Welcome in the real WinterWonderLand!

Hallo allemaal!

Daar zijn we weer, na bijna een jaar dan eindelijk weer héérlijk op reis! Nu alweer volle bak aant genieten van het oh zo mooie winterwonderland wat moeder natuur ons heeft geschonken. Wat is de aarde toch mooi, in echt al zijn facetten! Maar laten we vooral bij het begin beginnen, precies zoals jullie van ons (mij) gewend zijn :-)

Vanmorgen heel vroeg ging het wekkertje en stond korte tijd later ons lieve (schoon)papa voor de deur om ons naar Schiphol te brengen. Na eerst nog een goede bak koffie, tijgeroppasser Chantal gedag te hebben gezegd en nog uitgebreid met de tijgers geknuffeld te hebben, gingen we dan op weg. Met de nodige vreemde liedjes – met dank aan mijn grote broer Hans – de eerste luchthaven van vandaag bereikt; ons eigen Schiphol. Hier verder geen bijzonderheden, alles ging heerlijk voorspoedig. Na een korte rit van iets meer dan een uur, landen we rond de klok van acht uur ’s ochtends in Kopenhagen, Denemarken. Van deze vlucht echt haast letterlijk geen minuut meegekregen; de oogjes waren al dicht en we waren al ver vertrokken toen we nog aant opstijgen waren en pas bij de herrie van het gebruikelijke landingsproces gingen ze weer open. Ah, heerlijk zo’n kort vluchtje. In Kopenhagen hadden we niet heel veel tijd, maar ons was verzekerd dat we genoeg tijd hadden om van gate te wisselen. Godzijdank was het geen Madrid met z’n rare metro, want anders hadden we dat in ieder geval niet gehaald. Ook hoefden we gelukkig niet langs een douanepost, wat ook de nodige tijd scheelde. Het bleek uiteindelijk maar zo’n 10 minuten te lopen zijn en zodra we bij de goede gate aankwamen, konden we gelijk mee boarden voor de tweede vlucht. Ontzettend genoten van ons lange verblijf in Kopenhagen. Veel van het land en de stad meegekregen! De tweede vlucht was ook weer een korte van min of meer een uurtje. Dit keer maar wakker gebleven en beetje geouwehoerd en buiten gekeken en het wolkendek zien veranderen. Toen we Stockholm naderde, zagen we wel iets fantastisch! Hopelijk staat het goed op de foto, want het zag er echt gaaf uit; we zagen een kleine, ronde regenboog boven de wolken en daarin was de schaduw van ons eigen vliegtuig te zien! Super gaaf! Bij het landen en taxiën naar de gate in Stockholm, keek Renéetje vervolgens ook z’n ogen uit; een hele rits met wel heel bijzondere combinaties van knikdumpers en sneeuwschuivers was bezig de landingsbaan sneeuwvrij te maken. Uiteraard heeft ie hier ook foto’s van gemaakt en, volgens mij, meteen naar z’n baas gestuurd met het verzoek om een functiewisseling. :P

Rond half 10 kwamen we aan in Stockholm en dit keer hadden we iets meer de tijd om van gate te wisselen. Nou ja, dat was ons gezegd en feitelijk gezien was dat ook wel zo, maar het maakt tuurlk ook uit hoe groot de afstand is die je moet overbruggen, wil het ‘genoeg’ tijd zijn. Gelukkig waren we zelf zo slim om eerst naar de goeie terminal te gaan; terminal 4 omdat we dit keer nationaal in plaats van internationaal door moesten. Heel bizar wel; de terminal was een soort hal – totaal niet groot – met daarin een paar winkels en eettentjes aan de zijkant, als ook een paar zelf-incheckbalies voor bagage, middenin de ronde hal/terminal een aantal zelf-incheckapparaten, een bagageband, een deur naar buiten en naar de treinen en uiteindelijk een trap. Op de trap stond een gigantische rij, maar ‘we hebben toch tijd zat en we zitten al in de juiste terminal, dus we kunnen nog wel even een broodje eten en drinken halen’, dus deden we dat. Ja, niet heel handig, want die rij bleek super traag te gaan (de douane was precies bovenaan de trap – héél logisch en praktisch) en uiteindelijk waren we ook voor deze vlucht maar net op tijd en konden we toen we uiteindelijk eenmaal bij de gate waren, meteen mee boarden. Gelukkig waren we niet de enige die deze onzinnige reisroute hadden met twee snelle overstaps en was ik zeer blij te merken dat er veel mensen waren die behoorlijk gestressed liepen te doen (zo werd ik bijna het vliegtuig uit gelanceerd in Kopenhagen door een erg grote bozige man achter mij in de rij en was er een andere man die zeer gefrustreerd was toen z’n koffer óók nog eens er uit gehaald werd bij de douane ter controle die behoorlijk aant binnensmonds tieren was) maar ik er bijzonder weinig last van had. Want, zo denk ik (tegenwoordig ;-)), je druk maken maakt niet dat je ineens meer tijd hebt of het vliegtuig op je wacht. En ach, je komt er uiteindelijk echt wel. :-) En ach, het is toch ook wel leuk, een beetje spanning ;-).

In Stockholm maakten we er voor de laatste vlucht ook zelf nog maar wat leuks van; ons werd verteld dat je niet perse langs de gebruikelijke, saaie slurf het vliegtuig in hoefde te gaan. Je mocht ook langs buiten met de metalen, bevroren en ondergesneeuwde trap langs de achterkant van het vliegtuig. Oké! Tof! Nog niet helemaal ingepakt tegen de kou, stonden wij nog geen 20 seconden later buiten op de landingsbaan. In Stockholm. In de sneeuw. Schitterend! Dit soort dingen maakt reizen al tot een succes :D . Deze derde vlucht was de ‘lange’ vlucht van vandaag; wel 1,5 uur! Ook deze vloog weer voorbij, maar nu waren we toch wel blij dat het vliegen er op zat. Dat hele tijd overstappen en weer naar de volgende gate zoeken is toch nog steeds minder relaxed reizen als 10 uur achtereen in een vliegtuig. Dan kun je tenminste een boek (uit)lezen of een paar films kijken. (Of op de wc roken). Maar ach, we waren er uiteindelijk! Om 13.15uur landen we in Kiruna, in het noorden van Zweden. Een landingsbaan en vliegveld zoals we in Zuid-Oost Azië vorig jaar meerdere keren hadden bezocht; één landingsbaan en een klein hokje wat de lichthaven zelf was. Voor ons gevoel landden we midden in het bos; een sprookjesachtig bos wel te verstaan met al die sneeuw! Wat een fantastisch mooi gezicht. Zo ver je kijken kon, naaldbomen helemaal bedekt met een dik pak sneeuw. Ook de landingsbaan had een mooi pak gekregen en het was dan ook een beetje glijen met het vliegtuig (zo voelde het althans). Maar wauw, wat een mooi zicht! En dan een strakblauwe lucht met een mooi schijnend zonnetje erbij. Echt adembenemend! Na weer terug getaxied te hebben over hetzelfde stuk als waar we net op geland waren, kwam het kleine luchthaventje in beeld. Een metalen trap werd er aan geschoven en ja hoor, uitstappen maar! Nu waren we zeer blij met onze thermoondergoeden, extra fleecetrui, heerlijk warme jassen en heerlijk warme mutsen. Ook al was het niet zo koud (feitelijk) als dat we gedacht hadden, toch voelt -16 als ijzigkoud aan als je een hele dag in warme vliegtuigen en vliegvelden hebt doorgebracht. Maar we waren heerlijk ingepakt (DANKJEWEL CAROLA!) en tuurlk is het koud in je gezicht, gelukkig hadden we er verder weinig last van toen we het stukje naar de miniluchthaven liepen. Tuurlk wel even de nodige eerste foto’s gemaakt . Eerste kennismaking met sprookjes-Lapland!

Binnen was het een drukte van jewelste, maar na even zoeken vonden we een tweetal dames met een bordje van de reisorganisatie (Xplore the North) waar we door opgehaald zouden worden. Vervolgens de bagage opgehaald aan het enige kleine bandje wat er in het kleine pand aanwezig was (ook wel een voordeel aan die kleine luchthavens; je hoeft je niet lens te zoeken naar de juiste bagageband). Even was het spannend of mijn backpack ook zou komen, maar gelukkig toch wel. Ook al was haast het hele pand tegen die tijd alweer leeggelopen. Later was ik nog gelukkiger met het feit dat m’n backpack toch nog tevoorschijn was gekomen, toen de activiteitenleidster Eve zei dat het vaak gebeurd dat er bagage te laat aan kwam en dan nog nagestuurd moet worden. Bofkonten dus!

Op de kleine luchthaven in Kiruna waren we met een aardige groep inmiddels; een Nederlands stel en een grote Belgische familie en nog wat ‘losse’ Belgische stellen. Naar wat we meekregen gingen we allen naar de Pinetree Lodge waar we dit weekend min of meer hetzelfde programma hebben, maar gingen we daarna allen een eigen weg. Zo blijven er een stel slechts een weekend (!!!!), anderen een midweek. Tot nu toe geen verhalen gehoord van anderen die net zoals wij drie locaties aan gaan doen. Nou ja, het komt wel goed, we leren vast weer de nodige gezellige mensen kennen, daar maken we ons niet zo’n zorgen over . Zeker niet naar waar we momenteel zitten! Maar goed, daar zijn we nog niet, wel bijna.

Na een uurtje wachten, was de groep compleet; er moest nog een stel met een andere vlucht komen, vandaar. Vervolgens gingen we een grote touringcar in en kon de laatste reis van vandaag beginnen. Na ongeveer 10 minuten stopten we bij het Icehotel, waar nog twee mensen instapten. Dit is hetzelfde Icehotel waar Renéetje en ik als tweede stop gaan verblijven, dus wij bleven zitten, terwijl het gros van de bus even gauw uitstapten om foto’s te gaan maken van dit wel heel bijzondere bouwwerk. Vervolgens was het nog een 1,5 uur durende tocht naar onze locatie van vandaag; de Pinetree Lodge. Wat een schitterende tocht al wel! Alles is hier één groot sprookjeslandschap; echt magisch gewoon. Er ligt echt gewoon een meter sneeuw langs de kant van de weg! En als je op de daken van de vele mooie huisjes kijkt die je onderweg tegenkomt; alles is he-le-maal ondergesneeuwd. Ook zagen we verschillende autovormen. Vermoedelijk dus geparkeerde auto’s, maar totaal onder gesneeuwd. Die mensen moeten elke dag wel sneeuwruimen denk ik! Dus die reclame van Volvo met z’n ‘Zweden houden niet van krabben’, dat kan wellicht wel zo zijn, wij hopen nu in ieder geval dat ze wel van sneeuwruimen houden, anders zijn het flink chagrijnige mensen! Die reclame klopt überhaupt niet; ‘Zweden zijn zuinig’. Zweden zijn helemaal niet zuinig! Overal branden lampjes, en niet één of twee, maar soms is het hele huis verlicht met kerstversiering! En dat om 3 uur ’s middags!! Want ja, het is ECHT zo; om half 3 begint de schemer en om 4 uur is het aardedonker. Wel bijzonder weer dat het in dit gedeelte van de wereld ook echt een uur duurt, de schemer. Zo anders als in Zuid-Amerika en Zuid-Oost Azië, waar de schemering slechts 10 minuten duurt. Wat is moeder natuur mooi en bijzonder :-) Die vroege duister was vandaag alleen niet zo handig; onze biologische klok was tuurlk al beetje in de war doordat we om 3 uur vannacht al opstonden en de hele ochtend in vliegtuigen en op luchthavens doorbrachten en dan wordt het om 3 uur ook nog eens donker. Niet heel vreemd dat wij – en met ons de hele bus – om 4 uur ’s middags in een diepe slaap verkeerde. Haha nou ja, nu zijn we inmiddels wel weer wakker en alert (18.30uur) dus dat komt ook wel goed. Dat vroeg donker zijn heeft ook wel wat hoor, het geeft het witte wonderland hier nog meer sprookjessfeer. ^^

Wat ons onderweg wel op viel waren de vele ladders tegen de daken. En alles is van hout overigens. Maar dat is doordat hout beter isoleert, heeft Renéetje mij vanmiddag geleerd. De houten ladders zijn er voor om bij de schoorstenen te komen denken wij. Ze zijn namelijk altijd ter hoogte van de – allen flink rokende – schoorstenen. Dus het zal daar vast mee te maken hebben. Mogelijk met het sneeuwvrij maken ervan.

En!!! De eerste rendieren en mooses zijn al in overvloed gespot!! Die beestjes lopen hier gewoon – meestal in groepen – rond te struinen en kijken niet vreemd op van touringcars geloven we. Één moose liep er in z’n eentje over de weg en had het er zelfs mee gehad denken we, met die vele touringcars die gebruik maken van zijn weg; want hij ging dus echt niet aan de kant hee. Nee hoor, gewoon lekker midden op de weg blijven lopen en op een gegeven moment heel vreemd rennend (het leek wel alsof z’n grove motoriek niet helemaal sjuust was) in de lichtstraal van de bus blijven gaan. Ook heel bijzonder overigens; die grote lichten op de auto’s en bussen hier; die zijn echt 10x zo sterk als bij ons (lijkt het wel). Dus nogmaals; die Zweden zijn helemaal niet zuinig! ;-)

Tegen half 5 kwamen we dan eindelijk aan in de Pinetree Lodge. Heerlijk. Echt een wonderbaarlijk mooie lodge, in the middel of nowhere lijkt het wel. Het is een grote lodge, met verschillende kamers boven en beneden een heerlijk knusse openbare ruimte met verschillende tafeltjes, een open haard met zitjes, een klein winkeltje, een barretje en een sauna. Alles van hout, héél mooi hout! Het is er overigens ook snikheet (komt doordat het driedubbelglas is zegt Renéetje), dus nu zitten we in plaats van met 4 fleecetruien aan, in onze T-shirtjes. We hebben net als welkom wat kunnen snabbelen van typisch brood met wat lekkers. Het bier is hier 8 euro (!!!) dus we zijn blij dat we ook ons eigen flesje drank bij hebben.. :$ (A) Buiten (door het driedubbeleglas) ligt ook hier een volle bak sneeuw (zeker meer dan een meter!) en het bijzondere is; je ziet echt de typische kristalvormige vorm van de sneeuwvlokken. Alles glinstert ook zo sprookjesachtig. Renéetje zegt dat dat komt omdat de sneeuw hier meteen bevriest en je dat daarom zo duidelijk kan zien. Mij maakt het niet zoveel uit waar het door komt, het is schitterend om te zien.

Vanavond hadden we een heerlijk rustige avond. Daar waren we ook wel aan toe. Om 19.00uur werd het voorgerecht klaar gezet (broodjes met salade), waarna het hoofdgerecht (een óverheerlijke wildlasagna) en daarna een heerlijk zoetig-kaneelachtig-heelbziarre-maarlekkerecombinatie toetje kregen. Na het eten hebben we ons nog even flink ingepakt en zijn we de nabije omgeving nog even gaan verkennen, terwijl ons eten kon zakken. We vergingen van de hitte toen we eenmaal alles aanhadden en nog binnen stonden en het was serieus een verademing om buiten te komen. Dat was dan ook niet van heel lange duur en al gauw concludeerde ik dat alles perfect was, maar dat ik morgen en de rest van onze minireis toch écht de balaclava-nodig heb; een soort sjaal/muts die je van je nek optrekt naar boven, zodat alleen je ogen nog zichtbaar zijn. Want hoewel de rest van mijn lichaam het heerlijk warm had, vroren mijn wangetjes er na een klein half uurtje toch echt min of meer vanaf. Een goede les, blij dat we die vanavond al ervaren en niet morgen tijdens de eerste excursie van 5 uur durend..! De omgeving is precies zoals we op de heenweg in de bus al konden aanschouwen; schitterend. Aardedonker, zelfs op de weg, want lantaarns hebben ze hier niet echt. We zijn slechts één verlichte boom tegengekomen. Tuurlk hadden we een eigen zaklampje bij, waardoor we toch prima verlichting hadden. We zijn een aantal honderd meters de beide kanten van de lodge uitgewandeld, voornamelijk over de weg. We hebben tweemaal een ander pad (naar wat het althans leek) geprobeerd, maar na tweemal tot over mijn knieën in de sneeuw te zijn verdwenen, besloten we maar dat we dat wellicht moeten bewaren voor de getourde excursies of wellicht verstandiger om dat overdag nog eens te proberen.. Overigens een pluim voor alle kledingstukken en wederom zeer aangenaam verrast door de kwaliteit van onze wandelschoenen; bij terugkomst merkte ik dat er een lage sneeuw mee in was geschoten na mijn twee in-de-sneew-verdwijningen, maar mijn voeten hadden nog niets gemerkt en mijn sokken waren niet eens nat! De andere kant van de lodge was overigens beter verlicht. Hier was ook de huskykennel, waar we gelijk rechtsomkeer bij maakten, omdat de husky’s moeten slapen en hun rust hard nodig hebben. Gezien het feit dat je onmogelijk zachtjes hier door de sneeuw kunt banjeren, besloten we maar gelijk terug te gaan toen er ééntje wakker werd. Aan die kant van de lodge onderscheiden we ook nog een camper in de sneeuw, een tractor, en jawel, een houthok. Wel lichtelijk groter als die van Renéetje, maar het is ook niet echt mogelijk één op deze grote in onze tuin te plaatsen denken we. Dat zou zeg maar de oppervlakte van ons huis én tuin beslaan… Stoken doen ze hier wel. Dus nee, die Zweden zijn echt niet zuinig! :P Of nou ja, wel met gas op dat gebied, dat dan weer wel!

We hebben net heerlijk gedoucht (dat moet ’s avonds en mag absoluut niet ’s ochtends omdat je anders geheid frostbites krijgt tijdens de excursie – omdat dan je huid nog vochtig is) en gaan zo heerlijk slapen (inmiddels is het 21.30uur). Morgenochtend krijgen we de speciale warme (excursie)kleding en staat de huskytocht op het programma; 5 uur durend!!! :D Voor ons is het avontuur echter vandaag al begonnen en zijn we weer heerlijk in ons element! Genieten maar in sprookjesachtig winterwonderland! <3