig naast gezet en dat ging prima. Komen we nu dus terug, staat die ezel nog op exact hetzelfde plek. Ik ingestapt en alle raampjes open gedraaid en ik wilde achteruit rijden, zodat ons pa en sma ook in konden stappen, steekt die ezel zn kop naar binnen.. *zucht* Wat een beest. En gewoon blijven staan en niet denken van, goh veel geluid, miss wil die auto wel weg en is het niet zo gemakkelijk dat mijn hoofd er in zit... Nee hoor. Na wat lieve woordjes na het beestje besefte ie het toch en kon ik zachtjes de auto naar achteren rijden... ;)

Tegen de avond kwamen we uiteindelijk aan in het plaatsje Cafayate, een wijnstreek.
Hier logeerde we in een heerlijk rustig hotelletje, midden tussen de wijngaarden. We zijn eerst het dorpje ingegaan om voor de volgende dag wat leuke excursies te boeken. 's Avonds in het hotel gegeten en niet te laat gaan slapen.

***************************

26 juli!

Vandaag vroeg opgestaan want we gingen Kloof lopen!! Na ffies in een busje gezeten te hebben, werden we er in the middle of nowhere uitgejopt. Met nog 2 Duitsers en een Japans meisje en de gids uiteraard - zijn we toen zown 4 uurtjes gaan lopen :D. Het was echt onwijs gaaf.
Op Kreta had ik al eens de Imbros kloof gelopen, maar dit was totaal anders. Alle stenen waren rood of bruin en heel raar gesteente eigenlijk. Het meeste brokkelde zo af en stukken steen leek wel een houten tak, zo gemakkelijk kon je ze breken.
Het was wel typisch, want na elk regenseizoen was deze Kloof totaal anders. Dit omdat door de regenval alle grote brokken los kwamen en naar beneden rolde en daarnaast de bergen weer een heel andere vorm aangeslepen kregen. Elk jaar was de kloof dus weer anders.
Voor onze gids was het nu ook al weer een hele poos geleden dat ie er geweest was, en op een gegeven moment moest ie dan ook zelf even vooruit om te kijken waar we heen moesten en langs konden. Het oude pad was gewoon compleet verdwenen. Wel apart je zo voor te stellen!

Doris had de grootste lol inmiddels. Die zag in elk rotsblok wel een apart voorwerp of dier. Grappig om daar samen op te gaan letten :D.

Verder moesten we op een gegeven moment met zn allen over iets heen klauteren. Zijn we er bijna allemaal overheen, zie je Doris ineens beetje omlopen en op der dooie gemak over wat steentjes stappen en bij hetzelfde stuk uitkomen. Dat zag er wel erg droog uit. Maar ons Dorisje vond het gewoon normaal, niets bijzonders dat zij ineens een andere weg zag en wij kai lang moeilijk aant doen waren geweest... :D

Na iets langer as 2 uur hebben we ff gerust op een stuk met echt alleen maar klap rood zand. De gids zei dat we wel ff een top op konden lopen. En toenk zei van 'kom op, waarom ga je nu eerst zitten?', zei tie dat het een geintje was... :/ Maar toen zijn we alsnog met zn alleen die top opgelopen. Was wel beetje zwaar, maar goed te doen en het uiteindelijke uitzicht was het zeker waard!
Je kon de bergen in zn geheel zien en je zag wel tig verschillende kleuren in 1 berg. Dat was wel heel bijzonder. Het schijnt dat er dus heel veel verschillende materialen en mineralen in die bergen zitten, en wanneer het een keer regent, reageert dat allemaal op elkaar, en dan ontstaan er allemaal verschillende kleuren. Echt gaaf. Er waren ook enkele bergen compleet groen. Vol met koper dus. Wel heel raar hoor.

Ons pa had op de weg naar beneden nog een steen gevonden met gips erin. Het gips waar ze bij ons gipsmuren en gips voor gebroken armen enzo van maken. Ze moeten het dan wel bewerken kwamen we al snel achter, want dit gips brokkelde heel snel af. Het begon met een grote kei, maar uiteindelijk kon tie zo in je broekzak mee.

Na paar uurtjes kwamen we weer terug bij de auto en werden we terug naar het dorpje Cafayate gebracht.
Daar gelunched en na 1 uurtje weer opgehaald voor de volgende excursie: wijn proeven! :D

Met enkel wij en een gids langs 2 wijngaarden en een geitenboer geweest. De eerste wijngaard was vrij klein, maar erg interessant. De geitenboer had onwijs veel geiten met allerlei doeleinden en maakte eigen kazen. Dan de laatste wijngaard was echt INMENS groot en had heeele dure wijnen, maar ook erg verschillende. Daar hebben we de nodige wijntjes geproefd en een paar goede lachbuitjes gehad.
Ik weet het niet meer zo precies van toen, ik was toen echt heel moe en heb ook bij de geiten in de auto liggen slapen. Je moet af en toe echt ff aan je slaapuurtjes werken zie je maar.

's Avonds in het dorpje wat kleins gegeten. Tegen het donker worden kwamen er enkele ezels naar het park. Die doen dat blijkbaar elke avond, wanneer het rustiger is, komen ze uit de bergen om in het park wat gras te eten.. Normaalste zaak van de wereld daar ;).
Die avond benk echt vroeg me bedje in gedoken. Dat was toen echt ff nodig. :)