Ouders op bezoek ! Begin van de Reisss!

Holaaaa!

Nouu, om het nog eventjes heel goed af te sluiten volgt hieronder en de komende berichten nog een écht REISverslag :D Dan heb ik toch nog ffies eer aangedaan aan mijn titel REIZIGER van de maand ;)

Goeddd!! 2O juli was het eigenlijk al zover, mijn liefste papa en mama kwamen eindelijk aan na een erg lang vluchtje. Me wijze broertje en ik stonden uiteraard braaf te wachten bij de JUISTE gate, RUIM op tijd (je blijft toch Nederlander he ;)). Wachten wachten wachten, na een uur gingen we ons toch afvragen of het zeker weten de juiste gate was... :| Maarrr, daar ineens kwamen ons pap en mam de gate dan eindelijk uit. Ons pap met de bagage in 1 rechte lijn naar de uitgang, ons mam had ons al als wilde gekken zien zwaaien en probeerde ons pap nog te overtuigen de andere kant op te draaien, maar die jonge meneer met zijn ietwat grijze bol had zwaar behoefte aan een peuk. Die verboden-te-roken-in-het-vliegtuig-dan-geld-dat-eveneens-op-de-wc-in-het-vliegtuig-regels van tegenwoordig zijn toch wel eens vrij pittig.. ;)
Nou prima, dan rennen wij er toch achteraan. Goed begroet en met beide ouders richting ons vertrouwde huisje in Buenos Aires gegaan. De grootte en het aantal aanwezigen in die ruimte was toen wel ff wennen, maar het was gezellig!

Pepita kwam natuurlijk ook meteen over, en dat was een apart wazige boel. Pepita die steenvast der eigen indianentaaltje brabbelt en ons pa en ma die geen woord Spaans verstaan... God o god wat een frapantie :D

's Avonds met het hele gezelschap uit eten geweest in een restaurantje in de buurt. Zoveel zijn er niet bij ons in de buurt, maar van het bestaan van deze wist ik niet eens af. Het Pijpersbluffen was geen van ons nog verleerd en ons mam had het er maar druk mee om alles binnen de normale lijnen te houden en geen kakelende, dansende kippen op tafel te zien verschijnen (A)
Ons Robje is pas 27 jaartjes oud en heeft al 27jaarts de truc met de lepel niet begrepen. Dat werd ons nu wederom duidelijk. Ons pap deed de truc, hield er een perfecte lepel aan over. Robje deed de truc en boog de hele lepel uit zn fatsoen... Dat gezicht van Doris blijft me nog het meest bij :D Wat een kinders. :D

Maandags gingen mijn ouders met Rob en Doris mee langs de drinkbijeenkomst in San Telmo en ben ik nog ffies langs Downtown en Stefi gewipt. Toch heerlijk hun nog ffies te zien. Ik bleef afscheid nemen ;). Downtown had nog niet gegeten op het moment dat Rob belde of ik ook ff langs San Telmo kwam, zodat we daar konden gaan eten in een restaurantje. Wij hebben maar meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt, en Downtown ging gewoon mee :D.
Die avond heerlijk biefstuk gegeten in het restaurant 'Desnivel' in San Telmo. As je er langs loopt zou je as Europeaan never nooit naar bnnen gaan, als je al zou opmerken dat het ook een restaurant was, naast de cafetaria mogelijkheid.. Je loopt naar binnen war je schoenen haast aan de vloer vastplakken, maar dan kom je achterin en heb je nog een heel restaurantje. Gezellig, sfeer en overheerlijke biefstukken :D. Prima avondje dus nog gehad!

Nou en toen.. DINSDAG! Maandagavond nog ff gauw de koffer gepakt (in 1 keer zat ik aan het juiste gewicht met de juiste spullen... ik leer het nog eens :D) en nog heerlijk nachtje in me eigen vertrouwde bedje geslapen. Dinsdag dan op reis reis reis!! :D Afscheid genomen van Pepita en met de taxi naar het nationale vliegveld...

Het deed me veel zo door de nog 'rustige' straten van Buenos Aires te rijden, op naar het nationale vliegveld waar ik nog nooit was geweest. Aangekomen zag ik de haven liggen waar ik een maandje geleden nog een heerlijk zeilmiddagje had gehad. Het is dan maar gauw het vliegveld in lopen en weer nieuwe indrukken opdoen, niet blijven dralen, daar was het nog geen tijd voor ;).

NOu ja, het nationale vliegveld is zo heeerlijk Argentijns dat het niet erger kon. Tig balies met allemaal 1 vliegbericht. Geen maatschappijen, geen vluchtnummers, geen tijden, niets. Tis ook niet nodig ... *zucht* haha. Nou, op Doris en Rob volgen maar bij een balie uitgekomen (na eerst 3 of 4 keer van balie gewisseld te moeten hebben..), ingechecked en koffers afgegeven. Ze werden tuurlk eerst gewogen en de mijne was ineens 13 kilo ... hahaha :D ik pakte hem nog ff op, maar juist op dat moment keek de beste vrouw en wat interesseert het haar nou hoe zwaar mijn koffer is. Hoppa, ze plakte er gewoon een stikker van 13 kilo op... Had ik nog wel wat meer mee kennen nemen.. :D

Wij op zoek naar de gate. Ook altijd gezellig in Argentinië. En dan heb je nog mensen bij je die Spaans spreken, anders ben je echt de lul. Die Argentijnen met der niet Engels spreken.. De borden gaven 1 keer een richting aan voor de vertrek hal, daarna moest je het zelf maar uitzoeken. Na wat rond gevraag bleek dus dat we naar boven moesten, en na nog wat gevraag hadden we de juiste vertrekhal. Wat een heerlijk simpele bende :D .

Na maar eventjes gewacht te hebben konden we het vliegtuig in! Met zn 5e bij elkaar op een rij, op naar Tucuman!

Na 1,5uur geloven te hebben, hadden we een landing in een plaatsje (ik zag alleen geen huizen in de wijde omgeving, maar goed, er was een vliegveld... ). Daar wisselde wat mensen en vlogen we nog een half uurtje door naar Tucuman. Op het vliegveld waar we moesten wachten zagen we geen huizen, helikopters die bij ons 4O jaar geleden amper meer mochten vliegen en een brandweerwagen, waar ik, naar het zien ervan, meteen begon te bidden dat er niets zou gebeuren met ons vliegtuig. Aangezien de banden doorgesleten waren van het stilstaan en de ladder er nou niet bepaald soepel en stevig meer uitzag.. God o god, wat een materiaal...

Goeddd.. door naar het noorden! Na een half uurtje kwamen we op een vrij normaal vliegveld in de stad San Miguel de Tucuman uit, hoofdstad van de provincie Tucuman, ten noord-westen van Buenos Aires.
Daar werden we opgehaald door een taxichauffeur en naar ons hotel gebracht. Het was in Tucuman al meteen een stuk warmer, lang leve het Noorden :D Vestjes uit en gaan maar. De koffers wat knullig op en over elkaar gezet en gelegd en rijden maar.

In de stad Tucuman werden we midden op het plein afgezet, bij hotel Del Sol, één van de beste hotels in de stad. En wat een perfecte locatie. Ik kreeg een kamer op de 6e verdieping (als enige want die andere 4 zaten op de 3e). MAAR ik had as enige een pracht uitzicht op het hoofdplein, de cathedraal en het regeringsgebouw. Oh oh waar lijkt dat gebouw toch ook al weer op... (het zou zo een replica van het Congreso in Buenos Aires kunnen zijn ;).

Het was nu tegen de middag, uurtje of 1. We hadden best vroeg moeten ontbijten en vooral de Nederlanders onder ons hadden al wel de nodige trek in een korte maaltijd. Wij een leuk uitziend straatje in en daar in een Italiaans achtig restaurantje wat typische gerechtjes van het Noorden besteld: empanadas en speciale gerechtjes in maiskolfjes.
Mij viel het verschil met de mensen al meteen op. Hier waren ze nog relaxter (dan zijn ze in Buenos Aires dus echt wel eens gestressd :|), alles gaat 1 voor 1, tiiiijd genoeg en qua huidskleur waren de mensen in Tucuman al een stukje getinter dan dat ik ze in Buenos Aires gezien heb.
De ober die ons hielp had het grootste plezier in zn werk, en al ging het niet snel, zn vrolijkheid stak je wel aan :D.

Na de korte lunch zijn we wat door stadje gaan wandelen. Langs het huis waar op 9 juli 1816 de onafhankelijkheidsverklaring is getekend. In de kamer waar het destijds is gebeurd, hangen van alle in die tijd aanwezigen, portretten en de oorspronkelijke tafel staat er nog steeds. Je mag er natuurlijk enkel op een afstandje naar kijken. Buiten zijn er 2 gigantische bronzen platen gemaakt van het hele gebeuren. Soort van 3D, maar ook niet alles. Heel apart, maar heel mooi. We hebben er uiteraard foto's van ;).

Verder zijn we langs enkele kerken, Kathedralen en uiteraard het regeringsgebouw gelopen.

Om 7uur moesten we terug zijn in het hotel want toen kwamen ze 2 huurautos brengen :D. Ik kreeg een witte Volkswagen GOL (een uitvoering wat wij hier niet kennen) op mijn naam met ons pa als reservebestuurder. Rob kreeg een zwarte GOL en zo waren we ready voor de echte reis :D

Daarna uit eten geweest met zn allen en niet te laat gaan slapen..