Cataratas de Lado Argentina!!

Holaaaaa!!

Jahaaa vandaag dus op naar de Argentijnse kant van het kleine Paradijsje op aarde :D !

Om 8uur opgehaald en om half 9 waren we geheel paraat in het werk. Allereerst zijn we met een schattig treintje naar het hoogste punt gegaan: boven 'Garganta del Diablo' ! Halfweg bij het treinstationnetje moesten we 2O minuutjes op de trein wachten en raakten we aan de praat met een hele aardige Amerikaanse vrouw uit San Francisco. Wat een heerlijk figuur haha. Je ziet haar ook terug op de foto's, de grote donkere vrouw :D. Terwijl we aan het kletsen waren zagen we ineens een heel apart vogeltje. Later bleek dit de 'Urraca Comán' te zijn, één van de heel zeldzame vogelsoorten die hier beschermd leven. Even later kwam er een piepklein ADHD-vogeltje voorbij, ook zeldzaam en beschermd, genaamd 'Picaflor Capetón'. Hoe bof je dan dat je die ff ziet! Ze staan op de foto, hoewel ik betwijfel of je die kleine druktemaker kan zien als je niet weet waar je kijken moet.. Tis klein geel beestje in ieder geval! Zet hem op ;).

Nou bovenaan aan gekomen was het nog enkele kilometers lopen over stijgers boven het hier zo rustig lijkende water en beekjes... Schijn bedriegt kan ik je zeggen ! Want hoe dichter we bij de 'Garganta del Diablo' kwamen, hoe meer vochtigheid er in de lucht kwam, hoe meer zeiknatte mensen we tegenkwamen en hoe meer kabaal je hoorde van vallend water. En toen ineens.. WAUW! Sta je dus boven de grootste waterval van het hele gebied! Dat was echt INMENS! En zoals ik eerder al zei, je kon absoluut niet de mensen aan de Braziliaanse kant zien die aan de onderkand van dezelfde waterval stonden. Het was 1 en al bruisend water en nevel. Een hele zwerm vogels vloog continue rond in deze nevel, waarschijnlijk genietend van de frisheid. Dat was echt gaaf om te zien. Maar allemachies, wat groooooot! En wat een kabaaaal! :| Je was binnen 1 minuut zeiknat wel, ponchos hielpen ook vrij weinig want die waaiden alle kanten op. Het was - misschien raar zo in te denken - echt verslaaaavend! We zeiden wel 3 keer tegen elkaar, ok, genoeg foto's we gaan weer. En dan toch weer terug lopen omdat het gewoon zo owijs mooi was! Echt, niet normaaaaaal! Dat doet echt wat met je kan ik je vertellen, tis gewoon niet te beschrijven.

Na 2 uur daar door te hebben gebracht (al zou je dat niet zeggen) hebben we half uurtje op het treintje terug gewacht, heerlijk in de zon om te drogen. Gelukkig was het in het hele gebied véél warmer als in Buenos Aires en waren we echt zo droog. De camera van een Nederlands stelletje weigerde nu echter wel dienst, nadat er behoorlijk wat vocht op de lens terecht was gekomen (dat is echt niet gek kan ik je vertellen). Gelukkig deed de hoeveelheid zon het toestelletje goed en konden ze de rest van de dag nog steeds mooie foto's maken.

Voor de lunch eerst nog de 'uppertrail' gevolgd wat o.a. bovenlangs de 'Bossetti' waterval liep en eindigde bij de grote watervallenreeks 'Mbrigua' en 'Bernabé Mendez'. Hier had je een leuk uitzicht op de grote waterval 'San Martin' waar continue de kleine speed/raft-bootje heen en weer voeren. Dit was het 'Great Adventure' avontuur, maar daar kom ik later nog op terug, aangezien wij dat ook bij onze excursie hadden :D. De 'Bossetti' waterval was erg interessant. Vanaf de Braziliaanse kant had ik hem al gezien op afstand, nu van boven en later vandaag zou ik hem vanaf de grond zien! Ook hier later dus meer over.

Onderweg op deze 'trail' kregen we de 'Volchers' van erg dichtbij te zien! Er zat een heel groot nest recht boven het topje van de berg bij de 'Mbigua' waterval. Wat zijn die beesten groot zeg!

Tegen 1 uur hadden we een 5O minuten lunchpauze. Ergens bij een restaurantje in het park heerlijk in het té warme zonnetje gezeten. Samen met Hannah, Tom (een jongen uit Liverpool - Engeland) en onze nieuwe Amerikaanse vriendin genoten van een weer té lekkere lunch. We hadden nog tijd genoeg na de lunch en die hebben Hannah en ik schommelend doorgebracht :D. Ja.. sorry hoor, dan moeten ze er geen schommels neerzetten. ;)

Toen was het tijd voor het lagere pad. We waren pas weer net op pad toen we 'Cuaties' zagen!! Die beestjes zijn typerend voor het park en zijn familie van de wasbeer. Ze zijn niet erg gevaarlijk, maar wel hondsbrutaal en je moet oppassen met eten want dat halen ze zo weg. Ook kunnen ze bijten of aan je tas en schoenen knagen als je te dichtbij komt. Ik had er al aantal aan de Braziliaanse kant gezien, maar alleen op afstand of in de bosjes spijtig genoeg. Nu waren er meerdere en liepen ze gewoon om je heen. Ik ging heel voorzichtig en rustig bij een paar van die beestjes gehurkt zitten want wou met ze op de foto. Voor ik echter kon knipperen kwamen er van alle kanten 'Cuaties' aanrennen en begonnen ze aan me schoenen en rok te snuffelen en 1tje besloot maar meteen me tas op te eten. Zooo dat was ff raar joh, maar nadat ik me tas op had getild bleven ze alsnog bij me, alleen slechts snuffelen. Ik heb ze toen dus mooi ff geaaid he :D Mocht eigenlijk niet, en blijkbaar was er vlakbij een bordje waarop stond dat je ze dus niet mocht aaien, maar dat had ik niet gezien.. ECHT niet.. ! haha ze waren we onwijs zacht kan ik je zeggen, hoe lieeef!! :D

Na een leuke route gelopen te hebben over steeds smallere wordende paadjes kwamen we uit bij de onderkant van de grote waterval 'Bossetti'. Allemachies, wat een gave waterval ook! Je kon zooo onwijs dichtbij komen ook, as je over de reling ging hangen kon je het vallende water bijna aanraken! We hebben er geinige foto's genomen, dus ga maar gauw bekijken haha. Wauw, hoe onwijs gaaf!

Nou, dat paadje leidde automotisch naar het nog minder goed uitziende paadje naar ons 'Great Adventure' avontuur. Eerder deze dag was ik Vera en Gregor al tegengekomen. Vera is de vriendin van Gregor (ja het meisje van de Tequillas eveneens... ) en Gregor is een stagiair bij Rob. Van hun hoorde ik al dat je hoe dan ook zeiknat zou worden, ook als je een poncho zou dragen, het zou geen reet uitmaken. Je ging namelijk in een speed/raft-bootje, reddingsvest aan, 'waterdichte'tas voor je camera etc en dan varen ze vervolgens recht de waterval 'San Martin' in. Dus. :D Vera gaf me wel de tip om me schoenen en sokken ook in de tas erbij te doen, dan kon je daarna nog gewoon fatsoenlijk lopen. Zo gezegd, zo gedaan en Hannah hetzelfde advies gegeven. Ik zat naast Tom en die was vol goede moed dat het allemaal wel mee zou vallen. Tuurlk. Aan de andere kant onze Amerikaanse lolbroek, al helemaal dubbel vóór vertrek... :D Nou, eerst gingen we nog naar de kleinere watervalletjes 'Dos y Tres Mosqueteros' voor wat leuke foto's en mocht je speciaal vergrote foto's maken voor de 'San Martin'. Daarna ffies terug naar de kant om de camera's af te geven voor ontwerp en toen moest alles weggestopt worden wat niet nat mocht worden. Nou daar gingen we dan. Ik wou zoveel mogelijk meekrijgen, maar het moment dat je die waterval ingaat sluit je automatisch je ogen en begin je óf te gillen óf te lachen. Nou, misschien wel verwacht, ik kwam niet meer bij ;). We gingen nog een keer en toen hoorde je meer gelach dan gegil godzijdank. Ik vond het wel kicken en zette vrolijk 'otra ves! otra ves!' in, maar spijtig genoeg deed de helft van de boot maar mee en bleef het dus jammer genoeg maar bij 2 keertjes de waterval in... Ah, niet dat we niet zeiknat genoeg waren hoor, je was werkelijk doorweekt. En inderdaad, het hielp niet als je een poncho aan had of niet... Daarna nog 1O minuutjes stroomafwaarts gevaren. Me shirt was al weer ver droog gelukkig, me rok daarentegen is niet meer droog geworden die dag.. :| De terugweg was met een grote truck, 8 km door de jungle :D. Eerder die dag waren er aapjes gespot, maar die waren helaas nu nergens meer te bekennen.

Zo... dat was het grote avontuur in het Natcionaal Park Igazú aan de Argentijnse kant :D.

Bij terugkoms in het hostel eerst omgekleed en eens gekeken wat we vanavond nog konden doen. Vera had gevraagd of we met hun mee uit eten wilde, dus dat plan behielden we ook. Vera wilde eerst ff een powernap doen en toen hebben Gregor, Hannah en ik buiten in het hostel alvast wat biertjes gedaan. Ff later kwam er een gast voorbij lopen die wat over de BBQ vroeg die er vanavond was. Hij bleef echter staan na ons antwoord dus nodigde we hem na een paar ongemakkelijke seconden maar uit om te gaan zitten. Hij bleek Greg te heten en uit Canada te komen. Hij was pas net wakker aangezien hij de nacht ervoor niet had geslapen en was dus nog behoorlijk duf, waarschijnlijk ook het lang dralen bij ons tafeltje haha. Hij kwam erg aardig over en wij hadden al honger dus besloten we Vera wakker te maken en te gaan eten, en aangezien hij net bij ons zat, hebben we Greg ook meteen maar uitgenodigd. Zijn reismaatje en tegelijkertijd beste vriend ging uiteindelijk ook mee, nadat ook hij uit zn winterslaap was ontwaken. Dus wij op pad met zn 6en. Uitgekomen bij een leuki uitziend restaurantje. Er was alleen niet zoveel plek meer dus we wilden weer verder lopen toen ineens de ober ons staande hield. Hij zou wel ffies een tafeltje maken. En ja hoor, vanachter werden allerlei tafeltjes gepakt en buiten een grote tafel samengesteld voor ons. Heeeeeerlijk gegeten! Opnieuw :D Ik ben verslaafd aan het vlees hier kan ik je zeggen.. Ennn de chocolademousses... Amai, die zijn zooo lekker. Vera en ik hebben er beiden 1 op, hoewel ik de mijne 3x zo snel op had als zij en de jongens me met grote ogen aan zaten te kijken.. Jaa sorry hoor, het is gewoon te lekker om er zo lang over te doen, dat kan ik niet aan.. ;)
Nou, we waren inmiddels zo melig als de pest geworden alle 6. Ik vraag me nu dan ook af wat ze in ons eten hebben gedaan.. Maar goed, we kwamen - vraag me niet hoe - op het idee om een band te beginnen. Al gauw waren de taken verdeeld: Gregor en Hannah zangers, Vera en ik background en ik eveneens rasp, Greg drummer en Tyler de meesterlijke gitarist als wel zanger. (we hebben wel veel zangers besef ik me ineens.. :D) Maar goed, de naam is: 'IkFoodCompartidos' met als ondertitel (als dat mogelijk is bij bands) 'CC & de Blowjobs. Fijn zown achternaam die ze vertalen.... We hebben al een facebook groep en we hebben ook al fans......... tis niet te geloven :D Die avond was erg grappig kan ik je vertellen, goed voor de lachspiertjes.
We wilden eerst nog naar de enige kroeg/discotheek in het dorpje gaan, maar die konden we niet echt vinden. Dan maar wat biertjes na in het hostel. Maar bij aankomst was ik echt mega moe en wilde maar 1 ding meer en dat was me bedje... Daar hebben we goed aan gedaan want ik was echt binnen 5 minuten weg, zelfs met het mega irritante Engels stelletje onder mij die maar niet normaal stil konden zijn of een kamer gingen huren... *zucht*

maar een erg geslaagde, mooie en leuke dag gehad dus!

chau chau! xxxxx