Op naar de Poort van Lapland!
Door: Coby
Blijf op de hoogte en volg Coby
04 Februari 2014 | Zweden, Abisko
Hallå!
Vandaag overdag een typisch reisdagje met het vooral nodige wachten. Vanmorgen zo laat mogelijk gaan ontbijten en heerlijk rustig aan gedaan. We hadden pas om half 2 te taxi naar het treinstation van Kiruna om aldaar de trein naar Abisko te pakken en tot die tijd konden we niet veel anders doen dan wachten. Het is jammer dat er hier niet veel andere excursies te doen zijn ’s ochtends, dan dat we reeds hebben gedaan en er in het dorpje ook echt niets anders te zien is. Daarom maar een plekje in de lounge gezocht en erg blij geweest met onze boeken en de aanwezige internetverbinding.
Om iets voor half 2 was daar de taxi al. Alles meegenomen en op weg naar Kiruna treinstation! Opvallend was dat er een alcoholslot aanwezig was. Bij navraag bleek dat de meeste taxibedrijven alcoholsloten hebben. Het is verder niet heel gebruikelijk voor de ‘gewone’ auto’s, maar wel vrij veel voorkomend bij de taxibedrijven. Een prima punt vonden wij! Toen we vetrokken uit Jukkasjärvi was het -6. Zo’n 15km verder, in Kiruna was het echter +2! Het schijnt altijd wat warmer te zijn in dit stadje, wat voornamelijk bestaat door de zeer actieve mijnbouw. LKAB is hier dan ook een zeer groot bedrijf. Door de warmte hier, waren de wegen echter spelglad, wat ook te merken was. Zelf gleden we wat, maar ook de auto’s om ons heen. Gelukkig zijn ze het hier gewend. Na zo’n 20 minuten kwamen we aan bij het treinstation van Kiruna. Een vrij nieuw station dat recent verplaatst was, wegens uitbouw van de mijn en de daarbij horende fabrieken. Het was een behoorlijk groot station, met minimaal 11 sporen, maar toch rijden er per dag slechts een handvol treinen. Erg vreemd. Wat vervolgens nóg vreemder was daardoor, was dat er metalen bankjes in de meerdere hokjes aanwezig waren, MET VERWARMING! Nou, nu geloof ik die reclame al helemaal niet meer met ‘Zweden zijn zuinig’. Amehoela! Voor een vijf-, misschien zestal treinen per dag hebben ze verwarmde bankjes?! Dat zou de NS eens moeten doen.. Ook zouden ze van de NS hier even goed naar de rails en de treinen moeten kijken. Aangezien hier een meter sneeuw ligt, maar alle treinen toch gewoon rijden en grotendeels ook op tijd. Heel vreemd dat dat hier wel kan, maar zodra er in Nederland een vlokje sneeuw valt, het hele treinverkeer stil ligt.
We waren ruim op tijd, dus hebben op ons gemak wat rondgeslenterd en van de omgeving genoten. Precies op tijd kwam onze trein aan, maar omdat de locomotief nog moest wisselen, vertrokken we tien minuutjes te laat. Voor ons geen punt, zo konden we de trein zelf ook nog rustig op de foto zetten. Helaas zaten we niet bij een raampje, maar omdat de stoelen voor ons leeg waren, heb ik nog wel het eerste half uur met mijn neus daar tegen het raampje gehangen. Toen we nog op het station stil stonden, viel me op dat er echt overal voetstappen in de sneeuw staan. Echt gewoon dwars over alle sporen heen. Omdat je hier ook niet echt perrons heb tussen alle sporen, leek het ons dat het ook niet echt uitmaakte als je overal gewoon overheen en tussendoor liep. Het lijkt ons niet heel erg veilig, maar than again; er rijden hier iets van 5 of 6 treinen per dag…
Inmiddels was het al schemertijd, dus ik wilde nog zo lang als het kon wat van de omgeving mee krijgen. Deze veranderde wonderbaarlijk snel! Van één enkele heuvel/kleine berg in de verte, gingen we al snel tussen meerdere bergen door en kon je niet langer heel ver kijken, omdat er overal bergen leken te ontspringen. Erg mooi! Wat verder opviel was dat de bomen hier minder tot geen sneeuw hadden liggen op hun takken en kruinen. Dat was in de plaatsjes Kangos en Jukkasjärvi wel het geval geweest. Misschien omdat het hier toch net wat warmer is en de sneeuw dan eerder van de takken smelt. Wij weten het ook niet precies, maar het viel wel op.
Na 1,5 uur treinen kwamen we precies op tijd aan in Abisko, halte Turiststation. Wel verwonderlijk toch; vertrekken met 10 minuten vertraging maar (zelfs net wat eerder dan) op tijd aankomen! Als de NS dat nou eens kon… Het is wel een voordeel waarschijnlijk dat er zo weinig treinen op deze sporen rijden; dan kunnen ze het één en ander aan verloren tijd wel even inhalen.. ;-) Al moesten we ook op deze rit wel even op een zijspoor wachten tot er een trein gepasseerd was… Hoe dan ook; we kwamen perfect op tijd aan! Na de nodige laatste foto’s van de trein gemaakt te hebben, was het op naar het Turiststation waar we de komende nachten door zullen gaan brengen. Backpacks op en gaan. God, wat zijn we ook nu weer blij met onze backpacks; zeker bij het zien van het gestuntel met de koffers op wieltjes.. Heel handig op vliegvelden hoor, maar niet in oorden waar er haast een meter sneeuw ligt.. Echt, je zou denken dat je je dat toch van te voren bedenkt, dat die wieltjes dat dan niet gaan trekken.. Nee, een backpack is in zulke landen echt 10x makkelijker. Na een kleine wandeling onder het spoor door en de grote weg over, kwamen we aan bij het bekende Abisko Turiststation. Vooral bekend omdat hier van over de hele wereld toeristen naar toe komen, speciaal voor het Noorderlicht. Als het ergens in Lapland een grote kans heeft om aanschouwd te worden is het hier wel en daar komt men van heinde en verre voor over. Wij dus ook. Al hebben wij al super erg geboft dat we het al eerder hebben kunnen zien deze week!
Eenmaal binnen was het in de rij aansluiten en duurde het echt een eeuwigheid eer we aan de buurt kwamen. Waarom het inchecken bij sommigen zo ellenlang duurde, blijft ons een raadsel, want wij –zelfs met enkele vragen – waren alsnog zo klaar. Nadat we onze kamer toegewezen hadden gekregen en we onszelf even hadden ontdaan van de extra lagen – voor binnen veel te overbodige kleding – gingen we op zoek naar verdere daginvulling voor onze dagen in Abisko. We hebben hier twee avondexcursies geboekt staan, maar voor overdag nog niets. Al snel besloten we te gaan wandelen, te gaan ijsvissen en te gaan ijsklimmen. Prima combinatie van activiteiten dachten we zo! :D We deden wat informatie op over de verschillende opties en vroegen ook nog even praktijkinformatie op bij onze Brabantse reisgenoten Machiel en Roeland, die we bij het binnenkomen meteen herkenden (de één met een wat kalend hoofd en de ander met een grote bos haar – zelfs van achteren kon het niet missen :P). Zij hadden vandaag een flinke wandeling gedaan en konden ons er wel het één en ander over vertellen en aan- en juist afraden. Dankbaar namen we hun tips en advies in ontvangst en planden voor morgen onze wandeldag en voor donderdag ijsklimmen en ijsvissen. Voor het ijsvissen moeten we nog wel even naar het dorpje Abisko, maar dat kunnen we morgen aansluitend aan/als onderdeel van onze wandeling doen, bedachten we ons. Hier in het Turiststation kunnen we namelijk alleen de vergunning krijgen, maar niet de spullen (vraag me niet waarom, wij vinden het ook niet logisch), die kunnen we waarschijnlijk wel in het dorpje halen. Nadat we onze planning hadden gemaakt, vertrokken we op zoek naar een barretje om wat te drinken te halen om aansluitend aan te sluiten voor het diner. Het bleek dat er verschillende leuke knusse ruimtes in het gebouw aanwezig zijn, maar niet echt een barretje. In het restaurant kun je een drankje halen, maar die mag je daar dan nog niet opdrinken (ze gaan pas om 18.00uur open). We namen een lekker wijntje en biertje en verplaatsen ons vervolgens naar een klein kamertje met een open haard en bankstelletje. Na een half uurtje keuvelen mochten we ons dan weer richting het restaurant verplaatsen waar inmiddels al een flinke rij voor stond. Euh, nou dan wachten we nog wel even. Toen de rij wat minder werd, gingen we er ook maar in staan, omdat we ook niet bijster veel tijd hadden tussen nu en onze avondexcursie. Na een plaatsje toegewezen gekregen te hebben, genoten van een drie-gangen-diner. Jammer voor mij was het hoofdgerecht vis, dus heb ik me vooral op het voor- en nagerecht gestort. Stom toevallig werd het oudere Engelse stel die ook met onze rendierentocht in Jukkasjärvi mee was, naast ons gezet. We hadden ze al bij en in de trein gezien en ik had er in de rij bij het inchecken al een klein gesprekje mee gevoerd. De man had onthouden dat wij uit Nederland kwamen en vroeg waar in Nederland wij woonden. Ze waren zelf ook al een paar keer in Nederland geweest, op fietsvakantie, omdat zijn vader in Nederland had gevochten in de Tweede Wereldoorlog. Heel bizar, maar heel mooi tegelijk eigenlijk. Tijdens het eten raakten we weer aan de praat en bleken het erg vriendelijke mensen te zijn. We hadden er graag nog wat langer mee gekletst, maar we moesten om half 8 alweer klaar staan voor de foto-excursie naar het Noorderlicht, dus we namen toch wat overhaast afscheid. Zelf vertrekken zij morgen alweer uit Abisko, om bij de kust een auto te huren om daar vervolgens nog vier dagen mee rond te trekken. Ook schitterend lijkt ons!
Na snel onze 3 en 4 lagen kleding weer aangetrokken te hebben, haasten we ons naar de ingang waar de groepsexcursie al paraad stond. We waren echt precies op tijd want onze gids (Toby) wilde ons al gaan zoeken in het restaurant. We waren met een flinke groep en werden daardoor in tweeën gesplitst; de ene helft ging met de Amerikaan Chad mee en de andere helft, waar wij bijzaten, bleven bij de Zweed Toby. Achteraf gezien vonden we dat helemaal niet erg, want ons leek die Chad maar een beetje een opschepper. Met een drietal Aziaten en een Engelsman kregen we vervolgens allen een Nikoncamera en statief en de nodige uitleg over hoe je de camera sebiet buiten moest instellen voor het Noorderlicht. Het meeste wisten we al, maar de focus was toch nog een nieuwtje, wat ons zeker nog meer profijt als alleen vanavond zal gaan opleveren. Vervolgens gingen we op pad; zo’n 20 minuutjes naar het gigantische meer Torneträsk. Hier stelden we eerst de camera’s helemaal juist in en focuste we eerst op de maan en vervolgens op Jupiter. Vervolgens was het op naar het meer zelf (dichtgevroren met een dikte van ruim een halve meter) en nu bedekt met een flinke laag sneeuw (wat niet heel gebruikelijk is hier in Abisko) en konden we de eerste plaatjes schieten. Er was eerst nog wat bewolking, maar die trok gelukkig vrij snel weg en een schitterende open sterrenhemel gaf zich bloot. Eerst was het vooral wat plaatjes schieten en oefenen met de camera, maar al gauw begon dat te vervelen en wilden we echt het Noorderlicht gaan vastleggen. Toen dit maar uitbleef, gingen we onszelf bezighouden met gekke foto’s. Je kunt heel wat leuke dingen doen met de rode hoofdlampjes en een sluiterstijd van 25 seconden.. :D Zo schreven we onze namen in de lucht en maakten liefdeshartjes. Ook heb ik een hele gave foto gemaakt van Renéetje met boven zich de Grote Beer! Echt bizar trouwens hoeveel sterren de camera vast kan leggen; zoveel meer dan wij met het blote oog kunnen zien. Wel echt fantastisch! Het was heerlijk spelen met de camera’s! Desalniettemin hadden we het na een half uurtje spelen ook wel weer gehad en raakten we aan de praat met de Engelsman die dichtbij ons stond en ook in onze groep zat. Een man uit de omgeving van Londen die verrast was te horen dat we uit Nederland kwamen; ons Engels was zo goed! Oh dank u dank u. Al begin ik het idee te krijgen dat mijn Engels inmiddels ook echt een Engels accent begint te krijgen, door de vele Engelsen die hier en in Jukkasjärvi verblijven. Ach, het heeft vast ook zijn charmes en ik vond het leuk te horen dat de beste man zo verbaasd was. De beste man was al twee avonden er op uit getrokken voor het Noorderlicht, maar gister en zover het er nu naar uit zag ook vanavond, zonder succes. Toen hij hoorde dat wij het Noorderlicht al wel hadden gezien en nota bene op plaatsen die lang niet zoveel succeskans hebben als hier in Abisko, baalde hij wel flink en overduidelijk. Toen de Amerikaanse fotograaf Chad even later ook nog eens op kwam dagen met een filmpje van de Aurora van zaterdagavond (die wij bij de Pinetree Lodge hadden mogen bewonderen), zakte de beste man haast helemaal door het ijs (en er was een wak een stuk verder, waar ie haast serieus overwoog om in te springen.. ). Ik had er maar medelijden mee, want vanavond ging het hem ook echt niet worden.. De zon vertikte het gewoon om voor het Noorderlicht te zorgen.. De maan was overigens ook wel erg fel (wat ook niet gunstig is), maar die zakte vanlieverlee achter de berg. Dat was overigens ook iets wonderbaarlijks; je kon de maan namelijk met het blote oog zien ZAKKEN. Echt serieus waar; je zag hem gewoon bewegen! ZO BIZAR! Bij gebrek aan het Noorderlicht, hebben we daar dus maar foto’s van proberen te maken. Dat gaf overigens ook wel een gaaf beeld, maar we kwamen uiteraard voor het Noorderlicht.
Helaas helaas, de avond bleef onsuccesvol. Na ruim 3 uur in de kou te hebben gestaan (ook al hadden we het niet echt koud gekregen), pakten we alles weer in en sjokten wat teleurgesteld terug naar het Turiststation. De camera’s werden van het statief gehaald (welke beiden compleet wit van de bevriezing waren) en weer opgeborgen. Iedereen was behoorlijk stil; ik denk dat iedereen erg teleurgesteld was dat we juist hier, op de plek waar de kansen het hoogst zijn, we geen Noorderlicht hadden kunnen aanschouwen. Hopelijk krijgen de anderen ook nog een goede kans om het echt te zien, dat hoop ik vooral voor de Engelsman, ik had echt met hem te doen. Op de terugweg waren wij wel volop aan de babbel met Toby, onze tourguide van vanavond. Once again hebben we het verschil tussen Holland en The Netherlands uitgelegd, wat echt voor zoveel mensen een verrassing blijkt te zijn. *Zucht*, ik moet toch nog maar eens dat hele duidelijke filmpje in het Engels delen via facebook of iets degelijks, misschien wordt het dan ooit duidelijk…
Voor nu is het weer genoeg geweest en hebben we genoten van een mooie treinreis en het gezelschap van verschillende gezellige mensen. Nu gauw naar bed, aangezien morgen een flinke wandeling op de planning staat! Welterusten allemaal!
Vandaag overdag een typisch reisdagje met het vooral nodige wachten. Vanmorgen zo laat mogelijk gaan ontbijten en heerlijk rustig aan gedaan. We hadden pas om half 2 te taxi naar het treinstation van Kiruna om aldaar de trein naar Abisko te pakken en tot die tijd konden we niet veel anders doen dan wachten. Het is jammer dat er hier niet veel andere excursies te doen zijn ’s ochtends, dan dat we reeds hebben gedaan en er in het dorpje ook echt niets anders te zien is. Daarom maar een plekje in de lounge gezocht en erg blij geweest met onze boeken en de aanwezige internetverbinding.
Om iets voor half 2 was daar de taxi al. Alles meegenomen en op weg naar Kiruna treinstation! Opvallend was dat er een alcoholslot aanwezig was. Bij navraag bleek dat de meeste taxibedrijven alcoholsloten hebben. Het is verder niet heel gebruikelijk voor de ‘gewone’ auto’s, maar wel vrij veel voorkomend bij de taxibedrijven. Een prima punt vonden wij! Toen we vetrokken uit Jukkasjärvi was het -6. Zo’n 15km verder, in Kiruna was het echter +2! Het schijnt altijd wat warmer te zijn in dit stadje, wat voornamelijk bestaat door de zeer actieve mijnbouw. LKAB is hier dan ook een zeer groot bedrijf. Door de warmte hier, waren de wegen echter spelglad, wat ook te merken was. Zelf gleden we wat, maar ook de auto’s om ons heen. Gelukkig zijn ze het hier gewend. Na zo’n 20 minuten kwamen we aan bij het treinstation van Kiruna. Een vrij nieuw station dat recent verplaatst was, wegens uitbouw van de mijn en de daarbij horende fabrieken. Het was een behoorlijk groot station, met minimaal 11 sporen, maar toch rijden er per dag slechts een handvol treinen. Erg vreemd. Wat vervolgens nóg vreemder was daardoor, was dat er metalen bankjes in de meerdere hokjes aanwezig waren, MET VERWARMING! Nou, nu geloof ik die reclame al helemaal niet meer met ‘Zweden zijn zuinig’. Amehoela! Voor een vijf-, misschien zestal treinen per dag hebben ze verwarmde bankjes?! Dat zou de NS eens moeten doen.. Ook zouden ze van de NS hier even goed naar de rails en de treinen moeten kijken. Aangezien hier een meter sneeuw ligt, maar alle treinen toch gewoon rijden en grotendeels ook op tijd. Heel vreemd dat dat hier wel kan, maar zodra er in Nederland een vlokje sneeuw valt, het hele treinverkeer stil ligt.
We waren ruim op tijd, dus hebben op ons gemak wat rondgeslenterd en van de omgeving genoten. Precies op tijd kwam onze trein aan, maar omdat de locomotief nog moest wisselen, vertrokken we tien minuutjes te laat. Voor ons geen punt, zo konden we de trein zelf ook nog rustig op de foto zetten. Helaas zaten we niet bij een raampje, maar omdat de stoelen voor ons leeg waren, heb ik nog wel het eerste half uur met mijn neus daar tegen het raampje gehangen. Toen we nog op het station stil stonden, viel me op dat er echt overal voetstappen in de sneeuw staan. Echt gewoon dwars over alle sporen heen. Omdat je hier ook niet echt perrons heb tussen alle sporen, leek het ons dat het ook niet echt uitmaakte als je overal gewoon overheen en tussendoor liep. Het lijkt ons niet heel erg veilig, maar than again; er rijden hier iets van 5 of 6 treinen per dag…
Inmiddels was het al schemertijd, dus ik wilde nog zo lang als het kon wat van de omgeving mee krijgen. Deze veranderde wonderbaarlijk snel! Van één enkele heuvel/kleine berg in de verte, gingen we al snel tussen meerdere bergen door en kon je niet langer heel ver kijken, omdat er overal bergen leken te ontspringen. Erg mooi! Wat verder opviel was dat de bomen hier minder tot geen sneeuw hadden liggen op hun takken en kruinen. Dat was in de plaatsjes Kangos en Jukkasjärvi wel het geval geweest. Misschien omdat het hier toch net wat warmer is en de sneeuw dan eerder van de takken smelt. Wij weten het ook niet precies, maar het viel wel op.
Na 1,5 uur treinen kwamen we precies op tijd aan in Abisko, halte Turiststation. Wel verwonderlijk toch; vertrekken met 10 minuten vertraging maar (zelfs net wat eerder dan) op tijd aankomen! Als de NS dat nou eens kon… Het is wel een voordeel waarschijnlijk dat er zo weinig treinen op deze sporen rijden; dan kunnen ze het één en ander aan verloren tijd wel even inhalen.. ;-) Al moesten we ook op deze rit wel even op een zijspoor wachten tot er een trein gepasseerd was… Hoe dan ook; we kwamen perfect op tijd aan! Na de nodige laatste foto’s van de trein gemaakt te hebben, was het op naar het Turiststation waar we de komende nachten door zullen gaan brengen. Backpacks op en gaan. God, wat zijn we ook nu weer blij met onze backpacks; zeker bij het zien van het gestuntel met de koffers op wieltjes.. Heel handig op vliegvelden hoor, maar niet in oorden waar er haast een meter sneeuw ligt.. Echt, je zou denken dat je je dat toch van te voren bedenkt, dat die wieltjes dat dan niet gaan trekken.. Nee, een backpack is in zulke landen echt 10x makkelijker. Na een kleine wandeling onder het spoor door en de grote weg over, kwamen we aan bij het bekende Abisko Turiststation. Vooral bekend omdat hier van over de hele wereld toeristen naar toe komen, speciaal voor het Noorderlicht. Als het ergens in Lapland een grote kans heeft om aanschouwd te worden is het hier wel en daar komt men van heinde en verre voor over. Wij dus ook. Al hebben wij al super erg geboft dat we het al eerder hebben kunnen zien deze week!
Eenmaal binnen was het in de rij aansluiten en duurde het echt een eeuwigheid eer we aan de buurt kwamen. Waarom het inchecken bij sommigen zo ellenlang duurde, blijft ons een raadsel, want wij –zelfs met enkele vragen – waren alsnog zo klaar. Nadat we onze kamer toegewezen hadden gekregen en we onszelf even hadden ontdaan van de extra lagen – voor binnen veel te overbodige kleding – gingen we op zoek naar verdere daginvulling voor onze dagen in Abisko. We hebben hier twee avondexcursies geboekt staan, maar voor overdag nog niets. Al snel besloten we te gaan wandelen, te gaan ijsvissen en te gaan ijsklimmen. Prima combinatie van activiteiten dachten we zo! :D We deden wat informatie op over de verschillende opties en vroegen ook nog even praktijkinformatie op bij onze Brabantse reisgenoten Machiel en Roeland, die we bij het binnenkomen meteen herkenden (de één met een wat kalend hoofd en de ander met een grote bos haar – zelfs van achteren kon het niet missen :P). Zij hadden vandaag een flinke wandeling gedaan en konden ons er wel het één en ander over vertellen en aan- en juist afraden. Dankbaar namen we hun tips en advies in ontvangst en planden voor morgen onze wandeldag en voor donderdag ijsklimmen en ijsvissen. Voor het ijsvissen moeten we nog wel even naar het dorpje Abisko, maar dat kunnen we morgen aansluitend aan/als onderdeel van onze wandeling doen, bedachten we ons. Hier in het Turiststation kunnen we namelijk alleen de vergunning krijgen, maar niet de spullen (vraag me niet waarom, wij vinden het ook niet logisch), die kunnen we waarschijnlijk wel in het dorpje halen. Nadat we onze planning hadden gemaakt, vertrokken we op zoek naar een barretje om wat te drinken te halen om aansluitend aan te sluiten voor het diner. Het bleek dat er verschillende leuke knusse ruimtes in het gebouw aanwezig zijn, maar niet echt een barretje. In het restaurant kun je een drankje halen, maar die mag je daar dan nog niet opdrinken (ze gaan pas om 18.00uur open). We namen een lekker wijntje en biertje en verplaatsen ons vervolgens naar een klein kamertje met een open haard en bankstelletje. Na een half uurtje keuvelen mochten we ons dan weer richting het restaurant verplaatsen waar inmiddels al een flinke rij voor stond. Euh, nou dan wachten we nog wel even. Toen de rij wat minder werd, gingen we er ook maar in staan, omdat we ook niet bijster veel tijd hadden tussen nu en onze avondexcursie. Na een plaatsje toegewezen gekregen te hebben, genoten van een drie-gangen-diner. Jammer voor mij was het hoofdgerecht vis, dus heb ik me vooral op het voor- en nagerecht gestort. Stom toevallig werd het oudere Engelse stel die ook met onze rendierentocht in Jukkasjärvi mee was, naast ons gezet. We hadden ze al bij en in de trein gezien en ik had er in de rij bij het inchecken al een klein gesprekje mee gevoerd. De man had onthouden dat wij uit Nederland kwamen en vroeg waar in Nederland wij woonden. Ze waren zelf ook al een paar keer in Nederland geweest, op fietsvakantie, omdat zijn vader in Nederland had gevochten in de Tweede Wereldoorlog. Heel bizar, maar heel mooi tegelijk eigenlijk. Tijdens het eten raakten we weer aan de praat en bleken het erg vriendelijke mensen te zijn. We hadden er graag nog wat langer mee gekletst, maar we moesten om half 8 alweer klaar staan voor de foto-excursie naar het Noorderlicht, dus we namen toch wat overhaast afscheid. Zelf vertrekken zij morgen alweer uit Abisko, om bij de kust een auto te huren om daar vervolgens nog vier dagen mee rond te trekken. Ook schitterend lijkt ons!
Na snel onze 3 en 4 lagen kleding weer aangetrokken te hebben, haasten we ons naar de ingang waar de groepsexcursie al paraad stond. We waren echt precies op tijd want onze gids (Toby) wilde ons al gaan zoeken in het restaurant. We waren met een flinke groep en werden daardoor in tweeën gesplitst; de ene helft ging met de Amerikaan Chad mee en de andere helft, waar wij bijzaten, bleven bij de Zweed Toby. Achteraf gezien vonden we dat helemaal niet erg, want ons leek die Chad maar een beetje een opschepper. Met een drietal Aziaten en een Engelsman kregen we vervolgens allen een Nikoncamera en statief en de nodige uitleg over hoe je de camera sebiet buiten moest instellen voor het Noorderlicht. Het meeste wisten we al, maar de focus was toch nog een nieuwtje, wat ons zeker nog meer profijt als alleen vanavond zal gaan opleveren. Vervolgens gingen we op pad; zo’n 20 minuutjes naar het gigantische meer Torneträsk. Hier stelden we eerst de camera’s helemaal juist in en focuste we eerst op de maan en vervolgens op Jupiter. Vervolgens was het op naar het meer zelf (dichtgevroren met een dikte van ruim een halve meter) en nu bedekt met een flinke laag sneeuw (wat niet heel gebruikelijk is hier in Abisko) en konden we de eerste plaatjes schieten. Er was eerst nog wat bewolking, maar die trok gelukkig vrij snel weg en een schitterende open sterrenhemel gaf zich bloot. Eerst was het vooral wat plaatjes schieten en oefenen met de camera, maar al gauw begon dat te vervelen en wilden we echt het Noorderlicht gaan vastleggen. Toen dit maar uitbleef, gingen we onszelf bezighouden met gekke foto’s. Je kunt heel wat leuke dingen doen met de rode hoofdlampjes en een sluiterstijd van 25 seconden.. :D Zo schreven we onze namen in de lucht en maakten liefdeshartjes. Ook heb ik een hele gave foto gemaakt van Renéetje met boven zich de Grote Beer! Echt bizar trouwens hoeveel sterren de camera vast kan leggen; zoveel meer dan wij met het blote oog kunnen zien. Wel echt fantastisch! Het was heerlijk spelen met de camera’s! Desalniettemin hadden we het na een half uurtje spelen ook wel weer gehad en raakten we aan de praat met de Engelsman die dichtbij ons stond en ook in onze groep zat. Een man uit de omgeving van Londen die verrast was te horen dat we uit Nederland kwamen; ons Engels was zo goed! Oh dank u dank u. Al begin ik het idee te krijgen dat mijn Engels inmiddels ook echt een Engels accent begint te krijgen, door de vele Engelsen die hier en in Jukkasjärvi verblijven. Ach, het heeft vast ook zijn charmes en ik vond het leuk te horen dat de beste man zo verbaasd was. De beste man was al twee avonden er op uit getrokken voor het Noorderlicht, maar gister en zover het er nu naar uit zag ook vanavond, zonder succes. Toen hij hoorde dat wij het Noorderlicht al wel hadden gezien en nota bene op plaatsen die lang niet zoveel succeskans hebben als hier in Abisko, baalde hij wel flink en overduidelijk. Toen de Amerikaanse fotograaf Chad even later ook nog eens op kwam dagen met een filmpje van de Aurora van zaterdagavond (die wij bij de Pinetree Lodge hadden mogen bewonderen), zakte de beste man haast helemaal door het ijs (en er was een wak een stuk verder, waar ie haast serieus overwoog om in te springen.. ). Ik had er maar medelijden mee, want vanavond ging het hem ook echt niet worden.. De zon vertikte het gewoon om voor het Noorderlicht te zorgen.. De maan was overigens ook wel erg fel (wat ook niet gunstig is), maar die zakte vanlieverlee achter de berg. Dat was overigens ook iets wonderbaarlijks; je kon de maan namelijk met het blote oog zien ZAKKEN. Echt serieus waar; je zag hem gewoon bewegen! ZO BIZAR! Bij gebrek aan het Noorderlicht, hebben we daar dus maar foto’s van proberen te maken. Dat gaf overigens ook wel een gaaf beeld, maar we kwamen uiteraard voor het Noorderlicht.
Helaas helaas, de avond bleef onsuccesvol. Na ruim 3 uur in de kou te hebben gestaan (ook al hadden we het niet echt koud gekregen), pakten we alles weer in en sjokten wat teleurgesteld terug naar het Turiststation. De camera’s werden van het statief gehaald (welke beiden compleet wit van de bevriezing waren) en weer opgeborgen. Iedereen was behoorlijk stil; ik denk dat iedereen erg teleurgesteld was dat we juist hier, op de plek waar de kansen het hoogst zijn, we geen Noorderlicht hadden kunnen aanschouwen. Hopelijk krijgen de anderen ook nog een goede kans om het echt te zien, dat hoop ik vooral voor de Engelsman, ik had echt met hem te doen. Op de terugweg waren wij wel volop aan de babbel met Toby, onze tourguide van vanavond. Once again hebben we het verschil tussen Holland en The Netherlands uitgelegd, wat echt voor zoveel mensen een verrassing blijkt te zijn. *Zucht*, ik moet toch nog maar eens dat hele duidelijke filmpje in het Engels delen via facebook of iets degelijks, misschien wordt het dan ooit duidelijk…
Voor nu is het weer genoeg geweest en hebben we genoten van een mooie treinreis en het gezelschap van verschillende gezellige mensen. Nu gauw naar bed, aangezien morgen een flinke wandeling op de planning staat! Welterusten allemaal!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
