onderweg naar Tafi del Valle....

Holaaa!

24 juli!

Vandaag vertrokken we al vroeg met onze 2 auto's, op naar Tafi del Valle. Het beloofde een lange, 'zanderige' reis te worden (toen wist ik nog niet wat met 'zanderig' bedoeld werd kan ik je vertellen..) dus we namen genoeg water, koekjes en repen mee voor onderweg. Het was al bekend dat we over route 4O zouden gaan rijden, maar - ondanks dat dat de nationale weg van Argentinië is (zoals de route 66 in Amerika), wil dat niet automatisch zeggen dat er ook benzinepompen, cafes en restaurants etc zijn...

Wij vol goede moed op weg. Op een mooie asfaltweg de berg op. Zigzag omhoog en omhoog en omhoog.. Allemaal prima te doen. Onze eerste stop was op die prachtige asfaltweg, over een uitzicht over de stad San Miquel de Tucuman. Jammer genoeg was het wat bewolkt waardoor we niet erg ver konden kijken. Op het punt waar we stopten, was plek zat, maar dat bleek 's nachts ook zo te zijn.. werkelijk O-VER-AL lagen kapotjes. gebruikte, volle, omgedraaide, binstebuitengekeerde, alle kleuren van de regenboog, aanwezige kapotjes.. Ik heb nog nooit zoveel condooms bij elkaar gezien :| allemachies wat een bende.. Maar goed, wij weer verder uiteraard.
Stukje verder gestopt bij een 12m hoog Jesusbeeld wat op een hoek van een berg stond. De bekendste is uiteraard die in Rio in Brasil, maar dit was toch ook een joekel kan ik je zeggen. Hij stond anders dan die in Rio, in een soort preekhouding.

Rijden rijden rijden, tot ineens onze befaamde asfaltweg ophield en het grevel werd.. een ander soort weg kan ik me sindsdien amper meerheugen, maar toen was het nog nieuw.. :D
Op een gegeven moment haalde we een bus in. Een uurtje verder stopte Rob om wat foto's te maken. As we terug de weg afkeken (het dal weer in want we waren nog steeds aant stijgen), zag je in de verte die bus van eerder die dag nog rijden. Het pad was inmiddels erg smal geworden en de haarspeldbochtjes hielden aan, dus we wisten dat we voor die bus moesten blijven, wilde we nog een beetje fatsoenlijk zicht hebben en niet continue te moeten stofhappen... Goed, wij weer op weg. Na een tijdje zien we Rob in de verte rijden want die reed altijd voorop, maar zagen we ook ineens kleine kuuskes over de weg! Aaaah zo lief! Daar wilde we wel ff voor stoppen. Wij stoppen en foto's maken. Zulke droppies! Terug in de auto, want we konden niet te lang dralen door die bus die er aan kwam... Nog ff snel wat drinken en me spiegels in de gaten houden. Ineens ziek in me binnen spiegel die bus aan komen! Wij gas gas gas en met open deuren, water klotsend door de auto weer gaan rijden. Spa en sma en ik kwamen niet meer bij :D Sma was al helemaal geshaked door hele tijd dat hobbelen op die 'wegen' en nu zat ze ook nog onder het water en waren we alle drie aant proesten van het lachen. Maar goed, alles goed en wel, wij zaten op de weg, vóór de bus. :D Wij rijden rijden, de bocht om, staat Rob daar ineens stil!!!! ja.. wat doe je dan.. dan moet je ook maar aan de kant want wij weten de weg verdr niet... En ja hoor, wij stoppen netjes aan de kant, sjoeft die bus met 7O voorbij he.. Nouuu, toen hadden we het hele-maaal niet meer. Rob en Doris keken ons echt aan van wat doen jullie raar. Het enige wat we konden uitbrengen was 'die bus die bus..' :D Was een goeie lach-spier-training :D.

Nou goed, wat bleek, Rob moest ff goed op zn kaart kijken waar we heen moesten, want we moesten ergens van de Natinonale route 4O af (god dat kon toch niet erger hadden we gedacht).. dus prima.
Wij weer achter Rob aan, een andere zandpad in geslagen. Er stond ineens vrijwel overal vangrail en af en toe zelfs stukjes asfalt. We wisten niet wat we meemaakten.. :| Berg op, af, haarspeldbochten, dikke lol weer. Vooral in die haarspeldbochten was het leuk, want daar was bijna altijd een stroompje water, door al ut water wat van de bergen af sijpelde, zo het dal in. De Argentijnen vinden het niet nodig daar kanaaltjes of een systeem voor aan te leggen, het kan makkelijk steeds weerover de weg. Mij maakt het niet uit, wij hadden elke bocht weer de grootste lol met het er zo hard mogelijk door heen rijdne en de auto zo smerig mogelijk te maken.. :D Eerst altijd ff kijken hoe Rob het af ging, want ja.. soms zag je de bodem niet van zown riviertje en dan kon je nog wel eens lelijk vast komen te zitten of de onderkant van je auto schrapen. En ja, om daar met pannen te komen staan, leek ons niet echt een plan wat ging werken. Alles ging prima, en smoeder zat elke bocht ook weer tegen het dak :D.
We kwamen geregeld dieren tegen inmiddels. Vooral veel Gondors (soort gieren) en ezels en geiten. Allemaal los. Ook die ezels en geiten waren vaak van niemand. Af en toe zagen we ook wat skeletten liggen van gestorven dieren. Eentje was er wel ranzig en heel apart; een geit waarvan zn kop eraf was gerukt en paar meter verder lag. En alsof dat nog niet ranzig genoeg was, was de huid van het voorste gedeelte er helemaal af, maar van zn kont en achterpoten zat het er nog op. Je kon van voren wel gewoon naar binnen kijken, want binnenin zat niets meer, maar toch. Argentijns apart.

Wij bijna 2 uur braaf achter Rob aangereden over die pad, staat Rob ineens stil. Wij er maar achter gaan staan, mocht er een tegenligger aan komen. Nou, na het uitstappen was duidelijk dat dat niet ging gebeuren, want ja, er was geen weg meer. Geen weg, maar een afgrond. Hoeft ook geen bord of hek ofzo te staan, ik bedoel, tis toch duidelijk dat de weg zo maar ineens ophoudt? ..... Ja.. sta je daar dan. Hahaha. Wij maar omgedraaid, terug gereden naar 3 Gauchos die we onderweg te paard waren tegen gekomen (die zullen ook wel gedacht hebben; waar denken die 2 luxewagens heen te gaan? ... ). Nou, aan de goeie man voorop met zn geweer maar ff gevraagd waar we dan wel heen moesten, bleek dus dat er nog een zandpad geweest was, en dat we die dus moesten hebben. Tuurlk, rijden we toch weer ff 2 uur terug... Ja nou ja, er zat neits anders op, dus wij weer 2 uur hobbelen en tetsen terug naar route 4O en daar de juiste weg gepakt ;). Hey, ik vond het niet erg hoor, ik heb me prima vermaakt :D

Toen we de juiste weg gevonden hadden was het helemaal niet zo ver meer naar Tafi del Valle, waar we naar op weg waren. Denk nog hooguit 2 uurtjes en we waren op de Estancia. Een estancia is een grote boerderij die omgebouwd is tot een soort van hotel. De mensen wonen en werken er zelf ook gewoon met al het vee en zaken die ze voorheen al deden, maar er kunnen dan ook mensen van buitenaf overnachten en er is dan ook een woonkamer en een restaurantje etc. Allemaal heel mooi en prima geregeld. Het leuke aan zown overnachting is dat je het idee hebt midden tussen de lokale bevolking te leven. Dat is echt heel leuk! :D Je hebt alle luxe van een hotel (mooie kamer, schone spullen, heerlijk bed, heerlijke badkamer, restaurantje met lekker eten), en dat midden op eenboerderij. Prima!

Wij tegen de avond aangekomen en eerst rustig gelunched (alweer tegen 5uur ofzo) en in de hele gezellige woonkamer gezeten voor het haardvuur en het dak van prachtig hout en koeienstaarten :D. Na de lunch gingen we wel eventjes een rondje doen over de Estancia en hebben we onze ogen uitgekeken bij de Lama's.... ze hadden een hele stoet lama's en echt.. die beesten zijn echt zooooo simpel en wazig. Ik denk niet dat er ook maar 1 dierensoort is wat lomper uit zn ogen kan kijken als een lama. Nou en dan denk je alles gehad te hebben as je zown hele stoet lompe lama's samen ziet, maar nee, dan kruipt er nog een lama op een andere lama en 'bedrijft de liefde' op een echte lama manier.... :| ik heb nog nooit ZOIETS meegemaakt :| Echt... ik heb me ogen uitgekeken en toen ik het bevatte kwam ik niet meer bij van het lachen. Wat een absoluut onzinnige boel. Het vrouwtje ligt, er kruipt een kerellama achter op, gaat door zn bootjes en douwt er blijkbaar iets in. En vervolgens is het enige wat je ziet bewegen zn neusgaten. GROOT-klein-GROOT-klein. Komt er een andere lama bij, gaat er naast liggen en zit het eens volledig te analyseren wat daar gebeurd. Het vrouwtje wat 'genomen wordt' ligt er bij alsof... ja weet ik neit, ze doet absoluut niets, er zou net zo goed niets kunnen gebeuren... :| onmogelijk die beesten, echt. Nou EN DAN! dan denk je toch echt 'dit kan niet bizarder!' komt er een andere kerellama aan, douwt de eerste eraf met wat protest, kruipt vervolgens achter hetzelfde vrouwtje en dan herhaalt alles met de tweede kerellama. En dat vrouwtje maakt niet eens een beweging.. as je zou zeggen dat ze niet eens heeft geknipperd geloof ik het ook nog... Echt.. niet normaal.. ik kan er gewoon niet bij met me gedachten... :|

Godzijdank waren er dan nog wel normale dieren aanwezig, want dit kon mijn verstand niet langer aan. Er waren in totaal 5 Beethovens (van die Sint Bernhardhonden. een papa en mama met 3 pups. AAAAH die waren me toch lief :D
Verder zijn we ook nog bij het melken van de koeien gaan kijken (dit hadden we nog nooit gezien bij ons opa.. ;)) maar altijd leuk.

En ja, die avond vol verbazing niet te laat ons bedje weer opgezocht.

Wat een dag :D